Trump en het Parijs klimaatakkoord

Vorig jaar juni schrapte president Trump het klimaatakkoord van Parijs. Trump noemde het: ‘a massive redistribution of United States wealth to other countries’. Medestander en klimaatwetenschapper James Hansen noemde het akkoord: ‘A fraud really, a fake’. Beiden waren het er over eens dat dit verdrag er vooral voor lobby’s en imago was en niet voor het milieu.

Trump’s beslissing blijft dapper, briljant en juist. Het belang neemt in waarde toe als meer en meer mensen wereldwijd ontdekken wie de echte profiteurs van het akkoord zijn. Consumenten en belastiingbetalers willen betrouwbare, betaalbare en overvloedig aanwezige energie hebben. Overheden moeten hun beperkte middelen inzetten voor huidige problemen en niet kiezen voor speculatieve en onoplosbare ‘problemen’ in een verre toekomst. Zoals nu de Nederlandse regering doet op kosten van de bevolking. De VS kiest voor consumenten en belastingbetalers en laat de parasitaire bureaucraten in de kou staan.

Wat is precies het Parijs klimaatakkoord ? In de woorden van haar sponsor, de Verenigde Naties, dit:

The Paris Agreement requires all Parties to put forward their best efforts [to reduce man-made greenhouse gases] through nationally determined contributions (NDCs) and to strengthen these efforts in the years ahead. This includes requirements that all Parties report regularly on their emissions and on their implementation efforts.

Het doel van het akkoord is om de stijging van de globale temperatuur te beperken tot niet meer dan 2 graden Celsius en pogen om het onder de 1,5 graden te houden. De zeer twijfelachtige aanname is dat de temperatuur anders dit niveau gaat overstijgen door menselijke activiteit in de toekomst.

Het akkoord is vrijwillig voor de ondergetekenden. Maar het is bindend voor burgers. Iedere natiestaat die met het akkoord mee doet kan ingrijpen in de energiemarkt om CO2 uitstoot en andere broeikasgassen te beperken ongeacht de kosten en inspanning die dat met zich meebrengen. De consument en belastingbetaler moeten het gelag betalen.

De Verenigde Staten zou de grootste bijdrage leveren aan het ‘Groene Fonds’ binnen het verdrag. Daarmee zouden armere landen gesubsidieerd worden bij hun afgedwongen poging tot energietransitie.

President Trump’s verklaring vorig jaar over de terugtrekking uit Parijs besloeg 2.500 woorden. Hier zijn een aantal hoogtepunten:

• “Akkoord gaan met de voorwaarden van het Parijs Akkoord en de energiebeperkingen die het de VS oplegde, zou de VS meer dan 2,7 miljoen banen kosten tot 2025 volgens het National Economic Research Associates.”
• “China wordt toegestaan om haar uitstoot te verhogen voor een periode van maar liefst 13 jaar. De VS niet. India maakt haar deelname afhankelijk van miljarden en miljarden dollars buitenlandse hulp van Westerse landen.”
• “China wordt toegestaan om honderden extra  kolencentrales te bouwen. Dus wij mogen die niet bouwen maar zij wel volgens dit akkoord. India mag haar kolenproductie verdubbelen tot 2020. Zelfs Europa mag kolencentrales neerzetten.”
• “Zelfs als het Parijs Akkoord compleet met de hulp van alle landen geimplementeerd zou worden, zou het slechts twee tiende van 1 graad Celsius temperatuurdaling rond het jaar 2100 realiseren. In de praktijk zou 14 dagen van China’s CO2 uitstoot al het voordeel van de VS wegvagen in het jaar 2030.”
• “Het Parijs Akkoord Groen Fonds zou de VS verplichten om mogelijk tientallen miljarden dollars te betalen waarbij de VS eerder al meer dan 1 miljard dollar had betaald. In 2015 meldde de directeur van het Green Climate Fund dat het geschatte budget moest stijgen naar 450 miljard dollar per jaar na 2020. En niemand die weet waar het geld heen gaat.”
• “De risico’s van het Akkoord groeien omdat historisch gezien dit soort overeenkomsten meer en meer ambitieus worden. Met andere woorden, het Parijs Akkoord is een startpunt – zo slecht als het is – en geen eindpunt.”
• “… afscheid van het akkoord zal de Verenigde Staten beschermen tegen toekomstige inbreuk van de soevereiniteit en enorme wettelijke aansprakelijkheid.”

De zaak tegen het Parijs Akkoord is alleen maar sterker geworden doordat hun waardeloze woorden tegen de muur van realiteit – de groeiende fossiele energiemarkt – aanknallen. China en India breiden grootscheeps kolen uit en zelfs in Europa stijgen de CO2 emissies. En uit de schaliegasboom volgt een globaal gasnetwerk. Het gebruik van fossiele energie neemt in de komende decennia wereldwijd alleen maar toe.

“De president maakte een geweldige moedige beslissing door uit het Parijs Akkoord te stappen en er voor te zorgen dat we leiden met actie en niet met woorden,” zegt EPA beheerder Scott Pruitt. In feite is Trump’s beslissing één van de grootste energie-politieke momenten in de recente geschiedenis. Zoals Reagan’s olieprijs- en toewijzing decontrole wet die de energie crisis van Nixon-tot-Carter beeindigde.

Hopelijk valt het Parijs Akkoord verder uit elkaar en gaat het de weg op van het Kyoto Protocol uit 1997. En mogen energieconsumenten en belastingbetalers wereldwijd winnen.

Bron: Watts Up With That ?