De Vrijsprekers wijzen geregeld op het immorele karakter van de democratie zoals die ook in Nederland functioneert.
Daarbij kan gewezen worden op het feit, dat democratisch genomen beslissingen van wettelijke instituten als de Tweede Kamer, de Provinciale Staten of Gemeenteraden tot stand gekomen zijn op basis van willekeurige (min of meer toevallige) meerderheden, die hun wil aan een minderheid en aan het individu opleggen. Elke zodanig genomen beslissing wordt zodoende gelegaliseerd, ook wanneer die beslissing een crimineel karakter heeft. Dat hierbij in wezen de morele grondslag van het recht verkracht wordt, ontgaat helaas velen.
Democratische indoctrinatie
Na in hun jeugd door het collectivistische “democratische” sowjetsysteem vakkundig te zijn gehersenspoeld, gaan de meeste burgers er ten onrechte van uit, dat alle democratisch wettig genomen beslissingen redelijk en billijk zijn en dus niet crimineel kunnen zijn. Helaas moeten wij vaststellen, dat dit een ernstig misverstand is, zoals wij dagelijks kunnen constateren. Laat ik aan de hand van enkele voorbeelden proberen duidelijk te maken wat ik bedoel.
Kritiek
In de eerste plaats zal geen weldenkend mens ontkennen, dat roof roof en diefstal diefstal blijft ongeacht welk naambordje er aangehangen wordt. Belasting- en premieheffing blijven een vorm van beroving, ook al vinden ze plaats krachtens een wettelijk stelsel. Sterker nog, juist het feit, dat beroving van inkomen uit arbeid of investering door afpersing en chantage een wettelijke basis heeft, maakt dat het systeem zelf pervers en crimineel is, zodat dat systeem daarom in de hoogst denkbare mate dient te worden gewantrouwd en vervolgd.
Niet alleen wordt het individu beroofd van een willekeurig deel van de vruchten van zijn arbeid, maar de staat besteedt het geld namens ’s lands bevolking aan het zogenaamde “algemeen belang” (zie woordenlijst). Onder die noemer worden vervolgens allerlei willekeurige, inclusief de meest onwaarschijnlijke, doelstellingen ten tonele gevoerd, zoals het milieu- of cultuurbeleid, wat daaronder ook moge worden verstaan.
Grenzen
In de tweede plaats moet worden vastgesteld, dat niet alleen wettelijke grenzen die de “overheid” tot zijn taken rekent, steeds verder worden opgerekt, maar ook, dat zij steeds vaker worden overschreden. Daarbij wordt geen enkel middel geschuwd. Met een beroep op “solidariteit” worden massa’s burgers door beleidsmakers onder het mom van algemeen of publiek belang verplicht op te draaien voor allerlei vage politieke doeleinden.
Neem bijvoorbeeld de AOW, die door de overheid ten onrechte “basispensioen” genoemd wordt, onlangs nog besproken door Hub Jongen in Verplicht werken tot je 67 of meer bent.
En door Wladimir van Kiel in De Heilige Wouter.
Zodra die AOW onbetaalbaar dreigt te worden, dreigen ouderen, die met eigen middelen voor een zogenaamd “aanvullend” pensioen gespaard hebben, te moeten meebetalen aan de instandhouding van dit omineuze omslagstelsel. Op soortgelijke wijze vindt mutatis mutandis dit soort overdrachten ten behoeve van allerlei andere stokpaardjes van de overheid plaats, zodat niemand meer weet, wat die belasting- en premiebetalers zelf nog te besteden hebben. Hun tientallen jaren durende spaarzaamheid komt hen vanwege de verplichte “solidariteit” dus duur te staan. En ook zij weten dus nooit, waar ze aan toe zijn:
Ze worden dus dubbel gepakt, eenmaal omdat ze zelf gespaard hebben, waardoor zij minder te consumeren hadden en andermaal omdat zelfs hun zelf opgebouwde “aanvullend pensioen” hun morgen zonder pardon zomaar kan worden afgepakt !
En dit spelletje -en dit is bij lange na niet het enige- is al tientallen jaren aan de gang. Zijn grondlegger Willem Drees geldt nog altijd als de gezalfde van het Nederlandse socialisme. Ik heb nog nooit een politicus horen voorstellen de AOW te vervangen door een particuliere pensioenverzekering, terwijl toch menig verstandige Nederlander een eigen “aanvullende” (NB meestal verplichte) pensioenverzekering heeft afgesloten. Waarom dan niet die AOW overhevelen ?
