De “marktwerking” in de thuis”zorg”

1. "Voor veel gebruikers van thuiszorg zijn de gevolgen van meer marktwerking schrijnend"

   Ik wordt niet goed hoe het woord marktwerking misbruikt wordt.

   Ik geloof heilig in marktwerking en het misbruiken van dit woord is een diepe belediging voor mijn geloof. Willen ze dan nu wel luisteren?

   John Stossel is geweldig! Ik kan deze docu (en de andere 5 delen) bijna dromen.

2. Dit is inderdaad precies het probleem. De WMO wordt als marktwerking bestempeld terwijl het dat geenszins is. Dat levert juist de problemen op. Ik heb hierdoor mijn (linkse) moeder, die in de zorg werkt, weten te overtuigen van de heilzame werking van marktwerking, door juist te laten zien dat de WMO geen marktwerking is en dat het probleem juist wordt veroorzaakt door een TEKORT aan marktwerking. Deze conversion is volgens mij dan ook de enige winst die behaald is door het invoeren van de WMO helaas…

   [1]
   Btw leuk jou vorige week te hebben ontmoet Quintus! Ik kan me herrinneren dat we het hier ook kort over hebben gehad toevallig. 🙂 Ben je er in maart ook bij?

3. [2]
   Is wel mijn bedoeling, ik ben alleen weer wat later ivm een cursus die ik moet volgen. En ik ga proberen weer wat mensen mee te nemen.

   Voor iedereen die niet snapt waar dit over gaat:

   http://www.libertarischepar…

4. Het vervolg, tweede deel van de show is beter:

   http://www.youtube.com/watc…

5. Ik ben geboren met zware suikerziekte.
   De libertarische vraag is dan; moeten wij (jij) daarvoor opdraaien?
   De andere kant is; moet ik daarom een superhoge ziektekostenpremie gaan betalen omdat de kans op kostbare medische behandelingen bij mij veel groter is dan bij anderen?

6. [5]
   Boer Op Klompen,

   Dat jij een hoger risico loopt is natuurlijk bitter (zeker vergeleken bij iemand die zelf z’n risico heeft veroorzaakt), maar je zegt het eigenlijk zelf al: Als jij en andere suikerpatiënten er niet voor op moeten draaien, wie dan wel?

   Er is natuurlijk op een écht vrije zorgmarkt de mogelijkheid om een eigen risico te nemen. Als een gemiddeld mens in zijn\haar leven 100.000 euro aan zorgkosten heeft, dan zou deze verdeeld over 50 jaar zo’n 2000 euro per jaar betalen. Als suikerpatiënten gemiddeld genomen 200.000 euro zouden kosten, zou je 4000 euro per jaar kwijt zijn. Maar dat kun je op verschillende manieren reduceren:
   – Door de eerste 100.000 euro van al je zorgkosten zelf te betalen. Nadeel is dan wel, dat zelfs als je de gewone zorgkosten van de gemiddelde mens krijgt, je nog altijd 100.000 euro extra betaalt, bovenop de normale premie. Een ander nadeel is dat je ook betaalt voor zorgkosten die niets met je suikerziekte maken hebben. Dat zou je misschien kunnen oplossen door te bedingen dat dat eigen risico alleen geldt voor aandoeningen waarvoor je als suikerziektepatiënt een hoger risico loopt.
   – Of, dit is meer speculatie van mijn kant, maar het lijkt me logisch consistent: door af te spreken om alleen de 100.000 euro, ná de eerste 100.000 euro aan zorgkosten zelf te betalen. Dan kan de zorgverzekeraar jou denk ik een gewone gemiddelde premie rekenen. De zorgkosten onder de 100.000 en boven de 200.000 euro zijn dan gewoon gedekt als voor ieder ander persoon, en je betaald een identieke premie, zolang je niet daadwerkelijk meer gaat kosten dan gemiddeld. Als je echter wel een gemiddelde suikerpatiënt blijkt te zijn, of pech hebt, betaal je uiteindelijk toch meer.
   – Als 100.000 euro teveel ineens is om te betalen, zijn er vast ook andere scenario’s mogelijk, rekening houdend met (verwacht) eigen vermogen en\of inkomen, maximum eigen risico per jaar, enzovoorts. Daar zullen actuarissen bij verzekeraars vast heel creatief in zijn, maar dat gaat mijn beperkte wiskundige vermogens te boven.
   -Ouders kunnen zich wellicht (voor de geboorte) verzekeren tegen de premieverschillen door aangeboren of tijdens de jeugd opgelopen risicofactoren. Zo’n verzekering zouden we ook eventueel verplicht kunnen stellen ter vervanging van de huidige "solidaire" zorgverzekering. Misschien niet 100% libertarisch, maar het benadert het ideaal toch wel ietsje meer.

