De reis van president Trump naar Londen voor de NAVO-top is een herinnering aan het politieke belang van een vijand. In het Noord-Atlantische Verdrag dat in 1949 in werking trad, wordt de Sovjetunie niet genoemd. Maar de inleiding die verwijst naar “de principes van democratie, individuele vrijheid en de rechtsstaat” was wat we vandaag kunnen herkennen als een subtiele en onmiskenbare vingerwijzing richting Moskou.

Het verdrag diende vele functies maar cruciaal was het definiëren van de vijand. Zonder een vijand zou Amerika en de NAVO zich zinloos gevoeld hebben.

Veel van de Amerikaanse politiek sinds de nederlaag of ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991 kan worden verklaard als rondzoekend naar een nieuwe vijand. Soms vinden de vijanden de VS, net als bij de aanslagen van 11 september 2001 op het Pentagon en het World Trade Center. De dag daarop beriep de NAVO haar collectieve verantwoordelijkheid tegen wat zij ‘de plaag van internationaal terrorisme’ noemde.

En een tijdlang leek het erop dat Al Qaida – of een breder gedefinieerd gewelddadig extremisme, inclusief de Islamitische Staat – de rol zou kunnen vervullen die tijdens de gloriedagen van de NAVO door de Sovjetunie was vervuld.

Maar toen brak de consensus af, deels over de definitie van de vijand. Was het gewoon Al Qaida van Osama bin Laden? Of omvatte het de ‘as van het kwaad’ van president George W. Bush van Iran, Irak en Noord-Korea? De congresautorisatie voor het gebruik van militair geweld die onmiddellijk na de aanslagen van 11 september plaatsvond, gaf de president toestemming om “die naties, organisaties of personen die hij de geplande, geautoriseerde, gepleegde of toegewijde terroristische aanslagen vaststelde te treffen of dergelijke organisaties of personen herbergden. ”

Terwijl de aanslagen van 11 september in het Amerikaanse geheugen afnamen, blijven politici op zoek naar nieuwe schurken.

Donald Trump begon in 2016 als president en beloofde een muur te bouwen om Amerika te beschermen tegen illegale immigranten uit Mexico – immigranten die hij de schuld gaf voor het brengen van misdaad en drugs. Verschillende Republikeinse denkers over het buitenlands beleid hebben andere kandidaten voor de Amerikaanse vijanden:  communistisch China of het terreur-sponsorende, nucleaire bomopbouwregime in Teheran.

Hoewel deze vijanden allemaal hun mogelijke aantrekkingskracht hebben, is geen van hen zo duurzaam verenigend gebleken als de Sovjetunie. China is een onhandige vijand omdat het ook een grote zakenpartner is. Het maakt veel van onze producten en we verkopen het veel goederen. Iran is verschrikkelijk maar de oorlog in Irak en de voortdurende strijd in Afghanistan hebben het Amerikaanse geduld bijna uitgeput voor ambitieuze projecten om het Midden-Oosten te verbeteren.

De Democraten zijn ook in vijandelijke zoekmodus. Luister goed op het campagnespoor of zelfs in het Congres, en de politici testen de mogelijkheden. Stem af op de impeachment-hoorzittingen en het klinkt alsof de vijand president Trump is, of Rusland of de Oekraïne. Bekijk een Democratisch presidentieel debat, en de vijand die moet worden gevochten zijn ‘miljonairs en miljardairs’ of misschien ‘de verzekeringsmaatschappijen’, ‘Big Tech’ en ‘Big Pharma’, de fossiele brandstoffenbedrijven en hun lobbyisten. Daarnaast opteren fantasievolle Democraten om de Amerikaanse vijandigheid naar abstracte begrippen als racisme, het klimaat of ongelijkheid te leiden.

Creatieve Republikeinen en centristen testen vergelijkbare ideeën over het maken van een vijand uit eenzaamheid, verslaving, wanhoop of ontbrekend patriottisme.

Het is bijna om nostalgisch te worden voor de gloriedagen van de NAVO. De Sovjet-Unie was onuitsprekelijk slecht en ik ben blij dat het weg is. Maar toen het bestond, begreep vrijwel iedereen buiten het IJzeren Gordijn – Amerika, Europa – dat de communisten de vijanden waren. Geen enkele NAVO-top gaat de alliantie nieuw leven inblazen tegen een vijand die bijna 30 jaar geleden failliet ging.