Belastingen gaan jaarlijks stelselmatig omhoog en lastenverlichting wil zeggen: minder stijging van de belastingheffing dan normaal het geval is. Onlangs stelde Mark Rutte (VVD) in zijn lijsttrekkerscampagne (in zijn politiek enthousiasme en vermoedelijk tot zijn eigen schrik), dat een belastingdruk groter dan 50% diefstal is. Helaas vroeg niemand waarom belastingdruk van vijftig of minder procent dat niet zou zijn.
Steeds nieuwe spelregels tijdens het spel
In de derde plaats gaat de democratische rechtsstaat gebukt onder een onvoorstelbare hoeveelheid, nog altijd uitdijende wet- en regelgeving, waardoor het individu ongevraagd wordt gebonden aan een enorm aantal gedragsregels, die in zichzelf tegenstrijdig zijn en die niemand in zijn geheel kan kennen, laat staan naleven. Desalniettemin blijkt, ondanks brede maatschappelijke protesten daartegen en vele malen herhaalde regeringsbeloften om er iets tegen te doen, steeds weer, dat de regelgeving niet afneemt, integendeel. En dit ondanks de scheiding van machten, waarbij een regering in wezen alleen uitvoerende macht toekomt. Maar Montesquieu is al lang bij het oud vuil gezet en het Parlement heeft de wetgevende macht sinds de despoot Koning Willem I met de regering gedeeld.
Gewapende interventies: Oorlog en bezetting
In de vierde plaats moet men vaststellen, dat een democratisch systeem vroeg of laat altijd tot met belastinggeld gefinancierde criminele projecten leidt, zoals tot oorlogen en illegale bezettingen, die onder valse motiveringen en onder de misleidende noemer “vredesmissies” aan het belastingbetalende publiek en de rest van de wereld worden verkocht. Daarbij worden willekeurige oorlogsdoeleinden geformuleerd, zoals terreurbestrijding en het vestigen van zogenaamde “nieuwe democratieën” in islamitische landen als Irak en Afghanistan, terwijl deze landen noch hun regeringen tot op de dag van vandaag iets van doen hadden of hebben met terreur tegen de VS of Nederland noch met de aanslagen van 9/11.
De werkelijke doeleinden zijn dan ook niet het uitbannen van terreur, maar slechts het najagen van politieke en economische belangen door een machtige elite, die zelf buiten schot blijft. De schandalen van Guantanamo, Abu Ghraib en van geheime gevangenissen behoeven hier niet nog eens in herinnering te worden geroepen. Zij vinden plaats onder verantwoordelijkheid van het -in dit geval Amerikaanse- politieke en militaire establishment, dat desgevraagd net doet of zijn neus bloedt. (Men dient zich langzamerhand ernstig af te vragen, welke motieven moslimradicalen werkelijk hebben om in het Westen aanslagen te (doen) plegen.)
Democratische mind set = Het hellend vlak van morele verloedering
Ten vijfde: Niet alleen worden jonge mannelijke en vrouwelijke militairen door de elite moreel gecompromitteerd, gechanteerd en aan levensrisico’s blootgesteld, ook bij de vijand worden slachtoffers gemaakt. Nabestaanden van gesneuvelden en verminkte oorlogsslachtoffers worden aan hun lot overgelaten en gevangenen worden gemarteld en gedood in strijd met het oorlogsrecht.
In dit verband spreekt een kort -door mij vertaald- fragment van een artikel van Jacob G. Hornberger *) boekdelen:
“In een kort redactioneel artikel stelde de Detroit News van 12 juni 2006 een interessante vraag:
‘Sommige oorlogscritici suggereerden, dat de Iraakse terrorist Abu Musab al-Zarqawi had moeten worden gearresteerd en vervolgd in plaats van naar de vergetelheid te worden gebombardeerd. Waarom Amerikaanse troepen blootstellen aan het gevaar van een arrestatie, terwijl bommen zo goed werken ?’
Hier een mogelijk antwoord: ‘Om niet een vijfjarig meisje de vergetelheid in te sturen met dezelfde 500-ponder die al-Zarqawi de vergetelheid instuurde.’
