Sinds het aantreden van het huidige Kabinet Grijs I regent het verboden.

Dagelijks wordt er weer iets “verboten” in dit land.

Gisteren de reclame op de Supersmoker, vandaag weer het pokeren via internet.

Om te voorkomen dat de omvang van onze wetboeken straks groter wordt dan de gebouwen van het Binnenhof stel ik voor om de grondwet als volgt te wijzigen:

Grondwet voor het Koninkrijk der Nederlanden van 01 april 2008

Hoofdstuk 1.
Artikel 1

Alles is in Nederland verboden met uitzondering van hetgeen bij wet is toegestaan.

Artikel 2 t/m 142 [vervallen]

Artikel I t/m XXX [vervallen]
—————————–
Ingezonden door N.O. Brains

8 REACTIES

  1. Politici denken dat mensen te dom zijn om over hun eigen leven te beschikken, en te gevaarlijk om op vrijwillige basis samen te leven. Dat ze zichzelf kennelijk onfeilbaar achten, en in staat om niet alleen hun eigen leven, maar zelfs dat van anderen te dicteren, impliceert dat ze denken zelf "onmenselijk" te zijn. Of het bewijst dat hun beeld over de mensheid maar al te zeer klopt, inclusief voor henzelf. En ze daarom maar zo snel mogelijk hun eigen beroep, onvrijwillig macht uitoefenen over andere mensen, moeten verbieden.

    Wat me nog het meest ergert aan al die verboden, is dat de politici in kwestie, als ze oprecht de mens willen "behoeden" voor alle "gevaar", volkomen hypocriet en gevaarlijk bezig zijn. Want vrijwel iedere menselijke beslissing is een keuze tussen risico’s. De vraag of je met een ander samenwoont of alleen, of je naar buiten gaat of thuisblijft, wat je eet, wat je drinkt, wat je voelt, wat je denkt, wat je zegt, of je dingen hoort of ziet die je op "ideeën" kunnen brengen, in een auto stapt, de straat oversteekt, wel of geen kinderen krijgt, de trap of de lift neemt, kookt met gas of electriciteit, letterlijk alles. Als al dat "gevaar" verboden moet worden, leef je letterlijk in een totalitaire staat.

    Geen enkele keus is dan nog aan jezelf, want alles waarvan de verschillende risico’s bekend zijn, is reeds voor je beslist. Van je wieg tot je graf zul je nooit één keuze "hoeven" maken. En dat allemaal omdat sommige mensen blijkbaar denken dat als jij iets relatief gevaarlijks doet (althans, iets dat niet in hun persoonlijke smaak of risicobereidheid valt), je "dom" bent, of "gek", of "verslaafd", of gemanipuleerd door kwaadwillenden. Dat ze zelf verslaafd zijn aan hun angst voor gevaar, dood en ziekte, en hun obsessie om vooral het meest gezonde en oude lijk op het kerkhof te worden, kunnen of willen ze kennelijk niet zien.

    Ik zou bijna medelijden met ze krijgen. Ware het niet dat ik hen haat vanwege hun walgelijk misplaatste gevoel van superioriteit, en omdat zij juist het grootste gevaar zijn. Wat moet je met hun zogenaamde "zekerheden" of "veiligheid" waarvan nooit wordt gevraagd of je de prijs ervan wil betalen? Wat heb je aan een langer, gezonder leven als je met die lengte of kwaliteit niet kunt doen wat je zelf wilt?

    Een lang leven zonder zelfbeschikking lijkt me vele malen erger dan de dood of ieder "gevaar" of "vergissing" waarvoor de staat ons zou willen behoeden. En ik ben nota bene zelf zo neurotisch en risicomijdend als de pest.

  2. De droom van Orwell is reeds voor 90 procent gerealiseerd; de staat bepaald heel uw leven.

    -Hoeveel je mag verdienen
    -Waar je mag wonen
    -In welke auto je mag rijden
    -Wat je mag eten
    -Wat je mag kijken
    -Wat je mag denken!

    Mocht je je kop boven het maaiveld uitsteken, dan heb je in no time de gedachtenpolitie op je dak.

  3. [2] De overheid bepaalt zelfs:
    Welk deel je van je NETTO inkomen aan huur moet uitgeven. (33%)

    Hoeveel je nodig hebt om van te leven. (Als je dus na belasting minder overhoud krijg je een beetje terug.)

    Oooooh had ik maar niet aan deze reactie begonnen, er springen nog 400 dingen in mijn gedachten. Ik stop hier maar voordat het uit de hand loopt.