Bron: Reason

19 REACTIES

  1. Ik weet niet of men op zoek is naar een nieuwe vijand. Waarschijnlijk is de NAVO wel slechts een gelegenheidspact geweest. De omstandigheden waren gunstig. De omstandigheden nu zijn nu anders. De NAVO bleek achteraf niet nodig te zijn geweest, althans zo zou je kunnen denken. Landen zijn veel meer vervlecht geraakt. Oorlog is niet meer iets tussen landen onderling. Een oorlog wordt anders gevoerd. Burgerdoden worden niet (langer) geaccepteerd. Op de NAVO wordt voor oneigenlijke taken een beroep gedaan. Misschien heeft de individualisering van landen wel zijn intrede gedaan.

  2. De Nato, was en is een broetje van het Gladio programma, bedacht om de USA-CIA oorlogs industrie programma van een bereidwillige klanten kring te voorzien, die door het bewerken van de achterban het publiek door de Media geen verdere verhalen hoefden te bedenken om kapitalen uit tegeven aan in wezen waardeloos oorlogs materiaal, en nu heeft Putin het aan gegeven, dat Rusland niet openstaat voor een oorlog op zijn grondgebied met grote menselijke verliezen als voor heen, dus zouden goede atoombom vrije onderkomens een betere investering zijn, de WWIII zal kort en verwoestend zijn, als we hem niet kunnen cq moeten voorkomen, maar ik ben er bang voor, groet !

    • Moest even zoeken naar Gladio, (dat is weer het voordeel van je jaren op aarde Toute) maar dat is wel een verduidelijking van het geheel, zo zie je maar hoe ver alles steekt en hoe diep alles gaat en dan weten we nog maar het topje.

    • Volgens de grondwet mocht Nederland niet van buiten de landsgrenzen bestuurd worden, dat artikel is geschrapt.Toen het koningshuis zeer heldhaftig vluchtte met de regering kwam de weg vrij voor de Duitsers, Seyss Inquart nam hun plaats in.De NAVO en de EU zijn tot stand zijn gekomen met de hulp van veel oud Nazi,s. Daarom is de EU een nazi staat.

      • Ik denk dat er van dat hele koningshuis geen barst klopt, de gebroeders de witt gekozen landsbestuurders van de Republiek der 7 provinciên, werden gekild en in stukken gehakt en Rothschild gaf Nederland een duitser als Koning, jawhol maar de de Friesen werden door Karel de Grote, tot een vrijvolk verklaard, zo lang de vogels vliegen en de wolken langs de hemel gaan, dus ik van Friese afkomst, herken geen koning keizer admiraal, toen onze schepen vol geladen door het kanaal kwamen richting de Nederlandse havens, lagen daar de Engelse schepen te wachten met Nederlandse vlaggen, dichterbij gekomen hees men de Britsche vlag, en weg rijkdom in de Engelse koffers, omgerekend nu een enorm bedrag, de combinatie op gezet door Rothschild werkte wonder wel, Napoleon had ook zijn aandeel hier in, we waren in een klap alles kwijt, en van af toen, marionetten !

      • Zeg dat Toute, zelfs Pier Gerlofs had dat niet kunnen voorkomen, achterklap en verraad daar is Nederland groot door geworden.

  3. Het idee van een vijand ergens buiten jezelf of de ingroup wordt gehanteerd om de neuzen in één richting te laten wijzen. Richting waandenkbeelden wel te verstaan. Wat allerlei vijandsbeelden gemeen hebben is dat ze bovenal oproepen tot een kruistocht. Geen enkele (kinder)kruisvaarder is zich ervan bewust afgeweken te zijn van een kern-gezonde manier van denken. En/of daar op ramkoers mee ligt. Maar ja, als groepslid heb je wel wat anders aan je hoofd toch? Dan moet je aan je (aangepraatte) missie denken. Wel bij de les blijven hé?