   Overigens, door je gereduceerde levensverwachting als suikerpatiënt, zou ook je pensioenpremie met een aanzienlijk percentage omlaag moeten, dus wellicht dat je netto zelfs minder betaalt.

7. [5] En dan hebben we ook nog de "solidariteit" die dan niet opgelegd is maar een vrije keuze. Als ik de berekeningen zie vallen de kosten voor suikerziekte nog mee maar voor mensen die echt enorme kosten hebben kun je een fonds oprichten. Als er niet zoveel van ons geld geroofd zou worden, kunnen we er zelfs wat instorten 🙂

8. [7]
   Ik geef nu bijvoorbeeld geheel vrijwillig aan Stop AIDS en ben van plan om als ik het financieel iets ruimer krijg ook iets aan het Kankerfonds te doen.

   Wanneer er collectanten aan de deur staan geef ik altijd iets.

   Niemand in mijn omgeving heeft AIDS of HIV en niemand in mijn familie heeft kanker.

   Doe ik gewoon geheel vrijwillig zonder dwang. Hoe is het mogelijk en ik heb gehoord dat meer mensen dat doen.

9. [6]
   De derde optie is inderdaad zo gek nog niet. Maar, zoals je zelf al aangeeft, niet echt libertarisch. Daarnaast wat zou het betekenen voor je ‘vrijheid’ als ziektekostenverzekeraars de vrijheid zouden hebben om je pas te verzekeren na een uitgebreide screening om een adequate risicoanalyse toe te passen?
   Ik hou het toch liever op een beetje (gedwongen) solidariteit in de gezondheidszorg.

   [7]
   welke berekeningen? Mijn ‘onderhoud’ (insuline, controles ed) valt misschien nog wel mee, maar als er complicaties komen zoals bijv. orgaanfalen, trombose ed. gaat het serieus geld kosten.
   Dan weer dat argument dat iedereen in een libertarische maatschappij ineens zoveel geld over zou hebben. Ik zie daar nog steeds de logica niet van in.

   [8]
   Ja, ik geef ook aan verschillende instanties, maar ik koester niet de illusie dat daar een solide zorgstelsel op gebaseerd kan worden

10. [9]
    "Dan weer dat argument dat iedereen in een libertarische maatschappij ineens zoveel geld over zou hebben. Ik zie daar nog steeds de logica niet van in."

    Waar denk je dat het geld nu vandaan komt?

    Als je geen belasting hoeft te betalen heb je ineens minimaal 2x zoveel te besteden, aangezien nu minimaal 50% van wat je verdient naar de overheid gaat.

    Bovendien wordt alles, door de vrije concurrentie een stuk goedkoper en efficienter. Minder tot geen wachtlijsten, dus ook minder complicaties.

    Op dit moment betaal je minimaal 200 euro aan verzekeringspremie voor je ziektekosten, dat is op een heel leven al snel anderhalve ton. Als je het dan ook nog wegzet tegen een goed rendement betekent dat dat je al snel 2 ton aan ziektekosten kan dekken.

    Maar ik zou zeggen bekijk alle 6 delen van de docu van John Stossel even op Youtube (zie boven)

11. [5] Twee vragen, twee antwoorden van mij: Nee. Ja.

    Maar als je echt lijdt ben ik wel bereid wat te doneren. Zou ik trouwens wel alleen doen om mezelf goed te voelen.

12. [7] Vergeet ook nie da de huidige kosten niet gebaseerd zijn op marktprijzen. Alle medicijnen zijn gewoon achter de voordeur onderwerp van verrekenschema’s. Oftewel een spuit insuline kost je x, maar achter de voordeur kost het je verzekeringsmaatschappij gewoon een veelvoud daarvan. Omdat het systeem opbrengsten en kosten niet bij elkaar houdt. Als suikerpatient dien je ook bij te dragen aan de inefficientie van ergens anders in het zorgsysteem.

