Een planeconomie werkt niet. Niet in Cuba, niet in Venezuela en ook niet in Nederland. Het bewijs stond deze week weer eens in de krant. In het FD ditmaal, een onverdachte bron, want die krant betrap je niet vaak op onversneden voorliefde voor de vrije markt.

Het aanbod aan woningen droogt op en starters kunnen de prijzen niet meer financieren – over ‘betalen’ hoeven we het niet eens te hebben. Deze situatie is een van de twijfelachtige successen van het gevoerde beleid inzake bouwen en wonen in Nederland.

Dankzij de verhuurdersheffing hebben corporaties geen geld meer om te bouwen en door het kunstmatig schaars houden van bouwgrond wordt er in de particuliere sector ook niet overdreven veel gebouwd. In de steden zijn alle panden die tot appartementen verbouwd konden worden inmiddels als appartement op de markt gebracht, als ze niet via AirBnB worden verhuurd aan toeristen. Kortom, de rek is er uit.

De overheid kan de heersende schaarste op verschillende manieren bestrijden: bijvoorbeeld door de regels voor de financiering te verruimen, of door meer te bouwen. Dat eerste wil de overheid niet, omdat het sinds de financiële crisis van 2008 beleid is om de hypothecaire schuld van Nederlanders te verminderen. Als daar niet over te praten valt, is meer bouwen de enige oplossing.

Je zou denken dat daar in de politiek stevig over gedebatteerd wordt. Niet dus. Politiek gaat over Zwarte Piet, over genderissues, over multicultidingen, klimaatalarmisme, over koopkrachtplaatjes – die niet eens blijken te kloppen – maar niet over de vraag hoe de woningproductie in Nederland kan worden opgeschroefd.

Nederland is geen Venezuela en zal dat niet snel worden, maar de overheid is de prioriteiten uit het oog verloren. Wie wil wonen betaalt per definitie het maximale bedrag dat hij of zij kan missen voor huren of kopen. In een van de meest welvarende landen ter wereld staat de bevolking op rantsoen. Wie had dat twintig of dertig jaar geleden gedacht. Cynisch.

29 REACTIES

  1. Falende planeconomie in de volkshuisvesting veronderstelt dat bestuurders verkeerd dachten. Bijvoorbeeld door te denken door weinig te bouwen het woningtekort op te lossen of de opgeworpen bureaucratisering rond nieuwbouw niet de baas konden.

    Dat komt niet overeen met de politieke geschiedenis. Regering na regering heeft vanaf de zestiger jaren betoogd dat zij door nieuwbouw de woningnood flink zou aanpakken. In werkelijkheid deed men dat niet. Niet omdat men daartoe niet in staat was. Nee, dat gebeurde niet vanwege deelbelangen in de vastgoedwereld.
    Eigenaren van woningen, woningcorporaties voorop, naderhand ook steeds meer grote particuliere beleggers, gemeenten, hebben baat bij handhaven van de woningnood. Zo slopen grote gemeenten eerst nog prima woningen om pas daarna nieuwbouw te plegen. Naar deze partijen wordt geluisterd.

    Het volkshuisvestingsbeleid is een van de vele terreinen waarop men kan zien dat het partijpolitieke stelstel dringend vervangen moet worden. De bevolking heeft nu geen vat op het beleid. De uitkomst is dan voorspelbaar. Een steeds grotere inkomens- en vermogenskloof, zoals we die de laatste decennia in alle landen met een partijpolitiek stelsel zien. Het overgrote deel van de bevolking profiteert niet of nauwelijks van de technologische ontwikkeling. Het ziet zijn welvaart niet stijgen. De armoede is aan het terugkomen. Het meest in het oog springend op dit moment nog door grote groepen jongeren in de grote steden die geen fatsoenlijke woning meer kunnen krijgen om een gezin te stichten. Het is het uit de geschiedenis bekende verhaal van een falend politiek bestuur stelsel met als gevolg tegelijkertijd economische groei en welvaart verschrompeling.

    Keinstein [6] reageerde op deze reactie.

