De samenleving moet helemaal niets prefereren; dan zal
uit de krachten van de vrije markt vanzelf een optimale situatie
ontstaan.
Toch zal een groep van mensen die vrij wil zijn niets anders kunnen dan aanvaarden dat anderen ook vrij zijn. In die zin is iedereen gelijk. Daarna zijn mensen vrij om de onderlinge verschillen te waarderen. En vrij om schendingen van vrijheid tegen te gaan. Hoewel iedereen dat op een andere manier zal doen, zou iedereen daar wel gelijk in moeten zijn.
Het is misschien wat spelen met woorden, maar in de kern zijn mensen enerzijds gelijk aan elkaar en anderzijds zeer verschillend van elkaar. Gelukkig maar, want zonder diversiteit zou het een saaie boel worden op deze planeet! Stel je voor… een mensenmenigte, allemaal in hetzelfde saaie blauwe uniform. Ik denk aan het spookbeeld van 1984 (George Orwell) of het ietsjes gevarieerder beeld uit Brave New World. Van uniformiteit krijgt een gezond mens van nature toch spontaan braakneigingen?
@Nico [2]:
Het eigenaardige is dat zij die gelijkheid prediken, er met geen stok toe te krijgen zijn, hun eigen principes toe te passen.
Ik raad gelijkheidspredikers altijd aan, om met hun gehele jaarlijkse inkomen, verminderd met het gemiddelde wereldprocapitainkomen, op het vliegtuig te stappen naar Afrika
en daar in het armste dorp dat zij vinden kunnen, al hun geld uit te delen. Maar dat willen zij nooit.
Kennelijk kost het veel moeite om te zeggen: “Ik ben wie ik ben. Leer ermee leven of blijf uit mijn buurt.”
Dat is niet erg verwonderlijk. Op scholen moeten en zullen kinderen door een proces heen om uiteindelijk te kwalificeren als een uniforme loonslaaf. Werknemers moeten en zullen door een uniform proces heen van sollicitatie en in-company training om te kwalificeren als bemanning voor een uniforme functie-plaats. Zo niet, dan wordt hij een bankzitter en mag hij niet aan het economische spel meedoen tot hij buigt voor eisen van derden. Zelfs als ‘vrije’ ondernemer werken helpt er niet aan. Zijn natuurlijke vrijheid wordt niet door ‘moedertje staat’ gerespecteerd, maar geschonden. Eenvoudigweg omdat hij een uniform product dient te zijn, genaamd ‘burger’, dat van ‘moedertje staat’ een levensdoel heeft gekregen: (Belasting)opbrengsten genereren. Bij werknemers worden die maandelijks geoogst, bij ondernemers jaarlijks. Kennelijk zijn sommigen meer gelijk dan anderen.
Gezonde en natuurlijke gelijkheid begint met de uitspraak:
“Ik ben wie ik ben. Leer ermee leven of blijf uit mijn buurt”. Oftewel, val me niet lastig! Belast mijn leven niet met dwingende eisen. Wie slechts mag leven onder de voorwaarde dat hij buigt voor de dwingende eisen van een ander, heeft geen leven dat de moeite waard is om te leven. Bewegingsvrijheid en ademruimte behoren tot primaire levensbehoeften!
@hugovanreijen [3]: Kennelijk is er geen andere manier om te heersen dan te huichelen en geestesziek te zijn. Schizofrenie betekent ‘gespleten geest’. Er twee normensets op na houden. Op de bühne het één beweren, en in de praktijk het andere doen. De beruchte dubbele standaard, die feitelijk uiting is van geestesziekte.
Rasechte heersers leven veelal ook in een ernstige psychose (waandenkbeeld) die eruit bestaat dat zij beter dan goedwillende mensen in staat zijn om beslissingen over hun leven te nemen. Dat wordt ook wel het god-complex genoemd.
Anderzijds hebben ook onderdanen last van schizofrenie en psychose. De dubbele standaard komt ook onder de burgerij voor, evenals de gedachte dat een regering op magische wijze het leven van burgers zal verbeteren. Telkens weer manifesteren zich symptomen waaruit blijkt dat deze geestesziekten nog niet genezen zijn…
De mensheid als één groot (psychiatrisch) ziekenhuis is geen onrealistische gedachte. Het de voorgestelde medicijnen gaat het telkens verkeerd. Kennelijk weegt het belang om opbrengsten te genereren zwaarder dan daadwerkelijk genezing te bewerkstelligen.
