Sarkozy haalt de bezem erdoorheen; komt er weer een hete herfst?

De Franse President is een man die zegt wat hij denkt en doet wat hij zegt: Hij heeft al getoond niet van halve maatregelen te houden en serieus werk van de hervorming van de Franse economie te maken, iets waar Frankrijk al sinds Charles De Gaulle op zit te wachten. Na viereneenhalve maand begint zich een heel aardig beeld van het Nieuwe Frankrijk van Sarkozy af te tekenen. Ook internationaal brengt hij de gemoederen in beweging. Na op eigen houtje al een handelsakkoord met Libye te hebben gesloten, dreigde hij in de VN Iran met Europese sancties. WIE daarover beslist was even niet van belang…

Het “hagelt” maatregelen
Sarkozy is druk bezig zijn verkiezingsbelofte in te lossen: het bureaucratisch apparaat wordt gesnoeid, de 35-urige werkweek wordt aangepakt, het pensioenstelsel gaat op de schop en de immigratie wordt ingeperkt om enkele van zijn talrijke maatregelen te noemen. Hij gaat zeer voortvarend te werk, gesteund door een ruime mate van populariteit onder de Fransen (60% van de Fransen steunen zijn beleid), die het gelamenteer van 40 jaar sociaaldemocratisch wanbeleid spuugzat zijn. Toch zijn er wel degelijk beren op de weg. Want hij heeft nog met een stevige oppositie te maken. De huidige premier Francois Fillon, die in 2003 minister van arbeid was, liet destijds zijn sociaal hervormingsplan vallen om te bereiken, dat ambtenaren 41 jaar lang sociale premies gingen betalen. Maar het personeel bij de spoorwegen en bij de energiebedrijven, de mijnwerkers en de zeelieden wisten erbuiten te blijven. Ook bepaalde groepen ambtenaren, zoals notarisklerken en –hoe kan het anders- afgevaardigden van de Nationale Assemblee genoten privileges. Bij elkaar ruim 1,5 miljoen werkenden, genoten een vervroegd pensioen. Dit alles kostte de staat 5 miljard Euro per jaar. Maar geen politicus, die het aandurfde deze wantoestanden aan te pakken.

Onderhandelingen en dreigementen
Twee weekends geleden ontmoette Sarkozy de meest invloedrijke socialistische leiders in het eenvoudige rustieke landhuis, het “Pavillon de la Lanterne”, dat gebouwd werd tijdens de regering van Louis XV, en verscholen ligt in de tuinen Versailles. De idyllische sfeer van de omgeving maakt het tot een ideale vergaderplek. Daar probeerde hij de skeptische vakbondsleiders met een beroep op hun verantwoordelijkheidsgevoel en hun patriottisme over te halen zijn ambitieuze hervormingsagenda te steunen. Maar ze zagen hun argwaan binnen twee dagen bevestigd, toen de Franse President met zijn hervormingspakket op de proppen kwam.

De vakbonden blijken niet zomaar bereid de o zo noodzakelijke hervormingen te steunen en hebben zijn hervormingsmaatregelen reeds publiekelijk een “provocatie” genoemd. Francois Hollande, de ex van Segolene Royal en algemeen secretaris van de SP, noemt Sarkozy een “brutale liberale scherpslijper” terwijl de communisten zijn plannen karakteriseren als een “poging om het hele Franse sociale systeem op te blazen” en bestempelen ze als een “oorlogsverklaring”.

Leven als een Socialist en dan sterven…
Terwijl de socialisten al moord en brand schreeuwen, doet Sarkozy niets meer dan zijn verkiezingsbelofte nakomen. Want op het leven van een Socialist in Frankrijk moet zelfs God jaloers zijn geworden, wanneer men bedenkt, dat de pensioenleeftijd 60 jaar is. Die zal dan ook worden verhoogd, terwijl een vervroegd pensioen zwaarder zal worden belast.
De liberalisering van de arbeidsmarkt, de verlaging van het minimumloon en de versoepeling van het ontslagrecht, moeten het Franse bedrijfsleven in een globaliserende wereld competitiever maken; de hervormingen van het zorgstelsel en van het pensioenstelsel moeten het zware begrotingstekort verminderen.

Hagelschotpolitiek
Sarkozy had zijn sociaal-economische plannen nog niet goed en wel aangekondigd, of de volgende dag ging het al over de vermindering van de bureaucratie. Zo liet hij weinig ruimte aan de oppositie om een politiek sociaal debat te beginnen. “Laat ik voorkomen, dat we hier Duitse toestanden krijgen,” moet hij gedacht hebben (met herinnering aan het jarenlange politieke conflict over de Duitse sociale hervormingen tijdens de regeerperiode van kanselier Schröder).
Er zijn duidelijk voordelen aan de “hagelschotpolitiek”, zoals het beleid van Sarkozy wel genoemd wordt. Niet alleen wordt de oppositie geen tijd gegund stelling te nemen, de urgentie geeft aan, dat het Sarkozy bittere ernst is met de hervormingen.
Tegelijk kleven er ook risico’s aan: het gevaar, dat die politiek zoveel weerstand zou kunnen oproepen, dat de oppositie zich sterk maakt en de President halverwege gedwongen zou worden op zijn schreden terug te keren, is zeker niet denkbeeldig. Door verzet van de Constitutionele Raad kon de hypotheekrenteaftrek al niet met terugwerkende kracht worden ingevoerd, zoals de bedoeling was. De “sociale” BTW (een belasting om de sociale lastenverlichting voor werkgevers te kunnen compenseren) moest voorlopig worden uitgesteld vanwege de eventuele negatieve gevolgen voor de consumentenbestedingen. En de belastingverlagingen tot een bedrag van 13 miljard Euro hebben nog niet tot een hoger investeringsniveau geleid, maar vergroten intussen wel het begrotingstekort. Door de dure Euro en het rentebeleid van de ECB voorspelt de OESO een groeicijfer van het BNP van slechts 1,8% i.p.v. het door de regering nagestreefde cijfer van 3%.

Vakbonden: Spoorwegstaking
Of Sarkozy erin zal slagen de Franse sociaal-economische en maatschappelijke verhoudingen te normaliseren en de staatshuishouding op orde te krijgen, waar vele anderen hun pogingen zagen mislukken zullen we waarschijnlijk wel spoedig zien. De eerstvolgende krachtproef zal plaatsvinden op 18 Oktober a.s. Op die dag hebben de vakbonden een algemene spoorwegstaking afgekondigd.

Bron:
Sarkozy Wants to Break Reform Bottleneck, SpiegelOnline, 24 september 2007

Zie ook:
Sarkozy voert aftrek van hypotheekrente in, Vrijspreker
Sarkozy bereid tot hardere aanpak Iran zonder VN, De Morgen