Een 74-jarige oom van mij heeft op wel erg pijnlijke wijze het verschil tussen socialisme en vrijheid in de gezondheidszorg aan den lijve ondervonden.
De man, woonachtig in Nederland, lijdt sinds een tweetal jaar erge pijn in de nekwervels. De ambtenaar-huisdokter was nog wel bereid om de man door te verwijzen naar een specialist. Maar deze vond het klaarblijkelijk niet meer de moeite om nog een nucleaire magnetische resonantie-onderzoek te doen. Je vraagt je af waarom. Is een beetje onderzoek wat te vermoeiend of heeft de dokter vanuit het bevoegde ministerie besparingsrichtlijnen gekregen? Niet meer boven de 65 of niet, tenzij de man gedurende minstens 48 uur voor de deur staat te schreeuwen van de pijn?
Maar zelfs als de patiënt, die zich als z’n hele leven blauw betaalde aan premies, de NMR uit eigen zak betaalt (en daarmee de deur wel snel open krijgt), dan nog krijgt hij het koude oordeel: ach, d’er is toch niks meer an te doen. En als hij blijft aandringen op een operatie, krijgt hij te horen dat hij zich pas over drie tot zes maanden nog maar eens moet komen aanbieden.
Bij een bezoek aan België wordt in twee dagen een neurofysiologisch onderzoek gefikst. De resultaten zijn ontstellend. Ware het niet dat de man voor het regelen van een paar zaken nog even terug naar Nederland wilde, kon hij meteen blijven om geopereerd worden. Operatie zou, volgens het oordeel van de Belgische neurochirurg, niet alleen zinvol zijn (hoewel niet alle schade herstelbaar is), maar zelfs absoluut noodzakelijk. Zonder operatie is geen grote impact nodig om de man volledig te verlammen en zelfs zonder val of stoot zouden de wervels, zonder operatie, stelselmatig verslechteren en zou de man gewis de verlamming tegemoet gaan.
Morgen maandag wordt mijn oom in België geopereerd. Ik wens hem het beste. Maar die smeerlappen van de Nederlandse staatsgeneeskunde horen te worden opgesloten in een heropvoedingskamp, samen met de bewindslieden die verantwoordelijk zijn voor het walgelijke systeem dat met zorg geen uitstaans meer heeft. Zij moeten worden gedeprogrammeerd en opnieuw leren dat de gezondheidsdienst een commerce is zoals alle andere. Ik weet dat ik met een dergelijke uitspraak de banvloek van het hele medische corps over mij heen krijg. Zij zullen komen aandraven met de eed van Hippocrates – wat mij betreft de eed van hypocrites – en de nood aan een sociale gezondheidszorg. Maar er is geen reden, geen enkele, waarom een dokter verplicht zou moeten zijn om ook maar één seconde van zijn leven aan een ander op te offeren tenzij hij dat zelf wil. En de beste motivator om de wil over de streep te helpen is het gewin. Het recht op leven is geen recht om in leven gehouden te worden en de dokter tot de met een dergelijk recht overeenstemmende plicht dwingen is an sich onrecht.
Maar dat mijn oom eerst zijn hele leven wordt bestolen en vervolgens door de helers van de buit de marteldood wordt ingejaagd, toont aan hoe dicht het socialisme het nazisme benadert. België, hoed u!
ik ben trots op mijn zoon die het aandurft om deze wantoeztanden aan te klagen.Ik hoop dat er nu eindelijk eens wat pit in onze samznleving komt en hij niet alleen achter blijft met deze verwijten aan onze regeringsmandatarissen.De man waar over hij spreekt is mijn broer maar is niet het enige geval in de familie.Goed zo Arjen mijn steun hebje.
Een schandalige zaak inderdaad.
Wel opmerken dat de Belgische politici
qua gezondheidszorg naar Nederland kijken als een gidsland en constant klagen en zagen dat het nu te veel kost, dat het toch niet behoort te kunnen dat de patiënt rechtstreeks (zonder huisarts) naar een specialist stapt, geen vaste huisarts heeft……
Groetz,
Cincinnatus
Een paar jaar geleden kreeg ik een allergische reactie toen ik op reis was in de USA, volgens de NL pers zo’n beetje de medische hel. Een telefoontje met een specialist was zo gemaakt, ik kon er dezelfde dag terecht. Omdat mijn reisverzekering niet in hun computersysteem zat, moest ik met mijn credit card $35 dollar betalen voor het consult, inclusief medicijnen. Kom daar in NL maar om. Op de service en behandeling had ik niets aan te merken. Al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat ik in NL (nog) geen slechte ervaringen heb met de medische sector. Hopelijk blijft dat zo.