Daadwerkelijke genezing komt vermoedelijk uitsluitend via natuurlijke weg. Dan zijn de ‘gezondheidsindustrie’ en de ‘regeerindustrie’ overbodig.
@hugovanreijen [3]: Niet alleen geld is rijkdom…wanneer komt men hier die Afrikaanse rijkdom eens delen.
@peter [7]: Dat doet men al. Loop in Nederland in een stad over straat en je komt Afrikaanse mensen tegen. Wanneer ze nog niet te lang in Nederland wonen en besmet zijn geraakt met bepaalde (waan)denkbeelden, dan merk je tijdens ontmoetingen al snel dat velen van hen (mensen met een lichte tot donkere huidskleur uit andere delen van de wereld) meer menselijkheid hebben weten te conserveren dan bleekscheten die als loonslaaf in de tredmolen meelopen.
In Europa bewegen mensen zich binnen een bepaalde bandbreedte, wat ten koste gaat van expressiviteit. Een bestaan van een Europeaan wordt al snel monotoon. Er zit geen muziek in. Mensen uit andere delen van de wereld zijn veelal veel expressiever. Dat uit zich zowel in goed als kwaad. Vanaf heerlijke muziek, heerlijk eten, hartelijke ontmoetingen tot en met (anderzijds) moordpartijen waar beesten zich voor zouden schamen.
@peter [11]: Heerlijk toch? Wees geen instrument van een ander, maar gebruik je eigen leven om er muziek uit te laten komen. Speel of zing niet het liedje van een ander mee, maar componeer je eigen muziek die je op het instrument van je eigen leven afspeelt!
Samen spelen is leuker dan solo! Maar laat het dan geen symphonieorkest zijn onder de leiding van een dirigent met muziek die een ander heeft gecomponeerd, maar een overheerlijke jam-sessie 😉
Artistieke vrijheid is noodzakelijk een voorwaarde tot (levens)kunst.
@peter [14]: Helemaal mee eens. Er komen allerlei associaties bij me op… maar laat ik me beperken tot het thema van de bovenstaande quote.
Ongelijkheid kun je waarderen of bestrijden. Ongelijkheid zie ik als een vaak uitstekende kans om van elkaar te leren. Indien de ander tenminste bereid is om te ‘verlichten’. Juist ‘verlichtte’ mensen hanteren de gewoonte om de kaken stijf op elkaar te houden, zodat het spel van wedijver en exploitatie wat langer door kan gaan.
Je kunt iemand de (bijvoorbeeld artistieke) vrijheid laten, of die juist aan banden leggen. Een hond loopt van nature niet graag aan een lijn. Dat geldt ook voor mensen. Wie wil nu een gevangene zijn van een ander, met een leven dat als een vliegtuig gekaapt is?
Gezonde en natuurlijke gelijkheid begint met de uitspraak:
“Ik ben wie ik ben. Leer ermee leven of blijf uit mijn buurt”. Oftewel, val me niet lastig! Belast mijn leven niet met dwingende eisen. Wie slechts mag leven onder de voorwaarde dat hij buigt voor de dwingende eisen van een ander, heeft geen leven dat de moeite waard is om te leven. Bewegingsvrijheid en ademruimte behoren tot primaire levensbehoeften!
Als aan die basisvoorwaarde wordt voldaan, dan kan artistieke vrijheid ten volle tot bloei komen. Een waar feest voor iedereen die ervan kan meegenieten.
@Nico [15]: Helemaal mee eens. Ik blijf het knap vinden hoe jij woorden weet te geven aan deze basale waarheden….ik kan geen emotiecoontjes op de pc computer anders zag je nu heel veel smilies…
@peter [16]: Het is een kwestie van verbanden zien en in beelden en metaforen leren denken. Dat kan iedereen. Tussen de potentie hebben en het daadwerkelijk beheersen zit niets meer of minder dan gemotiveerd trainen.
Wat andere verbanden: Wanneer iemand ongelijk is aan een ander (dus ‘anders’) en zijn vrijheid benut, dan kan hij datgene wat in zijn leven als ‘het werk van een beginner’ of misschien wel een meesterwerk als een soort van kunstwerk tentoon stellen. Iedereen is als het ware een wandelend reclamebord met een plaatje van datgene waar hij daadwerkelijk voor staat. Daar komt al dan niet muziek uit, laat een bepaalde smaak na, is op een bepaalde manier ingekleurd.
