De mens is te karakteriseren als een object met een groot aantal eigenschappen. Zo kun je mensen indelen naar geslacht, nationaliteit, IQ, inkomen, haarkleur, karakter, etc.
Laten we zeggen dat een mens N eigenschappen heeft, die onderling onafhankelijk zijn (je geslacht heeft geen invloed op je afkomst). Die eigenschappen spannen dan een N-dimensionale ruimte op, een ruimte waarin ieder individu door een punt gekarakteriseerd kan worden. Voor meer dan drie eigenschappen (N groter dan 3) kun je je hierbij geen plaatje voorstellen, maar het idee wordt duidelijk als je het bekijkt voor twee eigenschappen (N is 2), zoals in onderstaand plaatje.
<%image(20070112-ruimte.png|300|300|)%>
In het grafiekje worden mensen gekarakteriseerd naar geslacht en land van herkomst. Punt A is een Nederlandse vrouw, punt B een Belgische vrouw en punt C een Nederlandse man.
In werkelijkheid zijn individuen op zeer veel manieren te karakteriseren. Ieder individu neemt een uniek punt in in de N-dimensionale ruimte. Je kunt groepen mensen karakteriseren door alle punten met dezelfde waarde voor een bepaalde eigenschap bij elkaar te nemen. Zo zijn in het plaatje A en B een groep met hetzelfde geslacht en A en C een groep met dezelfde nationaliteit. Je kunt ook groepen maken door meerdere gemeenschappelijke eigenschappen te zoeken, bijvoorbeeld alle roodharige meisjes met cupmaat C.
Binnen iedere groep verschillen mensen van elkaar op de eigenschappen waarop ze niet zijn geselecteerd. Omdat ieder individu een uniek punt inneemt, is het onmogelijk om een groep te maken waarin iedereen gelijk is.
Je kunt de ruimte nog groter maken door niet alleen de eigenschappen van mensen te karakteriseren, maar ook hun voorkeuren en belangen (zeg dat dit er M zijn). Dit werkt op dezelfde manier. Zo kun je een dimensie definiëren die aangeeft hoe graag mensen geld willen verdienen of hoe belangrijk ze klassieke muziek vinden.
Ook voor voorkeuren kun je groepen definiëren. Zo’n groep heet een collectief: een groep mensen met een gezamenlijk belang, dat ze gezamenlijk nastreven. Ook voor deze groepen geldt dat de individuen verschillende belangen hebben in de dimensies waarop ze niet geselecteerd worden. Derhalve is het onmogelijk om een groep te maken waarin iedereen totaal dezelfde belangen heeft, tenzij de groep slechts uit één persoon bestaat.
In het individualisme wordt geaccepteerd dat een zogenaamd Algemeen Belang niet bestaat, en dat het aan mensen zelf is om te beslissen wat voor hen belangrijke belangen zijn. In het collectivisme wordt de feitelijke fout gemaakt om wél een Algemeen Belang te definiëren. Dit is tweeledig arbitrair: in de eerste plaats moet op willekeurige wijze een “goed” belang worden gekozen en in de tweede plaats moet een willekeurige groep mensen worden gekozen voor wie dit belang moet gelden.
Zo worden wij door onze collectivistische regering geselecteerd op nationaliteit, hetgeen een volledig arbitraire keuze is, aangezien ik met veel Nederlandse mensen verschil in geslacht en IQ, terwijl ik hierin overeenkom met veel mensen buiten Nederland. Vervolgens kiest de staat op even arbitraire wijze ervoor dat gelijkheid belangrijker is dan rijkdom, en dat klassieke muziek beter is dan hoerenloperij.
Wat in feite gebeurt, is dat de mensen, die gekarakteriseerd worden door een (N+M)-dimensionale ruimte, gedwongen worden om in een nul-dimensionale ruimte te leven: een punt, namelijk het snijpunt van nationaliteit en het zogenaamde “algemeen belang”. De bewegingsvrijheid in voorkeuren en eigenschappen wordt ons volledig ontnomen.
Helaas is een groot deel van de bevolking (er ging zo’n 80% naar de stembus in november) reeds zo geinstitutionaliseerd dat het besef van een leven buiten de nulde dimensie verdwenen is. Zoals men zich in de geometrie niet meer dan drie dimensies kan voorstellen, zijn zaken als eigen verantwoordelijkheid, het nastreven van succes en een vrije economie voor velen Science Fiction. Dit verklaart misschien de halsstarrigheid waarmee men vasthoudt aan de socialistische dogma’s: men zÃet domweg niet dat er meer is.
