Europese en Amerikaanse fabrikanten van liften en roltrappen hebben een recordboete van 992 miljoen euro gekregen van de Europese Commissie.
Volgens de commissie hebben de bedrijven zich tussen 1995 en 2004 in Nederland, België, Duitsland en Luxemburg schuldig gemaakt aan kartelvorming en verboden prijsafspraken.

(Door wiens optreden is deze kartelvorming na 2004 gestopt? Of heeft het onderzoek zo lang geduurd?)
Dat heeft de Europese commissie woensdag bekendgemaakt. Het bedrijf ThyssenKrupp (met dochterbedrijven in Duitsland, Nederland, België en Luxemburg) krijgt de grootste boete die Brussel ooit gaf voor kartelvorming: ¤ 480.000.000,00. De boete is verdubbeld omdat ThyssenKrupp al eens eerder is veroordeeld wegens kartelvorming. Ook de totale boete van 992 miljoen euro voor de liftfabrikanten is een record voor een sector.
Behalve ThyssenKrupp zijn en boetes voor het Amerikaanse Otis, Schindler uit Zwitserland en Kone uit Finland.
Verantwoordelijk voor de strijd tegen kartelvorming en voor het uitdelen van de boetes is de Nederlandse eurocommissaris Neelie Kroes. “Het is ongehoord dat de kosten voor de bouw en onderhoud van gebouwen, inclusief ziekenhuizen, kunstmatig zijn opgeblazen door deze kartels”, aldus Kroes.
(Volgens mij is een ziekenhuis ook een gebouw, maar het moest zeker om sociale redenen apart genoemd worden.)

De schade als gevolg van verboden prijsafspraken, dreunt nog 20 tot 50 jaar na omdat de bedrijven niet alleen de liften leveren maar ook het onderhoud doen. “Daarom moet de herinnering aan deze boete voor de bedrijven net zo lang duren”, aldus Kroes.
Otis Nederland krijgt een boete van 108 miljoen euro kwijtgescholden omdat het bedrijf de ambtenaren van Kroes als eerste informatie verschafte over het kartel.
Met andere woorden, als Otis Nederland niet was gaan klagen had niemand hier iets van geweten.
Wat is de schade als gevolg van verboden prijsafspraken? En hoe wordt dit berekend?
Normaal is, dat als iemand een pand laat bouwen er een begroting gemaakt wordt inclusief roltrappen of liften. Zolang als de offerte voor liften of roltrappen binnen de begroting blijft, is er geen schade opgetreden. (Er wordt met afschrijvingen, onderhoud en dergelijke rekening gehouden.)
Nu wordt mij duidelijk waarom zij ziekenhuizen apart noemt, het zijn immers overheidsprojecten en bij deze projecten wordt de begroting altijd overschreden.
Wat gebeurt er met deze boetes?
Volgens Neelie Kroes vloeien deze bedragen terug naar de consument, doordat de lidstaten van de Europese Unie minder geld aan de Europese commissie hoeven af te dragen.
Natuurlijk klopt dit niet, want de EU heeft steeds meer geld nodig, waardoor de consument steeds meer geld kwijt is. Daarom begrijp ik de bezorgdheid van Neelie Kroes ten opzichte van de consument niet echt.
Ook zal deze boetes die de bedrijven opgelegd hebben gekregen op de een of andere manier aan de consument worden door belast. Tel uit je winst!
Wanneer gaat Neelie Kroes het grootste kartel ontmantelen?
Het grootste kartel bestaat uit 25 landen, en noemt zich de Europese Unie.
Op een paar uitzonderingen na hebben de burgers in die 25 landen niet de mogelijkheid gehad om aan te geven of zij lid wilden worden van een dergelijk kartel.
Niet alleen maakt dit kartel (EU) prijsafspraken, in de vorm van belastingen, maar gaat zelfs veel verder dan wel kartel dan ook.
Dit kartel bemoeit zich met de essentie van het leven. Uw leven en mijn leven.
Zij wil gaan bepalen wat u wel of niet mag doen, wat u wel of niet mag eten, wie de meester en wie de knecht is, en als u werkt wanneer u mag stoppen met werken.
Met andere woorden dit kartel, althans de mensen die het runnen, bezit bovennatuurlijke gaven en weet zoals elke collectivist dat doet voorkomen wat voor iedereen, dus voor elk individu, het beste is.

