person_beatrixGeliefde landgenoten,

In  deze  tijden van  consternatie op het stuk van de financien is  het ons een behoefte ons tot U te wenden vanuit ons Paleis. Wij zijn ons er namelijk van bewust dat   velen in den lande  in een moeilijke situatie verkeren.

Het  is ons  met name  een doorn in het oog, dat zovelen  onder ons kampen met een hypotheek  welke tot moeilijkheden aanleiding geeft : een eerste hypotheek en soms  zelfs  een tweede hypotheek.
 
Ons wordt soms indirect verweten, dat wij te ver afstaan van de dagelijkse praktijk van het leven. 

kunst_mondriaan_boogiewoogieNaar ons gevoelen is dit verwijt vooral ontstaan nadat wij gedurende het jaar  1998 begeesterd geraakten door het onaffe schilderij  van   80 miljoen gulden dat  onder aanmoedigende kreten van onszelve  door de Nederlandsche  Bank verworven is ten laste van  gemaakte winsten die het Nederlandse Volk toekomen, opdat het  aan U,  ditzelfde Volk, getoond kon worden in een van de meest vooraanstaande musea  des lands.

Voor diegenen   onder ons welke nog niet bekend zijn met dit meesterlijke kunstwerk: het gaat  hier om het  werk de Victory Boogie- Woogie van Mondriaan, voor  wiens naam  de 8.000 gulden welke per vierkante centimeter als gemiddelde prijs voor de beschilderde en niet beschilderde oppervlakte van het doek betaald werd, waarlijk een  koopje is.  De  prijs voor de beschilderde gedeelten komt immers slechts uit   op   44.000    gulden per vierkante  centimeter, nauwelijks  hoger  dan de vierkantecentimeterprijs  waarvoor men een van de zeldzaamste  postzegels ter wereld kan verwerven.

Met name is mij door verschillenden onder U verzocht,  de calculator  ter hand te nemen teneinde een berekening te maken  welke aan het licht kan brengen, hoeveel  gulden per  persoon door ons Volk  besteed  is aan dit  onaffe schilderij.

Na geworsteld te hebben met  onze  Paleiscalculator  en de grote som gelds, zijn wij tot de conclusie gekomen dat het hier slechts gaat  om vijf gulden per  persoon van de bevolking: twintig gulden voor een gezin bestaande uit  vrouw, man en twee kinderen.

Kunst is echter Kunst, landg enoten en gaarne vraag ik Uw welwillende aandacht  voor  de pure kunstenaar, begenadigd als hij is om  de diepste emoties die in haar of hem opwellen te vertolken en deze om te zetten in  een doek dat ten gevolge van zijn unieke   combinaties van licht, kleuren en nuances,  tot in eeuwigen dage de zielen van onze  medeschepselen kan ontroeren  en enthousiasmeren.

Het is de kunstenaar die, geinspireerd   door zijn bijzondere gaven, in staat is  op te voeden  en te onderrichten  en kennis, vreugde en blijdschap  te brengen in  de dorstende zielen en naar liefde  hunkerende harten van hen die zijn werk mogen aanschouwen.

Het is de kunstenaar die, na het gedane werk huiswaarts kerende, immer weer inspriratie put uit de her en der in de steden en dorpen van ons land reeds opgestelde  kunststukken welke in de ogen van ons volk helaas  vaak niet meer schijnen dan roestige schroeven welke uit het   trottoir  rijzen  of speels  neergezette metaalresten,  welke sterke gelijkenis vertonen  met voor de schroothoop gereedstaande  overblijfselen van een ingestorte betonmolen. 

Het is de kunstenaar  pur sang   die  de betreffende objecten weet  te verklaren en er enthousiasme voor vermag te wekken. Voor hem  is het weggelegd  , liefde, genegenheid en  belangstelling  voor de betreffende objecten  in  de ziel en het hart van ons volk te doen  wortelschieten en beklijven.

Hier   ligt een belangrijke  taak  voor hen die, gesubsidieerd of niet gesubsidieerd,   als  kleine kunstenaar of als grote kunstenaar  , werkzaam zijn  in  deze branche welke ons hier ten paleize zo  nauw aan het hart ligt.