  4. [1] Hoi Owl,

    Ik deel je analyse goeddeels en je aversie.
    Maar wellicht is niet de dood die je moet vrezen doch het beschadigde leven.
    Als ik wist dat elk auto-ongeval in de dood zou resulteren, zou ik niet bang zijn.
    De idee echter om het te overleven maar dan wel als een soort plant (denk aan Christopher Reeve) DAT vind ik pas eng.
    En dus daarom dat verkeersveiligheid wel iets is wat me bezig houdt.
    Maar uiteraard niet op de overheidsmanier met spycams op de snelweg etc. doch airbags, ABS, etc.
    Als de overheid werkelijk iets wil doen aan verkeersslachtoffers, dan moet ze ophouden met auto’s zo zwaar te belasten. Pas als nieuwe auto’s vrij van BPM en BTW gekocht kunnen worden, zullen mensen massaal hun oude roestbakken inruilen tegen nieuwere en veiligere auto’s. En als ze toch blijft doorgaan met belasten, dat ze dan veiligheidsvoorzieningen zoals ABS en airbags vrijstelt en zelfs aftrekbaar maakt van de belasting op de basisprijs.
    Dat zou misschien nog wel het meeste resultaat hebben. Auto’s blijven dan duur maar je kan belasting terugverdienen door extra veiligheidsvoorzieningen te nemen.
    (goed ik weet dat het niet 100% libertarisch is maar het is beter dan de actuele toestand en ik zou er mee kunnen leven).

  5. [3] 400 dingen? Je bent welkom, ik zie je artikel over een weekje wel verschijnen!

  6. [4]
    M,

    Zeker, en ik zou ook absoluut niet iedereen willen aanzetten om vooral een zelfvernietingskoers te nemen. Alleen is het tegenovergestelde: koste wat het kost het leven verlengen of de gezondheid niet aan willen tasten, ook zoiets als leven als een kasplant. Want alleen in een kas heersen de "optimale" condities voor de "gezondheid" van een plant. Het is ook niet zozeer de dood die ik vrees, maar het door jou geschetste scenario van leven met ernstige gebreken. En ironisch genoeg lijkt een "teveel" aan veiligheid dan vrijwel op hetzelfde neer te komen. Iemand die fysiek verlamd is kan bijna niets, maar iemand die verlamd wordt door angst (van zichzelf of van de maatschappij) is net zo goed beperkt.

    Het is dus altijd een kwestie van het vinden van de juiste, geheel persoonlijke balans tussen het voorkomen van ongelukken en beschadiging, en het nog wel nemen van risico’s voor zover je die de moeite waard vindt. En geen enkele filosoof of politicus zal dat ooit voor een ander kunnen beslissen, of een one-size-fits-all-oplossing kunnen bieden, zolang die persoon niet een exacte kopie is qua voorkeuren.

    En zoals ik al zei ben ik zelf een totale neuroot, en heb niet eens een rijbewijs omdat ik na mijn rijlessen en één gefaald rijexamen tot de conclusie kwam dat ik autorijden doodeng vindt. Ik zou dus ook liever op een "veilige" weg rijden, maar wel graag in een door mijzelf gekozen voertuig, en ook niet met een slakkengang van 10 km/uur. Want dan overstijgt het ongemak van traagheid of een gebrek aan keuze toch wel het voordeel van een relatief veilig gevoel. Als bovendien zou blijken dat je met 200 km/uur op een snelweg in een personenauto nauwelijks onveiliger bent dan met 10 km/uur of met een trein of bus reizen (nog afgezien van de nadelen van openbaar vervoer), zou ik net zo lief in een auto stappen. Als iemand anders maar rijdt. 😉

    Het zou misschien een oplossing zijn om gewoon meerdere wegen aan te leggen, of het bestaande wegennet te verdelen in proportie tot de voorkeuren van de gebruikers, in wegen met lage of hoge kosten (met of zonder file) en hoge of lage veiligheid. Dan kunnen mensen tenminste zelf kiezen. Met gewone wegen gaat dat misschien iets moeilijker, maar met snelwegen, die toch al meerbaans zijn (of dubbeldekswegen aanleggen) zou het theoretisch in ieder geval moeten kunnen. Sowieso zullen relatief weinig mensen het nut of plezier zien van met 200 km/uur racen in een bebouwde kom, wat praktisch bovendien al vrij moeilijk is. Mensen die vooral op korte afstanden willen racen, kunnen ze met meneer Balkenende terecht op de dichstbijzijnde racebaan. Of natuurlijk in een woonwijk of stadje met racefanaten gaan wonen die gezamenlijk beslissen om de snelheid daar onbeperkt te maken en de enkele verdwaalde fiat in hun woonkamer voor lief te nemen.