De bezorgdheid voor de consument van overheidswege komt tot uitdrukking in bijvoorbeeld de energierekening. De energierekening steeg sinds 2000 met ruim 75 procent.
Het bedrag van de energierekening bestaat voor 40 procent uit belastingen.
Aangezien de energiecentrales en het energietransport in handen zijn van gemeenten, provincies en andere overheidsinstellingen, ondanks dat men zegt dat deze geprivatiseerd zijn, zou de bezorgdheid voor de consument van overheidswege tot uitdrukking gebracht kunnen worden door de prijzen te verlagen.
Maar ik heb het eerder gezegd, wat voor bedrijven en burgers geldt, geldt niet voor de overheid, die staat er tenslotte boven.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

8 REACTIES

  1. Neelie Kroes vergeet met haar onzinnige argument dat de boete zogenaamd ten gunste van een lagere belastingafdracht aan de EU komt (afgezien van de reeds in het artikel genoemde doorberekening aan de consument), twee dingen:

    Ten eerste blijft de belasting "gewoon" gelijk. Ik heb nog nooit gehoord van een overheid die door meevallende boete-inkomsten haar budget en belastingen verlaagt. En ten tweede zijn niet alle belastingbetalers van de EU evenredig getroffen door deze vermeende schadelijke kartelafspraken. Dat zijn alleen die consumenten die daadwerkelijk teveel zouden hebben betaald voor hun liften. Laatste keer dat ik keek, had ik geen lift (van de genoemde bedrijven) in huis.

    Daarom zie ik toch meer, mits het mogelijk is om "woekerwinst" door kartelafspraken te onderscheiden van "gewone" winst, in een privaatrechtelijk aanklagen van bedrijven door (of hoogstens in naam en ten gunste van) de getroffen personen. Dan is ook gelijk de vraag of de EU-kartelpolitie wel kosteneffectief en het meest efficïent opereert, opgelost. Het staat mevrouw Kroes immers vrij om haar anti-karteldiensten als advocate op de vrije markt aan te bieden.

    Mits natuurlijk de private advocaten in samenspraak met (private) rechters dezelfde onderzoeks- en vervolgingsrechten hebben als een kartelpolitie. Als die bevoegdheden redelijk zijn in een rechtstatelijke contekst, dan is dat bij private diensten ook het geval. Als deze bevoegdheden echter te "gevoelig" of "indringend" worden beschouwd, of teveel subjectieve interpretatie toelaten om ze aan private concurrerende personen te geven, kun je ervan uitgaan, dat ze ook beter niet in monopolistische (staats)handen thuishoren.

  3. En wanneer pakt ze nou eens kartelvoring tussen overheden aan? Overheden zijn ook "gewoon" producent van produkten (veiligheid, antikertelvormingsorganisaties, sociale "zekerheid", noem maar op) en zouden dus net zo behandeld moeten worden als andere bedrijven.
    Oh ja, die smerige kapitalistische bedrijven gebruiken geen dwang om hun produkten aan de man te krijgen, de sociaal bewogen overheid wel, dus daar zal dan wel het verschil in zitten.

  5. leuk grapje dat Walter Block ooit uithaalde voor een zaal met antitrust rechters

    Er zitten 3 man gevangen in de Gulag onder het communisme. Ze vragen aan elkaar waarom de ander er zit. De eerste zegt ik kwam te vroeg op mijn werk en ze noemden me een kontlikker en daarom zit ik hier. De tweede zegt:ik kwam altijd te laat en ze noemden mij een profiteur en nu zit ik hier. Oh zegt de derde:ik kwam altijd precies op tijd en ze beschuldigden mij van het dragen van een westers horloge. De anti trust advocaten lachten om deze grap. Walter Block ging echter verder:
    Er zitten 3 zakenmensen in de anti trust gevangenis: De eerste zegt:ik zit hier omdat ik te hoge prijzen rekende en ik beschuldigd werd van woekerwinsten. De 2e zei:ik rekende te lage prijzen en werd beschuldigd van dumping. Oh, zegt de derde, ik rekende precies dezelfde prijzen als mijn collegas en werd beschuldigd van kartelvorming.
    Niemand lachte om deze mop. Wat is dat voor een onzinnige wet, waarmee je iedereen in de gevangenis kan krijgen, wat hij ook doet ? Een wet die grote mogelijkheden biedt voor overheidsdienaren om dmv flexibele teopassingen bedrijven onder druk te zetten voor geld en gunsten.