    Toch druipt de symboliek er vaak vanaf, voor wie weet waarop te letten. De communistische Sovjet Unie? Als ‘com’ zoiets als ‘samen’ betekent, wat betekent het dan om samen te zijn? Schenken zonder te weten of er iets voor terug komt en zo ja wat? En wat te denken van de Twin Towers die wel samen waren, maar toch ook apart met een brug er tussen om te ‘verbinden’? Die gesloopt ‘moesten’ worden zodat er een vervalsing van het origineel gebouwd kon worden? Controlled demolition. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet. Olifanten in kamers 😉 Die beslist niet gezien mogen worden.

    • Je schrijft; “Het idee van een vijand ergens buiten jezelf of de ingroup wordt gehanteerd om de neuzen in één richting te laten wijzen.” Hoe weet je dat? En als het waar is wat je schrijft, wat is dan het probleem? Niet alle mensen laten toe dat “hun neuzen in dezelfde richting worden gezet”. Er is verdeeldheid. Er zijn verschillende meningen. En wie maakt uit of het wel of niet “richting waandenkbeelden” gaat? Zit jij altijd op het goede spoor? Ik las ergens dat jij van jezelf zegt ook fouten te hebben gemaakt. Kennelijk niet dus. Ik ben ben juist blij met richtingen en waandenkbeelden. Dat geeft mij wat te doen. Te weten, een selectie maken. Je kunt dat zonde van je tijd vinden. Maar misschien is het leven wel zinloos. Mij maakt dat niet uit trouwens mocht dat zo zijn. Je kunt er toch iets leuks van maken.

      • Het wordt pas erg als ik verplicht word mijn neus in een bepaalde richting te laten wijzen. Als ik zelf de richting kan en mag bepalen, mogen anderen een richting wijzen wat ze willen. Ik doe toch wat ik zelf wil.

      • Mooi beschreven Bertuz, doet me denken aan een songtekst van Bram Vermeulen,
        “Hoe kwam ik ooit aan het idee Dat ik niet zelf mijn vlucht bepaal Vanaf de bron van mijn bestaan Voert mijn stroom me mee Verlangen geeft de richting aan En eenmaal water in de zee Zal ik zien dat mijn rivier Door dat zwervende gevoel hier Juist deze weg moest gaan.”

      • Niet aan mij gericht jammer nee hoor, maar’t is mooi precies wat ik voel, en ook uitdraag, in mijn oude filosofie, dank je groet !

    • Bertuz; het is een oude strategie om een externe vijand te gebruiken om intern te verenigen. Met het risico dat de boel intern uit elkaar valt als die externe vijand wegvalt. Die info komt uit meerdere bronnen. Verder maakt de richting die iemand kiest me niet zoveel uit, zolang het met de kern (individueel) maar goed zit. Helaas wordt precies die kern geestdriftig misbruikt om de vuile energie te genereren die beschavingen voortstuwen. Over dit soort thema’s heb ik al vaker geschreven via de Vrijspreker, dus is alles in dit commentaar een herhaling.

      • Wat is er erg aan dat iets uit elkaar valt? Je schreef laatst dat je “goed” (en slecht) maar vage begrippen vindt. Hoe weet je (dan) of iets in de kern goed zit? Mensen misbruiken. Dat is vervelend en zelfs slecht te noemen. Maar is het tegen te gaan? Of is het beter er mee leren om te gaan? Je hoeft niet door een plas te lopen als je er ook omheen kan.

      • Het uiteen vallen van een groep, zoals familie/organisatie/land/federatie hoeft geen probleem te zijn. Afhankelijk van hoe het gebeurt en waarom. Maar, wat ooit ons gezin was is gereduceerd tot een ruïne verdeeld over een aantal landen. Dat – en andere versies op hetzelfde thema, individuele gezinnen uiteen scheuren – is wél een probleem. Met vereende krachten de kern van de levens van anderen verzieken, intieme delen, als dat systeemtechnisch ‘nodig’ zou zijn, getuigt wat ons betreft van geestesziekte. Wat ook geldt voor de intieme verhouding van man vrouw, gewoon thuis, waar traditioneel de man en vrouw middels gender rollen en culturele, maatschappelijke structuren onderling verdeeld worden (en gehouden). Vanwege van buitenaf gedefinieerde rollen en rolverdelingen.
        Dat soort activiteit van buitenaf verstoort reproductie, voortplanting of hoe je het ook wit noemen. Daardoor ontstaat geen (psychisch) zelf-herstellende lijn, met het oog op erfelijke belasting met bepaalde denkbeelden, maar eerder van buitenaf afgedwongen oponthoud of dito terugval. Als ik terugkijk op ons leven, dan is vooruitgang van buitenaf omgezet in terugval. Zó gek is het jegens onze voorouders kennelijk nog nooit gemaakt. Van buitenaf. Een twijfelachtige ‘eer’.