Enkele Jaren geleden kreeg een goede vriendin (35) van me een ernstig auto ongeluk in Belgie. Cabriolet sloeg over de kop, geen veiligheidsgordels; zwaar hersenletsel. Uiteindelijk hebben de Belgische specialisten (nog voordat familie hier enige zeggenschap over had overigens) 1/3 deel van de hersenen ‘moeten’ verwijderen. Haar man, -een kleine ondernemer met enkele personeelsleden-, vertelde me dat hij na de eerste paar maanden al voor bijna 1.000.000 guldens aan rekeningen van de Belgische artsen had mogen ontvangen. Tja hij was goed verzekerd. "Die smerige Belgische artsen!", riep hij me toe. "Mijn vrouw vegeteert nog slechts, dat zal ze wellicht nog 40 jaar gaan doen, er is daarbij geen enkele kans op verbetering, dit kan je een hond nog niet aandoen!’ Om te vervolgen met: "De smerige ratten, ze denken enkel aan geld, MIJN geld en JOU geld, en dan te bedenken dat Annemie toevallig onlangs nog zei dat als ze ooit in een dergelijke situatie zou terecht komen ze beslist niet in leven wilde blijven"! "Maar nu sta ik volomen machteloos".
Gewoon om ook eens de andere kant te belichten…
[4] Bertus,
Ik heb niet willen beweren dat de Belgische geneeskunde in alle opzichten beter is dan de Nederlandse. Ook België kent zijn medische schandalen, het laten primeren van de doktersbelangen boven de rechten van de patiënt, de slecht functionerende staatsverzekering… In het door jou geschetste tragische geval is het overigens niet de dokter, maar de wetgever die schuld draagt. De dokter moet al het mogelijke doen om de vrouw te redden en mocht, tot voor kort, geen rekening houden met de wens van de vrouw om niet in vegetatieve staat te leven.
Dat ‘ze’ enkel aan geld denken is tegelijk een flinke overdrijving en hun goed recht, zolang jij als patiënt niet wordt verplicht jouw geld aan hen te geven. En op dat laatste punt faalt ook de Belgische gezondheidszorg vaak. Zoals je zelf aangaf, noch de patiënt, noch de familie had enige "zeggenschap". Maar dat de Belgische artsen veel meer dan hun Nederlandse collegae "ondernemers" zijn, dat uit zich in een beter functioneren van de markt. En dat is de point van mijn bijdrage.
Mijn ervaringen met de medische sector zijn zeer slecht. Specialisten zijn totaal niet gemotiveerd om je te helpen (eigen ervaringen):
– "iets met u oor? Leer er maar mee leven".
– Tandarts is een prutser van de eerste orde en heeft een perfect gebid naar de mallemoeren geholpen.
– "nee u beeld het u zich maar in. Er is niks aan de hand"
– Pas nu beginnen veel ziekenhuizen patientdossiers te digitaliseren.
De nederlandse gezondheidszorg is van bedroevende kwaliteit en dat komt niet door te weinig socialisme maar door te veel.
Agnes KAnt ga je diep diep schamen
[6]Lees en verbaas je: http://www.kpn.com/kpn/show…
De gezondheidszorg is te duur (en wordt snel onbetaalbaar), is nogal middelmatig, de medisch specialisten hebben hun eigen schaarste gecreëerd, er zijn veel te weinig handen aan het bed en de ICT loopt hopeloos achter. Een elektronisch patiënten dossier komt er maar niet omdat elk ziekenhuis verstrengeld is met een ICT boer die er zijn eigen standaard op nahoudt.
De oplossing vlgs Ad: het dwingend opleggen van één standaard, commercialisering van bepaalde diensten, afschaffen numerus fixus per onmiddellijk, investeer in preventieve gezondheidszorg, vrije artsen – en ziekenhuis keuze, publicatie van behandelingsresultaten, van de sterftecijfers en verpleegdagen op de websites etc etc.
Interessante kost!
Huub
Vreemd artikel dit.
De Nederlandse gezondheidszorg deugt inderdaad niet en de Belgische is inderdaad beter.
Maar ten eerste valt ook daar veel op aan te merken en ten tweede is ook die door de overheid georganiseerd.
