Nu we zien dat de Europese desintegratie zich voor onze ogen aan het ontwikkelen is, wordt het toch belangrijk om in het kort te vertellen waarom we dit drama kunnen gadeslaan. Ik zal niet stilstaan bij alle perikelen die te doen hebben met het ´redden´ van de euro en de eurozone, daar dit verspilde moeite is en deze krankzinnige constructie toch een onvermijdelijke dood tegemoet gaat. Hoezeer aartscorporatisten als Neelie Kroes en Bernard Wientjes dit ook zouden willen tegengaan met hun uitlatingen.

In het boek ´The Tragedy of the Euro` vertelt Philipp Bagus hoe we in 1967 een fatale beslissing hebben genomen en dat was door de EEG om te vormen naar een Europese Gemeenschap, afgekort EG (later EU). De EEG was puur en alleen een vrijhandelszone, terwijl de EG (EU) een politiek federalistisch verbond werd. De socialistische krachten waren reeds aanwezig in 1957 met de ondertekening van het Verdrag van Rome, door middel van te streven naar een steeds innigere politieke relatie tussen de lidstaten. Iets dat bijvoorbeeld afwezig was bij de oprichting van de EVA (Europese Vrijhandelsassociatie) in 1960.

Tevens instrumenteel was natuurlijk de enorme schuldopbouw sinds de jaren 60 in de Europese landen om hun verzorgingstaten verder uit te breiden met toekomstige beloften en verplichtingen die nooit gehonereerd konden worden met de afname van de bevolkingsgroei (babybust). De toekomstige belastingbetalers werden dus steeds minder, terwijl de beloften en uitgaven almaar verder opliepen.

Onderstaand beschrijft Bagus de visie van een klassiek-liberaal Europa (Europese Economische Gemeenschap), zoals deze impliciet geformuleerd werd in het Verdrag van Rome, wat getekend werd door West-Duitsland, Frankrijk, Italië en de Beneluxlanden.

“De klassiek-liberale visie betreffende individuele vrijheid als de belangrijkste culturele waarde van de Europeanen en het christendom. In deze visie verdedigden soevereine Europese landen het eigendomsrecht en een vrije markt in een Europa van open grenzen. Daarbij het faciliteren van de vrije uitwissling van goederen, diensten en ideeën.

Het verdrag van Rome in 1957 was de grootste prestatie richting de realisering van de klassiek-liberale visie voor Europa. Het verdrag voorzag in vier basisvrijheden: het vrije verkeer van goederen, de vrije uitwisseling van diensten, de vrije kapitaalstromen en vrije migratie. Het verdrag herstelde rechten die essentieel waren voor Europa gedurende de klassiek-liberale periode van de 19e eeuw, maar die sindsdien werden verlaten met de opkomst van het nationalisme en het socialisme. Het verdrag verliet het tijdperk van het socialisme, welke laatste had geleid tot conflicten tussen de landen onderling en de oorzaak bleek van twee wereldoorlogen.

De klassiek-liberale visie was bedoeld om een herstel te bewerksteligen van de 19e-eeuwse vrijheden. Vrije concurrentie zonder barrières zouden de boventoon voeren in de gemeenschappelijke Europese markt. In deze visie zou niemand een Duitse kapper kunnen verhinderen om haar te knippen in Spanje en niemand zou een Engelsman kunnen belasten als hij zijn geld van een Duitse naar een Franse bank zou overboeken, danwel te investeren in de Italiaanse aandelenmarkt. Niemand zou kunnen voorkomen door middel van regels dat een Franse brouwer bier kan verkopen in Duitsland. Geen enkele regering zou subsidies kunnen geven die de concurrentie zouden kunnen verstoren. Niemand zou ook een Deen kunnen verhinderen om weg te vluchten vanuit zijn verzorgingstaat met extreem hoge belastingtarieven en migreren naar een land met lagere belastingen, zoals Ierland.

Om dit ideaal van vreedzame samenwerking en welvaart te verwezenlijken zou niets meer dan vrijheid noodzakelijk zijn. In deze visie zou er nooit een noodzaak bestaan voor een Europese superstaat.’

Tegenover deze visie is onderstaand de visie, zoals geformuleerd door Bagus van een socialistisch Europa (Europese Unie), welke werd overeengekomen door de 12 lidstaten in 1992 met de ondertekening van het Verdrag van Maastricht.

“In directe tegenspraak tot deze klassiek-liberale visie is de socialistische of imperialistische visie van Europa, welke werd verdedigd door politici als Jacques Delors of François Mitterand. Feitelijk een coalitie van planeconomische belangen van nationalistische, socialistische en conservatieve (lees corporatistische, red.) huize, die alles in het werk stelde om hun agenda uit te voeren. De coalitie wilde een Europese Unie als imperium of een vesting: protectionistisch naar buiten en interventionistisch naar binnen toe. Deze planeconomen dromen van een centralistische staat met efficiënte technocraten , zoals de regerende technocratische planeconomen zichzelf het beste zien, die deze Unie dan besturen.