  2. Helaas gedoemd te mislukken, daar het te verwachten beeld van de economie op korte-termijn-denken berust?
    Daar mee heeft 3-kabinetten-RUTTE zo’n structurele schade toegebracht, door ongekend te bezuinigen op belangrijke facetten in de samenleving, waarvan de komende generatie de wrange vruchten plukken?

  3. Misschien te overdenken het aantal inwoners cq huiszoekenden te verlagen, het hek is van de dam, vroeger woonde je in, huurde je een kamer als student, nu wil ieder één iets waar ze nog lang niet aan toe zijn, en Nederland zit tjokvol en mensen en de vreselijkste gedrochten wat behuizingen voor mensen moet voorstellen, wacht je tijd af één of twee jaar en je kunt een huis voor een habbekrats kopen, na de komende krach gaan ook de menselijke polypen weer naar huis, als het geld op is en alle jonge vrouwen zijn verkracht, Nederland is vol, de autowegen zijn vol, de lucht is zwaar vergiftigt, het water vervuild, in de schaduw van Schiphol krijg je zeker kanker door de intense vervuiling, we zijn het grootste drugs land van de EU, om over onze politiek maar te zwijgen, en het breid zich uit als olie op water, langzaam sijpelt het nu ook naar het platte land, binnen kort is het onbewoonbaar, alleen voor zwaar gedrugeerden of volkomen psychopatische patienten !

    Plato [4] reageerde op deze reactie.

  4. Een planeconomie werkt perfect voor individuele levens. De levens van anderen plannen, of de plannen van anderen voor hun eigen leven verstoren zal nooit maar dan ook nooit gezonde gevolgen krijgen. Vergelijk dat met stroom aftappen; de aftapper en de afgetapte hebben er allebei last van, omdat het beider levens belast.

  5. @anp rebel [1]: “Falende planeconomie in de volkshuisvesting veronderstelt dat bestuurders verkeerd dachten. ”

    Ik denk dat de schrijver bedoelt dat planeconomie altijd faalt omdat alleen via het vrijgelaten prijsmechanisme vraag en aanbod deugdelijk afgestemd kunnen worden. Zo luidt immers het dogma van de Oostenrijkse Economische School.

    Ofschoon ik dit dogma onderschrijf zit ik momenteel in een periode waarin ik merk steeds op zoek te zijn naar situaties die een uitzondering vormen op het bovenomschreven principe. Zo worden populaire steden tegenwoordig door hordes toeristen overvallen die vanuit hun AirBNB slaaplaatsen gelijk sprinkhanen de druk op de stedelijke voorzieningen overbelasten. In het centrum zijn eigenlijk alleen nog toeristen te vinden. Normale mensen zijn uit het centrum verdreven, te duur en te druk, of leven van het uitventen van één of meer apartementen terwijl ze zelf goedkoopjes op het platteland leven. De enige locale, mensen die er nog komen zijn degene die hun brood verdienen in de café’s, hotels en restaurants. Nu zal zich dat op enig moment wel zelfcorrigeren, op zijn laatst bij de volgende beurscrash, en ik begrijp dat het een ieder zijn goed recht is, toch zou ik er zelf weinig moeite mee hebben als er hier ingegrepen zou worden. Het probleem wordt dan dat je daarvoor zoveel souvereiniteit moet afstaan waardoor je andere problemen gaat krijgen.

    toute va bien [7] reageerde op deze reactie.

  6. @Keinstein [6]: Het feit is dat ik mijn hele leven al mensen aan het woord moet laten, om dat ze zo geleerd zijn, na de oorlog woonden er 7.5 millioen mensen in Nederland, nu naar ik meen 18 millioen, dan zou mijn verstand zeggen bouw sateliet steden bij het werk, maak openbaar vervoer gratis, is goedkoper als aanleggen en onderhoud van de wegen viaducten bruggen etc., minder vervuiling en stress ook, maar er is totaal geen visie, dat is wat ons ontbreekt visie en het durfen creéeren, van prachtige grote bouwerken met binnentuinen aanlegplaatsen voor scheepjes, en dan kun je de rest bewaren zo als het is, en laten bewonen door en voor, nogmaals het ontbreekt aan visie en dat mag best een beetje aan het utopische grenzen !