  7. [1] Goed geschreven, met wetgeving is ht altijd de vraag in hoeverre men de samenleving wenst op te offeren aan Dummys! Daarbij komt nog dat politici het Algemeen Belang onder het motto na mij de zondvloed, vrijwel altijd
    opofferen aan strikt persoonlij en/of dibieuze partij/politieke belangen. Bijvoorbeeld viert Wouterbos als Salonsocialist de verjaardag van Beatrix en houd persoonlijk bestuurlijke vernieuwing tegen omdat zijn politieke vriendjes via een nep refendeum tegen de wil van de bevolking tot burgermeester konden worden benoemd
    en laat zelfs Marijnissen weten dat de Republiek geen prioriteit meer heeft. Bijden hebben als ambtsdelict ook de afspraak, dat er over de zeer ernstige misstanden binnen de gelederen van de Zittende en Staande Magistratuur met geen woord in de Tweede Kamer zal worden gerept en ondanks dat loopt het volk als gevolg van hun vooordurende propaganda in de Media, tijdens de verkiezingen weer achter hen aan alsof ware zij de Rattenvaqnger van Hamerlen.

    Deregulering, kan men doen door art. 120 Grondwet te wijzigen in die zin dat de Formele Wet mag worden getoetst aan de grondwet, maar daar beginnen de volksverlakkers in de Tweede Kamer niet aan immers zij hebben te veel persoonlijk belang bij het in stand houden van ondeugdeljike wetgeving, waarvan akte!

    de Werd

  8. [7]
    Karel de Werd,

    Probleem is dan nog steeds dat onze Grondwet een vod is wat waarschijnlijk waardevoller is als WC-papier dan als bescherming tegen overheidsmacht.

    Zelfs áls toetsing van wetten aan de Grondwet mogelijk zou worden, staat achter bijna ieder "grondrecht" een zinsnede als "voor zover niet beperkt bij wet", en is dus zo’n grondrecht per definitie een dode letter. Je hebt in Nederland, ironisch genoeg, meer kans om je te beroepen op internationale verdragen, of het Europese Verdrag voor de Rechten van Mens. Hoewel ik absoluut geen voorstander van een rechtsmonopoliserend Europa ben, en dat Verdrag ook volstaat met allerlei onzin"rechten" die weer tegen de echte grondrechten zoals Vrijheid inwerken, biedt dat op zich nog meer zekerheid tegen de Nederlandse Staat dan "onze" eigen Grondwet.

    Ook de Algemene Beginselen van Behoorlijk Bestuur, die al (min of meer) werden gehandhaafd door de Hoge Raad en de Raad van State zelfs voordat ze ooit in wetten werden vastgelegd, bieden misschien enige bescherming. Maar zoals je al zei, zijn diezelfde "rechtsprekenden" gebonden aan de wet en worden benoemd door de Regering die weer wordt gevormd vanuit de Tweede Kamer. Dus echte scheiding van machten heb je in Nederland niet. Al is scheiding van machten misschien ook te utopisch om ooit te kunnen werken.

    Want uiteindelijk is in een geïdealiseerde democratie de macht verdeeld tussen een wetgever die het volk als geheel vertegenwoordigt en "onafhankelijke" rechtspraak en uitvoerders van de wet. Als we even zouden speculeren dat de wetgever in Nederland uit 100 willekeurig geselecteerde Nederlanders zou bestaan, waar haal je dan nog een "onafhankelijke" rechter vandaan? Want onherroepelijk, bij willekeurige selectie van een rechter (of jury als we die zouden hebben), krijg je een zelfde dwarsdoorsnede van de bevolking als bij de wetgevende macht. En bij een speciale selectieprocedure of verkiezingen, zal de rechter niet langer "onafhankelijk" zijn, omdat hij meer dan gemiddeld zal neigen naar de partij die hem heeft gekozen of benoemd, of de sociale groep (waaruit hij komt) die mogelijk door de speciale selectieprocedure wordt bevoordeeld.

    We zijn misschien beter af met een "scheiding van belangen", zodat een aanklager, advocaat, of rechter nooit een persoonlijk belang heeft bij de veroordeling of vrijspraak (al moeten aanklagers of advocaten natuurlijk wel een belang hebben om zich voor hun eigen cliënt in te zetten), behalve de rechtvaardige uitkomst. Maar wat daarvoor het beste systeem is? Of misschien alle pretentie van "scheiding der machten" laten varen, en voortaan de Eerste of Tweede Kamer (of de Staten-Generaal als geheel) naast hoogste wetgever ook hoogste rechtscollege te laten zijn. Dan kunnen die zich tenminste niet meer verschuilen achter een zogenaamd "onafhankelijke" rechter, en moeten ze ook de gevolgen van hun eigen wetgeving onder ogen zien.

Comments are closed.