Waarom zijn we eigenaar van ons eigen lichaam? Dat is een heel belangrijke vraag. De meeste natuurrechtelijk geïnspireerde denkers (Rothbard, Locke,…) nemen het gewoon. Het is een evidentie. Niettemin leert de geschiedenis ons dat slavernij in vele tijden en culturen gewoon acceptabel was. En ook vandaag nog aanvaarden vele mensen maatregelen die duidelijk een of andere vorm van slavernij impliceren. Wanneer overheidslui mensen straffen voor het gebruiken van illegale drugs, voor het sturen zonder veiligheidsgordel, of voor motorrijden zonder helm, voor poging tot zelfdoding, of soortgelijke, dan claimen zij een eigendomsrecht over het lichaam van die mensen en beweren zij dat de genoemde activiteiten hun rechten over die lichamen schenden! Inkomstenbelasting impliceert ook eigendom over andere mensen. Als iemand anders een recht heeft over de vruchten van jouw arbeid, ben je dan niet zijn slaaf? Self-ownership is dus niet zo evident als het op het eerste gezicht lijkt.
De eerste man en vrouw die ooit geboren werden met een vrije wil maakten aanspraak op hun lichaam en verwierven het eigendomsrecht erover omdat er geen argument, laat staan een geldig argument was, tegen hun aanspraak. Een man deed afstand van een zaadcel in die eerste vrouw. Dat bevruchte een eitje, dat tot een foetus uitgroeide door middel van het voedsel dat aan de vrouw toebehoorde. Op een gegeven moment verwierf die foetus een vrije wil. Tot dat moment was het niet in staat om rechten te verwerven en kon het door de vrouw vernietigd worden. Wanneer de foetus een vrije wil verwerft is een feitelijke vraag, maar laat ons veronderstellen dat het een vrije wil verwierf voor de geboorte. De vrouw zendt het nog steeds de voedingsstoffen naar de foetus via de navelstreng, zij controleert nog steeds de positie van de foetus tegenover haar lichaam, het contact met haar lichaam, en ze doet van dat recht geen afstand. Maar wanneer het wezen met vrije wil ontstaat in de foetus, beweegt dat wezen het lichaam waarin het zich bevindt om een waarde te bereiken, misschien zelfs alleen al het genot van het bewegen van een vinger. Het verwerft dus een recht op dat lichaam om daarmee deze en andere waarden te bereiken, maar steeds ondergeschikt aan de rechten die vooraf bestonden voor andere, met name die van de moeder.
Veronderstel nu dat de moeder de rechten dragende foetus wil aborteren. De situatie is analoog aan die waar het buurjongetje in jouw tuintje komt zonder jouw toestemming. Hij schendt jouw rechten door dat te doen, maar jij zou zijn rechten schenden door hem kwaad te doen. Wat doe je dan? Je kan hem bijvoorbeeld naar huis brengen en geen van jullie beide zal een zware aansprakelijkheid hebben. Maar als je een geweer neemt en de kleine neerknalt, dan zal je aansprakelijkheid enorm zijn. Zo ook zal een vrouw die een rechten dragende foetus doodt een burgerlijke aansprakelijkheid hebben en, als het intentioneel gebeurde, zelfs een strafrechtelijke aansprakelijkheid. Veronderstel dat ze een niet levensvatbare foetus uit haar baarmoeder weghaalt en in de wereld plaats. Het is vergelijkbaar met het buurjongetje in een wilde rivier droppen. Een enorme aansprakelijkheid. Aan de andere kant, als ze de foetus niet in haar wil hebben en niet heeft ingestemd met het aanwezig zijn van die foetus, dan schendt de foetus haar rechten door haar lichaam wederrechtelijk te gebruiken. En als de foetus een bedrieging voor haar leven is, dan kan haar aansprakelijkheid bij de abortus afgewogen worden tegen de aansprakelijkheid van de foetus. Anderzijds, als de vrouw een foetus aborteert zonder de waarden die de foetus haalt uit het gebruik van zijn lichaam te vernietigen, dan is de vrouw nergens voor aansprakelijk. Het netto resultaat is dat een vrouw een foetus zonder vrije wil kan vernietigen, maar eens het wezen een vrije will heeft verworven kan ze de zwangerschap alleen afbreken zonder het lichaam van de vrucht te beschadigen en alleen als het kind levensvatbaar is. Dit is een standpunt dat wordt aangenomen door heel wat redelijke mensen maar wellicht totaal onacceptabel is voor de antagonisten in het verhitte abortusdebat.