    Nico de Geit [18] reageerde op deze reactie.

  7. Anders uitgedrukt werkt regulering van buitenaf verstorend uit. Beschutting (kleding, woning) is een primaire levensbehoefte die tot nood gemaakt kan worden. Woningnood kan twee kanten op gaan; te weinig woningen of juist een overschot met verkrotting door leegstand. Een woning wordt nu kennelijk gezien als een soort kleding, een functieplaats die gevuld kan worden. Mogen huren wordt nog steeds als gunst gezien (denk aan patronage), terwijl kopen trekjes van simonie (jezelf in een functieplaats inkopen) vertoont. De woning als een soort positie-kleding? Beschikbaar voor wie de sleutel (opgelegde voorwaarden) aanvaardt, zodat de woning sleutel-klaar is geworden?

    In een daadwerkelijk vrije markt werkt dat anders. Dan gaat het primair om behoeftes en mogelijkheden om die zo onafhankelijk als mogelijk te ledigen, niet om bijvoorbeeld af te dwingen sociale status met gehoorzaamheid als sleutel. Nu wordt wie niet gehoorzaamt domweg woning-loos gemaakt. Gehoorzaamheid afpersen door behoeftes tot nood te maken. Het werkt wel, maar gezond is het niet.

  8. De Geit zal het proberen uit te leggen: Banken en zo maken geld. Dat geld moet in de economie terecht komen. Er is gekozen voor een model waarin burgers een mega-XL-schuld op zich moeten nemen.

    Burgers nemen natuurlijk niet zomaar een mega-XL-schuld op zich, daar is wat dwang voor nodig. Wil je een dak boven je hoofd, dan ga je een mega-XL-schuld aan, een hypotheek. De meeste mensen nemen gewoon een mega-XL-lening, want lenen is (nu) goedkoop.

    Door een mega-XL-lening te nemen word je slaaf van het systeem. Theoretisch zou je je woning kunnen verkopen, maar dan moet je eerst iemand anders vinden die een mega-XL-schuld aan wil gaan. Vrijwel niemand kan een huisje zo aftikken, dat is gewoon te duur.

    Vroeger leenden banken geld uit aan Zuid-Amerika en Afrikaanse landen. Ze leenden zoveel aan die landen dat de schuld praktisch niet terugbetaald kon worden. Dat model wordt nu ook toegepast op de burgers.

    Burgers wanen zich rijk met een mega-XL-schuld. Ouders zijn trots op hun kinderen als ze een mega-XL-schuld waard zijn.

    We leven in een schuld-gedreven-economie. En woonruimte moet schaars zijn, anders zijn mensen niet bereid zo’n mega-XL-schuld op zich te nemen.

    De overheid zou ook de staatsschuld kunnen vergroten en het gecreëerde geld in de economie kunnen doen belanden. Maar er is gekozen voor een model om de schuld bij de burgers te parkeren, via de eigen woning.

    Tegen de tijd dat de schuldslaaf zijn woning een beetje heeft afgelost is hij oud en ziek. Dan kan hij mooi een opeethypotheek nemen, want er is straks vrijwel zeker geen AOW voor mensen met vermogen. AOW is immers een regeling bedoeld ter voorkoming van ouderdomsarmoede, niet om mensen met vermogen te spekken.

    Zo ziet een schuld-gedreven-economie eruit.

    Ik hoop het een klein beetje begrijpelijk te hebben neergezet.

    Nico de Geit [11] reageerde op deze reactie.
    perspectief [15] reageerde op deze reactie.

  9. @Nico de Geit [10]:

    De schuld-gedreven-economie heeft dus slaven nodig die bereid zijn een mega-XL-schuld op zich te nemen. Omdat de slaven te weinig kinderen krijgen is ervoor gekozen om nieuwe slaven te importeren. Op die manier blijft de zeepbel op druk. De vraag naar woonruimte blijft hoog.