=========================================
Foto: Life of Brian – “We are all individuals!”
Bron: Achteraf gezien wellicht onbewust geinspireerd door F.A. Hayek in “The road to serfdom”
kuddos to the man!
M.i. een technisch correcte analyse van de bezwaren van het collectivisme, waaraan door nauwkeuriger geformuleerde regels, en toegenomen technische mogelijkheden om deze regels te handhaven, de individuele vrijheid steeds verder in het gedrang komt. Neem daarbij een armoedig onderwijsstelsel en media die een gekleurde weergave geven van de werkelijkheid, en het kan alleen maar slechter aflopen met de individuele vrijheidsbeleving.
Was voor mij zelf via reverse engineering ook tot een soortgelijk model terecht gekomen, en was aan het nagaan wat onderwijskwaliteit voor een impact heeft op het punt waarop het collectivisme de maatschappij probeert vast te leggen.
Dit omdat mijn dochter afgelopen week haar eerste (Nederlandse) schooldag beleefde. Zelf woon ik inmiddels in het Belgische en streef er naar om na dit schooljaar mijn dochter naar een Belgische school te kunnen laten gaan. Mijn vertrouwen daarin is echter ook niet 100%, maar ik wil het eerst kunnen vergelijken voordat we gaan besluiten verder te kijken.
Ondertussen verbaas ik mij erover hoeveel mensen zich in het collectivistische keurslijf laten persen. Een politiek incorrecte vergelijking dringt zich op met begin jaren 30 in Duitschland. (Gelukkig) andere uitgangspunten, maar in principe hetzelfde fenomeen. Buitengewoon zorgelijk.
[2] "Zelf woon ik inmiddels in het Belgische en streef er naar om na dit schooljaar mijn dochter naar een Belgische school te kunnen laten gaan. Mijn vertrouwen daarin is echter ook niet 100%, maar ik wil het eerst kunnen vergelijken voordat we gaan besluiten verder te kijken."
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het nederlandse (universitair) onderwijs een kwalitatieve verademing is.
[3] FFI,
Ik vraag me af, of Lukas’ dochter de universitaire leeftijd c.q. of het nederlandse (universitair) onderwijs het niveau van een Belgische school al bereikt heeft. 😉
Leuk stukje voor mensen die wiskunde interessant vinden, en dit toe willen passen op het echte leven.
Maar "de meute" haakt hier meteen af. Kansje gemist denk ik dan….
[5] Ik ben helemaal niet wiskundig onderlegd, maar ik vind dit wèl een interessante, en eens wat andere visie.
Bovendien richt de Vrijspreker zich toch niet alleen op "de meute" – mag ik hopen?
Kansje erbij, denk ik dan….! 😉
[5] De essentie is dat je in een vrije maatschappij MILJOENEN malen vrijer bent dan in een collectivistische. Die reduceert namelijk het aantal oplossingen voor een maatschappelijk probleem tot 1, en niet eens de beste, maar diegene die politiek haalbaar is.
Het is zoals een konijn in een bos. Een konijn is een routinebeest en bouwt zijn eigen fourageertraject uit in het bos. Dat pad betreedt het alle dagen, op onderzoek naar gevaar en eten. Het wijkt haast nooit van zijn bekende pad af eens dat gemaakt is en onderzoekt iedere verandering.
Als je nu langsheen dat pad, aan weerszijden op een meter van het middelpunt, een hek plaatst, is dat konijn dan nog vrij? Het kan alles doen wat het voorheen toch al deed, en er is niks dat het konijn wil doen dat het nu niet meer kan.
Maar weet je wat er gebeurd is? Het fourageren zélf is zinloos geworden. Er KRUIST niets meer zijn pad, het gevaar is geweken, en met wat pech zijn eten ook. Het konijn is geen konijn meer.
Dus wanneer er nu nog eens een vrijheidje wordt afgepakt waarvan jij denkt "maakt mij niets uit, ik deed dat toch al nooit", bedenk dan dat er vanaf nu minder gebeurtenissen je pad kruisen waarmee jij interactie kan aangaan naar keuze. Je bent nu armer. Verdedig dus andermans vrijheden!