    En trouwens, de gezondheidszorg is helemaal niet kostengedreven, anders zouden ze niet elk jaar maar weer stijgen. Het systeem mist simpelweg de inherente incentives naar efficiëntie die bijvoorbeeld de markt voor loodgietersdiensten wel in zekere mate kenmerkt. Gezondheiudszorg is geen speciale markt of sector. Het zijn gewoon diensten en consumenten zijn het meest gebaat bij een gezondheidszorg waar concurrerende dienstverleners proberen de wensen v/d consumenten te bevredigen. Dat werkt altijd, dus ook hier zal het werken.

13. [12]
    Zie ook het voorbeeld in de docu van Stossel over laserbehandeling. Geniaal

14. [10]
    Sorry, kan die filmpjes nu niet bekijken, ik kijk ze later wel.

    Maar wordt een dubbel bestedingsniveau dan niet gecompenseerd door een enorme inflatie of prijsstijging? Vraag/aanbod principe?

    [11]
    De antwoorden waren mij al duidelijk, de eigenlijke vraag is, is dit rechtvaardig? zo ja;
    Ik heb hier wel eens verwezen naar sociaal darwinisme, dit zou een mooi voorbeel hiervan zijn.

    Ik zou bijvoorbeeld door te hoge ziekte- of verzekeringskosten mij geen kinderen kunnen veroorloven. Minder kans dus op nakomelingetjes met dezelfde afwijking.

    Oh, en dank je voor je aanbod, zal ik je mijn rekeningnummer mailen?

15. [14] "Oh, en dank je voor je aanbod, zal ik je mijn rekeningnummer mailen?"

    Mwah ik zie de zorg nog niet zo snel geprivatiseerd worden dus zolang ik elke maand een flinke duit in het zakje doe terwijl ik al 5 jaar niet meer naar de huisarts ben geweest en de tandarts ook steeds vergeet te bellen ga ik zulks natuurlijk niet doen. Heb ook niet zo veel geld. 🙂

    Overigens zie ik niet precies wat je met sociaal-darwinisme in deze context bedoeld. Natuurlijk, je bent meer afhankelijk van jezelf en je sociale omgeving, maar is dat nu echt slechter dan afhankelijk zijn van een overheid? Vergeet ook niet dat zorg niet duur hoef te zijn, zeker zoiets als suikerziekte niet, wat overigens op het punt staat te behoren tot het groepje ziektes dat genezen kan worden.

    Wat je hier beschrijft: "Ik zou bijvoorbeeld door te hoge ziekte- of verzekeringskosten mij geen kinderen kunnen veroorloven. Minder kans dus op nakomelingetjes met dezelfde afwijking." zie ik dus nie zo snel gebeuren. Alhoewel het voor sommigen theoretisch wel mogelijk is. Ik kan me nu trouwens ook geen kinderen veroorloven. Moet de overheid mij dan foksubsidie geven. Is dat rechtvaardig?

16. [15]
    Geen probleem, ik heb je geld niet echt hard nodig.:-)

    Maar, wat er mis is met afhankelijkheid van jezelf en je sociale omgeving?
    Wel, wat ‘jezelf’ betreft, niets, mits je jezelf kunt bedruipen, ik heb slechts suikerziekte, kan desondanks goed functioneren en zou mijn verzorging als het moest zelf kunnen finacieren. Maar wat als ik nu een ernstigere aandoening had, waardoor ik a.niet kon werken en b.een zeer kostbare verzorging nodig had.

    Afhankelijkheid van je sociale omgeving
    lijkt me nu niet echt vrijheidsbevorderend.
    Veel van onze sociale voorzieningen zijn er juist om het individu onafhankelijk te maken van beklemmende sociale structuren.

17. [14]
    "Maar wordt een dubbel bestedingsniveau dan niet gecompenseerd door een enorme inflatie of prijsstijging? Vraag/aanbod principe?"

    Nee. Ten eerste besteden mensen dat extra geld aan de zaken die nu door de overheid geregeld worden.

    Maar belangrijker: inflatie wordt juist door de overheid veroorzaakt door geld bij te drukken, waar geen goud tegenover staat.

    "De antwoorden waren mij al duidelijk, de eigenlijke vraag is, is dit rechtvaardig? zo ja;
    Ik heb hier wel eens verwezen naar sociaal darwinisme, dit zou een mooi voorbeel hiervan zijn."