Ik moge U  allen dan ook oproepen,  overal waar Gij heengaat, overal  waar Gij arbeidt  en overal waar Gij  verpoost  of  Uzelve  in gepaste vreugde   vermeit , de grootst mogelijke interesse te tonen in  hetgeen de Nederlandse kunstenaar  presteert. Wij  verwachten een nieuwe   Gouden Eeuw met kunstenaars  wier vierkante centimeterprijs   als resultante van de door koopkracht gesteunde liefde voor hun werk die  van   Rembrandt, Van Gogh, Mondriaan en onze Karel Appel,  verre zal overtreffen.

Deze  taak is daarom zo belangrijk, omdat aanzienlijke delen van onze begroting met dergelijke  opbrengsten gefinancierd kunnen worden.  Ook  al zou het  mogelijk zijn, in ons gehele  land slechts 100 kunstenaars  op te leiden die   100   Boogie-Woogies per persoon  per jaar produceren, dan   kunnen wij  een Boogie-Woogie- industrie vestigen  welke zich in omvang kan   meten met onze   handel in drugs en deze wellicht zelfs kan overtreffen!  100 kunstenaars x    100 x   80 millioen per boogie maakt  800  miljard per jaar ofwel   circa  22.700   euro  per jaar per persoon.

Ik behoef U  niet te vertellen, landgenoten , dat  het effect  van deze extra inkomsten buitengewoon positief  zal zijn  en dat, in aanmerking genomen de enorme populariteit van Boogie- Woogie schilderijen  het welslagen   welhaast gegarandeerd zal zijn!

Met de bede dat onze Kunstenaars  door allen de eer bewezen zal worden die hun toekomt , sluit ik   deze oproep.

Beatrix

Ingezonden door Hugo van Reijen

19 REACTIES

  1. Oh majesteit, uw hoed, die staat u toch zo goed! Ze benadrukt uw voornaamheid op zo’n bescheiden wijze, als sieraad, een kroon evenwaardig. Ze beschermd ook uw ogen tegen de schittering van teveel licht, zodat uw koninklijke blik zuiver is en scherp. Zo ziet men dan uw waardigheid waarbij de gewone man verbleekt, tot men in de gaten krijgt dat u met twee tongen spreekt….

  2. @Hub Jongen [871403]:
    Dan lees je niet verder dan je neus lang is.
    De andere postjes worden niet meer doorbelast op het koninklijk huis maar ze blijven heus wel bestaan.

  3. @Paul Martens [871402]:

    Kunst is geen hobby. Kunst is één van de meest wezenlijke zaken van de beschaving. Uiteraard dient kunst geen subsidie te krijgen. Maar ja, ik ben dan ook voorstander van een volledig geprivatiseerde samenleving.

  4. @Seneca [5]:

    Onderstaand stuk is uit het boek ‘in de naam van de vrouw, de homo en de allochtoon’ van Bart Croughs. De eerste keren dat ik deze tekst las lag ik dubbel van het lachen. 🙂

    Een ander voorbeeld is koningin Beatrix. Deze vooruitstrevende vorstin, die zich al jarenlang in haar toespraken zorgen maakt over het toenemende ‘egoïsme’ van haar medemensen, die preekt over de verwerpelijkheid van ‘het eigenbelang’, de ‘materiële behoeften’, de ‘houding van ieder-voor-zich’, de ‘zelfzucht’, het gebrek aan ‘mededogen met de zwakken en misdeelden’, het gebrek aan zelfopoffering, het gebrek aan ‘sociale bewogenheid’, enzovoorts, enzovoorts-deze koningin heb ik nog nooit met haar eigen zelfzuchtige geweten horen worstelen. Dat is des te opmerkelijker omdat de kloof tussen ideaal en portemonnee bij Beatrix toch een stuk groter is dan bij iemand als Youp van ’t Hek: Beatrix bewoont een paleis en niet slechts een grachtenpand, en verdient bovendien haar geld niet door eerlijke arbeid, maar door te parasiteren op de centen die de staat van de belastingbetaler weet af te persen.