[6] Het is inderdaad aardig dat er met een andere visie naar collectivisme en vrijheid wordt gekeken.
Gisteren heb ik met vrienden diverse discussies gevoerd. Een verbaasde zich dat het telkens weer op een discussie over collectivisme/vrijheid uitkwam. Ze begon langzaam te beseffen dat dit essentieel is in ons leven, vrijheid om te kiezen, en dus automatisch geen collectivisme. Anders worden we gereduceerd tot robots of termieten.
Maar die talloze visies kunnen wel de talloze mensen uiteindelijk tot ware vrijheid leiden.
Ik had wel eens bedacht, dat het eigenlijk belachelijk was dat in een land als de VS met meer dan 300 miljoen inwoners, degene die 51% van de kiesmannen heeft voor iedereen de dienst uitmaakt. Je zou kunnen zeggen: plits het op in een democratisch en republikeins land en dan heb je nog steeds 150 miljoen inwoners per land. Het geluksniveau zl duidelijk toenemen.
Het nadeel is alleen dat je dan Allemaal moet gaan verhuizen en andere banen moet zoeken omdat het aan territorium gekoppeld zit.
Na het lezen van een artikel over online ruilbeurzen echter bedacht ik dat het mogelijk moet zijn om te blijven wonen waar je zit en te werken waar je werkt. De beheerder van de ruilbeurs vormt jouw ‘overheid’. Je hebt een virtuele democratische en een virtuele republikeinse gemeenschap. Die hebben elk hun eigen valuta, hun eigen belastingpercentage, regels over kinderopvang, etc. etc. Bedrijven zullen in beide ruilbeurzen aktief zijn, net zoals ze nu vaak in meerdere landen aktief zijn. Ze betalen alleen de republiekeinse werknemer in beukenootjees uit en de democratische in apenootjes. Voor de klanten geld hetzelfde. De wisselkoersverhouding tussen beukenootjes en apenootjes is vrij. Niemand hoeft te verhuizen of van baan te veranderen en je krijgt precies het service niveau van je overheid die je ervan verwacht.
De assumptie dat de druk vanuit het collectief op het individu tot een unieke uitkomst/evenwicht op het genoemde snijpunt leidt gaat mij wat ver.
Werken de normen van het collectief niet eerder als een of meerdere beperkingen? Zo ja, is dan de uitkomst niet afhankelijk van de mate en de manier waarop deze beperkingen binden?
Overigens denk ik dat de beperking vanuit de collectieve maatschappij vele malen groter is dan die vanuit de staat. Je focus op verkiezingen is daarom m.i. wat te beperkt. Het betoog van J.S. Mill in On liberty ging niet voor niets vooral over de maatschappij, en niet zozeer over de staat. Een inzicht dat m.i. heden te dage nog steeds geldt.
[Zo vraag ik me wel eens af of de tendens om sociaal te zijn niet een nieuwe vorm van collectivisme is, een soort nieuw christendom, gedreven niet door argumenten maar door de verwachte goed- en afkeuring vanuit de omgeving.]
"Helaas is een groot deel van de bevolking (er ging zo’n 80% naar de stembus in november) reeds zo geinstitutionaliseerd dat het besef van een leven buiten de nulde dimensie verdwenen is"
Word ik geacht hieruit af te leiden dat je iedereen die gaat stemmen "zo geïnstitutionaliseerd is" vindt? Want zo staat het er m.i. wel, en dan is dat nogal kortzichtig. Een systeem veranderen door je niet door er van buitenaf tegen te roepen; het meest effectief is om dat systeem van binnenuit, met de binnen dat systeem aanwezige mogelijkheden, aan te pakken.
Dat is precies de reden waarom de PvdV meedoet met de EU verkiezingen, ondanks dat men sterk gekant is tegen de EU. Ik heb op deze pagina’s al eens eerder uiteengezet en onderbouwd dat principieel niet-stemmen jezelf buiten spel zetten is, temeer daar het linkse electoraat in de regel wel stemt en daar juist de meeste ‘gewoonte’ stemmers zitten.
Dus als alleen de (al dan niet bewust, want niet over nagedacht) aanhangers van het collectivisme gaan stemmen zal het liberalisme en/of libertarisme nooit een kans krijgen, omdat de overheid dan altijd uit uitsluitend collectivisten zal bestaan. Zo werkt het nu eenmaal in ons kiesstelsel.