Hoedanook, het kind wordt geboren. Kan de moeder het medicijnen geven tegen zijn wil in of het verhinderen de straat op te rennen of met een pedofiel om te gaan? Ja natuurlijk. De moeder heeft haar recht om het lichaam van het kind te controleren niet afgestaan. Naarmate het kind groter wordt zal er een strijd ontstaan tussen moeder en kind over de controle over het lichaam. Geleidelijk geeft de moeder vrijwillig haar controlerechten op ten voordele van het kind die ze verwerft. Ze kan haar rechten op het kind ook verhandelen, bijvoorbeeld met de vader. In ruil voor ondersteuning kan de vrouw de controlerechten over het kind met de vader delen. Een dergelijke afstand van rechten kan bijvoorbeeld uit een huwelijkscontract volgen.
Kan een ouder een kind slaan zonder zijn rechten te schenden? Ja, als het kind erin toestemt, en toestemming met redelijke disciplinering (of het verzaken aan de aansprakelijkheidseisen), dat kan worden afgeleid uit het feit dat het kind de moeder niet verlaat niettegenstaande het een pak rammel kreeg.
De moeder kan ook haar voogdijrechten verkopen of, als ze ervan afstaan gedaan heeft, kan iemand anders ze verwerven en verder gaan met het voeden van het kind, zijn positie controleren en de contacten van het kind beheren. Vele mensen verwarren de overdracht van voogdijrechten met het verkopen van kinderen, alsof een kind alleen een voorwerp zou zijn zonder rechten. Voogdijrecht geeft de voogd slechts beperkte rechten, zoals die al werden beschreven, niet een onbeperkt recht om het kind als een stuk vlees te behandelen. De rechten van een voogd over een kind zijn het recht om ervoor te zorgen door het eten en medicijnen te geven, het recht het te beschermen tegen zijn eigen onwetendheid en het recht om het te beschermen tegen andere die het kwaad zouden willen. De voogd verwerft nooit het recht om het kind schade te berokkenen omdat zo’n recht nooit verworven kan worden – het zal altijd het vooraf bestaand recht van het kind op zijn eigen lichaam schenden.
Als een moeder vroegtijdig haar rechten op voogdij afstaat en niemand anders ze verwerft, dan kan het kind ze natuurlijk zelf verwerven. In dat geval kan een kind rechten verwerven waarvoor zijn maturiteit niet is opgewassn. Natuurlijk kan een overdracht van dergelijke rechten aan een nieuwe voogd die bereid is voorhet kind te zorgen ook verondersteld worden.
Te verklaren hoe een wezen zich ontwikkelt van een enkele cel zonder rechten naar een kind dat, terwijl het volwassen wordt, geleidelijk meer en meer rechten verwerft, dat is naar mijn oordeel een van de belangrijkste en opmerkelijkste verdiensten van deze theorie.
Heel interessante redenering, maar voor mij nog vol vraagtekens. Om te beginnen bvb:
"aanspraak op hun lichaam en verwierven het eigendomsrecht erover omdat er geen argument, laat staan een geldig argument was, tegen hun aanspraak."
Als er niemand een tegenargument heeft, is dat dan tevens een bevestiging van dat recht?
En heb ik nu dan dat recht niet meer OMDAT de staat wel met allerlei tegenargumenten komt?