    De jaarlijkse subsidiestroom in de richting van Beatrix en haar familie bedraagt 75 miljoen gulden; een opmerkelijke vorm van herverdelingspolitiek, waarbij de minimumloner gedwongen wordt een van de rijkste families ter wereld te subsidiëren. Deze jaarlijkse miljoenenuitkering komt boven op het miljardenvermogen dat de sociaal bewogen Oranje-familie in de loop der jaren in samenwerking met de belastingdienst aan de minder bedeelde medemens heeft weten te ontfutselen. Maar om nu te concluderen dat Beatrix hypocriet is, zou overhaast zijn: wie weet immers hoeveel zelfopoffering het Beatrix kost haar materiële behoeften te beperken tot 75 miljoen per jaar?
    http://www.meervrijheid.nl/index.php?pagina=631

    Hugo J. van Reijen [8] reageerde op deze reactie.

  5. @Hugo J. van Reijen [871408]:

    Lijkt u niet geheel juist? U voelt wel wat voor een samenleving met een door de belastingbetaler gesubsidieerde koningin? Ja, de koningin werkt hard, maar ze heeft dan ook de best betaalde melkertbaan(zo ongeveer).

    Ik geloof dat alleen degenen die het goede voorbeeld geven een symbolische functie kunnen uitoefenen. Dus vind ik alleen een koning met enkel eigen vermogen, die goede dingen doet met eigen vermogen, nog enigzins geloofwaardig.

  6. Het blijft erg grappig hoe uitgaven aan kunst menig libertariër tot wanhoop, boosheid en walging weet te brengen. Wat vind je ervan Hugo als we, geheel in lijn van jouw ideeën alles wat in Nederlandse musea te vinden is (dus incl. Rembrandt, Vermeer, Van Gogh) maar verkopen? Laten we vooral alles wat nog enige schoonheid en ontroering heeft weg doen. Op naar een kaal en grijs en lelijk land! Je lijkt op de socialisten uit de jaren ’70 die vonden dat het naaldwerkje van tante Truus écht wel net zo veel de moeite waard was als werk van Karel Appel. Van mij mag een beetje belastinggeld wel worden uitgegeven aan kunst.

    Oscar [12] reageerde op deze reactie.
    Hugo J. van Reijen [13] reageerde op deze reactie.
    Tony [16] reageerde op deze reactie.

  7. @Fred [871411]:

    Juist omdat ik kunst zo belangrijk vind, roept bemoeizucht van de overheid met kunst zoveel boosheid en walging op.

    Zoals een huis dat geen eigenaar heeft maar enkel beheerders vaak wordt uitgewoond, zo is het ook niet verstandig om historisch erfgoed en kunst in handen te laten zijn van niet-eigenaars. Wat mij betreft worden ook alle musea geprivatiseerd.

    Libertarische cultuurbarbaren zijn overigens zeer ergeniswekkend en bijzonder verachtelijk, maar altijd nog minder ergeniswekkend en verachtelijk dan socialistische cultuurbarbaren die veinzen cultuur heel belangrijk te vinden.

    Een uitspraak als “kunst is hobby” vind ik niet bepaald getuigen van enige eruditie, beschaving of rijk innerlijk leven.

  8. @Fred [871411]:

    Het is mij niet duidelijk, waarom belastinggeld uitgegeven zou moeten worden aan kunst.

    Het is slecht, omdat de markt uitgeschakeld wordt en belastingbetalers niet zelf kunnen kiezen wat zij met hun geld doen.

    Door middel van dwang tracht de overheid te bereiken dat geld besteed wordt, zoals de overheid dat wenst en niet zoals de consument het wil besteden.

    Hierdoor wordt bereikt, dat het niveau van behoeftenbevrediging dat de consument bereikt lager is bij een vrije markt het geval zou zijn.

    Mijn huis hangt vol met schilderijen: zelfs in die mate dat bezoekende schilders mij vragen, of het een kunstgalerij is. Maar het zijn allemaal schilderijen die direct van de schilder aangekocht zijn en in opdracht van mij ongesubsidieerd vervaardigd zijn.

    Iemand echter die coca cola wil kopen in plaats van schilderijen, moet dat ook kunnen doen en niet door een overheid gedwongen worden, zijn geld uit te geven aan iets waar hij geen enkele belangstelling voor heeft.