Natuurlijk weet ik niet, of de redactie van de Detroit News, zou willen volhouden dat de dood van dat Iraakse meisje “het waard” was. Misschien was de redactie niet eens op de hoogte van het feit, dat dat kleine meisje was gedood door dezelfde bom waardoor Zarqawi was gedood toen die zijn commentaar publiceerde. Maar één ding weet ik wel: het doden van Iraakse kinderen en andere dergelijke “collateral damage” is al lang acceptabel en “worth it” voor U.S. officials als onderdeel van hun lange termijn buitenlandse politiek ten opzichte van Irak.
Deze mind set, deze mentaliteit van de regering van de VS, werd perfect vertolkt door de vroegere U.S. official Madeleine Albright, toen zij stelde ’that the deaths of half a million Iraqi children from the U.S. and UN sanctions against Iraq had, in fact, been “worth it.” ‘
Met “it” refereerde zij aan de poging van de VS Saddam Hussein uit de macht te ontzetten door het gebruik van sancties. Zelfs toen die poging mislukte vonden U.S. officials nog, dat de dood van Iraakse kinderen “het” waard geweest was te proberen Saddam uit zijn macht te ontzetten.
Met Bush’s oorlog tegen Irak en de huidige bezetting, die al tienduizenden Irakezen, inclusief talloze kinderen, hebben gedood, is het al niet anders. Het Pentagon heeft al lang een beleid gevoerd van het niet bijhouden van het aantal Iraakse slachtoffers, die het de dood injaagt.
In de mentaliteit van U.S. officials zijn al die (hoeveel ?, aut.) Iraakse doden en verminkten, inclusief de kinderen, hoewel misschien ongelukkige “collateral damage”, “het” in feite waard.
Dat is waarom U.S. officials geen seconde stil willen staan bij de dood van dat vijfjarige meisje, die naar de vergetelheid was gebombardeerd met de bom die hetzelfde deed met Zarqawi. De dood van het kind was “het” waard, omdat de bom ook een terrorist doodde, hetgeen volgens U.S. officials het Midden-Oosten een verdere stap dichter bij vrede en vrijheid zal brengen.”
Einde fragment.
Democratisch collectivisme
Met deze collectivistische mind set sturen “beschaafde” democratische Westerse regeringen, Amerikaanse, Britse en ook Nederlandse, hun jongens en meisjes in militaire uniformen naar den vreemde om het vuile werk op te knappen.
En dit alles gebeurt in naam van de democratie, of zo U wilt, de Heilige Verzorgingsstaat, namens U. En dit alles wordt mede gefinancierd met Uw belastinggeld.
Remedies ?
Voor de welbewuste burger lijkt voorlopig de enige kans de voosheid van het democratisch stelsel consequent aan de kaak te blijven stellen en te weigeren aan verkiezingen deel te nemen of anders slechts “strategisch” te kiezen.
Daarnaast wil de Vrijspreker het klassiek-liberale / libertarische gedachtegoed actief verspreiden, blijven hameren op klassiek liberale / libertarische alternatieven en in elk geval elke kwalijke vorm van overheidsinvloed zo veel en effectief mogelijk bestrijden.
*) Zie:
Killing Iraqi Children, Jacob G. Hornberger
www.lewrockwell.com/hornber…
Lieutenants Watada’s War against the War
www.commondreams.org/views0…
Yep zo is het inderdaad SpyNose. Een duidelijk en erg goed artikel!
Complimenten en Karma +
[1]
Dank Henri. De laatste link verwijst naar de persconferentie van Lieutenant Ehren Watada, de eerste Amerikaanse officier, die een dienstorder weigert zich beroepend op de Amerikaanse Constitutie.
Op 27 juni a.s. wordt nationale actie gevoerd tegen de oorlog en de bezetting van Irak.
http://www.ymlp.com/pubarch…
Onder het kopje : Gewapende interventies: Oorlog en bezetting
Stelt U: In de vierde plaats moet men vaststellen, dat een democratisch systeem vroeg of laat altijd tot met belastinggeld gefinancierde criminele projecten leidt, zoals tot oorlogen en illegale bezettingen,
Hierbij stelt U dat democratieën altijd en zonder uitzondering overgaan tot het voeren van oorlog.