De enige nuance die ik wil maken is dat ze wel degelijk tot de beste ter wereld behoort en STUKKEN goedkoper is dan de Amerikaanse, dus zelfs al is zou die laatste beter zijn dan is prijs/kwaliteit in Belgie toch beter.
Tja … het lijkt er bijna op dat een overheidsdienst wel eens (tamelijk) goed KAN zijn.
Dit curiosum moet dus dringend nader onderzocht worden.
Nu kreeg ik nl. een bijna-collectivist-ervaring 😉
[8] Niet zo verwonderlijk M. 100 Procent commercialisering gaat inzake dit onderwerp immers ten koste van de individuele vrijheid!
Een bedrijf wil immers de laagst mogelijke ‘kosten’. d.w.z. (Volgens hen) NIET roken, NIET drinken, NIET eten, NIET paragliden, NIET bunjeejumpen, NIET geboren worden bij slechte erfelijkheidskansen!!!!!!! etc. etc. etc.
En als bunjeejumpen nu eens mijn private lust en mijn leven is? En dat ik dat zal blijven doen ook al heb ik statistisch gezien een verhoogde kans van 0.000056.8 op een ‘eerder’ overlijden?
[8] M.
Ik ben niet bevoegd om mij over de kwaliteit van de Belgische, Nederlandse, Amerikaanse of, zeg maar, Thaise medische sector uit te spreken. Maar je bewering dat de Belgische ‘stukken’ goedkoper is mist m.i. logische grond. De vraag is eigenlijk "goedkoper voor wie?". Hou jij bij je prijsvergelijking ook rekening met de gigantische kost van het in stand houden van een collectivistische zorgverzekering? En met de veel moeilijker te kwantificeren kost van verlies aan keuzevrijheid? Of, aan de minzijde, de kost die de Amerikaanse arts moet doorrekenen als gevolg van een losgeslagen justitie die meent dat het minste gevoel van ontevredenheid omtrent een medische interventie aanleiding mag zijn voor buitensporige schadevergoedingen?
Je bijna-collectivist-ervaring is niets meer dan een fata morgana, een gevolg van jarenlange indoctrinatie van Kantiaanse plichtsbesefpredikanten. De best duiveluitdrijving bestaat erin dagelijks de Vrijspreker blijven lezen!
[9] Sander,
Ook jij begaat hier een denkfout. De beperkingen die door een verzekeringsmaatschappij worden opgelegd in ruil voor het verzekeren van bepaalde risico’s tegen een bepaalde prijs is GEEN beperking van de vrijheid. Je bent nog steeds vrij om onverzekerd naar je eigen dood te springen. Of om een verzekeringsmaatschappij op te richten die bungeejumping niet uitsluit. De premie zal in een vrije markt evenwel hoger liggen, zoals een auto met GPS duurder is dan een zonder.
[11] Accoord. Maar is het ‘verzekeringsprincipe’ niet juist gebaseerd op ‘collectivistische’ principes? Is dat niet onoverkomenlijk met elkaar verbonden? Indien je jou denklijn tot in het absurde zou doortrekken, dan zou elk individu een ‘op maat’ gesneden, strikt persoonlijke polis moeten hebben. Dat kan, maar dan moet je wel terstond je verzekeraar in kennis stellen van het feit dat je zojuist je eerste sigaar hebt gerookt, maar veel belangrijker: de premieberekening zal niet meer moeten plaatsvinden op collectieve basis, maar op strikt individuele basis. Je kunt je dan wel afvragen of er nog sprake is van een ‘verzekering’? Een verzekering verzekert je immers tegen ‘onvoorziene uitgaven’. Maar als je nu alle (risico’s) gaat voorzien of uitsluiten???
[10] De vraag is eigenlijk "goedkoper voor wie?". Hou jij bij je prijsvergelijking ook rekening met de gigantische kost van het in stand houden van een collectivistische zorgverzekering?
Ik spreek o.b.v. medische uitgaven als percentage van het BBP.
Ik ben heus niet zo’n volslagen debiel die alleen kijkt naar wat de patient -in zijn hoedanigheid van patient- netto betaalt (na terugtrekken van de ziekenkas). Jammer te moeten vaststellen dat ik daar kennelijk wel voor doorging.
"En met de veel moeilijker te kwantificeren kost van verlies aan keuzevrijheid?"
Inderdaad moeilijk kwalificeerbaar maar nauwelijks relevant als beide systemen (nagenoeg) even goed zijn aangezien keuze kennelijk amper tot verbetering geleid had.