    In Nederlandse musea hangt of staat in de kelders een heleboel dat beter geveild zou kunnen worden,opdat er wat aan de belastingbetaer teruggegeven kan worden. Dit is de tirannie van de status quo.

    hugo van reijen

  9. @Fred [871411]:

    Van mij mag een beetje belastinggeld wel worden uitgegeven aan kunst.

    Natuurlijk mag dat van jou.
    Het is immers jouw geld niet.

    Ik vind dat een beetje van jouw geld best mag worden uitgegeven aan het betalen van mijn rekeningen. Kan ik meer dingen kopen die *ik* nu eens mooi en ontroerend vind.

    Maar iets doet me vermoeden dat je dat toch vooral een stuk minder goed idee vindt. Dan spreken we immers over het geven van jouw geld aan iets dat niet jij, maar een ander goed of mooi vindt. En dan is het argument opeens een stuk minder toepasselijk, nietwaar?

    Het zou je waarschijnlijk zelfs tot wanhoop, boosheid, en walging kunnen brengen als uitgerekend die herverdeling en uitbesteding tot uitvoering zou worden gebracht.

    Maar alle gekheid op een stokje. Als je niet vindt dat alle fraaie kunststukken “weggedaan” moeten worden, kun je nog altijd zelf die kunststukken kopen.
    Gewoon, met je eigen zuurverdiende geld.
    Kost een beetje, maar dan heb je ook wat.

    Hugo J. van Reijen [17] reageerde op deze reactie.

  10. @Tony [871416]:

    Het is zuur voor iemand die zijn hele leven geen museum binnengaat en nooit een balletvoorstelling bijwoont of een theater binnengaat, dat hem levenslang elk jaar een deel van zijn inkomen afgenomen wordt opdat zijn buurman van verheven cultuur mag genieten en schilders aan het werk worden gezet die iedere week wat klodders op het doek smijten, die kunst moeten voorstellen.

    Zuur , maar ook onrechtvaardig.

    hugo van reijen

    Tony [18] reageerde op deze reactie.

  11. @Hugo J. van Reijen [871417]:

    Klopt.

    Het issue is helemaal niet of kunst mooi is of niet. Of het een rol heeft of niet. Of het er moet zijn de verrijking van een leven of niet.

    Punt is dat voor sommige mensen kunst gewoon geen rol van betekenis speelt, en voor die mensen is kunst wel degelijk een “hobby”, want voor hen niet van belang.

    Dat het voor anderen wel zo is, is subjectief. Een kwestie van smaak, net zoals eten in een chique restaurant in plaats van MacDonalds.
    Net zoals kijken naar “The English Patient” in plaats van “Beverly Hills Chihuahua.”

    Als het van belang is, is er een markt voor. Is er geen markt voor, dan kan een meerderheid van mensen duidelijk prima leven zonder kunst.

    Als je leven niets bijzonders is zonder een leuk huis met een fraaie tuin, wil dat ook niet zeggen dat anderen de kosten daarvoor ook moeten ophoesten. En al helemaal niet als die anderen zelf niets beters kunnen betalen dan een woning in een flat.

    Dat mogen sommigen moeilijk te accepteren vinden, maar dat vinden ze doorgaans ook van andere zaken waarvoor een overheid met geweldsmonopolie geld bij mensen afhandig maakt.

    Hugo J. van Reijen [19] reageerde op deze reactie.

  12. @Tony [871418]:

    Hiermee ben ik het eens.

    Het is natuulijk wel gemakkelijk, als de overheid iedere maand een hoeveelheid geld bij je stort. Je raakt daar snel aan gewend en als die geldstroom stopt, treden uiteraard ontwenningsverschijnselen op.

    Politieke partijen vergaren veel stemmen door het recht op allerlei stortingen bij de kiezer te bevestigen en toe te juichen.

    Het zijn deze belastingontvangers, van wie zij afhankelijk zijn voor het continueren van hun aanwezigheid in de kamer.

    En zo zijn wij via een hellend vlak terechtgekomen in een situatie waarin men geacht wordt het normaal te vinden, dat je levenslang ieder jaar tot augustus of september voor de oveheid werkt. Wie zich daaraan tracht te onttrekken, wordt opgesloten.

    hugo van reijen

Comments are closed.