Natuurlijk weten we allemaal dat de leuke en vriendelijke praatjes van de belastingdienst eindigen bij het verlaten van het reclamespotje. Daarna gaat de Fiscus tot in het oneindigen door met het vrolijk confisqueren van andermans eigendom. De mooie woorden van Balkenende over normen en waarden, lijken hier tot in de verste verte niet aanwezig te zijn.

AMSTERDAM – Klanten van Van Lanschot Bankiers hebben een brief gekregen van de fiscus met de vraag of ze hun in Luxemburg gestalde geld willen opgeven. De bank vermoedt dat de actie verband houdt met een afpersingszaak.

De bankgegevens van deze renteniers heeft de Belastingdienst natuurlijk niet zomaar verkregen. Dat is namelijk niet mogelijk omdat A: deze bank de desbetreffende gegevens volgens eigen zeggen niet aan deze aftroggeldienst heeft gegeven en B: Luxemburg een bankgeheim heeft. Dat houdt in dat de Belastingdienst niet mag weten wie de hardwerkende personen zijn die al hun hardverdiende spaarcenten niet in Nederland hebben gestald maar in het mooie Luxemburg. Dat vindt de Belastingdienst natuurlijk niet leuk. Immers, de Belastingdienst wil maar al te graag deze spaarcenten in hun eigen zak hebben. “Hadden ze maar een uikering moeten nemen of ambtenaar moeten worden. Als je producten of diensten produceert en het overgrote deel van je winst niet aan ons doorsluist, vraag je er zelf om! “, zal menig belastinginspecteur thuis tegen zijn vrouw wel zeggen. Vandaar ook dat de Belastingdienst alle duistere praktijken uit te kast haalt, om te achterhalen wie z’n geld nou uit de buurt van hun hebben verstopt.

Van Lanschot werd in 1998 en opnieuw in 2006 benaderd door een afperser die zei te beschikken over klantgegevens van een Luxemburgse vestiging van Van Lanschot. “Het is onbekend over welke gegevens de afperser beschikt”, zei een woordvoerder van Van Lanschot.

“We hebben nooit inzage gehad in de gegevens. Misschien was het alleen een dreigement.” Van Lanschot heeft in 1998 en 2006 de Nederlandse en Luxemburgse justitie ingeschakeld om de zaak te onderzoeken.

Gezien bovenstaande citaat was deze bankier, in tegenstelling tot menig Vrijspreker bezoeker, dus niet op de hoogte van de duistere praktijken van de Belastingdienst. Doordat zij namelijk de Nederlandse Justitie hebben ingeschakeld, ging Justitie, bij hoge uitzondering natuurlijk, daadwerkelijk onderzoek doen. Iets wat ze normaal natuurlijk nooit zouden doen. Immers, daar zouden ze “het te druk voor hebben..” Maar heel toevallig haalde ze nu alles uit de kast. Natuurlijk niet om deze bankier een dienst te bewijzen, maar juist om bij aanhouding van deze afperser, de afgetroggelde informatie door te spelen naar de Belastingdienst. Waarschijnlijk zal de aftroggeldienst deze informatie als een soort “Beginjaars bonus” zien.

Van Lanschot heeft volgens de woordvoerder zelf geen gegevens verstrekt aan de Belastingdienst. De fiscus wil volgens de bank ook niet zeggen om welke gegevens het gaat. De woordvoerder wil verder geen uitspraken doen over eventueel contact met de fiscus. “Dat is vertrouwelijk.” De Belastingdienst onthoudt zich van ieder commentaar.

Ongeruste klanten van Van Lanschot krijgen van de bank het advies een fiscaal adviseur te raadplegen. De woordvoerder kan niet zeggen om hoeveel mensen het precies gaat. “Het gaat om meerdere klanten van de bank. We weten geen aantallen.” Volgens de woordvoerder zijn er naar aanleiding van de brief nog geen rekeningen opgezegd.

Waarschijnlijk zal nu menig rekeninghouder die een dergelijke brief heeft gekregen de komende dagen niet kunnen slapen. Denkt u maar eens na. Je hebt je hele leven lang, ter financiering van je oude dag, in je eigen vrije tijd in je eigen straat de ramen gezeemd. Al dit geld heb je halfjaarlijks op een Luxemburgse rekening gestort. Nu je net sinds gisteren 60 jaar bent geworden en je wilt je gespaarde geld gebruiken voor je oude dag (waarschijnlijk om te emigreren naar een zo ver land mogelijk), krijg je een briefje van de Belastingdienst. Dit met het indringende en dirigerende verzoek of je wilt opgeven welk bedrag je op je rekening hebt staan zodat je dit bedrag even, tezamen met een hoge boete, kan storten op hun bankrekening. Oftel, in andere woorden: “I give you an offer you can’t refuse.” Hoezo Maffia?

5 REACTIES

  1. Samen met die omgekeerde bewijslast wordt het natuurlijk feest:
    "Je hebt een bankrekening in Luxemburg!"
    "Ik weet van niets!"
    "Oh nee? Bewijs het maar eens!"
    En dan is het dokken geblazen he.

    Als ze dit handige systeem nou ook bij Justitie invoeren, dan wordt die rechtsgang ook een stuk makkelijker!

  2. Ik vermoed dat een heleboel mensen die niet een dergelijke rekening hebben, ook zo’n brief krijgen. Men vist maar wat.

  3. Wellicht hadden ze hulp van TPG Post, en de Internetproviders voor Taps van het Internet verkeer.

    Dieven zijn het, Belasting jakhalsen…

    al gaat het vermoeldijk in dit geval om vermogensrendementsheffing die betaald moet worden het is maar 1.2% p/j. Uiteraard is dit wel 1.2% teveel, mede omdat het bijna altijd om geld gaat waar al meerdere belasting over zijn betaald.

    Het wordt tijd voor een transparant model waar we bijdragen / betalen voor wat we consumeren, geen cent meer of minder.

  4. Eigenlijk is het: I will give him an offer he can’T (cannot) refuse.

Comments are closed.