"Of, aan de minzijde, de kost die de Amerikaanse arts moet doorrekenen als gevolg van een losgeslagen justitie die meent dat het minste gevoel van ontevredenheid omtrent een medische interventie aanleiding mag zijn voor buitensporige schadevergoedingen?"
Die zit er al in verwerkt. De veel hogere tarieven van het Amerikaanse systeem zijn nl. hoofdzakelijk het resultaat van de risicopremie voor medische beroepen en bedrijven in de VS waar justitie het spoor der redelijkheid bijster raakte.
"Je bijna-collectivist-ervaring is niets meer dan een fata morgana, een gevolg van jarenlange indoctrinatie van Kantiaanse plichtsbesefpredikanten. De best duiveluitdrijving bestaat erin dagelijks de Vrijspreker blijven lezen!"
Een "bijna-collectivist-ervaring" is een door mezelf bedachte term met een knipoog naar een "bijna-dood-ervaring".
Er hoeft dus helemaal niets uitgedreven te worden.
Kant of wie dan ook zijn er nl. geenszins in geslaagd mij te indoctrineren.
Het is niet voor niets dat ik schreef "Dit curiosum moet dus dringend nader onderzocht worden." Ik kan nl. ook nogal moeilijk geloven dat een overheidsdienst daadwerkelijk succesvol is.
Echter: ofschoon ik -zoals uit mijn bijdragen hier moge blijken- behoorlijk libertarisch genoemd mag worden, weiger ik ook door die school geindoctrineerd te worden.
M.a.w. als een overheidsdienst bij wijze van hoge uitzondering doeltreffend LIJKT, dan moet dat -zoals gesteld- nader onderzocht worden. Vermoedelijk blijkt dan vroeg of laat dat de vork toch anders aan de steel zit.
Maar ALS (totaal tegen mijn verwachtingen in) toch blijkt dat die ene overheidsdienst toch goed draait, dan moeten de feiten ook niet ontkend worden.
Indoctrinatie is nl. altijd fout, ook als ze vanuit libertarische hoek komt.
Een objectieve analyse van de feiten is het enige waar het mij om gaat.
Kortom: vermoedelijk zit er wel ergens een flaw of zal blijken dat cijfers gemanipuleerd werden. Maar als dat niet blijkt, dan verdient de Belgische gezondheidszorg misschien toch wel een pluimpje? Zelf van mij – een libertarier.
Groeten,
M
Waarom is het zo verwonderlijk dat de ene overheid iets beter kan dan de andere overheid? De ene overheid kan ook beter onderdrukken dan de andere, dus waarom zou het ene collectivistische zorgstelsel niet beter kunnen zijn (op bepaalde punten) dan het andere?
Beter dan ‘slecht’ is niet opeens goed. Ik vind dat er te snel conclusies worden getrokken (door sommigen) dat het in Belgie dan maar ‘goed’ is alleen omdat in het artikel geschetste geval Belgie het beter doet dan Nederland.
Doet niets af aan dat ik hoop dat je oom er weer zo goed als mogelijk bovenop komt Arjen. Sterkte.
Amerika is aanzienlijk collectivistischer in de gezondheidszorg dan menigeen denkt. Medicare (voor mensen boven de 65), Medicaid, patentwetgeving die voor dure medicijnen zorgt, enorme regelgeving, verplichting onverzekerden te helpen (in ieder geval in de staatsziekenhuizen), en grote schadeclaims, kunnen al een hoop van de niet effectieve kosten verklaren. De publieke uitgaven aan gezondheidszorg zijn in Amerika bijna net zo groot (volgens sommige bronnen zelfs groter) als de private:
http://www.nationmaster.com…
http://www.nationmaster.com…
Het voordeel van een privaat stelsel is dat je altijd wel een verzekeraar kunt vinden die wel op de centen let, en je dus niet hoeft mee te betalen aan de overconsumptie van de hypochonder die bij ieder beetje jeuk een volledige bodyscan wil ondergaan. En die hypochonders kunnen weer gezamenlijk een hele dure verzekering nemen, zonder eigen risico, om maximale toegang te hebben.
Dat België zoveel efficiënter functioneerd heeft wellicht meer met een grotere marktwerking te maken bij de besteding van het overheidsbudget, en het ontbreken van de bovengenoemde factoren, al ken ik de situatie daar niet genoeg voor.
[15]
Oei… FunctioneerT
Patiënten stellen zich vaak te afhankelijk op en laten al het (goed en slechte) gedwee over zich heen komen. Men zo meer mee moeten denken en er van uit leren gaan dan artsen geen alwetende geneesgoden zijn!