    De mensen uit de derde wereld zullen vast wel bereid zijn een mega-XL-schuld op zich te nemen. Pensioenfondsen kunnen worden gedwongen om het allemaal te financieren. Ook de kosten van integratie en opleiding kunnen via leningen bij de immigranten worden geparkeerd, gefinancierd vanuit de pensioenfondsen.

    Het loopt niet goed af natuurlijk, dat weet iedereen met werkende hersenen. Maar voorlopig kunnen we weer even verder. Immigranten zorgen voor een enorme impuls in de economie: ze moeten wonen, leren, integreren. Daar gaan vele miljarden in om.

    Je kunt ook je eigen ruiten ingooien, dat levert veel werk op.

    Mijn motto: red jezelf. Denk altijd aan een exit. Profiteer van de Titanic, maar als het tijd wordt om van boord te gaan, doe daar dan niet moeilijk over. Alles heeft nu eenmaal zijn plaats en tijd onder de zon.

  10. Het woord hypotheek betekent “I pledge as collateral”.
    Een belofte als of met onderpand. Belofte maakt schuld.
    Schuld impliceert het vertrouwen dat er ingelost zal worden. Zo niet, wordt dwang uitgeoefend. Beloftes moeten immers waar gemaakt worden.

    Glad ijs waar je zo doorheen kunt zakken. Adel beweert traditioneel dat lijden loutert. Een variant op dat thema is Arbeid adelt. Maar is die belofte een feit? Of impliceert verrijking op andere fronten verarming doordat de balans verstoord wordt en iemand zich louter nog met …. bezighoudt? Vooruit komen is mooi, maar dan wel evenwichtig graag. Daar heeft westerse filosofie niet zo’n kaas van gegeten. Een Limburgs gezegde over verstoord evenwicht: “Arbeid adelt, maar adel werkt niet”.

    De woningmarkt is in de bubbel-fase. Waarom worden er telkens bubbels gecreëerd die telkens doorgeprikt moeten worden om terug te keren naar de werkelijkheid?

    Nico [14] reageerde op deze reactie.

  11. Zonder in extremen te vervallen kan opgemerkt worden dat er in deze context gesproken kan worden van onderhuids racisme. Het ene ‘ras’ mag plannen, het andere niet. Dat veroorzaakt onnodig lijden.

    Studeren of trainen is geen lijden, eerder vrijwillig afzien, maar toch wordt iemand die dat succesvol gedaan heeft soms als een soort halfgod gezien. Daarnaast hebben sommigen (of velen?) geleden vanwege wat hen is aangedaan. Wat iemand niet tot afvalproduct of juist (half)god maakt, afhankelijk van erdoor gebroken zijn of juist niet.

    Waar velen het wel over eens zijn is dat onnodig lijden onnodig is en beter voorkomen dan genezen kan worden. Cycli van mishandeling die in de loop der generaties doorgaan moeten doorbroken kunnen worden. Waar een wil is, is een weg. Het lijkt er sterk op dat onwil ten diepste voortkomt uit angst. Zoals de angst voor het onbekende. Maar angst is geen verstandige raadgever.

  12. @Nico de Geit [10]:

    Niemand moet een XL-schuld maken er is niemand die dwingt.
    Er is hooguit “sociale”druk…..maar dat is geen dwang.
    Met een staatschuld word je wel gedwongen te betalen (met geweld en dreigementen met geweld) voor schulden die anderen maken om hun ideen en “gratis” dingen te betalen.

    Persoonlijk heb ik het liefst het eerste senario, dan kan ik zelf bepalen of ik een schuld neem of niet.

  13. @toute va bien [16]: Twee veronderstellingen. Niet lezen en ontbrekende visie. Los van het waarheidsgehalte daarvan vraag ik mezelf af aan welke eisen een visie zou moeten voldoen, wie die eisen stelt en waarom, waartoe.

  14. @toute va bien [7]:

    Vanuit financieel perspectief gezien gaat het om een kaartenhuis dat met veel moeite overeind gehouden moet worden. Dat is de visie. Het is een Ponzi-scheme. Er is helemaal geen ruimte voor lange-termijn-plannen.