Degene die dat werk bekijkt kan in verschillende rollen stappen:
– De bewonderaar. Sommigen komen langs om de kunstenaar welhaast goddelijke verering te geven. Waarbij ze vergeten dat ze zelf ook creatieve vermogens hebben. Is het dan gezond om iemand te bewonderen en op een voetstuk te zetten? Of is het beter om zelf aan de slag te gaan?
– De criticaster. Sommigen geven nuttige feedback, zodat een kunstwerk verbeterd kan worden (hier ben je nog een plekje vergeten; had je last van een dode hoek?) – of vervangen door een betere versie. Anderen zijn als censoren die vaststellen of een kunstwerk al dan niet voldoet aan dwingend opgelegde eisen.
– De dief of rover. Iemand die zich een kunstwerk toe-eigent. Dat wordt meestal gedaan door gewapende mannetjes (al dan niet in uniform), die stellen dat een kunstwerk (zoals het leven van iemand) uitsluitend mag bestaan onder voorwaarden die zij stellen. Hetgeen betekent dat iemand mag functioneren, zolang zij er maar de vruchten van plukken en liefst met de veren van een ander kunnen pronken (“kijk eens wat WIJ kunnen!”)
– De vandaal. Wie het niet eens is met de denkwijzen van een (levens)kunstenaar komt als vandaal langs om eens flink het mes erin te zetten. Zoals je weet hebben overheidsdienaren dat met ons bestaan gedaan. Zouden ze hopen op een volgende oogst of een capitulatie en loyaliteitsverklaring? Een ieder mag denken en dromen wat hij wil, maar vandalen worden niet gewaardeerd. Ze worden als het goed is gepakt en bestraft.
Met het oog op de laatste alinea en Big Brother die waarschijnlijk meeleest:
Er is een alternatief voor gepakt en bestraft worden. Meld jezelf bij ons (als individu, dus waag het niet je achter anderen te verschuilen), biecht op wat je geflikt hebt zonder iets achter te houden, vertel waarom je dat gedaan hebt, en onderga ruiterlijk de consequenties van je daden. Wij verzekeren je dat ons oordeel weloverwogen en rechtvaardig zal zijn.
Berouw voorwenden heeft geen zin om redenen die wij als daarvoor de tijd rijp is zullen toelichten.
@peter [9]:
Ja, zelfs ik ben met deze verschijnselen bekend.
De mensen in zuidelijker streken zijn ook vaak wat wilder en
maken in sommige regio’s ook erg veel lawaai.
De lgb-factor is hoog. ( Lachen, Gieren en Brullen)
Een ambtenaar op een Caribisch eiland voegde mij eens toe:
“Mijnheer Van Reijen, u lacht zo weinig!”
Op het betreffende eiland is men doorlopend aan het feesten, dansen en springen. Het is allemaal uiterst charmant.
Gelukkig is de Nederlandse belastingbetaler ( bijna) altijd bereid, de tekorten aan te vullen.
Hier kun je m.i. geen (orwelliaanse genaamde rechten oftewel) privileges aan ontlenen.
@peter [21]:
Als je als blanke niet bij de bediening over het hoofd wordt gezien tenminste.
Ik heb het op een dergelijk eiland meegemaakt, dat de bedienende staf mensen met ons kleurtje niet ziet. Vreselijk
traumatisch voor ons, maar wel leerzaam.
Maar bedenk…het is voor een goed doel die belasting verbranding..toch geen trauma opgelopen?
De samenleving moet helemaal niets prefereren; dan zal
uit de krachten van de vrije markt vanzelf een optimale situatie
ontstaan.
Toch zal een groep van mensen die vrij wil zijn niets anders kunnen dan aanvaarden dat anderen ook vrij zijn. In die zin is iedereen gelijk. Daarna zijn mensen vrij om de onderlinge verschillen te waarderen. En vrij om schendingen van vrijheid tegen te gaan. Hoewel iedereen dat op een andere manier zal doen, zou iedereen daar wel gelijk in moeten zijn.
