Op vrijspreker onder “Actie van de week” ontspon zich een gesprek over de geboorte van kinderen, hun goed of slecht zijn, en hun eventuele ‘rechten’.
Goed of slecht?
Naar mijn gevoel is het weinig zinvol om mensen als ‘goed’ of ‘slecht’ te classificeren. Hoe meet je dat objectief? Wel kun je daden of handelingen als goed/slecht benoemen. Als Jantje mijn fiets steelt, dan is Jantje geen slecht mens, maar wat hij doet is slecht. Misschien geeft hij mijn fiets wel aan z’n broertje. Die vindt hem dan zeker een goed mens. De daad van het stelen is slecht, en hij moet mijn fiets teruggeven of anderszins vergoeden.
Als baby’s geboren worden, zijn ze dus niet ‘goed’ of ‘slecht’. Hun handelingen kunnen dat pas zijn/worden, op het moment dat ze uit vrije wil gaan handelen, en ook verantwoordelijk kunnen zijn voor wat ze doen.
Baby-rechten
Een van de reacties was: “Ik geloof dat je misschien wel kunt denken dat de mens met dat recht is geboren [recht op zijn eigen leven, zolang hij/zij dat zelfde recht van anderen niet aantast], maar dat IDEE alleen is onvoldoende; het komt niet uit de natuur voort. Het heeft pas zin als mensen het met elkaar hebben afgesproken, zodat je elkaar er aan kunt houden.”
De spraakverwarring zit ‘m hier in het woordje ‘recht’. Bedoeld wordt niet een afgesproken/vastgelegd recht, maar een Natuurlijke Vrijheid!
Vanaf de dag dat een mens geboren wordt, BEZIT hij een Natuurlijke Vrijheid op z’n eigen leven, en om dat leven te leiden zoals hij wil, zolang hij datzelfde recht (=die vrijheid) van anderen niet aantast. Dat recht is niet iets, wat iemand hem hoeft te verlenen. Sterker nog: Niemand kan méér rechten hebben op het leven van dat kind, dan het kind zelf!! Het is ZIJN leven!
Een kind is een mens vanaf z’n geboortedag, en heeft alle Vrijheden die ieder ander mens heeft. Wanneer je dit zou ontkennen, kom je voor het dillema te staan, wanneer een kind dan dat recht verwerft! Als hij 18 is? of 21?
Ouders en opvoeding
Maar wat is nu de rol van ouders, als ze het kind als MENS moeten behandelen?
Het betekent, dat ze zijn vrijheid op z’n eigen leven niet met geweld mogen inperken!
Mogen ze eisen stellen? JA! Zolang het kind ervoor kiest in HUN huis te wonen, mogen zij de regels bepalen. Mogen zij het kind slaan? NEE! Dat is geweld gebruiken. Mag een ‘corrigerende tik’? Ja! Soms wel. De grens is net als tussen volwassenen: Geweld is enkel dan toegestaan, als het ertoe dient, om het geweld van de ander te stoppen. (En kinderen kunnen soms erg gewelddadig zijn!).
Het betekent ook, dat ‘wettelijke-volwassenheid’ onzin is.
Waarom moet een kind van 16 die een contract wil sluiten of de pil wil slikken, de handtekening van z’n ouders hebben? Kan de wederpartij niet zelf beoordelen of hij met het betreffende kind een contract wil sluiten? Als ik een auto verkoop, dan wil ik zeker weten dat ik ervoor betaald krijg, of de koper nou 16 of 60 is!
Natuurlijk is er een glijdend verloop voor ouders, in de ontwikkeling en begeleiding van een kind. Een drie-jarige laat je niet alleen met een doos lucifers. Maar vanuit de vrijheids-gedachte is het nuttig waar mogenlijk een ‘laissé faire’-houding te kiezen en het kind zichzelf te laten ontwikkelen. Plantengroei kun je niet bevorderen door aan de plantjes te trekken, en niet tegenhouden door ze terug te duwen. Plantjes kun je ook niet ‘vormen’. Een tomaten-zaadje wordt nooit een aardappelplant. Wat je ook doet.
Mensen
Kinderen zijn mensen – VRIJE MENSEN – alleen nog wat kleiner!
Voor hen geldt de zelfde gouden regel als voor ons allemaal:
“Ieder mens heeft het recht zijn leven te leiden zoals hij zelf wil, zolang hij datzelfde recht van ieder ander respecteert.”
Vrijheid is geen (voor-)recht, maar een Natuurlijk Recht, aangeboren vanaf dag één, en onvervreemdbaar!