    Immigranten om de zeepbel op druk te houden, pensioenfondsen die worden gedwongen leningen te verstrekken, extreem lage rente, alles wordt uit de kast gehaald om het systeem nog even overeind te houden.

    Wanneer dondert de boel in elkaar? Het kan morgen gebeuren, het kan ook nog decennia ‘goed’ gaan. Het schijnt dat als ze echt niet meer weten hoe het verder moet gewoon een oorlog beginnen, als oplossing of zo.

    Dat ze geen visie hebben is bekend. Daarom: red jezelf. Als iedereen dat doet komt het helemaal goed.

    Nico [19] reageerde op deze reactie.
    Nico [20] reageerde op deze reactie.

  15. @Nico de Geit [18]: Inzake de laatste alinea: Zelf-redzaamheid voor en door iedereen impliceert niet per sé het ontbreken van een visie. Sterker, het kan in de kern van een visie gebouwd worden.

  16. @Nico de Geit [18]: Over visie. Visie betreft toekomstbeelden. Die kunnen niet zonder plan voor de uitvoering. Nu aanrommelen om de boel overeind te houden is gebrekkige visie, overleven. Bij gebrek aan beter kennelijk. Geen typische Nederlands probleem, maar mondiaal. Op een bepaalde manier bestaan ook in deze modus wel lange termijn plannen, alleen zijn die gericht op doe-dingen, zoals de boel onder controle blijven houden om opvlammende onrust te voorkomen.

    Doordat iedereen die actief is beziggehouden wordt, of zich bezig houdt, hindert dat het ontwikkelen van een zeg maar sprankelende visie waarmee iemand zelf, en anderen, er weer zin in kunnen krijgen. Er zijn allerlei mechanismen werkzaam. De een is geen visionair, de ander wel en ontmoet weerstandgedrag. In beide gevallen kan een doorbraak nodig zijn, al was het maar voor bespreekbaarheid. Een sfeertje á la “komt er weer iemand met iets, ik heb het al veel te druk” remt noodzakelijke (sociale) creativiteit en vruchtbaarheid. Andersom, verplicht een visie moeten ontwikkelen ook.

    Dit betekent dat degenen die vast aan het lopen zijn anderen de ademruimte en bewegingsvrijheid moeten laten. Vergelijk het met een kinderwens. Een verplicht nummertje maken remt vruchtbaarheid. Kan de innerlijke natuur haar gang gaan, dan gaat alles een stuk vlotter. Waarvan geleerd kan worden dat een gezonde (zelf)bestuurlijke visie onder die laatste voorwaarde vrij vlot ontstaat, en alleen onder die laatste voorwaarde ontvankelijkheid ontmoet zonder dat hoofden op hol gebracht hoeven te worden. Een gezonde (zelf)bestuurlijke visie zit zodanig in elkaar dat iemand die er onbevangen van hoort merkt dat er grondig over nagedacht is, het verhaal logisch in elkaar zit en emotioneel het gevoel oproept dat daarmee allerlei onnodig gezeur voorbij zou zijn.

  17. @toute va bien [16]: Deze vraag omdat er heden wereldwijd een gevangenissysteem bestaat. Ik kan me voorstellen dat huidige directies, veronderstelde eigenaars en aandeelhouders allerlei plannen leuk vinden behalve een plan dat die lucratieve gang van zaken opheft. M.i. is er in een soort utopie geen ruimte voor gevangenis-systemen.

    Zoals ik eerder schreef is een utopie niet praktisch haalbaar, want er zullen altijd grenzen gezocht en overschreden worden. Toch kan met de ideologie ‘gezondheid’ (lichamelijk, mentaal, sociaal) een eind in die richting gekomen worden, zolang ook extremistisch gedrag als ongezond wordt beschouwd (…). Er kan zelfs een kersverse bijbehorende religie worden opgetuigd, die voor de verandering geen waanideeën propageert maar levens-wetenschappelijke wijsheden die stof tot nadenken bieden.

