Over de gehele wereld valt er nauwelijks een activiteit te noemen die dagelijks met meer verve en succes uitgeoefend wordt dan het steken van de medemens met een penning.

Anders   dan door velen ondersteld wordt,  wordt deze activiteit  in de meeste gevallen niet geëntameerd, omdat we zo graag een ambtenaar willen bewegen een handeling te verrichten waartoe hij van overheidswege niet geautoriseerd is.

Verreweg het grootste deel van de steekpenningen wordt betaald om een ambtenaar te bewegen werk te doen, waarvoor  hij van overheidswege reeds gehonoreerd wordt: werk waartoe hij zich niet gemotiveerd voelt, indien er niet eerst geld op tafel komt.

Dit  werk kan uiteenlopen van het verstrekken van een formulier, het openen van een deur , het  tevoorschijn halen van een dossier of het   zetten van een stempel , tot  het   aanvangen met  werk, het verlenen van een vergunning ,  het  afzien van  getreiter om iemands werk   te belemmeren of het aandraaien van de  lichten op een landingsbaan.

De  oorzaak van al dit moois valt vaak te vinden in één of een combinatie  van de volgende zaken:

01.
Gebrek aan toezicht van de  werkgever, in de meeste gevallen een overheid.

02.
De aanwezigheid van een plethora aan   overbodige en vaak uiterst schadelijke bepalingen   die in stand worden gehouden met slechts één doel : het scheppen van werk voor de ontvangers van steekpenningen  en de mogelijkheid  het niveau van de steekpenningen  op te schroeven.

02.
Lage tot absurd lage salarissen.

03.
Een corrupte  cultuur, waarin men corrupt  geboren wordt en opgevoed om zich te laten  omkopen.

Van  overheidswege tracht men vaak de indruk te wekken, dat het niet de omgekochte doch de omkoper is die faalt:   dit  is een vreemde redenering die buiten  beschouwing laat , dat   meestal het enige doel van de omkoper is , zijn werk  op snelle en efficiënte wijze te verrichten.

Omkopers   werken vaak accommoderend en faciliterend: het is nu eenmaal gemakkelijker te werken met iemand die  met stempel in de hand  klaar staat   om  de meestal  triviale en overbodige activiteiten te verrichten dan met een persoon  die met  zeven paarden uit zijn bed getrokken moet worden om aan het werk te gaan.

In vele landen zijn zowel het volume  als de frequentie van het omkopen van gigantische aard en heeft een bedrijf niet alleen een directeur inkoop nodig en een directeur verkoop,  maar eveneens een directeur omkoop, die uiteraard een fraaiere  naam krijgt.

Steekpenningen worden altijd  doorberekend in de kostprijs van   een product en veroorzaken vaak moeilijkheden bij het verwerven van  een concurrerende  positie  op de exportmarkt.

In een groot aantal landen wordt de export van een aantal producten effectief de  nek omgedraaid, omdat de perceptiekosten van de formaliteiten en de daarmee  gepaard gaande steekpenningen zo hoog zijn, dat een product in  verhouding tot andere landen  niet tegen een concurrerende prijs aangeboden kan worden.

Het is uiteraard de consument die de uiteindelijke lasten draagt. Doordat de prijs van een artikel hoger wordt , is het resultaat  dat de stroom van goederen en diensten die de consument bereikt, kleiner is dan  het geval zou zijn, indien het ambtenarenapparaat geëlimineerd  zou kunnen worden.

Ook  zie ik veel gevallen, waarin de producent van grondstoffen het   slachtoffer  wordt : deze ontvangt minder dan   bij afwezigheid van steekpenningen het geval zou zijn.

Ik  zie  hier  met opzet af van een   casuïstiek van landen  en voorbeelden. Wie zijn  ogen en oren de kost geeft, zal  geen moeite hebben, het hierboven geschrevene bevestigd te vinden.

Hugo van Reijen

2 REACTIES

  1. Wat moet je anders met die skybox bij een voetbalclub waar je totaal geen connectie mee hebt als bedrijf?
    De klant bij een (ander) groot bedrijf of overheid instantie vind het wel leuk(geil) om daar gratis heen te gaan met familie.
    Kies je een ander bedrijf als ambtenaar, dan ook geen skybox meer.
    Je kweekt eerst de situatie, die de klant graag wil behouden.
    Dit bedoel ik met: chantage hoeft niet altijd uitgesproken te worden.

  2. Er is ook al eens onderzoek gedaan en er blijkt een evenredige correlatie (en waarschijnlijk ook verband) te zijn tussen de omvang van de staat en de hoeveelheid corruptie.

    Uiteraard wordt de mate van evenredigheid bepaald door cultuur en afstand burger en ambtenaar.

    Dat laatste is interessant, want een centralisatie van de overheid leidt dan tot minder corruptie op kleine burger schaal, maar geeft weer meer risico op zaken zoals bij de bouwfraude.

Comments are closed.