Het alternatief is je buiten de maatschappij plaatsen, en geweld te gebruiken als je je zin niet krijgt, zoals een zekere vredelievende ‘godsdienst’ dat doet. Maar dat gaat dan weer tegen de libertarische leer in. Bovendien maak je als ‘kapitalistische hufter’ weinig kans dat men zich aan je opvattingen onderwerpt, zoals dat bij ‘religieus gedreven zielepoten’ zomaar gebeurt.
[11] Ik wilde eerst zeggen dat het inderdaad wat kort door de bocht is als je het zo opvat, maar als ik er zo over nadenk, ben ik het toch wel met de door jou gemaakte implicatie eens 🙂
Vergelijk het met een gevangenis waar de gedetineerden periodiek voor een nieuwe directeur mogen stemmen. De ene kandidaat zal voor meer maaltijden pleiten, de ander voor meer discipline, weer een ander voor groentetuintjes op de luchtplaats. Maar geen van hen zal pleiten voor vrijlating, omdat dat hun inkomen schaadt. Het toppunt van berusting in je gevangenschap lijkt me toch wel het kiezen voor iemand die je niet vrij wil laten.
Anyway, er zit natuurlijk een gradatie in; ik denk niet dat jij in de nulde dimensie zit omdat je gestemd hebt, maar je ziet ze misschien niet alle N+M 😉
[12] Ben het niet geheel met je analogie eens, hoewel ik zie waarom je hem trekt: er zit wel degelijk een parallel in. Een gevangene zit echter niet vrijwillig in de bak (hoewel ’s winters… maar da’s een andere discussie;-)) en een burger kan – in principe – ergens anders heen. Een partij als de PvdV is voor lagere belastingen, een kleinere overheid en ‘echte’ vrijheid van meningsuiting, en is zo de enige partij die in de buurt komt van klassiek liberale opvattingen. Zo bezien is een stem op de PvdV een stem voor meer vrijheid.
Een overheid zal altijd nodig zijn, omdat anders opportunisme en het recht van de sterkste tot chaos leiden. Die overheid dient echter in dienst van de burger te staan, met als voornaamste taak het beschermen van de individuele vrijheid tegen partijen die daar inbreuk op willen maken. Volledige ‘bevrijding’ is derhalve een utopie, want het behoeft geen betoog dat veel mensen niet met vrijheid om kunnen gaan. Eén van de eerste dingen die men doet is die vrijheid misbruiken om anderen hun vrijheid te ontzeggen.
Zegswijzen als: "Een matig mens is zijn vrijheid waard" en "het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen" illustreren dit treffend. Mogelijk is dit een reactie op het bevrijd worden, een soort ‘overshoot’, maar die dient wel weer beteugeld te worden.
Een kleine(re) overheid in dienst van de burger, in plaats van als haar onderdukker, is al een enorme bevrijding vergeleken met de huidige situatie. Dus in die zin kun je wel degelijk kiezen voor meer vrijheid. Kies je niet, dan schik je je in de terreur van de wel kiezende meerderheid.
[13] Oke, ik begrijp je pragmatische instelling. Echter, jij gaat ook uit van het ideaal dat Nederland ten goede veranderd kan worden, terwijl hiervoor in de laatste jaren geen aanwijzing voor is. Wij zitten altijd opgescheept met een meute socialisten aan wie iemand in het begin van de 20e eeuw de fout heeft gemaakt macht te geven. Ik denk dan ook dat het pas werkelijk pragmatisch zou zijn je zoveel mogelijk aan deze ellende te ontrekken en proberen financieel hiervan onafhankelijk te zijn of zelfs te emigreren naar een land met meer mogelijkheden.
Ik denk niet dat het democratisch proces ooit zal leiden tot een liberalere samenleving (pragmatische niet-stem) en ben het bovendien oneens met de aan mij gegeven macht om over mijn buurman te beslissen en vice versa (ideële niet-stem).
Overigens wil ik er geen twijfel over laten bestaan dat ik liever een borrel drink met de liberale Wilders-stemmer dan met een overheidsgeile VVD-er.