In dit ideaal zou het centrum regeren over de periferie. Er zou een gemeenschappelijke en gecentraliseerde wetgeving komen. De verdedigers van de socialistische visie van Europa wilden een Europese megastaat oprichten, zodoende een replica vormen van de natiestaten op Europees niveau. Zij wilden een Europese verzorgingstaat die zou worden gebruikt voor herverdeling, regulering en harmonisering van de wetgeving binnen Europa. De harmonisering van belastingen en sociale regelgeving zou worden uitgevoerd op het hoogste niveau. Als de BTW tussen de 25 en 15 procent lag binnen de Europese Unie, dan zouden socialisten dit willen harmoniseren naar 25 procent in alle lidstaten.

Zulke harmonisatie van sociale regelgeving is in het belang van de meest beschermde, de rijkste en de productiefste werknemers, die deze regelgeving kunnen ´veroorloven´, terwijl de armere landen dat niet kunnen. Als de Duitse sociale regelgeving bijvoorbeeld zou worden overgenomen door de Polen, dan zouden de laatsten problemen hebben om te concurreren met de eersten.

De agenda van de socialistische visie is om steeds meer macht over te dragen aan een centrale staat, ergo Brussel. De socialistische visie voor Europa is het ideaal van de politieke klasse, de bureaucraten, de belangengroeperingen, de geprivilegeerden en de gesubsidieerde sectoren die een machtige centrale staat willen opbouwen ten behoeve van hun eigen verrijking.’’

Met de instelling van de EU en later de eurozone zijn de problemen geëscaleerd en bevinden we ons nu in een patstelling. Dit aankomende jaar zal cruciaal zijn voor de Europese landen, die aangesloten zijn in de eurozone. Of we gaan door met reddingsoperaties die dan per jaar meer dan €1 biljoen gaan kosten en welke verder zullen stijgen, waardoor de gehele eurozone uiteindelijk failliet gaat.

Of we stoppen met de eurozone en gaan terug naar de gulden, waardoor de aderlatingen zullen stoppen en we een begin kunnen maken met de herkapitalisering van de lokale economie. Het bronkapitaal derhalve wordt hersteld en de depositohouders worden gered, alsmede de oprichting van een Nationale Kredietbank om de leningen veilig te stellen van de banken die failliet gaan en die niet worden opgepakt door andere banken.

De kosten voor zo’n gehele operatie zullen geschat zijn op ca. €30-40 miljard (inclusief de 5% depositoafdekking voor de banken ten behoeve van de rekeninghouders). Het voordeel is dus een eenmalige operatie om het Nederlandse financiële systeem veilig te stellen bij de onvermijdelijke instorting van de eurozone.

Men begrijpt dus nu waarom ik altijd een Euroscepticus ben geweest, dat is niet anti-Europees, maar juist pro-Europees, omdat dan de Europese volkeren eindelijk in vrijheid kunnen beslissen over hun eigen toekomst, zonder inmenging van een op macht beluste politieke elite.

Aangezien we nu in een stroomversnelling zitten met de ondergang van de eurozone en uiteindelijk de Europese Unie, is het van belang na te gaan denken over het post-EU tijdperk wat daarna een feit zal zijn. Daar moeten dus de discussies en debatten in het vervolg over gaan, met name kijkend naar een klassiek-liberale heropleving van deze succesformule. De ellende en misère van een socialistisch-corporatistisch verbond kunnen we dan heel snel achter ons laten en het bezien als een nachtmerrie wat beëindigd is. Laten we in ieder geval het naderende einde van deze monstrositeit vieren.

Bronnen:

On the Edge; The Economist, 14 juli 2011, Londen, UK

The EMU as a Self-Destroying System; Philipp Bagus, 21 juni 2011, Ludwig von Mises Institute, Auburn Al. USA

A Phony EU Crisis; The Daily Bell, 22 juli 2011, Appenzeller Business Press, Gais, Zwitserland

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

12 REACTIES

  2. “….het Nederlandse financiële systeem veilig te stellen bij de onvermijdelijke instorting van de eurozone.”

    Alsof NL een eiland is. Het hele financiele systeem is geintegreerd in een grote knoop. Credit Default Swaps zijn daar het bewijs van.

    Waarom denk je dat men zo moeilijk doet over zo’n klein landje als Griekenland?

    Om de EU weer in velig waarvater te brengen heeft men 20 keer het laaste Griekenland bedrag van 100 miljard nodig. Dus 2000 miljard.