En: "Een man deed afstand van een zaadcel in die eerste vrouw".
Hoe weet je dat hij "afstand" deed? Ze kunnen toch ook een afspraak gemaakt hebben om SAMEN een kindje te maken? Dam is dat eigendomsrecht van die vrouw niet meer zo eenduidig.
De eerste man was gewoon geil, zocht een uitlaatklep en sleepte die chick bij de haren zijn hol in een probeerde gewoon haar diverse warme, vochtige lichaamsgaten. Totdat hij in het ‘goede’ gaatje zat.
Die behaarde meid wist echt niet dat ze zwanger kon worden en slechts door om zich heen te kijken en andere beesten te observeren vermoeden dat ook zij draagster was van een jonkie. En zij dus ook de Sjaak was. (de derde mens ter wereld was een jongetje en heette dus SJAAK!)
Dat ze het produkt van hun gezamenlijke inspanning ook nog zou kunnen (laten?)aborteren wist ze niet, me dunkt.
En welke ‘arts’ zou dat moeten doen?
Ná de geboorte had ze het kind wel kunnen doden maar de natuur zorgt voor een aandrang om dat kind te voeden. (Anders hadden wij niet achter de computer gezeten)
Leven is dus Gunning, gestuurd door endorfinen/hormonen e.d.
Recht (op leven e.d.) is slechts bedacht door (veelal) wijze mensen die middels gewelddreiging de eigen soort (en voornamelijk zichzelf) willen behoeden voor al te gekke impulsieve acties van medemensen.
Waar dát allemaal dan weer vandaan komt, tja… daar is een ander concept voor bedacht.
[2] "Recht (op leven e.d.) is slechts bedacht door (veelal) wijze mensen…."
Zie WOORDENLIJST (balk main)
Wat je zegt geldt inderdaad voor allerlei privileges, afspraken, wetten.
Maar een fundamenteel "recht" (op je eigen leven/lichaam) heb je qua "mens". Het recht om er zelfstandig over te beschikken.
Het alternatief zou zijn dat niet jij, maar anderen er over mogen beschikken.
Ik vind dat nogal eenvoudig logisch, maar geleerde en wijze mannen hebben er vele boeken over volgeschreven.
Lees "Het fundamenteel rechtsbeginsel" van Frank van Dun.
[3]
Beste Hub,
Ik lees niet zoveel boeken, maar probeer tijdens de afwas af en toe wat te bedenken. (En inderdaad blijkt later na enig ‘googlen’ dat er al bibliotheken zijn vol geschreven over wat IK heb bedacht! 😉
Rothbard zegt daar volgens mij wel wat over: Eigendom is controle over. Dat je controle hebt over je eigen lichaam is duidelijk. Alleen jij kunt uit vrije wil je arm omhoog doen.
Zelfs als slaaf kan je overheid je alleen je arm omhoog laten doen als ze dreigen met geweld. Maar het blijft nog steeds je eigen keuze, het is alleen meestal zo dat je eigen leven boven aan je lijst van belangrijke dingen staat, zodat je gehoorzaamt.
[4] Dat je het zelf bedenkt, cq zelf verwerkt is het belangrijkste. Ideeen van anderen daarbij gebruiken is verstandig als je ze maar niet zonder meer accepteert en napraat.
[5] "’…..zo dat je eigen leven boven aan je lijst van belangrijke dingen staat,….."
Inderdaad is dat je hoogste waarde. Zonder je leven is er geen enkele andere waarde meer voor je.
Dit zou het uitgangspunt van ethiek en politiek kunnen/moeten zijn!
[7] zoals het uitgangspunt is van objectivisme, Ayn Rand. Dat was een hele sprong voorwaarts, maar toch denk ik dat Stefan Molyneux van freedomainradio nu de volgende stap zet. Ayn Rand is aan het einde natuurlijk behoorlijk ontspoord met rechtszaken over wie wel en niet een goede objectivist was, partnerruil en een man die eindigde als een alcoholische Rand hater. Allemaal te lezen in ‘judgement day’, van Nathaniel Branden. Ze had ook een tweeslachtige relatie met de overheid. Aan de ene kant was ze voor een overheid voor defensie en aan de andere kant komt er in haar utopia in Atlas Shrugged geen overheid voor.