Verder even over deze alinea:
"Een overheid zal altijd nodig zijn, omdat anders opportunisme en het recht van de sterkste tot chaos leiden. Die overheid dient echter in dienst van de burger te staan, met als voornaamste taak het beschermen van de individuele vrijheid tegen partijen die daar inbreuk op willen maken. Volledige ‘bevrijding’ is derhalve een utopie, want het behoeft geen betoog dat veel mensen niet met vrijheid om kunnen gaan. Eén van de eerste dingen die men doet is die vrijheid misbruiken om anderen hun vrijheid te ontzeggen."
Dit staat bol van vooringenomen standpunten waarmee men ook in het algemeen leven dagelijks wordt overspoeld. Dit zijn socialistische dogma’s. Ik raad je aan om hier eens kritisch over na te denken, eventueel ondersteund door "The machinery of Freedom" van David Friedman (zeer leesbaar en redelijk goedkoop). De argumenten voor dit veronderstelde menselijk gedrag blijken vaak nogal wankel.
Vriendelijke groet,
Geert
[14] Aangaande deze "dogma’s": toen ik het formuleerde voelde ik al dat ik ruimte gaf voor jou reactie. Maar het is ook lastig om dit kort en toch goed over te brengen. Voor zover ik het begrepen heb zijn ook libertariers het erover eens dat een minimale overheid die toeziet op naleving van de individuele vrijheid noodzakelijk is.
Er van uitgaan dat een volledig libertarische samenleving zou kunnen bestaan waarin iedereen zonder meer de vrijheid van de ander respecteert lijkt me toch echt een utopie, die meer getuigt van geloof in het goede in de mens dan van realiteit. Er zijn nu eenmaal altijd misbruikers, fraudeurs e.d., die altijd zullen proberen hogerop te komen ten koste van anderen.
Omdat niemand eigen rechter mag spelen om geweld met geweld te vergelden is daar dus een onafhankelijke instantie nodig die die verdediging ter hand neemt: de overheid.
Ik heb net zo min als jij het vertrouwen dat we NL ten goede kunnen veranderen, ik probeer echter wel graag het veranderen ten kwade nog wat af te remmen. Zoals ik het recht heb op streven naar geluk heb ik ook het recht op streven naar verbetering. Dat dit streven niet per se succesvol hoeft te zijn is een gegeven, maar berusting vind ik fatalistisch. En de keuze aan ‘uitwijkgebieden’ wordt ook steeds kleiner, tenzij je genoeg geld hebt om stil te kunnen gaan leven, omdat steeds meer landen in de tang van de socialistische bureacratie terecht komen.
Overigens ben ik waarschijnlijk meer objectivist dan libertariër.
[15] Rene,
Ik ben ook geen anarchist hoor, maar dat het ontbreken van overheid automatisch tot chaos leidt, is een statement dat ik graag wat beter onderbouwd zou willen zien.
Vaak wordt dit maar geroepen om een markt te blijven reguleren, maar in praktijk blijkt dat de markt zonder regulatie prima functioneert.
Dat mensen niet met hun vrijheid kunnen omgaan, behoeft zeker WEL een betoog, want ik ben daarvan niet overtuigd! 😉
In dit kader: onze regering heeft per jaar 3 maanden reces, het vorige kabinet is een half jaar demissionair en het nieuwe kabinet wordt al twee maanden geformeerd. Waarom is er geen chaos?
Tja, ik begin een beetje te twijfelen of dit serieus meent, maar ik laat me toch even uitlokken. Om met je laatste opmerking te beginnen: of er wel of niet actief geregeerd wordt (reces of demissionair) maakt voor handhaving van de status quo niet zoveel uit, alle overheidsorgaantjes draaien gewoon door.
Dat (sommige, veel, kies maar) mensen niet met vrijheod kunnen omgaan blijkt uit de gevangenisbevolking. Er zullen altijd mensen zijn die vinden dat ze jou de wet kunnen voorschrijven (Moslims, maar ook ‘Tokkies’) en doen wat ze willen, ongeacht of anderen daar schade door lijden. Zo zal er ook altijd een groep bestaan die vinden dat ze met misdaad meer geld kunnen verdienen dan met eerlijk werk, en voor het grote geld kiezen.