Tja, in Nederland is het zeer slecht gesteld met de service. Waar ik in Nederland niet doorverwezen kon worden voor pijn in de Borst lukte die in een grote stad van een 3e wereld land zonder problemen. Voor een fractie van de prijs werden er snel en efficiënt enkele levens bedreigende oorzaken van een pijn in de borst uitgesloten en de ziekte van Ziekte van Tietze geconstateerd.
In Nederland doet men alles formeel en contractueel correct, maar alle common sense ontbreekt.
[13] M.
Ik heb je niet voor debiel willen verslijten. Daarvoor ben ik veel te zachtaardig. Mijn excuus als dat zo overkwam.
Maar toch nog enkele tegenwerpsels:
"Ik spreek o.b.v. medische uitgaven als percentage van het BBP." Daar zit dus duidelijk niet de hele kost in. Ik denk maar aan het leger ambtenaren dat betaald moet worden om te controleren of jij je formuliertjes wel goed hebt ingevuld.
"Inderdaad moeilijk kwalificeerbaar maar nauwelijks relevant als beide systemen (nagenoeg) even goed zijn aangezien keuze kennelijk amper tot verbetering geleid had." Ik vind keuze wel relevant in een prijsvergelijking. In een collectivistische gezondheidszorg zijn bepaalde medische methodes nu eenmaal niet mogelijk omdat de overheid er geen toestemming voor geeft. Ook is het niet erg redelijk om iemand privaat te laten verzekeren voor extra, niet door de overheid verzekerde risico’s, en hem tegelijk de premie voor de staatsverzekering laten betalen. Dat is vergelijkbaar met het onderwijs: meebetalen voor staatsonderwijs en dan nog eens betalen voor privé- of thuisonderwijs.
"Die zit er al in verwerkt. De veel hogere tarieven van het Amerikaanse systeem zijn nl. hoofdzakelijk het resultaat van de risicopremie voor medische beroepen en bedrijven in de VS waar justitie het spoor der redelijkheid bijster raakte."
… en dus moet je hem van de Amerikaanse medische uitgaven aftrekken om ze te kunnen vergelijken. Het is immers geen "medische" uitgave, maar een kost sui generis als gevolg van een doortrappend gerechtelijk apparaat c.q. overheid.
"Kant of wie dan ook zijn er nl. geenszins in geslaagd mij te indoctrineren."
Ik wil niet beweren dat je een gemakkelijk slachtoffer voor indoctrinatie zou zijn, maar ik denk dat wij allemaal, ook ik, nog veel te vaak denken in termen van plichten tegenover anderen, ofte collectivsme.
"…als een overheidsdienst bij wijze van hoge uitzondering doeltreffend LIJKT"
Ook hier moet ik mijn vraag herhalen: doeltreffend voor wie? Voor de patiënt? Voor de dokter? Voor de verzekeraar? Voor de overheid?
Dat een overheid goed KAN zijn is, (ook) naar mijn mening, aberrant. Maar er is een verschil tussen de overtuiging door redelijke discussie en indoctrinatie. Ik geloof niet dat ‘het’ libertarisme – voor zover dat al bestaat – zich aan indoctrinatie schuldig kan maken zonder op te houden libertarisme te zijn.
Prof. Smalhout fulmineert al jaren tegen de manager-dictatuur in de ziekenhuizen, die onnodig veel tijd, geld en energie verspilt en een nagel aan de ziekenhuisdoodkisten is.
[14] Bedankt Arend.
Mijn stuk ging inderdaad niet over een match Holland-België op het veld van de medische kwaliteit. En ook in België kan mijn om om zeep ‘geholpen’ worden.
Mijn belangrijkste argument was dat er in België geen wachtlijsten bestaan voor levensnoodzakelijke operaties omdat er nog een enigszins vrije markt bestaat. Maar die is ernstig bedreigd door een collectiviseringsdrang van de linkerzijde.
[20] Tja (collectiviseringsdrang van de linkerzijde.) De linkse mens doet altijd hard zijn best zaken voor iedereen te verbeteren. (meestal met het tegenovergestelde resultaat)
[18] Hoi Arjen,
Points taken.
"Ook hier moet ik mijn vraag herhalen: doeltreffend voor wie? Voor de patiënt? Voor de dokter? Voor de verzekeraar? Voor de overheid?"
