De staat moet op dieet

Als je me zou zien zou je het niet meteen geloven, maar mijn ideale maten hou ik niet zonder inspanning. Enkele jaren terug, bij het begin van wat mijn vrouw mijn midlife cri-sis dacht te zijn, maar wat uiteindelijk gewoon een life crisis bleek, beeldde ik mij in dat het leven van elke dag mooier en draaglijker zou worden met wat kilo’s minder. Dus ik de fiets op – t.t.z. de spinning bike in de lokale fitness club. En natuurlijk ook op dieet.

Inmiddels ben ik met de herontdekking van het libertarisme tot het inzicht gekomen dat niet mijn eigen vetzucht (al zal dat wel een schromelijke overdrijving wezen), maar die van de staat mijn voornaamste, misschien wel enige bron van ongeluk is. Het nadeel was wel dat ik mij steeds meer begon te ergeren aan al het propagandistische geweld dat mij via de media door de strot werd geduwd. Dus besloot ik enkele maanden terug om mij tegen verdere verzuring van mijn gemoed te beschermen en mij niet langer met de staats-omroepen in te laten. En het hielp. Je kan je niet voorstellen hoe bevrijd een mens zich daardoor voelt. En bevrijding, daar draait het voor een libertariër toch om, niet?

Maar mijn vrouw neemt niet alles zo serieus. En omdat zij graag naar wetenschappelijk programma’s kijkt , komt de zapper toch vaak bij Canvas tot stilstand. De commerciële stations, die juist vanwege de commercie nog meer de politiek gecorrigeerde massa ach-terna hollen, zenden nu eenmaal niet vaak iets uit dat van enig acceptabel niveau is. Het moet gezegd, dat is hun volste recht natuurlijk, maar daardoor valt het wel eens voor – ik beken het – dat ik mij vrijwillig blootstel aan een met de nodige staatspropaganda doorspekte, ‘wetenschappelijke’ documentaire. Zo ook vorige zondag, en het behandelde onderwerp: diëten.

Mijn bloeddruk steeg voelbaar toen de geïnterviewde wetenschapslui zonder veel omhaal een verregaande regulering en controle van alle dieetproducten en vermageringspro-gramma’s eisten. Alsof de mensheid met uitsterven bedreigd is door het te veel aan com-merciële immoraliteit in de dieetsector.
Ook Test-Aankoop, de regelnicht van de consument, zou het, blijkens haar “Federaal Memorandum”, wel zo makkelijk vinden wanneer de overheid met nog meer strenge wetgeving en dito controles “ondeskundige en weinig gewetensvolle verkopers” met wor-tel en al zou uitroeien. Dan hoeft zij, bedenk ik dan, haar kernopdracht – het testen van consumptiegoederen – niet meer zo ernstig te nemen, en kan zij zich verder bezig hou-den met het veel lucratievere uitgeven van waardeloze blaadjes.

Opvallend is ook dat een populaire koolhydraatarme maar vet- en proteïnerijke dieet, dat Dr. Atkins zaliger al tientallen jaren geleden ontwikkelde, door de officiële gezondheids-instanties van meet af aan werd verguisd. Vet is namelijk voor de dieetpsychose wat CO² is voor de klimaathysterie. Een dieet dat vooral het gebruik van vet propageert kan ge-woon niet goed zijn voor het hart, zelfs niet als een hartspecialist het zegt. En dan komt de eerst erg afwijzende American Heart Association met een vergelijkend wetenschappe-lijk onderzoek waaruit blijkt het triglyceridegehalte (een risicofactor voor hart- en vaat-ziekten) in de Atkins dieetgroep met 49% gedaald was, tegenover slechts 22% in de groep die een vetarm dieet had gevolgd. De organisatie zou na een grootschaliger en langduriger onderzoek haar mening over koolhydraatarme diëten “opnieuw beoordelen”. Inmiddels had het Atkins dieetprogramma onder het toezicht van de Hoge Raad voor het Dieetwezen zolang onvergund gebleven zijn. De erfgenamen van de man zouden vandaag iets minder vermogend zijn, en ik heb zo het gevoel dat die jaloezie eigenlijk de echte beweegreden is van de heren medici. Want, al horen ze het niet graag, doctors zijn geboren commerçanten.

En dan krijg je de dag daarna een brief in de bus van het Centrum voor Leerlingbegelei-ding, nog zo’n storthoop (om de beeldspraak van Wladi maar even te lenen). Op deze hebben ze wel erg incompetente (para)medici gedumpt. Want wat is de belangrijkste opmerking: uw kind lijdt aan ernstig overgewicht! Excuseer? Nou ja, ze zit inderdaad goed in het vlees, maar overgewicht, en dan nog ernstig! Kom nou. En welk advies krijg je dan als bezorgde ouder? “Het kind zegt dat het graag snoept, dus dat kan u beter verminderen.” Alleen, het kind snoept NOOIT, g…! En drinkt geen prik, en… En wacht eens even. Haar oudere zusje krijgt hetzelfde ‘dieet’ en is een spriet! Van aanleg hebben de heren of dames van het CLB zeker nog nooit gehoord. Geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt het kind van zes al op weg te helpen naar de anorexia. Maar dat die lui voor de ongevraagde en waardeloze begeleiding een vette pree opstrijken, dat is dan weer slecht voor mijn cardiovasculaire gezondheid!

En dan hebben we het einde nog niet gezien met de Grondwet die “de belangen van consumenten” wenst “te bevorderen en een hoog niveau van consumentenbescherming te waarborgen,” door bij te dragen tot “de bescherming van de gezondheid” (Art. III-235). We mogen het niet hardop zeggen, maar straks stoppen ze nog de Europese pen-dant van de door schandalen geplaagde Food and Drug Administration in Straatsburg. Deze laatste wordt ervan beschuldigd medeplichtig te zijn aan “killing tens of thousands of people” onder het bewind van David “Robbespierre” Kessler ( www.vonmises.org/story/1805 ). Wie zei er ook al weer dat de staat voor je zorgt van de wieg tot het graf? “Zo snel mogelijk naar het graf” zal hij bedoelen.
Hij leze “Death by Government” van R.J. Rummel en zal zich bekeren tot het liberta-risme. Want de staat, die lijdt aan levensbedreigend overgewicht.