Iets of iemand zal die groepen in het gareel moeten houden. En dat moet dus een onafhankelijke, objectieve organisatie zijn. Een overheid dus, in dienst van de werkende burger, die alleen afhankelijk is van die burger’s bereidheid om voor de geleverde dienst een passend bedrag (belasting) te betalen. De macht dient dan wel bij de betalende klasse te blijven (referenda en zo) om nieuwe ‘hobby-overheid’ zoals nu, met al die corrupte familieconstructies en vriendjes/subsidiesponzen zonder nut, te voorkomen.
Op deze manier is de overheid afhankelijk van een soort marktwerking; als zij niet de belangen van haar broodheren behartigt kunnen die broodheren haar vervangen. Momenteel zien de overheid en haar ambtenaren zich als de baas van NL; het wordt tijd dat ze gaan inzien dat ze slechts dienaren behoren te zijn.
Ik snap ook dat dit een simplistische voorstelling van zaken is, als het werkelijk zo simpel was hadden we de huidige shit niet. Zwitserland schijnt voor zo’n beetje alles referenda te hebben, en dat werkt redelijk.
[17] Aanvulling: overigens ben ik er wel degelijk van overtuigd dat in een vrije maatschappij de criminaliteit zal afnemen omdat er weer een beloning op eerlijk werk staat: eer. Als men weer trots kan zijn op de eigen prestatie zal men meer bereid zijn die prestatie te leveren.
In Estland is de werkloosheid grotendeels verdwenen doordat de ‘unemployables’ voor zichzelf begonnen, omdat ze daar niet langer voor gestraft werden. Ik weet niet wat daar de invloed op de criminaliteit geweest is, maar verwacht dat die gedaald is doordat mensen weer aan hun zelfrespect kunnen werken.
Het is bezopen dat in NL hele volksstammen tijd hebben om terrorisme te bedrijven (de diverse milieu clubjes, Krista van Velzen, noem maar op) omdat ze betaald worden door de overheid om hun eigen destabiliserende hobbies door te voeren. Als je werkt voor je geld heb je geen tijd voor die onzin. Niet veel belastingbetalers zullen goedkeuren dat hun zuur verdiende geld wordt misbruikt om dit soort types in leven te houden. Maar de mogelijkheden ontbreken hen helaas om al die subsidies stop te zetten (vriendjes en zo). Ook dit illustreert dat zonder rechtvaardig controle-orgaan de individuele vrijheid in gevaar is.
Dus zolang je alleen maar kunt stemmen moet je die stem gebruiken om de overheid weg te stemmen. Ik heb al eens vaker hier betoogd dat het kiesstelsel om moet, zodat de principiële niet-stemmers zoals jij hun ongenoegen zinvol kenbaar kunnen maken middels het honoreren van blanco stemmen. Een blanco stem zou daarbij net zo zwaar tellen als een niet blanco stem, en meewerken op de zetelverdeling. 10% blanco stemmen=10% lege zetels=10% blanco stemmen in de kamer. Daarmee moet je als bewuste niet-stemmer dan wel even naar het stemhokje om je blanco stem uit te brengen, maar op die manier eerbiedig je m.i. je ideële en pragmatische niet-stem principes en onderscheid je je van de ‘het-zal-me-worst-wezen’ niet-stemmer.
[18] Ja, een representatie naar verhouding van niet-stemmers in de tweede kamer lijkt mij een zeer goed idee!
Ik weet trouwens geen cijfers, maar een groot deel van de gevangenisbevolking zit gevangen wegens drugshandel, wapenhandel, illegale prostitutie e.d. En een enkeling wegens belastingfraude.
In een vrije samenleving zijn dit geen criminelen meer.
Voor de echte sicko’s (moordenaars, verkrachters, dieven) is natuurlijk een objectieve wetgeving en wetshandhaving nodig. Ik vraag me de laatste tijd alleen af of het OM en de rechters in NL wel zo capabel en objectief zijn…
Als je het hebt over de privatisering van ordehandhaving dan wordt men altijd heel bang voor bendes beveiligings-lui die de dienst gaan uitmaken. Maar ik denk dat deze angst grotendeels onterecht is wanneer wapenbezit wordt gelegaliseerd. Weerbare burgers kunnen een hoop ellende voorkomen. En ook nu geldt dat de criminelen toch wel met wapens rondlopen.
Ach ja, uiteindelijk neig ik ook naar een nachtwakersstaat, maar ik zou daarbij willen dat er in de geschiedenis 1 voorbeeld bestond van een regering die geen misbruik maakt van haar positie.
Comments are closed.