Slavenmentaliteit

Vaak verbaas ik mij over het nederige zelfbeeld van de gemiddelde werknemer. Hij ziet zichzelf niet als individu die een dienst levert in ruil voor beloning, maar als een machteloos gebruiksvoorwerp.

Gisteren in de krant zag ik weer een voorbeeld hiervan: “Medewerkers van vleeswarenfabrikant Food Group in Oss zijn gisteren in staking gegaan. Ze protesteren omdat het bedrijf de fabriek wil sluiten en het werk wil verplaatsen naar de Achterhoek en Twente.”

De achterlijkheid van dit soort acties wordt snel duidelijk als men een parallel trekt naar een zelfstandig ondernemer in dezelfde situatie: Op het moment dat een vaste klant duidelijk maakt naar een goedkopere concurrent te gaan, zou deze dan zeggen: “Zolang u dat van plan bent, weiger ik u nog iets te verkopen!”

In een normale wereld zou deze klant dan direct naar de concurrent vertrekken, maar in Bizarro-World komt de overheid de ondernemer te hulp en dwingt de klant om te blijven, of, in het gunstigste geval, om er nog eens over te praten en de ondernemer te compenseren voor de emotionele en financiële schade die gepaard gaan met het vertrek van een vaste klant.

De ondernemer is nu financieel tevreden gesteld, maar heeft daar een gigantische prijs voor betaald: Hij is niet meer zelfstandig. Hij heeft bevestigd een waardeloos ondernemer te zijn, een zielig hoopje mens dat niet in staat is zijn eigen broek op te houden. Hij heeft impliciet bekend dat hij niet over de creativiteit beschikt om zijn leven zelf te verbeteren en dat hij een willoze speelbal is in handen van de consument en de overheid. Hij is een slaaf van zijn omgeving.

Dit is precies wat een stakende werknemer ook van zichzelf zegt. Creatieve oplossingen als meeverhuizen met het bedrijf of salarisverlaging zijn niet aan hem besteed; hij wil zijn werkgever dwingen om hem in dienst te houden.

Nu gebied de eerlijkheid te zeggen dat werknemers door lokale en nationale overheden zeer beperkt worden in hun mogelijkheden. Misschien is de regelgeving in Oss zo ongunstig dat Food Group dáárom wil vertrekken. Maar waarom gaan die arbeiders dan niet protesteren bij het gemeentehuis voor minder regels? Waarom beschuldigen ze het slachtoffer van de Mafia van de daden van de Mafia, terwijl ze steun zoeken bij de Mafia?

Ik denk dat de reden hiervoor onwetendheid is. Niet zo vreemd, gezien de Mafia onderwijs, krant, radio en tv beheerst. Laten we hopen dat werknemers in de toekomst gaan beseffen wie de echte boosdoener is en dat ze zichzelf weer gaan zien als waardige individuen.