    Een belangrijke eigenschap waardoor HS overleeft heeft (afgezien van het omnivoor zijn, hersengroei en communicatie) is het feit dat we elkaar (met gevaar voor eigen leven) helpen in geval van nood.

    Onder dit democratische systeem vindt de meerderheid ons sociale stelsel zo goed, omdat we elkaar helpen. Ga maar eens praten met socialisten. Ze vinden allemaal dat we zwakkeren moeten steunen. Dat vinden ze bij zowel PvdA, SP, CU, GL, CDA en zelfs bij de VVD. En al die mensen zouden het in een libertarische samenleving opeens niet meer nodig vinden om zwakkeren te helpen.

    Bill Gates zou in een socialistische samenleving nooit succesvol zijn geweest. Noem mij een produkt uit een soc/com land dat ons leven verbeterd heeft.

    Bill Gates is nu zo rijk dat hij zoveel geld in een stichting gestopt heeft voor goede doelen, dat deze stichting moeite heeft om alleen de rente van dit bedrag op te maken.

    Meer vrijheid zorgt voor meer welvaart, waardoor er meer geld is voor de zwakkeren.

    In NL is er sinds de WWII geen hongersnood meer geweest. Mensen reisden naar de andere kant van het land om aan voedsel te komen. Nu vinden we het een probleem als er te weinig parkeergelegenheid is bij de voedselbank. Jouw suikerziekte is nu bijna niet meer dan een vervelend gebrek, terwijl het vroeger levensbedreigend zou zijn geweest. Het is tegenwoordig een uitzondering als je een hartaanval niet overleeft. Kanker is steeds beter te behandelen en HIV is in het westen in 25 jaar van een gegarandeerde vroegtijdige dood teruggebracht tot een heel vervelende virus waartegen je veel pillen moet slikken, maar waarmee je prima oud kan worden.

    Deze ontwikkelingen zijn te danken aan welvaart. En door meer (economische) vrijheid wordt meer welvaart bereikt.

18. [16]
    "Afhankelijkheid van je sociale omgeving
    lijkt me nu niet echt vrijheidsbevorderend.
    Veel van onze sociale voorzieningen zijn er juist om het individu onafhankelijk te maken van beklemmende sociale structuren."

    Nu ben je afhankelijk van de overheid. Ik ben liever afhankelijk van mijn sociale omgeving. Heel NL loopt te zeiken over normen en waarden en dat er geen aandacht meer is voor de medemens. Dit komt juist doordat we die "beklemmende sociale structuren" hebben losgelaten. Juist het socialisme is asociaal.

    "Beklemmende sociale structuren"??? Wat?! Omdat je dankjewel moet zeggen.
    Liever je geld van de overheid krijgen, zodat je kan pissen op de mensen waar je het werkelijk van krijgt. Bedoel je dat met onafhankelijkheid en vrijheid?

19. Voor de duidelijkheid; dat je voor TLC afhankelijk bent van je sociale omgeving lijkt me erg gezond. Maar financieel daarvan afhankelijk te zijn lijkt me idd erg beklemmend.

    Maar eh, van jou mag de vrouw weer achter het aanrecht?

20. [16] "Afhankelijkheid van je sociale omgeving lijkt me nu niet echt vrijheidsbevorderend."

    Ligt er aan wat je onder vrijheid verstaat. Ik versta er onder "het gebrek aan (dreiging met) geweld ten aanzien van je lichaam en vruchten van je arbeid". Een zogenaamde negatieve definitie van vrijheid.

    "Veel van onze sociale voorzieningen zijn er juist om het individu onafhankelijk te maken van beklemmende sociale structuren."

    Als je het recht op individualisme en onafhankelijkheid als een vrijheid ziet. Dan vraag ik me toch af wat daar de ultieme conclusie van is. Want in essentie is de menselijke beschaving boven het minimale bestaansniveau slechts mogelijk door menselijke samenwerking en arbeidsdeling en -specialisatie. Wederzijdse afhankelijk is de basis van onze beschaving. Dat willen opheffen is intellectueel luchtfietsen (en heeft vooral een rationeel-constructivistische en (neo)(cultureel)marxistsche herkomst), en in de praktijk niet houdbaar.