        Voor ons is het meestal wel snel en simpel te herkennen in hoeverre de (levens)kern van onszelf of iemand anders (qua psyche en verhoudingen) kern-gezond in elkaar zit. Hoe? Niet interessant, aangezien culturen in verschillende landen ontworpen zijn om juist dat kern-gezonde te voorkomen, ondermijnen, schaden, saboteren en wat dies meer zij. Dat soort inzichten zit bij anderen kennelijk ergens in een blinde vlek, dode hoek etc.

        Gezien allerlei versies van mishandeling (zoals psychische misvorming) die zowel ‘buiten beeld’ als geïnstitutionaliseerd plaatsvinden, zijn voor ons contacten met anderen meestal wel ‘bij gebrek aan beter’. En nu we ruim 4.5 jaar tegen onze wil vastgehouden worden… komt daar een hele berg energie- en tijdverspilling bij.
        Gezien allerlei levensenergie en levensjaren die we door anderen verplicht hebben moeten verspillen, wat we ook bij anderen zien, kan ik weinig meer dan vaststellen dat ‘beschavingen’ kennelijk vooral tijdverspilling organiseren.
        Het creëren van problemen is kennelijk te lucratief gemaakt (ziekte en daartoe verzieken en ‘behandelen’ als verdienmodel). Dat kan best wel anders, maar niemand hoeft van ons te verwachten dat we met plezier het restant van onze levensenergie en levensjaren gaan verspillen. Waarmee je dan netto onder de streep uitkomt bij een zeer kritische houding m.b.t. de toekomst. We hebben eerst nog allerlei schade te herstellen, voor zover dat nog mogelijk is, eerst nog onze levensweg te ruimen. Pas daarna is de weg voor ons vrij richting een mogelijk gezondere toekomst. We hebben er totaal geen behoefte aan om eindeloos de ‘betweter’ (hoewel inzichten uit eigen ervaring) uit te hangen en besef donders goed dat wat ‘waar’ zou zijn bepaalt wordt door degene(n) met het meeste geld en de meeste hulptroepen beschikbaar. Wie betaalt bepaalt en zo.

  4. @ Nico, je kiest voor deze kijk. Dat mag. Maar waarom doe je je dat aan? Tijdens iemands leven komt er van alles en nog wat op zijn pad. Daar zit niet per se iets achter. Of het moet Nood Lot zijn. Het kan wel. Maar het hoeft niet. Er zitten gezonde dingen tussen en ongezonde. Een mens is niet slechts een pion in andermans spel. Je mag en je kan zelf doelen kiezen en realiseren. Er zijn volop opties alhoewel je bij een ander topic iets anders schreef. Niemand verwacht van je dat je je levensenergie en levensjaren gaat verspillen.

    • Bertuz, door allerlei ervaringen en zoekwerk (naar kennis) werd bij mij een bepaald inzicht verdiept. Met een bepaalde kijk (perspectief) als gevolg. Overdacht en vastbesloten. Dat is niet een gevolg van iets wat ik mezelf aandoe, maar wat van buitenaf aangedaan wordt. Zit deels in het ontwerp van ‘beschavingen’, is deels gevolgschade (kettingreacties). Wat ik zie is hoe bepaalde verschijnselen, vanuit meerdere richtingen, velen noodlottig worden op een manier die zelfs niet erkend wordt.

      De veroorzaakte schade is enorm, in allerlei landen. Een gevolg van denkbeelden die in de circulatie zijn gebracht, en redeneringen en gedrag die daaruit voortkomen. Geen theoretisch verhaal, maar heel praktisch. In feite heb ik het hier over een deel van denkbeelden in ‘oermens’ dat in de loop der eeuwen verloren is gegaan. Als gevolg daarvan Nood Lot richting iemand te schuiven, om dit soort problemen bij de kop en staart aan te pakken, kan ik nog begrijpen. Niet meer dan logisch. Alleen is er meer dan dat om te zeggen. Zo iemand moet ook geloofwaardig zijn. Praktisch gezien. Dat wordt niet bereikt door wat een inspirerend voorbeeld had kunnen zijn te ontmantelen en slopen. Met allerlei gevolgen. Dat veroorzaakt afbreukrisico, op meerdere manieren.