Hierbij geeft U als voorbeeld slechts een paar democratieën. (Amerikaanse, Britse en ook Nederlands)
1)
Kunt U Uw stelling ook onderbouwen met bewijzen dat alle overige democratieën (net zo als de VS) die voorbereiding voor het voeren van oorlog ten minste aan nemen zijn of gaan nemen, de voorbereiding die volgens Uw stelling onontkoombaar zijn bij een democratisch systeem.
2)
Is deze stelling slechts toepasbaar op Democratie
Volgens mij zijn er meer systemen (dictatuur, communisme, Sociaal Democratie, Nationaal Socialisme) welke tot oorlog leiden, precies volgens de principes van Uw stelling.
Als Uw stelling waar is, is deze dan slechts toepasbaar op democratieën of zou het ook als een universele regel toepasbaar op samenlevingen in het algemeen kunnen zijn.
Verder om Uw argument kracht bij te zetten komt er een heel verhaal over de dood van een antidemocratische-niet-Irakese-moordenaar in Irak.
Ik ben het met U eens dat deze man voor een (internationaal of Irakees) gerecht gebracht had moeten worden, en dat oorlog leidt tot slachtoffers wat voorkomen had kunnen worden door geen oorlog te voeren (wat weer tot andere slachtoffers kan leiden maar dat is een ander discussie) Ik ben met U tegen oorlog en geweld.
Maar wat heeft dit betoog te maken met uw aanklacht tegen democratie. Het is slecht iets onrechtvaardigheid gedaan door een democratische macht.
Wilt / kunt U dit voorbeeld exploiteren naar alle andere democratieën ? Of is het puur anti-Amerikanisme (Amerika-fobisme) wat hier geventileerd wordt, en heeft het verder niets te maken met Uw aanklacht tegen democratie in het algemeen. Dit stukje is dan dus een aanklacht tegen het beleid van de VS in deze situatie.
3)
U roept op om maar niet meer te stemmen (of strategisch, de enige optie naast ideologisch stemmen.
Wat is Uw alternatief, aangezien een democratie altijd tot oorlog zal leiden.
In het overige kon ik me heel aardig vinden.
De eerste drie stellingen zijn zondermeer boeiend. Maar in je vierde en vijfde stelling blijf je helaas eenzijdig steken in Irak en Afganistan. Het lijkt mij dat die situaties te complex zijn om zomaar even aan een ‘falende’ Amerikaanse democratie toe te kunnen schrijven. Er is echt meer aan de hand vandaag de dag.
[3]
cor,
Goede vragen. Ik zal proberen ze zo goed mogelijk te beantwoorden.
1) In de politiek gaat het altijd om macht. Macht corrumpeert en absolute macht corrumpeert absoluut. Democratie is gebaseerd op de macht van het getal. Het komt in de praktijk neer op het gelegaliseerde dictaat van een collectief ten koste van het individu of een minderheid in de samenleving. Zij worden door het geweldsmonopolie van de staat gedwongen mee te werken aan de uitvoering van de plannen van de politieke leiders. Democratie is een vorm van dictatuur: de dictatuur van een gemanipuleerde meerderheid welteverstaan.
2) In de meeste Westerse democratieën is inmiddels sprake van democratische kastevorming. Er heeft zich een politieke elite gevormd, die volgens een speciale eigen code handelt. Deze kaste komt, alleen al om te overleven, vroeg of laat in de verleiding zijn macht te misbruiken. Dit leidt, zoals we kunnen constateren, op de duur tot oeverloze wet- en regelgeving, omdat wisselende meerderheden onder invloed van politieke beloftes steeds opnieuw denken van een minderheid te kunnen profiteren. En zo gaat het politieke machtsspel heen en weer.
3) Als de staat (lees: de politiek) zijn zin niet krijgt, worden nieuwe wetten gemaakt die ervoor zorgen, dat de staat aan het langste eind trekt. De staat heeft er belang bij, dat de burger het spel niet doorheeft en heeft dus belang bij slecht onderwijs. Hiermee maakt de staat zichzelf belangrijker en wordt het machtsevenwicht tussen burger en staat op den duur verstoord.
4) In plaats van zich te beperken tot het garanderen van de veiligheid van de samenleving bemoeit een democratische staat zich dus met van alles en nog wat, vooral met de portemonnaie van de ander. Door het democratisch proces wordt het individu horig aan de politiek.