Objectivisten zijn ook meer getrouwd met de conclusies dan met de methode om tot die conclusies te komen. Er zat duidelijk iets mis wat er in resulteerde dat het Rand instituut nu op een soort oorlogspad is.
Ze zag niet in dat de overheid inherent slecht is en dat van een instituut van dwang en geweld geen goede dingen te verwachtten zijn.
Al met al was ze natuurlijk wel een genie en heeft belangrijke filosofische slagen toegebracht aan het collectivisme. Des al niet te min zoals Newton werd opgevolgd door Einstein, denk ik dat Stefan Molyneux iemand is die voortbouwt op de schouders van Ayn Rand en de puntjes op de i zet.
Helaas, lees ik hier alleen over rechten. Rechten die bedacht zijn door zoals Hub schrijft vermeende wijze mannen.
Tegenover die rechten staan nog veel meer plichten, bedacht door die zelfde vermeende wijze mannen.
Leerplicht, inentingsplicht, belastingplicht (ook als kind) etc.etc.
Deze plichten maken je vrije wil weer ongedaan tot een soort slavernij.
[9] Waarom staat er tegenover een recht een plicht ? Welke plicht staat er tegenover het recht om niet vermoord te worden ?
Daarom zijn alleen negatieve rechten consistent te houden. Alle positieve rechten (mensen moeten iets doen) scheppen een verplichting, maar negatieve rechten ( mensen moeten iets laten), scheppen geen verplichting en maken niemand tot slaaf.
[1] Hub,
Het antwoord op je eerste vraag heb ik uitvoerig behandeld in mijn stukje van vorige week.
http://www.vrijspreker.nl/v…
De staat is geen entiteit met een vrije wil. Ergo, zij kan geen argumenten hebben, laat staat rechten.
De afstand van een zaadcel kan erg duidelijk worden verondersteld. De man gaf hem fysiek aan de vrouw door hem in haar lichaam achter te laten. Met het vermogen om de consequenties van het achterlaten van de zaadcel in te zien (i.e. vrije wil) is er wel degelijk een afstand van het recht op de zaadcel. Maar die afstand kan natuurlijk conditioneel zijn. De man kan aan de afstand de voorwaarde verbinden dat de vrouw de eventuele vrucht die eruit voortvloeit niet zal aborteren, en dat zij alles zal doen om de zwangerschap met succes te voldragen. De (geimpliceerde) afspraak kan ook zijn dat beide ouders samen de voogdij zullen hebben over het kind, enz… Anderzijds, de vrouw zal wellicht nooit hebben ingestemd met het voldragen van een zwangerschap die haar eigen leven bedreigt.
Het doel van een rechtstheorie is rechten te verklaren, of m.a.w. de geldigheid van aanspraken te verklaren. Het doel is niet om uit te komen bij een stelsel van eenduidigheid. Als ik een arbeidsovereenkomst sluit is mijn eigendomsrecht over mijn eigen lichaam ook beperkt. Ik heb mijn lichaam voor een bepaalde tijd en onder bepaalde voorwaarden verhuurd en kan er dus niet meer helemaal naar believen over beschikken. Dat doet niets af aan mijn originele recht over mijn lichaam dat ik verworven heb toen mijn ouders er afstand van deden.
Waar zijn de plichten gebleven????
Waarom verplichten wij de staat niet om eerst referenda te houden over hun éénzijdige beslissingen,zodat er eindelijk iets gebeurt waar wij het mee eens zijn c.q. oplossingen??
Waarom verplicht de staat zich tot niets en worden wij er verantwoordelijk voor gehouden is dit recht???
Comments are closed.