Het is misschien wat spelen met woorden, maar in de kern zijn mensen enerzijds gelijk aan elkaar en anderzijds zeer verschillend van elkaar. Gelukkig maar, want zonder diversiteit zou het een saaie boel worden op deze planeet! Stel je voor… een mensenmenigte, allemaal in hetzelfde saaie blauwe uniform. Ik denk aan het spookbeeld van 1984 (George Orwell) of het ietsjes gevarieerder beeld uit Brave New World. Van uniformiteit krijgt een gezond mens van nature toch spontaan braakneigingen?
hugovanreijen [3] reageerde op deze reactie.
Perspectief [22] reageerde op deze reactie.
@Nico [2]:
Het eigenaardige is dat zij die gelijkheid prediken, er met geen stok toe te krijgen zijn, hun eigen principes toe te passen.
Ik raad gelijkheidspredikers altijd aan, om met hun gehele jaarlijkse inkomen, verminderd met het gemiddelde wereldprocapitainkomen, op het vliegtuig te stappen naar Afrika
en daar in het armste dorp dat zij vinden kunnen, al hun geld uit te delen. Maar dat willen zij nooit.
Nico [5] reageerde op deze reactie.
peter [7] reageerde op deze reactie.
Kennelijk kost het veel moeite om te zeggen: “Ik ben wie ik ben. Leer ermee leven of blijf uit mijn buurt.”
Dat is niet erg verwonderlijk. Op scholen moeten en zullen kinderen door een proces heen om uiteindelijk te kwalificeren als een uniforme loonslaaf. Werknemers moeten en zullen door een uniform proces heen van sollicitatie en in-company training om te kwalificeren als bemanning voor een uniforme functie-plaats. Zo niet, dan wordt hij een bankzitter en mag hij niet aan het economische spel meedoen tot hij buigt voor eisen van derden. Zelfs als ‘vrije’ ondernemer werken helpt er niet aan. Zijn natuurlijke vrijheid wordt niet door ‘moedertje staat’ gerespecteerd, maar geschonden. Eenvoudigweg omdat hij een uniform product dient te zijn, genaamd ‘burger’, dat van ‘moedertje staat’ een levensdoel heeft gekregen: (Belasting)opbrengsten genereren. Bij werknemers worden die maandelijks geoogst, bij ondernemers jaarlijks. Kennelijk zijn sommigen meer gelijk dan anderen.
Gezonde en natuurlijke gelijkheid begint met de uitspraak:
“Ik ben wie ik ben. Leer ermee leven of blijf uit mijn buurt”. Oftewel, val me niet lastig! Belast mijn leven niet met dwingende eisen. Wie slechts mag leven onder de voorwaarde dat hij buigt voor de dwingende eisen van een ander, heeft geen leven dat de moeite waard is om te leven. Bewegingsvrijheid en ademruimte behoren tot primaire levensbehoeften!
@hugovanreijen [3]: Kennelijk is er geen andere manier om te heersen dan te huichelen en geestesziek te zijn. Schizofrenie betekent ‘gespleten geest’. Er twee normensets op na houden. Op de bühne het één beweren, en in de praktijk het andere doen. De beruchte dubbele standaard, die feitelijk uiting is van geestesziekte.
Rasechte heersers leven veelal ook in een ernstige psychose (waandenkbeeld) die eruit bestaat dat zij beter dan goedwillende mensen in staat zijn om beslissingen over hun leven te nemen. Dat wordt ook wel het god-complex genoemd.
Anderzijds hebben ook onderdanen last van schizofrenie en psychose. De dubbele standaard komt ook onder de burgerij voor, evenals de gedachte dat een regering op magische wijze het leven van burgers zal verbeteren. Telkens weer manifesteren zich symptomen waaruit blijkt dat deze geestesziekten nog niet genezen zijn…
De mensheid als één groot (psychiatrisch) ziekenhuis is geen onrealistische gedachte. Het de voorgestelde medicijnen gaat het telkens verkeerd. Kennelijk weegt het belang om opbrengsten te genereren zwaarder dan daadwerkelijk genezing te bewerkstelligen.
Daadwerkelijke genezing komt vermoedelijk uitsluitend via natuurlijke weg. Dan zijn de ‘gezondheidsindustrie’ en de ‘regeerindustrie’ overbodig.
@hugovanreijen [3]: Niet alleen geld is rijkdom…wanneer komt men hier die Afrikaanse rijkdom eens delen.
Nico [8] reageerde op deze reactie.