  18. Misschien is het artikel De droom is dood interessant. Er passeren een aantal denkwijzen de revue. Over grondwet en theater, verschil tussen vrijheid en liberty, of ‘ik’ die naast en met andere ‘ikken’ leeft etc.
    Het komt over als om de hete brij heendraaien door gebrek aan visie, maar toch komen er aandachtspunten voorbij die de moeite waard zijn om over na te denken. De kern van waar omheen gedraaid wordt is kennelijk ’too hot’ en wordt vermeden.

    Koppel je visie aan plan en grondwet, dan zou iedereen in een grondwet iets moeten herkennen wat van nature de reactie oproept “ja, natuurlijk, zo is het. Als ik me hiernaar richt dan maakt het niet zo uit wat er verder op en om gebouwd wordt, omdat ik weet dat de gevolgen dan bevredigend zullen zijn”. Noem het maar een functie-eis voor een grondwet.

  19. Huidige planeconomie veroorzaakt armoede; woningnood. Een andere versie van planeconomie, verpakt als commentaar op een artikel waar ik (helaas en tegelijkertijd gelukkig) iets in herken:

    Iedereen rijk. Over de Lehmans, die niet met plastic verkoopverhalen kwamen maar met keihard cynisme en juist daardoor groeiden.

    De laatste alinea van het artikel is traditiegetrouw de meest interessante.
    “In het naoorlogse consumptieparadijs, aangezwengeld door het casinokapitalisme, bereikt het cynisme van de Lehmans – en dus dat van de schrijver – een hoogtepunt:
    ‘I have a dream’, galmt het repeterend, we doen alsof ‘iedereen alles kan kopen, luxe voor iedereen is, er geen armen bestaan, niets een prijs heeft, en zo wel, dat die betaalbaar is’.”

    Iedereen rijk, einde armoede en nog haalbaar ook. Je zou denken dat het onhaalbaar is. Maar… als “I have a dream” via een visie en plan wordt vertaald naar praktisch aan het werk gaan kunnen dromen werkelijkheid worden. Dat is een wetenschappelijk feit. Je zou denken dat deze wetenschap het de moeite waard maakt om er je best voor te doen. ‘Je best doen’ is iets anders dan op halve kracht proberen. Je doet pas je best als het gaspedaal op de plank gaat, behalve dan in bochten en kuilen natuurlijk ?

  20. prima Nico vinger op de pols, lees Pier Paolo Pasolini, hij heeft het over het consumérisme est le pire des fascismes car il s’attaque à notre âme même, verder heeft hij het dan over een samenleving van lichamen die tegen elkaar aan botsen meer robots als humain !
    ook Pasolini is vermoord door de Italiaanse overheid als bij ons Fortuyn, dit in November 1975, al dit consumeren heeft een prijs,
    en niet alleen in geld, maar zo als deze man zei in 1975 één die we moeten betalen met onze zielen, aangevreten verwoest tot een beetje stinkende grijse massa, die ons nog net doet bewegen, I have a dream, doet mij denken aan onze net overleden volksverrader, hij is het die deze consumptie bom heeft aangezwendeld bewonderd door andere grote pseudo socialisten psychopaten, van volksmenner tot bankier ha hoe bedenk je het,
    wat een visie krijg er tranen van in mijn ogen !

    Nico [25] reageerde op deze reactie.
    Nico [26] reageerde op deze reactie.

  21. @johannes [24]: Aangezien dit overlijden in het nieuws op de agenda werd gezet, zojuist daarover iets gepubliceerd:

    Een profiel van een vroegere MP (minister-president). Kennelijk iemand die de middenweg zocht, de ‘derde weg’ tussen links en rechts. Hij “werd geroemd om zijn bereidheid om niet achter zijn bureau te blijven zitten, maar de werkenden die hij vertegenwoordigde in het veld op te zoeken.”

    Mooi verhaal zou je denken. In het staartje bevestigde hij het beeld van een vazal die zijn beloning mag opstrijken:
    “Na het einde van zijn politieke loopbaan werkte Kok onder meer als commissaris bij ING en Shell. Dat hij die functies bekleedde bij dergelijke grote multinationals – en daarvoor hoge vergoedingen opstreek – leidde tot kritiek, omdat Kok als premier juist had afgegeven op de “exhibitionistische zelfverrijking” in het bedrijfsleven.”