    Dat gaan de Duitse en Nederlandse belastingbetalers betalen.

    Het FD.nl is naarstig opzoek naar redenen om dit laatste namens de banken te verkopen, zoiets van “einde van de wereld” of “we gaan er allemaal aan” of iets dergelijks.

  3. De Credit Default Swaps zijn ’the weapons of mass financial disctruction’. (Warren Buffet). Zolang je ‘naked’ short kunt gaan op een land heb je er belang bij dat het mis gaat met dat land. Vergelijk het met een brandverzekering afsluiten op het huis van een ander. Ineens heb je juist belang bij het afbranden van het huis! Daar komt bij dat niet precies bekend is wie ‘naked short’ is op wat en wie die verzekeringen dan moet gaan uitkeren. (Het AIG scenario. De verzekeringen zijn doorverkocht en kunnen never-nooit-niet allemaal uitgekeerd worden).

    Wist u dat de premier van Griekenland zelf ook short was op Griekenland? Hij heeft er miljoenen mee verdiend!

  5. Volgens de Eu – Commissie is de Europese geen Super state, maar
    een Empire

    http://www.youtube.com/watch?v=gmTOo6avlZ0

    Never had an European Empire before…. ?

    Romeinen ? Napoieon ? Hitler ? en nu Europa ?

    binnen Global Governance ?

    Founding Fouders – Schumann Declaration.

    Very succesful experiment …. an oganization of Empires.

    Not by force but by …. non emperial empire …. to full their sovereingnity…. to ….. slavery …. ?

    Genious or French ? Solutions United ? Like a footbal team ?

    Of wellicht meer het doel van de Thule Society; wat Hitler met zijn derde rijk niet lukte ?

    ……………….. World Governance ? …..

    Ook de Bushes zijn lid van The Thule society

  6. Laten we vooral terug gaan naar de economische gemeenschap waarbij er slechts sprake was van vrij economisch verkeer.

    Geen Unie, geen demogagie, geen vermeende – zelf uitgeroepen, esoterische, sectarische, geheime en onderling gekozen elite in Brussel, die de burgers in 27 lidstaten
    UIT MELKT, financieel terroriseert en tot slavernij brengt.

    Uit de Euro – zo snel mogelijk
    Uit het verdrag van Lissabon – zo snel mogelijk

  7. Thule – gemeenschap
    http://www.cephasministry.com/nwothule.html

    Deze organzatie financieerde Hitler – de Tweede Wereld Oorlog en
    zou direct verbonden bij met Skulls and Bones waar Bush, vader en zoon, Clinton en Obama lid van zouden zijn.

    New World Order ! Afkomstig uit Beieren Zuid – Duitsland.

  10. Beste Albert,

    Weer een goed artikel dat de spijker op z’n kop slaat.

    Maar zal volgens u de eurozone uit elkaar vallen? En er zijn ook zogenaamde “experts” die zeggen dat het uiteenvallen van de euro onmogelijk is, of dat een land eruit stapt. En als het mogelijk is, zou het zo dramatisch zijn dat geen land dat gaat proberen. Hun conclusie is dat er maar 1 weg is en dat is de muntunie in standhouden en een sterke politieke unie. Wat zou u hier op zeggen?

    Lees bijvoorbeeld het stuk van rtlz man Matthijs Bouman:http://www.veenmagazines.nl/00/mt/nl/521_527/artikel/print/27849/Voor_altijd_de_euro.html. In 2008 was hij nog vol lof, samen met rabobank bobo Wim Boonstra, over de welvaart en stabiliteit die de euromunt ons heeft gebracht. Van dezelfde mening is Arnold Heertje.

    Maar je ziet ook steeds meer dat mensen in het openbaar zeggen,dat de eurozone ook kan eindigen, zoals prof. Bas Jacobs. En ook wordt nu ingezien dat de voordelen van de euro helemaal niet zo groot zijn en dat er ook grote nadelen aan kleven, door rtlz man Jacob Schoenmaker.

    Het enige dat nog moet worden bereik is de gedachte de wereld uit helpen dat mensen die tegen sommige delen van de europese samenwerking zijn, dat deze tegen Europa zijn. Maar wij zijn juist voor europa, in het bijzonder voor de vrijheid van het europees individu en zien de euro en een politiek geïntegreerd europa als een gevaar voor deze vrijheid.
    Albert S. [11] reageerde op deze reactie.
    Albert S. [12] reageerde op deze reactie.

  11. @sem [10]: Exact Sem, je legt het ook heel goed uit door te stellen dat geen enkele libertariër tegen Europa is, integendeel, we zien Europa juist als continent dat heel veel heeft gedaan voor het bewustwordingsproces van de individuele vrijheid.