@peter [7]: Dat doet men al. Loop in Nederland in een stad over straat en je komt Afrikaanse mensen tegen. Wanneer ze nog niet te lang in Nederland wonen en besmet zijn geraakt met bepaalde (waan)denkbeelden, dan merk je tijdens ontmoetingen al snel dat velen van hen (mensen met een lichte tot donkere huidskleur uit andere delen van de wereld) meer menselijkheid hebben weten te conserveren dan bleekscheten die als loonslaaf in de tredmolen meelopen.
In Europa bewegen mensen zich binnen een bepaalde bandbreedte, wat ten koste gaat van expressiviteit. Een bestaan van een Europeaan wordt al snel monotoon. Er zit geen muziek in. Mensen uit andere delen van de wereld zijn veelal veel expressiever. Dat uit zich zowel in goed als kwaad. Vanaf heerlijke muziek, heerlijk eten, hartelijke ontmoetingen tot en met (anderzijds) moordpartijen waar beesten zich voor zouden schamen.
peter [9] reageerde op deze reactie.
@Nico [8]: Weet ik…maar weet Hugo dit ook?
Nico [10] reageerde op deze reactie.
hugovanreijen [19] reageerde op deze reactie.
@peter [9]: Kweenie.. vandaar dat ik het even schreef 😀
peter [11] reageerde op deze reactie.
@Nico [10]: En weer een transformerend en buiten de westerse toonladder geschreven muzikale vrijheid….
https://www.youtube.com/watch?v=-17EnjPLTtk
Nico [12] reageerde op deze reactie.
@peter [11]: Heerlijk toch? Wees geen instrument van een ander, maar gebruik je eigen leven om er muziek uit te laten komen. Speel of zing niet het liedje van een ander mee, maar componeer je eigen muziek die je op het instrument van je eigen leven afspeelt!
Samen spelen is leuker dan solo! Maar laat het dan geen symphonieorkest zijn onder de leiding van een dirigent met muziek die een ander heeft gecomponeerd, maar een overheerlijke jam-sessie 😉
Artistieke vrijheid is noodzakelijk een voorwaarde tot (levens)kunst.
peter [14] reageerde op deze reactie.
@Nico [13]: En met meerwaarde dat ze het leven verfraaien en verlichting brengen…je meenemen maar nooit dwingen.
Nico [15] reageerde op deze reactie.
@peter [14]: Helemaal mee eens. Er komen allerlei associaties bij me op… maar laat ik me beperken tot het thema van de bovenstaande quote.
Ongelijkheid kun je waarderen of bestrijden. Ongelijkheid zie ik als een vaak uitstekende kans om van elkaar te leren. Indien de ander tenminste bereid is om te ‘verlichten’. Juist ‘verlichtte’ mensen hanteren de gewoonte om de kaken stijf op elkaar te houden, zodat het spel van wedijver en exploitatie wat langer door kan gaan.
Je kunt iemand de (bijvoorbeeld artistieke) vrijheid laten, of die juist aan banden leggen. Een hond loopt van nature niet graag aan een lijn. Dat geldt ook voor mensen. Wie wil nu een gevangene zijn van een ander, met een leven dat als een vliegtuig gekaapt is?
Gezonde en natuurlijke gelijkheid begint met de uitspraak:
“Ik ben wie ik ben. Leer ermee leven of blijf uit mijn buurt”. Oftewel, val me niet lastig! Belast mijn leven niet met dwingende eisen. Wie slechts mag leven onder de voorwaarde dat hij buigt voor de dwingende eisen van een ander, heeft geen leven dat de moeite waard is om te leven. Bewegingsvrijheid en ademruimte behoren tot primaire levensbehoeften!
Als aan die basisvoorwaarde wordt voldaan, dan kan artistieke vrijheid ten volle tot bloei komen. Een waar feest voor iedereen die ervan kan meegenieten.
peter [16] reageerde op deze reactie.
@Nico [15]: Helemaal mee eens. Ik blijf het knap vinden hoe jij woorden weet te geven aan deze basale waarheden….ik kan geen emotiecoontjes op de pc computer anders zag je nu heel veel smilies…
Nico [17] reageerde op deze reactie.
@peter [16]: Het is een kwestie van verbanden zien en in beelden en metaforen leren denken. Dat kan iedereen. Tussen de potentie hebben en het daadwerkelijk beheersen zit niets meer of minder dan gemotiveerd trainen.