    Ook houdt je de indirecte effecten van zulke "sociale" (tussen haakjes want ik vind ze asociaal of eigenlijk anti-sociaal) buiten beschouwing. Zo kun je in de praktijk zien dat "sociale" voorzieningen de "black families" kapot heeft gemaakt. Met alle negatieve gevolgen van dien. Zie bv.: http://www.lewrockwell.com/…

    Maar er zijn via google wel meer voorbeelden te vinden.

21. [19] "Maar eh, van jou mag de vrouw weer achter het aanrecht?"

    Ik geef maar even antwoord voor mezelf: mag wel, moet niet. Moet ze zelf weten. 🙂

22. [19]
    [20]
    [21]
    Sluit ik me volledig bij aan Arend.

    Moet wel zeggen dat ik het toch ook wel vedomd leuk vind achter dat aanrecht.

    Overigens mis ik de stap van B.O.K. naar "vrouw achter het aanrecht" volledig
    Alsof in een wereld waar we vanuit onszelf voor elkaar zorgen ipv via een dwingende overheid, de vrouw weer achter het aanrecht zou komen. Drogverbanden!!

23. [9]
    Boer Op Klompen,

    Ik neem aan dat je de vierde optie bedoelde? Die formule lijkt me libertarischer dan wat we nu hebben. De essentie van de huidige "solidariteit" is dwang. De wet verbiedt mensen om een wederzijds vrijwillige overeenkomst te sluiten. Verzekeraars worden nu in hun vrijheid beperkt, en mensen met een laag risico worden verplicht om evenveel te betalen als iemand met een hoog risico. Wat ik onder het vierde punt voorstelde, heeft wel een element van vrijwilligheid, omdat een ouder kan kiezen of hij wel of geen kind wil, en dat risico wil betalen.

    Hoewel ik op zich wel je dilemma snap, want ik vind het persoonlijk ook niet per se "vrijheid" wanneer risicoselectie de norm wordt. Zelfs bij moedwillig gekozen risico’s kan premievariatie nogal "oneerlijk" lijken. Iemand die rookt of dik is bijvoorbeeld, maar die uiteindelijk niet ziek wordt, of een allochtoon die keurig andermans vrijheid en eigendom respecteert en zijn best doet met zijn opleiding en werk, betaalt dan via hogere premies ook mee met de mensen die wel ziek worden of aan het stereotype voldoen. Zelfs met het nemen van een hoog eigen risico, ook als je dat eigen risico slechts laat ingaan bij kosten die hoger uitvallen dan een gemiddeld mens, betaal je mogelijk veel meer. Ook als de ziekte die je krijgt helemaal niets te maken heeft met de risicofactor waarvoor je een veel hogere premie betaalt. Hetzelfde verhaal krijg je bij accijnzen\belastingen op "ongezond" gedrag, omdat daarbij de facto ook je vrijheid wordt ingeperkt. Iemand die uiteindelijk niet doodgaat aan longkanker, maar aan een auto-ongeluk, of bij wie de longkanker werd veroorzaakt door iets anders, betaalt zich dan blauw aan accijnzen, een hoge ziektekostenpremie, of een hoog eigen risico. Dan rijst dus de vraag of "solidariteit" in sommige gevallen niet tot meer vrijheid kan leiden.

    Maar uiteindelijk zal iemand toch de kosten moeten betalen. Via "solidariteit" in welke vorm dan ook, worden de kosten alleen uitgesmeerd over meer personen dan degene die ze maakt. Anderen moeten hierbij dus juist extra betalen. Ik vraag me dan af waar zo’n "solidariteit" eindigt en wat voor vorm het krijgt, als het niet op vrijwillige instemming is gebaseerd. Immers, ook armoede, persoonlijke capaciteiten, en andere factoren die mensen een minder dan gemiddeld inkomen, gezondheid, enzovoorts geven, zijn zaken waar je als mens vaak niets aan kunt doen. Als je daarop solidariteit in haar huidige vorm toepast, is loonnivellering en andere egalisering van maatschappelijke kansen en uitkomsten ook niet veraf. En dat kan juist weer een enorme inperking van je vrijheid betekenen, waar je nooit voor gekozen hebt.

    Bij het verzekeren van de risico’s van kinderen, liggen die kosten bij een groep volwassen mensen die wel een vrijwillige keus kan maken. Als zij dan werkelijk massaal zulke voorstanders van solidariteit zijn, kunnen ze dat demonstreren door er zelf voor te betalen, i.p.v. de kosten op onvrijwillige kindslaven af te wentelen.

Comments are closed.