    De economen die zo voor de eurozone waren, zijn nu opvallend stil in hun uitlatingen. Dat komt, omdat zij ook beseffen dat het einde verhaal is met deze constructie. Mensen als Heertje, Boonstra en Bouman zijn zeer beïnvloed door het Keynesianisme, wat op zich niet vreemd is, want dat is de enige economische school die zij kennen. Net als iemand met een hamer, die denkt dat elk probleem een spijker vertegenwoordigt.

    Nagenoeg alle staatsinterventies worden toegejuicht en de Europese ‘eenwording’ wordt als nectar uit de hemel verwelkomd, zonder na te denken over de eventuele gevolgen of enorme nadelen voor de vrije markt en de individuele vrijheid wat zo’n megastaat met zich meebrengt.

    De voordelen van de euro zijn miniem, omdat het geen waardemunt vertegenwoordigt, maar namelijk een fiatmunt die door alle overheden werd misbruikt om hun eigen schulden hiermee te vergroten op kosten van hun burgers en belastingbetalers. De economen die je noemt verwarren namelijk de eurozone met de vrije markt. Het is niet de euro of de EU die ons rijkdom heeft gebracht, maar juist het vrije handels- en goederenverkeer sinds 1957. Dat wordt vergeten om te vermelden.

    Dat blijkt ook uit de statistieken, de reële groei sinds de jaren 50 en 60 is alleen maar gedaald tot onder het nulpunt nu. Terwijl we nog 5% reële groei hadden in 1960 hebben we nu een reële negatieve groei van tenminste 5% per jaar. Dat komt, omdat de schulden zo hoog zijn opgelopen, dat zij niet meer te financieren valt op een normale manier. De landen in de periferie hadden daar als eerste mee te maken, echter gaandeweg verschuift dit naar het centrum, waardoor de eurozone als geheel failliet is binnen afzienbare tijd.

    Derhalve is het noodzakelijk om nu na te denken over de uittreding uit zowel de eurozone als de Unie. Dit betekent dat we de vrije markt nog steeds kunnen uitvoeren, maar dan in een ander verbond, zoals de EVA bijvoorbeeld.

  12. @sem [10]: Verder wil ik nog even reageren op het commentaar van Bouman op RTLZ. Hier spreekt een zogenoemde ‘popularizer’, die evenals Heertje, Boonstra en nog veel andere eigentijdse economen geheel gevormd is door het gebrekkige economische onderwijs wat heeft postgevat in de westerse wereld over de laatste 60 jaar.

    Nelson Hultberg van Americans for a Free Republic (AFR) verwoordde dit uitvoerig vorig jaar in het volgende citaat:

    ,,From where do the top scholars get their motivation? From the super-minds of history — the great philosophers, scientists, and economists. And super-minds like Isaac Newton, John Locke, Jean Jacques Rousseau, Adam Smith, Karl Marx, Auguste Comte, Ludwig von Mises, Albert Einstein and John Maynard Keynes do not bow and scrape before mega-bankers and corporate moguls. They revere the ideal of truth and seek it at all costs. They may grossly err in their discovery of it and plunge the world into terribly destructive fallacies (witness Marx and Keynes), but their motivation is cerebral rather than monetary.

    Thus financial elites do not mold the intellectuals; the intellectuals mold the financial elites! The major foundations that the elites establish position themselves to be in line with the paradigms formed by the creators and super minds. “Second tier” scholars, of course, will often fashion their studies in ways to avoid biting the foundations’ hands that feed them, but these intellectuals are not the creators, nor the super minds. They are the popularizers; they do not create new paradigms and visions. It is the big-picture thinkers who do that, and they are not for sale.”

    Met andere woorden men hangt in deze kringen het ‘geloof’ aan dat staatsdoctrines en ideologieën kunnen worden ingepast in een vrijemarkteconomie, zonder dat dit schade toebrengt aan de werking van deze economie. Zoals Bastiat reeds stelde meer dan anderhalve eeuw geleden, men focust alleen op wat men zelf ziet of wil zien en niet op wat men niet ziet.

    De euro is een fiatmunt, totaal gespeend van enige waarde, het is wat de politici en hun economische ‘cheerleaders’ zeggen dat het is. Zodoende hangen zij een gepoliticeerde EU aan, omdat volgens eigen zeggen deze dan beter ‘gemonitord’ kan worden door een supertoezichthouder, de ECB of een andere entiteit. Vergeten wordt, dat dan alles in de vrije markt kapot wordt gereguleerd met duizenden wetten, regels en oekazes, waarvan elk de vrije markt een verdere duw richting uiteindelijke ineenstorting geven.

    We hebben dat kunnen zien aan de teloorgang van de Sovjet Unie, die een vergelijkbaar economisch systeem voorstond. Dat is de les die we met zijn allen moeten trekken uit het verleden.

Comments are closed.