    Soms vallen mensen vroeg door de mand, soms laat. En het ‘kwartje van Kok’, dat een tijdelijke maatregel zou zijn, is nog steeds niet geschrapt. Zo tijdelijk was die maatregel kennelijk niet.

    Die middenweg komt mooi over. Het moet alleen geen ‘derde weg’ zijn, maar de hoofdweg waarbij andere wegen openlijk bekend staan als afwijkingen. Als iedereen dezelfde kant opgaat, hoeven links en rechts niet meer gescheiden te blijven, nietwaar?

    Een vazal is afhankelijk, onderworpen, wordt aangestuurd. Om een droom van een visie werkelijkheid te laten worden is juist individuele onafhankelijkheid en dito zelfstandigheid noodzakelijk.

    Voor de goede orde; ik heb niets te verkopen. Maar ik zou wel graag willen dat anderen bepaalde dingen gaan begrijpen. Omdat individueel zelf-bestuur, hoe het ook gedraaid wordt, de enige sleutel is tot het oplossen van allerlei problemen. Wereldwijd wel te verstaan. Waar een wil is, …

  22. @johannes [24]: Ik lees zojuist hier de zienswijze van Pier Paolo Pasolini over politie (instituut en agenten). Interessant, kan ik vanwege psychologische aspecten inkomen.

    Verder… is bij (zelf)bestuur karakterbederf de onbetwiste show-stopper. Hoewel die show van nature pas ophoudt nadat iemand een werkelijke kans heeft gekregen, er vanwege gedrag boe-geroep is ontstaan. Nu is het andersom; eerst scholing en kwalificatie, pas dan enige kans tot zelf-bestuur krijgen. Geen vertrouwen als norm, maar wantrouwen. Wat gezaaid wordt, ontkiemt en groeit. De ‘zegeningen’ van de van buitenaf maakbare mens zijn inmiddels in ‘volle glorie’ zichtbaar. De rottende geur komt er indringend vanaf. Het ergste van alles is dat degenen die er vanaf willen niet weten hoe. Wat eigenlijk gewoon een kwestie is van bepaalde kennis oprakelen.

    Nico [27] reageerde op deze reactie.

  23. @Nico [26]: “Geen vertrouwen als norm, maar wantrouwen” was niet goed uitgedrukt. “Streven naar” miste. Kwestie van wat je wilt zien. Een beetje bureaucraat gaat allerlei redenen bedenken waarom iets niet zou kunnen. Terwijl menselijk gebleven mensen er als ze door willen pakken vanuit gaan dat iets moet kunnen en zich afvragen wat er onderweg naar het doel nog in de weg zou kunnen staan. Zoiets als een glas dat half leeg is of half vol, het is maar net hoe je het bekijkt.

  24. Een kok produceert praatplaatjes, om thuis te bespreken en als inspiratie te gebruiken. Interessante parallel met fotografie, visie en plannen. Aan elkaar geknoopt, via een artikel over fotografie in Columbus magazine als naaigerei:

    Fotografie is zoiets als een (praat)plaatje maken. Hoe hoger de resoluutheid, pardon, de resolutie (aantal beeld-punten), hoe scherper het beeld. De termen die gebruikt worden zijn interessant, want bruikbaar voor het construeren van (toekomst)beelden in een belevingswereld.

    Tips en trucks voor… compositie, beweging, beheersing van technieken, sluitertijd, spelen met de belichtingscompensatie.

    Een plan begint als een schetsontwerp, met grove aandachtspunten en lijnen daartussen om verbanden duidelijk te maken. Op die manier ontstaat een eerste beeld. Daarna komen andere aandachtspunten aan de beurt, details om het beeld levendiger te maken. En natuurlijk inkleuring voor het sfeerbeeld. Die inkleuring lijkt wat op een saus over een gerecht: Het lijkt een onbelangrijk detail, want het gaat om de inhoud, maar kan nogal een verschil maken bij de geur-, kleur- en smaakbeleving (van een gerecht of een plan).

Comments are closed.