Als we het hebben over de doeltreffendheid (niet doelmatigheid) van gezondheidszorg, dan gaat het uiteraard over de patienten.
In heel wat onafhankelijke rankings komt Belgie daar steeds goed uit de bus.
Zulke exercities zijn per definitie geen exacte wetenschap want hoe weeg je snelheid van handelen ("geen wachtlijsten") af tegen goede uitvoering, weinig neveneffecten, goede en (relatief) aangename infrastructuur etc.? Dus een precieze ranking hangt af van de gewichten die overal aan toegekend worden en is dus geen exacte wetenschap maar het valt op dat Belgie bijna altijd wel in de top 5 staat van om het even wie een lijst opstelt. Dat kan welhaast geen toeval zijn, denk ik dan.
E.e.a. neemt niet weg dat er nog heel wat op aan te merken valt. Zo heeft Belgie ruim 2 maal zoveel last van de zg. ziekenhuisbacterie.
Niet zelden gaat iemand binnen voor een bepaalde kwaal en wordt die adequaat behandeld maar krijgt hij de ziekenhuisbacterie en overlijdt vervolgens aan een in het ziekenhuis opgedane ziekte. Als Kafka (of Murphy) een bacterie was, wel dan is het de ziekenhuis bacterie.
In Belgie maakt dit fenomeen ca. 2 keer zoveel slachtoffers als in Nederland.
Ik wil dus zeker niet ongenuanceerd de loftrompet blazen over de Belgische gezondheidszorg maar als ik in een noodgeval in een split second moet kiezen waar ik behandeld word, weet ik het wel.
Groeten,
M
[20] Arjen, dat wat ik over de conclusies van sommige mensen stelde was eigenlijk niet direct aan jou bedoeld. In jouw artikel kaart je eigenlijk een individuele casus aan waarin je het contrast Belgie – Nederland aan de orde stelt. En dat is goed! Het is informatief en het prikkelt je zenuwen.
Natuurlijk kun je het breder trekken, in de zin dat je deze individuele casus projecteert op het geheel van zorgstelsels in beide landen. Dit doe je gedeeltelijk, in ieder geval impliciet, en dat is ook goed. Opdat de lezer dit voor zijn eigen situatie nagaat en een eigen beeld ontwerpt omtrent dit onderwerp.
Maar de essentie is natuurlijk dat je een individuele casus bespreekt, EN dat je oom in Belgie geholpen kan worden en dat het hem goedgaat. Of het nu Belgie, Tunesie, of SIngapore is. Het gaat erom dat het in ieder geval mogelijk is, en dat hij (je oom) het zelf bewerkstelligt heeft door de kunde/achterliggende motieven van die Nederlandse arts te wantrouwen. Natuurlijk houdt het ene zorgstelsel op bij de ene natiestaatgrens, en begint de andere over die grens. Dat is nu eenmaal zo, en dit is weliswaar geen argument om misstanden niet aan te kaarten, juist wel. Maar het gaat niet om systemen maar om mensen, mensen zoals jouw oom, jij, en ik.
Misstanden aankaarten en schoppen is goed (misschien zelfs een morele Plicht 😉 – ik vind overigens je referentie naar Kant wat discutabel, misschien was Immanuel’s woordkeuze van ‘Plicht’ iets te slecht gekozen ivm zijn religieze background maargoed..), maar uiteindelijk gaat het om mensen, net als in het libertarisme. Ik zie jouw artikel dan ook als een positief verslag, hij wordt vandaag geopereerd en hopelijk loopt het goed af.
[23] Arend,
Ik moet toegeven dat mijn sneer naar Kant eerder een provocatie dan een overtuiging was. Met Kant ben ik nog niet klaar. Ik weet alleen dat Rand – bij wie ik graag aanleun – hem ziet als de oorzaak van alle collectivistische ellende die we sedertdien over ons heen gekregen hebben, of wat zij noemt het falen van de verlichting om het mysticisme definitief uit te roeien. Ik weet ook dat anderen dit standpunt van Rand een ‘confusion’ noemen.
Dat het over mensen (moet) gaan, daar ben ik het helemaal eens. En daarom moet ieder systeem dat gebaseerd is op geweld tegen mensen met de grootst mogelijke kracht worden bevochten.
Mijn oom heeft mijn bijdragen(n) gelezen en lijkt zich niet helemaal te kunnen vinden in het wat grovere taalgebruik. Is dat slechts een kwestie van generatiekloof of vind jij dat ook? Heeft beleefd blijven meer effect?
Comments are closed.