Grote broer koekeloer wordt een voyeur

Vlak voor de laatste drukke zomerperiode besliste de Amerikaanse veiligheidswaakhond voor de vervoersector, de “Transportation Security Administration” of TSA, om een nieuw soort scanner te gaan uittesten in de elf meest risicovolle Amerikaanse luchthavens op vlak van terreur. Dit is niets anders dan een prelude voor de installatie van zulke scanners op termijn in alle publieke en semi-publieke ruimten, en de TSA windt daar zelfs geen doekjes om. 
 
Deze scanners zijn gebaseerd op millimetergolven, gaan los door kleren en onthullen eizona het volledige lichaam daaronder. Passagiers moeten niet meer apart genomen worden om te strippen op commando voor de ogen van de veiligheidsagenten; de scanners doen dat voortaan ongevraagd bij iedereen, en doorgaans zelfs zonder dat de passagiers zich hiervan bewust zijn.

Deze nieuwe technologie is volgens de TSA noodzakelijk in de strijd tegen de terreur want zo kan men wapens die passagiers aan hun lichaam plakken onmiddellijk detecteren. En zoals u en ik weten, is dat nu eenmaal het geval bij het merendeel van de passagiers… Ze gaan tevens voorbij aan het feit dat TSA-beambten nog nooit een terrorist hebben weten te onderscheppen, niet met wandingen, grondfouillage of welke andere techniek ook, evenmin met hun schoenenfetisj en laptopschizofrenie van de laatste maanden, maar deze scanners gaan daar schijnbaar verandering in brengen. Of hoe de ziekelijke zoektocht naar terroristen ons uiteindelijk alleen maar belastinggeld en burgerrechten kost.

Maar vooralsnog is er geen probleem, aldus de TSA als antwoord op kritieken in de Verenigde Staten, want enkel “verdachte passagiers” worden apart genomen en “zelfs” zij krijgen nog de keuze tussen de nieuwe scanners en de virtuele striptease of de oude beproefde fysieke uitkleedpartij. Natuurlijk kiest 90% van de verdachten voor de scanners, omdat virtueel strippen nu eenmaal nog altijd minder denigrerend is dan zich fysiek te moeten laten molesteren tegen een muur of op de grond, of zijn/haar lichaam fysiek moet ontbloten voor de ogen van een onbekende beambte met een snorretje, maar daar stopt het niet.

ACLU-medewerker Peter Bibring stelde in een recent persbericht dat “slechts weinig mensen zich ervan bewust zijn hoe accuraat en gedetailleerd de beelden van hun virtueel ontbloot lichaam eigenlijk zijn.” FEE-columniste Becky Akers stelde het in een artikel in “The Freeman” dan weer als volgt: “De TSA geeft mensen eigenlijk een Leviathankeuze; ofwel worden ze op de grond geslagen en manueel bepoteld, ofwel kunnen ze vrijwillig kiezen voor een virtuele fotoshoot die nog goed bij een magazine als Playboy zou passen.” De uitermate gedetailleerdheid van de scans is mijns inziens op zich al een afbreuk van onze privacy, of zoals Akers terecht opmerkt: “Deze manier van onderzoek betekent een regelrechte aanval op de essentiële waardigheid van passagiers die burgers van een vrij land eigenlijk nooit zouden moeten tolereren.”

Ook de tegemoetkomingen die de TSA lanceerde om bepaalde kritieken te pareren, hielden enkel in theorie enigszins steek. De personeelsleden zouden de beelden niet kunnen opslaan, verzenden of afdrukken, en ze zouden de onderzochte personen niet eens in levende lijve kunnen zien. De gezichten zouden onzichtbaar gemaakt worden en de bedieners van deze scanners zouden extra in de gaten gehouden worden door de interne toezichtsdiensten van de TSA. Volgens de ACLU biedt dit echter onvoldoende garanties tegen eventuele wantoestanden. “Zoiets volstaat niet als excuus om ons niet enkel van onze kleren maar ook van onze grondwettelijke vrijheden te ontdoen,” klinkt het bij de ACLU.

Maar uiteindelijk is het vooral de angst voor misbruik van deze scans die bij de tegenstanders primeert. Celebraties hebben nu al te kampen met uitgelekte sekstapes en naaktfoto’s, en ook nu al gebeurt zeer veel chantage of revanche via compromitterende en/of verhullende foto’s. Dit kan alleen maar erger worden eens deze nieuwe scanners overal ingevoerd zijn. Want zelfs de meest betrouwbare beambte heeft uiteindelijk zijn prijs, en vaak zijn er voldoende geïnteresseerden die de vraagprijs, elke vraagprijs, maar al te graag willen betalen.

En de eerlijkheid van de TSA-beambten op zich zou ook al in vraag gesteld moeten worden. In 2005 stal een TSA-beambte op de luchthaven van Boston (Logan) een ring van 7,000 USD van ene John Wright die later via de rechtbanken zijn gram wist te halen. En een feministengroep hield in 2006 een onderzoek naar het selectiegedrag van TSA-beambten op de luchthaven van Washington (Ronald Reagan) en kwam onomstotelijk tot de ontdekking dat knappe vrouwen meer uit de lijn gehaald werden dan anderen. Het “random”-element werd geneutraliseerd door af en toe zelf eens de scanner aan te tikken, zo bleek uit dat onderzoek waaraan o.a. in enkele talkshows van ABC ruchtbaarheid werd aan gegeven.

Kortom, in mijn ogen moet de invoering van deze scanners dan ook onmiddellijk teruggedraaid worden. Er zijn onvoldoende garanties voor de rechten en vrijheden van de passagiers en de impact ervan op de terreurdreiging is onbestaande. De TSA zweert bij een efficiëntietoename van 58% door de invoering van deze scanners, maar ik zie daar het heil niet van in. 58% toename op een totaal van nul betrapte terroristen blijft volgens mij nog steeds, inderdaad, nul. Alweer een leuk ballonnetje van de overheid, daar niet van, maar andermaal: “thanks, but no thanks!” En zeker niet met mijn belastinggeld.
—————————– 
(Ingezonden door Vincent De Roeck, beheerder van Libertarian.be)