De politicus schijnt een hondebaan te zijn volgens de Vlaamse socioloog Luc Huyse in het NRC Handelsblad van zaterdag 14 februari.
Huyse signaleert de moeilijkheden, die een politicus ondervindt in het ’tevredenstellen’ van het electoraat. Tevens was in het zelfde blad van de dag daarvoor een verhaal te lezen over de CDA’er Camiel Eurlings, die afgelopen zaterdag tot Europees lijsttrekker voor deze partij wordt benoemd. Hierin blijkt Eurlings een nieuw elan te willen scheppen voor de Europese Unie.
Beide heren blijken helaas niet te willen beseffen, dat het ambt van politicus nogal uitgebreid is. Vroeger zorgde men alleen voor de veiligheid en bescherming van het ‘volk’, nu wil men zelfs de kunstmatige Europese Unie doordrukken bij de gemiddelde Nederlander, die er nauwelijks affiniteit mee heeft. Daarom zal het ambt van een Nederlandse of EU-politicus altijd op een hondebaan uitdraaien en wel om het volgende. Via de massademocratie scheppen gekozen politici immer onrealistische verwachtingen, want men probeert alles te zijn voor iedereen, zoals ,,de burger bij de EU te betrekken, de bus en trein op tijd te laten rijden, of een zorgverzekering te regelen”. Een politicus kan natuurlijk nooit aan al deze verwachtingen voldoen en moet het dan ook niet proberen.
Het enige wat men in een klassiek-liberale samenleving nodig heeft is een vorm van gedecentraliseerd en geregionaliseerd bestuur. Dit bestuur zou gestalte kunnen krijgen d.m.v. rotatie, waarop iedere individuele burger een keer de kans krijgt dit bestuur ook uit te oefenen. Daarbij moet wel worden vermeld, dat dit bestuur uiteraard maar drie zaken kan regelen, politie, justitie en defensie. De andere zaken kunnen zeer goed worden opgelost binnen de particuliere sector. De voordelen van deze bestuursvorm zijn de afschaffing van de massademocratie (dictatuur van de meerderheid) en het besloten partijstelsel met bijhorende mannetjesmakers. De burgers zelf vormen dan het bestuur.
Nederland en Europa zullen er altijd blijven en deze hoeft men niet telkens als politicus meer te propageren, omdat het ambt van politicus dan is vervangen door dat van een regionaal bestuurder.
Albert Spits is bestuurslid van de Frédéric Bastiat Stichting
