Godslastering uit de wet halen. Belediging ook?

Lousewies van der Laan (D66) heeft in een motie gevraagd om een heroverweging van de artikelen 147 en 147a over godslastering in het Wetboek van Strafrecht.
Jammer dat de term “schrappen” van die artikelen niet is gebruikt.
Ook een gemiste kans om niet meteen het strafbaar maken van “belediging” maar af te schaffen.

Afschaffen van alleen die godslastering stelt niet veel voor. In de 72 jaar dat deze wet bestaat, zijn er maar 3 veroordelingen geweest. (Het is me nu nog onbekend hoeveel veroordelingen er waren voor belediging).
Laten we vooropstellen dat beledigen, of mentaal kwetsen van een ander niet hoort en niet fatsoenlijk is. We keuren dit af.
Maar beledigen hoort in een gemeenschap waar men vrije meningsuiting wil hebben, niet strafbaar te zijn.
Of iemand beledigd wordt, hangt helemaal af van de “ontvanger” van de boodschap. De een zal slapeloze nachten hebben als iemand hem een geitenneuker noemt, de ander zal er om lachen.
Bovendien is het ook meestal zo dat als iemand zich aangesproken of gekwetst voelt, dat er dan ook ergens een link naar de waarheid zit.
Hoe iemand het opvat, is volkomen subjectief. Ook Jan Marijnis maakte in de Kamer een dergelijke opmerking. Niet iets om in een objectieve wet op te nemen. En de wet hoort objectief te zijn.
Bij de diverse discussies over dit onderwerp, ook op TV, zie je heel vaak dat discussianten niet goed begrijpen dat er een verschil is tussen een belediging en een bedreiging.
Het “bedreigen” van iemand met fysiek geweld, of zelfs dit suggereren, is natuurlijk een andere zaak. Terecht moet dit strafbaar zijn en er moeten maatregelen tegen genomen kunnen worden.
Een bedreiging met fysiek geweld is ook door een rechter objectief vast te stellen.
De meest felle verdediging voor het niet strafbaar maken van beledigingen en dergelijke vindt u waarschijnlijk in het bekende boek van Walter Block: “Defending the undefendables”. Een aanrader!