9 REACTIES

  1. Als immigratie wordt gebalanceerd door emigratie is er niets aan de hand. Op de een of andere manier neigen landen en organisaties naar een soort obesitas, waardoor opgeblazen vertoningen kunnen ontstaan.

    V.w.b. emigratie kan het wel verstandig zijn om prioriteit te geven aan ‘oude rotten’ en middelbare leeftijd. Die kunnen elders hun blik verbreden, een probaat middel tegen tunnelvisies en vastgeroeste denkpatronen dat nog ‘aha erlebnissen’ veroorzaakt ook. Zo bezien werkt zowel immigratie als emigratie verfrissend uit.

    @toute va bien [1]: Dat beeld is wel duidelijk. Tegelijkertijd zijn er ook onduidelijkheden. Ter illustratie:
    Recent ontmoette ik een man en vrouw. We hadden het over de aard van karakter, en aangeleerd of juist afgeleerd gedrag. Gezien hun afkomst (Britten, de één Engels, de ander van Keltische afkomst) zei ik dat Keltisch denken anders is dan Europees-Romeins denken. Waarop de één spontaan reageerde door te zeggen dat het voor Kelten volstrekt normaal is om naast elkaar te leven, en de ander spontaan hiërarchie aantipte. Wat zouden ze onderling doen? Naast elkaar leven en voor de buitenwereld meegaan in het toneelspel van hiërarchie?

    Als iemand ten einde raad is, betekent het hoogstens dat er onvoldoende of geen raad is gekomen van iemand die voor de verandering geen valse profeet napraat en daardoor een filosofische dwaalspoor bewandelt. Toegegeven, dat soort raadgevers zijn moeilijk te vinden omdat ze undercover leven of anders wel verketterd worden. En na een heksenjacht dwingen om raad te geven werkt ook al niet. Zoals je misschien weet verkregen Romeinen op die manier hoogstens gesteriliseerde, onvruchtbare raad. Vergelijk dat met munitie van verarmd uranium; het werkt op de korte termijn, maar met schadelijke bijwerkingen op de langere termijn.

    toute va bien [4] reageerde op deze reactie.
    jhon [5] reageerde op deze reactie.

  2. @toute va bien [4] en @jhon [5]: Waar het hart van vol is loopt de mond van over. IQ? Macht oftewel zeggenschap over (jezelf of) anderen?

    Het is allemaal een kwestie van perspectief, welke denklijn gevolgd wordt, welk sociaal model wordt nagestreefd. Hier boven gebruikte ik de illustratie van Engelsen (onderworpen Saksen) die anders denken dan Kelten (pas later onderworpen). Maar misschien moet ik een andere illustratie inzetten om het wat duidelijker te krijgen:

    Wij hebben psychologen nooit vertrouwd. Waarom? Twee routes:

    1) Psychologen en sociologen worden geïndoctrineerd met de leerstellingen van het behaviorisme á la B.F. Skinner (stimuli en straffen). Eigenlijk worden ze door onderwerpers als priesters ingezet om individuen in een bepaald bestuurlijk hiërarchisch model te laten functioneren, wat aan elkaar hangt van tot gewenst gedrag te verlokken of dat anders af te dwingen. Dit is de route die Noorse en Romeinse onderwerpers en opvolgers hanteerden en nog steeds hanteren. Ook de psychoanalytici Friedrich Nietszche en Carl Gustav Jung gingen in deze stroom mee.

    2) Psychologie en psychoanalyse anders ingezet, kom je op het spoor dat ik via deze website in de schijnwerpers plaatste. Een bekende van Friedrich Nietszche en Carl Gustav Jung, Roberto Assagioli, zette dit spoor neer als psychosynthese. Dat gaat verder dan psychoanalyse door niet alleen aan zelf-kennis te werken, maar ook over de grenzen van jezelf heen te gaan (transcedentie?) naar sociale interactie om individueel tot een bepaalde synthese te kunnen komen. Zelfstandig, onafhankelijk. Anders uitgedrukt; via zelf-kennis via overleg tot overeenstemming te komen. Je zou kunnen zeggen dat dit de route is van Kelten en druïden, ook al noemden ze het anders.

    Vergelijking: Het eerste model vereist een hiërarchische organisatie met allerlei voorzieningen om anderen in een bepaald gareel te houden. Dat vereist steeds meer overheidsdienaren, die liefst 1:1 aan een burger worden geknoopt om de boel in de gaten te houden en desnoods te corrigeren om stabiliteit te handhaven. Uiteindelijk bestaat een sociale orde dan voor 50% of meer uit overheidsdienaren (ambtenaren zoals militairen in burgerkledij).
    Het laatste model is in feite de oudste, omdat het draait om individuele zelf-kennis, zelf-beheersing, zelf-standigheid. Een platte organisatiestructuur is dan afdoende, hoewel voor sommige projecten samengewerkt wordt.
    Het eerste model draait om macht (zeggenschap, bestuur) over anderen, het tweede model om macht (zeggenschap, bestuur) over jezelf.

    Terwijl het eerste model specialisatie als bij het syndroom van Asperger vereist (klein aandachtsgebied, liefst diepgaande kennis, mogelijk met intellectuele vechtjassen), is bij het tweede model een ‘kegel’ zeer welkom: Brede algemene ontwikkeling, hoewel op sommige aandachtspunten dieper gaande kennis dan op andere aandachtspunten en minder behoefte aan intellectuele vechtjassen. Je zou ook kunnen zeggen dat het eerste model nogal ontmenselijkt en robotiseert (programma’s uitvoeren), terwijl het tweede model dat niet doet.

    Mensenrechtenverklaringen zijn een uiting van het eerste model, waarin van alles liefst op papier en tot in detail wordt geregeld voor iedereen. Terwijl in het tweede model meer aandacht is voor individueel overleg en daarmee flexibiliteit, of desnoods naar de hoogste trede van de escalatieladder. Hoewel dat laatste dan niet meer alleen gebeurt, omdat niemand zichzelf verspreidende infecties van geweld wil.

    Best interessant hé, om sociale modellen te vergelijken? Gezien zelf-kennis die tot mensen-kennis leidt en andersom, en mensen-kennis die tot dieren-kennis leidt en andersom, leidt een gebrek aan kennis tot misverstanden die tot misstanden leiden. Het eerste model is m.i. en heilloze weg die verval aanjaagt. Met voldoende kennis is dat ook verklaarbaar, hoewel het daarmee nog niet opgelost is.

  3. Zojuist zie ik dat het werk onder de vlag psychosynthese tegenwoordig kennelijk is gekaapt om gebruikt te kunnen worden in de context van essentionalisme en existentionalisme. Jammer, want dat werkt op een bepaalde manier misvormend en vervuilend uit.

    jhon [8] reageerde op deze reactie.

  4. @jhon [8]: Zoals ik eerder aangaf grossiert de overheidsmachinerie in valsemunterij. Dat lijkt me nogal een investering te vergen, om het waardevolle te proberen om te toveren in het waardeloze!

Comments are closed.