      Onderweg kom je allerlei verschijnselen tegen. Daar moet ook de ruimte voor zijn, alleen wordt nu toegestaan of zelfs geforceerd dat bepaalde ‘grenswaarden’ overschreden worden. Van overheidswege, door edelachtbaren etc. Er is heel veel gedaan met goede bedoelingen, er zijn zelfs offers voor gebracht, maar ondertussen zie je in ieder land de (schadelijke) gevolgen van een bepaalde manier van denken.

      Dan zijn er nog bestuurlijke en politieke activiteiten waarbij bewust of onbewust problemen worden gekweekt en versterkt. Vandaag nog sprak ik iemand uit een stad, uit een buurt waar steeds meer steek- en schietpartijen plaatsvinden. Die toename is behalve onnodig een gevolg van beleid en voor politici een uitstekende kapstok om dingen te gaan roepen om de aandacht af te leiden. Dat soort veroorzaakte situaties riekt niet alleen naar karakterbederf in kringen van veroorzakers, maar ook naar onbenul. Iets dat ik in de loop der jaren vaker geconstateerd heb. Ik vermoed… zoals ik eerder schreef… dat degenen in bepaalde ‘hemelse’ posities en ‘het publiek’ samen veel overlast op hun bord krijgen van, noem het maar rotzooi tussen hemel en aarde. Of misschien beter, tussen de diepten van de wateren en de ‘hemel’.

      Ik moet weer eens denken aan Peter in de genderrol ‘man’, academicus in een beschermde omgeving, waarmee leerzame, prettige gesprekken. Het is dus beslist niet zo dat ik een hekel heb aan, of een overdosis vooroordelen jegens de al dan niet witte ‘man’. Of iemand in de genderrol ‘vrouw’. Het gaat ons om individueel karakter etc. Maar ik merk wel dat beide groepen op een manier aangestuurd worden waardoor problemen verergeren in plaats van wegslinken. En dat… is heel jammer.

      Verder staat het als een paal boven water dat we zelf onze doelen kiezen etc. Dat was al zo, zij het dat ons dat nogal lastig gemaakt wordt, van buitenaf. Dat betekent echter niet dat we de moed opgeven. Ammenooitniet! 😉

      • “maar wat van buitenaf aangedaan wordt” dan zie je jezelf toch als slachtoffer.

      • Meer als daardoor geschaad. En we zijn beslist niet de enigen. Je zou systeemtechnisch kunnen stellen dat er eerst geschaad (slacht) wordt, daarna offers verlangd worden. In het algemeen belang. Maar het algemeen belang is niet automatisch ieders belang. Via de Engelse taal duidelijker zichtbaar; general interest en/of public interest.
        Een generaal heeft algemeen belang bij het verkrijgen van bruikbare troepen, wat ook voor werkgevers geldt. Terwijl van origine, van nature, iemand het eigen leven moet kunnen organiseren zonder onder het bevel van een ander te staan. Autonoom, onafhankelijk (van een hiërarchische structuur), zelfstandig. Daar gaat staatsinrichting (organisatie samenleving met daarin ‘de maatschappij’) duidelijk niet vanuit. Waardoor ieder in feite genaaid wordt.

        Als ik vanuit de kern (individuele psyche) naar buiten kijk, dan wordt zo ongeveer overal waar ik kijk een bepaalde psychische misvorming zichtbaar. Hoewel niet overal evenveel. Die misvorming is op een pijnlijke manier ontstaan. Die pijn is in het onderbewustzijn begraven als het ware, komt liever niet terug in actieve herinnering. Vandaar dat heel simpele thema’s, waar correctie nodig is, liefst onbesproken worden gelaten. En op die manier allerlei nodeloze problemen in de weg blijven staan richting de toekomst.

  5. Bertuz 04-12-19 at 22:04

    Of misschien is iemand het doelwit van een zieke beschaving alleen nu zo ziek dat alles en iedereen uiteindelijk het doelwit is maar het misschien nog niet door heeft…toch…

Comments are closed.