Wat andere verbanden: Wanneer iemand ongelijk is aan een ander (dus ‘anders’) en zijn vrijheid benut, dan kan hij datgene wat in zijn leven als ‘het werk van een beginner’ of misschien wel een meesterwerk als een soort van kunstwerk tentoon stellen. Iedereen is als het ware een wandelend reclamebord met een plaatje van datgene waar hij daadwerkelijk voor staat. Daar komt al dan niet muziek uit, laat een bepaalde smaak na, is op een bepaalde manier ingekleurd.
Degene die dat werk bekijkt kan in verschillende rollen stappen:
– De bewonderaar. Sommigen komen langs om de kunstenaar welhaast goddelijke verering te geven. Waarbij ze vergeten dat ze zelf ook creatieve vermogens hebben. Is het dan gezond om iemand te bewonderen en op een voetstuk te zetten? Of is het beter om zelf aan de slag te gaan?
– De criticaster. Sommigen geven nuttige feedback, zodat een kunstwerk verbeterd kan worden (hier ben je nog een plekje vergeten; had je last van een dode hoek?) – of vervangen door een betere versie. Anderen zijn als censoren die vaststellen of een kunstwerk al dan niet voldoet aan dwingend opgelegde eisen.
– De dief of rover. Iemand die zich een kunstwerk toe-eigent. Dat wordt meestal gedaan door gewapende mannetjes (al dan niet in uniform), die stellen dat een kunstwerk (zoals het leven van iemand) uitsluitend mag bestaan onder voorwaarden die zij stellen. Hetgeen betekent dat iemand mag functioneren, zolang zij er maar de vruchten van plukken en liefst met de veren van een ander kunnen pronken (“kijk eens wat WIJ kunnen!”)
– De vandaal. Wie het niet eens is met de denkwijzen van een (levens)kunstenaar komt als vandaal langs om eens flink het mes erin te zetten. Zoals je weet hebben overheidsdienaren dat met ons bestaan gedaan. Zouden ze hopen op een volgende oogst of een capitulatie en loyaliteitsverklaring? Een ieder mag denken en dromen wat hij wil, maar vandalen worden niet gewaardeerd. Ze worden als het goed is gepakt en bestraft.
peter [20] reageerde op deze reactie.
Met het oog op de laatste alinea en Big Brother die waarschijnlijk meeleest:
Er is een alternatief voor gepakt en bestraft worden. Meld jezelf bij ons (als individu, dus waag het niet je achter anderen te verschuilen), biecht op wat je geflikt hebt zonder iets achter te houden, vertel waarom je dat gedaan hebt, en onderga ruiterlijk de consequenties van je daden. Wij verzekeren je dat ons oordeel weloverwogen en rechtvaardig zal zijn.
Berouw voorwenden heeft geen zin om redenen die wij als daarvoor de tijd rijp is zullen toelichten.
@peter [9]:
Ja, zelfs ik ben met deze verschijnselen bekend.
De mensen in zuidelijker streken zijn ook vaak wat wilder en
maken in sommige regio’s ook erg veel lawaai.
De lgb-factor is hoog. ( Lachen, Gieren en Brullen)
Een ambtenaar op een Caribisch eiland voegde mij eens toe:
“Mijnheer Van Reijen, u lacht zo weinig!”
Op het betreffende eiland is men doorlopend aan het feesten, dansen en springen. Het is allemaal uiterst charmant.
Gelukkig is de Nederlandse belastingbetaler ( bijna) altijd bereid, de tekorten aan te vullen.
peter [21] reageerde op deze reactie.
@Nico [17]: Tja Nico…dat kan beter…..
@hugovanreijen [19]: Zo Hugo…belastinggeld er doorheen aan het branden op vakantie, dat scheelt hier weer onderdrukking!
hugovanreijen [23] reageerde op deze reactie.
@Nico [2]:
Wat vind je van het woord gelijkwaardig?
Hier kun je m.i. geen (orwelliaanse genaamde rechten oftewel) privileges aan ontlenen.
@peter [21]:
Als je als blanke niet bij de bediening over het hoofd wordt gezien tenminste.
Ik heb het op een dergelijk eiland meegemaakt, dat de bedienende staf mensen met ons kleurtje niet ziet. Vreselijk
traumatisch voor ons, maar wel leerzaam.
Maar bedenk…het is voor een goed doel die belasting verbranding..toch geen trauma opgelopen?
Comments are closed.