5) De democratische staat is gebaseerd op het egaliteitsbeginsel. Dat wil zeggen, dat wat ongelijk is, genivelleerd c.q. onderworpen wordt. Het uitsteken van zijn kop boven het maaiveld kan de betrokkene zijn kop kosten.
6) Democratieën zijn niets anders dan de voortzetting van de gewapende internationale klassenstrijd. Zij lijken niet gewelddadig, maar zijn gebaseerd op dreiging met geweld door het geweldsmonopolie van de politieke elite.
7) Om zijn macht te handhaven en / of uit te breiden schuwt de elite in een democratie geen middel. Alle methoden worden in de strijd geworpen, inclusief de modernste technieken op het gebied van mind control (indoctrinatie, psychologische manipulatie, angstzaaien, sociale isolatie, mediapropaganda, desinformatie, censuur, spionage, volksverlakkerij, machtsmisbruik, etc., etc.)
8.) Het onderscheid tussen de verschillende politieke systemen die tot oorlog leiden, is niet veel meer dan een kwestie van smaak. Er is nauwelijks nog onderscheid tussen de verschillende dictaturen. De Westerse democratieën zijn een soep van wat fascisme en/of corporatisme, (nationaal-) socialisme, sociaaldemocratie, communisme genoemd wordt.
9) Sinds de Vrede van Versailles (1919) leeft de wereld onder de hegemonie van het Amerikaanse interventionisme, dat geleid wordt door het militair-industrieel complex, waar tenslotte President Eisenhower bij zijn afscheid in januari 1961 de wereld dringend voor gewaarschuwd heeft.
10) De Tweede Wereldoorlog was een rechtstreeks gevolg van de Vrede van Versailles en sindsdien door iedereen te voorzien. Men kan zich dus afvragen, of WO-II niet een vooropgezet doel was van de interventionist Woodrow Wilson.
11) Het is ongetwijfeld een Amerikaans militair-industrieel en economisch belang, dat gewelddadige conflicten buiten het Amerikaanse territorium worden uitgevochten. Het liefst ziet men militaire betrokkenheid van de bondgenoten i.p.v. betrokkenheid van Amerikaanse troepen.
12) Klassiek-liberalen en libertariers gaat het er om, dat door feitelijke informatie over de verhoudingen in de wereld de invloed van regeringen beperkt wordt. Over klassiek-liberalisme in de praktijk kunt U artikelen van Albert Spits op deze site vinden (zie linkerkolom). Zie verder knop “links” onder de laatste 100 reacties (rechterkolom) en ook bijvoorbeeld:
h ttp://www.libertarian.nl
h ttp://libertarisme.startpagina.nl/
h ttp://libertarisme.nl/vragen.php
Ik hoop hiermee Uw opmerkingen voldoende te hebben beantwoord. Dank voor Uw reactie.
[4]
Vincent,
Zie svp mijn antwoord aan cor en surf naar de sites van Ehren Watada.
Het komt in wezen neer op dictatuur, gebaseerd op machtsmisbruik, exploitatie en misleiding door de "democratisch" gekozen elite.
Duidelijke standpunten, bedankt voor je reactie, ik zal later je linkjes doornemen
groet
Beste SpyNose,
Aardig stuk, heb er wel (voorlopig) één vraag/ kantekening bij:
Als dit "democratische" systeem misbruikt wordt voor klasse oorlog, hoe ons anders dan te ‘wapenen’ tegen de misstanden van diezelfde elite die dit (o.a. d.m.v. Shock Therapie) toepast? Wordt democratie niet gewoon misbruikt (of in het beste geval verkeerd toegepast) i.p.v dat het een verkeerd systeem is? Ik denk nl. dat de meeste mensen de basis gedachte dat eenieder kwetsbaar is & "samen sta je sterk" kan onderschrijven. Dan zal je toch gezamenlijk op de één of andere manier moeten gaan bepalen welke middelen je hiervoor wilt toepassen en hoe "we" dat dan gaan doen.
Begrijp me niet verkleerd ik zie ook het machtsmisbruik van het systeem, maar feit is dat we niet alleen zijn op de wereld en dat we er dan ook maar samen moeten zien uit te komen.
Ik zie je reactie tegemoet.
Comments are closed.