  7. Een erg goed stuk! Ik heb nooit begrepen waarom de pers en het publiek juichend reageerden bij allerhande boetes van het NMA, van Neelie of welke andere zogenaamde deskundige toezichthouder. Deze instanties worden betaald van belastinggeld en geven een boete die uiteindelijk ook weer door de consument wordt betaald. Op de één of andere manier denken deze mensen dat een bedrijf oneindig veel geld heeft en dat de raad van bestuur plots een brakke Dacia als lease auto gaat rijden.

    In het artikel wordt helaas niet ingegaan op de oorzaak van prijsafspraken tussen bedrijven. Reeds enige jaren erger ik mij aan de onzinnige regels tav de bestedingen van overheids- en semi-overheids instellingen. Boven de 200.000 Euro moet er altijd een Europese aanbestedingen worden uitgegeven. Dit is in de meeste branches in zo goed als alle gevallen. De aanbesteding wordt vaak geschreven door een partijdige consultant of een perfectionistische grijze ambtenaar, wat resulteert in een boekwerk met vragen. Vanaf het moment van ontvangst van deze aanbesteding mag er geen persoonlijk contact meer zijn met de verantwoordelijke medewerkers binnen de instelling. Hierdoor zit elke partij vast aan de beperkingen van een vragenlijst en zal er dus enkel op prijs worden geconcurreerd. Aangezien het onbekend is welke prijs andere partijen offreren, wordt er erg laag geboden. Vaak gaan deze projecten gepaard met vele manuren voor service, installatie, etc. Er zal altijd een partij zijn die onder kost aanbiedt als deze een onzekere toekomst heeft en vreest dat werknemers niet declarabel zijn. Daarnaast kunnen er andere redenen zijn om onder de kostprijs aan te bieden.

    Nog belangrijker is haast dat de vragenlijsten bestaan uit vragen met "meetbare" antwoorden. Kortom: "Heeft u een goede service", "Voldoet uw product aan…", etc. Vervolgens wordt de goedkoopste aanbieder gekozen en volgt een traject met ontevredenheid, boeteclausules, etc. De betrokken medewerkers zien het aankomen maar moeten deze regels hanteren. Vervolgens krijg je dus schoonmaakbedrijven die thuiszorg gaan leveren, bouwprojecten die astronomisch veel meer kosten en meer van dit soort dramatische projecten.

    Logisch dat er afspraken worden gemaakt! Zelfs afnemers proberen alles in werking te zetten om onder de verplicte aanbesteding uit te komen…

  8. [7] "Ik heb nooit begrepen waarom de pers en het publiek juichend reageerden bij allerhande boetes van het NMA, van Neelie of welke andere zogenaamde deskundige toezichthouder."

    Doet het publiek dat dan? Goed, sommige onderdelen van de pers wellicht, maar ik heb niet het idee dat het de gemiddelde Nederlander iets kan schelen.

    Persoonlijk ben ik niet tegen een organisatie als NMA an sich, maar acht het wel een probleem dat men nooit rekening houdt met het feit dat voor élke organisatie het voortbestaan een doel wordt naast de doelen waar ze voor opgesteld zijn. In extreme gesteld. Als er geen kartellen meer zijn ,dan nog zal de NMA ze proberen te vinden.

    Zoiets is deels tegen te gaan door de boetes die men int niet ten gunste te laten komen van overheden, maar van diegene waarvan de NMA beweert dat ze de dupe werden. Zeg maar zoals in de VS schadeclaims afgehandeld worden. Jij krijgt dan opeens een bedragje op je bankrekening gestort omdat een of andere ‘lawsuit’ tegen een multinational gewonnen is. Dan nog is er een gevaar, want in de VS verdienen de advocaten er goud geld aan. Dus de NMA noch haar indirecte opdrachtgever de staat zal geen baat mogen hebben van het wel of niet uitschrijven van een boete.

    Overigens durf ik het nut van de NMA te betwijfelen. Is bouwen nu goedkoper dan voor de bouwfraude? Zullen liften nu goedkoper worden dankzij Nelie? Is bellen goedkoper dankzij de Opta of dankzij concurentie op de markt? Etc.

    En dan nog zijn de kostenverlagingen positief na aftrek van de negatieve effecten op de aandelenkoers en dividenduitkeringen van de betrokken bedrijven?

Comments are closed.