In vele landen herken ik overheidsgebouwen aan hun troosteloze, verveloze, verwaarloosde en vaak vieze staat.
Wat ik deze week zag in Geyzing, het bestuurscentrum van de Indiase deelstaat Sikkim (onafhankelijk en geregeerd door de Chogul tot de inval door India in1975), overtrof echter alles.
Het bestuurscentrum bestaat uit twee verdiepingen, waar een groot aantal ambtenaren verblijft in een aantal kamertjes. De meeste ambtenaren zijn aan het nietsdoen, maar bij sommige hangt er een bordje op hun deur met de tekst:”ON TOUR.” Te oordelen naar de activiteiten in het gebouw wordt de arbeidstijd voor maximaal tien procent gevuld met arbeid.
Alles zit onder een dikke laag stof en op de ramen bevindt zich een laag vuil die zich waarschijnlijk vanaf de stichtingsdatum van het centrum geaccumuleerd heeft.
Er bevinden zich in het gebouw een directeur voor lokale ontwikkeling, een afdelingshoofd voor gebouwenonderhoud en tal van andere functionarissen die hun dag voornamelijk doorbrengen met het drinken van thee die in genereuze hoeveelheden geschonken wordt. Ook zijn er schoonmakers, maar deze drinken eveneens de hele dag thee en voeren niets uit.Het komt in niemands hoofd op, een schoonmaker de opdracht te geven om een raam van zijn stoflaag te ontdoen.
Na enig onderzoek blijkt de oorzaak hiervan de volgende te zijn.
De schoonmakers observeren hoe de overige ambtenaren steekpenningen ontvangen van het publiek dat het gebouw bezoekt om een stempel, een formulier, een vergunning of een handtekening te verkrijgen. Een klein deel van deze steekpenningen wordt doorgeschoven naar de schoonmakers.
Er bestaat tussen alle in het gebouw “werkenden ” een pact om niets uit te voeren en alleen te vangen en te verdelen: BORN TO IDLE AND EDUCATED TO BE CORRUPT.
Mijn condoleances aan de westerse belastingbetalers die in deze en dergelijke landen tal van ontwikkelingsprojecten financieren, waarvan de gevoteerde bedragen voor 80 tot 90 procent eindigen in dezelfde zakken, elke stimulans om iets uit te voeren smorend in de kiem.
