Amerikanen zijn per persoon in het bezit van maar liefst vijf tot zes creditkaarten. Daarnaast bedienen zij zich nog van een aantal kaarten afgegeven door winkelconcerns, benzine stations, restaurants etcetera.
De creditkaart heeft zich ontwikkeld tot een van de grootste successen in de geschiedenis van het Amerikaanse bedrijfsleven. Slechts veertig procent van de creditkaarthouders betaalt het uitstaande saldo aan het einde van de maand. De rest krijgt crediet: een uiterst winstgevende zaak, want dit bedraagt per Amerikaans gezin doorlopend tussen de tien- en twaalfduizend dollar. ( 800 miljard dollar voor de natie.)
De voorwaarden van een creditkaart worden gekenmerkt door het volgende.
01. Een maximale complexiteit. De bepalingen zijn vervat in voor de gemiddelde Amerikaan zeer moeilijk te begrijpen taal, vereisen een microscopisch onderzoek, tenminste een graad in business administration of rechten en veel tijd om ze te bestuderen en te doorgronden, maar niemand leest ze.
02.Minimale transparantie.
03.Een groot aantal renteverhogende en boete- clausules, waaronder de volgende :
a. het naar boven aanpassen van de rentevoet ( vaak tot 25 a 30 procent per annum), zelfs met terugwerkende kracht, indien de credit rating van de client verslechtert ( bij verbetering van de credit rating wordt de rente nimmer naar beneden bijgesteld). De credit rating daalt bij voorbeeld, wanneer een betaling een uur te laat wordt ontvangen.
b. het pas de volgende dag crediteren van bedragen welke na tien uur des ochtends binnengekomen zijn Dit tijdstip is zodanig gekozen dat het valt voor de ontvangst van de post van die dag.
De winstgevendheid wordt verder verhoogd door het bedrag van de minimale aflossing zeer laag te houden. Wordt slechts minimaal afgelost, dan duurt het tot 22 jaar alvorens de kaarthouder schuldvrij is.
De voornaamste oorzaak van de extreme winstgevendheid wordt gevormd door het financiele
analfabetisme van de Amerikaanse consument , die niet in staat is, de meest eenvoudige berekeningen uit te voeren en hieruit conclusies te trekken.
En dan willen minister Zalm en de Nederlandse banken dat de Nederlander vaker met plastic (pinpas\chipknip of creditcard) gaat betalen, i.p.v. met contant geld.
Geeft een lekker overzicht voor de belastingdienst, gaat zwart betalen met contanten tegen, en als klap op de vuurpijl hebben de financieel minder verstandige mensen geen enkele fysieke controle meer over hun uitgaven. Het zijn immers maar cijfertjes op papier of in een computer. Lekker vaak rood staan en een creditcard-schuld hebben, dus kassa voor de banken.
Echt prachtig uitgedacht.
What’s your point?
"De voorwaarden van een creditkaart worden gekenmerkt door het volgende.
01. Een maximale complexiteit. De bepalingen zijn vervat in voor de gemiddelde Amerikaan zeer moeilijk te begrijpen taal, vereisen een microscopisch onderzoek, tenminste een graad in business administration of rechten en veel tijd om ze te bestuderen en te doorgronden, maar niemand leest ze.(…)"
Het ligt er maar aan, wat je onder "winstgevendheid" en "succes" wilt verstaan…
Door wie worden dit soort "bedrijven" eigenlijk gerund, Hugo ?
Comments are closed.