Vaclav Klaus: De mensen moeten nee zeggen

Claudio Grass van Pro Aurum interviewde voormalig president van de Tsjechische Republiek Vaclav Klaus die duidelijk is in zijn oordeel aangaande de politieke plannen na het coronavirus: De mensen moeten nee zeggen anders komt er een totalitaire staat.

Rechttoe rechtaan en directe antwoorden zijn tegenwoordig erg moeilijk te krijgen van de meeste westerse leiders en institutionele figuren. Daarom heb ik mij gericht tot voormalig president van de Tsjechische Republiek, prof. Ing. Václav Klaus, die al lang een stem van de rede is en wiens unieke perspectief nu nog belangrijker is. In het interview dat volgt, deelt hij zijn mening over de huidige crisis en over wat komen gaat, op een beknopte en vastberaden manier en met een directheid die net zo zeldzaam en essentieel is in tijden als deze.

Claudio Grass (CG): De omvang en de wereldwijde schaal van de maatregelen voor de lockdown die we tijdens deze corona-crisis hebben gezien, zijn ongekend. Hoe beoordeelt u de reactie in vergelijking met de dreiging zelf? Gelooft u dat het gerechtvaardigd is?

Václav Klaus (VK): Ik ben geen expert ben in epidemiologie maar mijn achtergrond in economie en statistiek vertelt me dat de dreiging kleiner is dan de gevolgen die door regeringen over de hele wereld worden ‘georganiseerd’ als reactie op deze pandemie. Ik zou er onnodige gevolgen aan toevoegen. De autoriteiten reageerden exorbitant en in een moment van angst. Dit is mede het gevolg van de huidige “online democratie”.

CG: De ‘noodmaatregelen’ en de beperkingen die zijn opgelegd aan de basisrechten van burgers, herinneren aan de ware omvang van de bevoegdheden van de staat. Vind je dit zorgwekkend en zie je het risico dat deze nieuwe, buitengewone bevoegdheden niet zo gemakkelijk terug te draaien zijn als de crisis voorbij is?

VK: De beperkingen op de fundamentele burgerrechten die zo snel en zo gemakkelijk werden ingevoerd, tonen de kracht van de moderne staat aan. Met al zijn nieuwe, “slimme” technologieën en drastisch uitgebreide handhavingscapaciteiten. Economen praten vaak over het zogenaamde “rateleffect”, of het beperkte vermogen van bestaande processen en dynamiek om te worden omgekeerd en weer normaal te worden zodra een specifieke gebeurtenis deze radicaal heeft veranderd. Dat geldt voor prijzen, voor productiviteit en ook voor sociale en politieke systemen. Daarom vrees ik dat het erg moeilijk, zo niet onmogelijk zal zijn om terug te keren naar de pre-corona-dagen.

CG: Hoe beoordeelt u op economisch vlak de impact van de lockdown-maatregelen?

VK: De meeste, zo niet alle circulerende kwantitatieve schattingen en prognoses zijn fout. De “experts” moeten eerst aangeven hoelang de quarantainebeperkingen zullen duren en wanneer de economische stopzetting volledig zal worden opgeheven. Hun economische prognoses zijn afhankelijk van de duur van de quarantaineperiode. Ze moeten expliciet aankondigen wanneer ze van plan zijn het te beëindigen. Zolang dit niet is vastgesteld en bekend zijn, zijn de huidige prognoses economisch zinloos.

CG: De monetaire en fiscale interventies die we tot nu toe hebben gezien, zijn net zo extreem en schokkend als het lockdown-beleid zelf. Denk je dat ze voldoende zullen zijn om de economie draaiende te houden, of is een diepe en lange recessie gewoon onvermijdelijk?

VK: De monetaire en fiscale maatregelen – onaanvaardbaar voor de echte democraten – hebben misschien positieve effecten op korte termijn, maar ze zullen de economie en de openbare financiën voor een zeer lange periode destabiliseren. Ze kunnen tot een zeer hoge inflatie leiden.

CG: Biljoenen en biljoenen worden in het systeem geïnjecteerd terwijl wilde ideeën zoals het universele basisinkomen mainstream zijn geworden. Afgezien van de duidelijke monetaire en economische risico’s van dit beleid, voorziet u ook politieke en sociale implicaties?

VK: Degenen onder ons in de ex-communistische landen waren gewend te leven in een wereld van zoiets als “Universal Basic Income”. We wilden van het communisme af vanwege dergelijke principes. Deze principes vernietigden de motivatie om te werken en dat mondde uit in een geruïneerde samenleving.

CG: Binnen een paar weken zijn we getuige geweest van een abrupte en absolute wending naar centralisatie. De vrije markt is op de knieën gebracht, individuele vrijwillige uitwisselingen, productiviteit en het recht om te werken en te creëren werden allemaal opgeschort en vervangen door centrale planning. Denk je dat deze aanpak kans maakt blijvend te zijn ?

VK: Ik zou het nog geen “centrale planning” noemen. Ik geef de voorkeur aan de term van Walter Eucken (gebruikt voor de beschrijving van de Duitse economie in Hitler’s tijd), “centraal bestuurde economie”. Het is geen planning in zijn oorspronkelijke betekenis. Het is de zeer destructieve en zichtbare hand van de overheid aan het werk, in plaats van de ‘onzichtbare hand’ van de markt.

CG: De corona-crisis heeft ook een aantal zeer ernstige geopolitieke gevolgen gehad, vooral ten opzichte van China. Wat zijn de belangrijkste veranderingen die u in deze arena verwacht in de toekomst?

VK: We mogen deze situatie niet gebruiken voor de introductie van nieuw gevaarlijk beleid inzake buitenlandse betrekkingen en om de demonisering van landen als China en Rusland te versterken. Maar tot mijn grote spijt zien we dat dit al gebeurt.

CG: Hoe zit het met de toekomst van de EU? Denkt u dat deze crisis haar verder heeft verzwakt en wat is uw kijk op het blok?

VK: De EU zal – helaas, naar mijn mening – de corona-crisis overleven. De exponenten zullen het gebruiken om de natiestaten verder te verzwakken. Ze zijn nu in de verdediging maar ze zullen zeer binnenkort weer op volle kracht terugkeren. Ik wou dat ik ongelijk zou krijgen maar ik denk dat ze deze crisis in hun voordeel zullen gebruiken en ik ben bang dat ze dat met succes zullen doen.

CG: Burgers, investeerders en spaarders overal zijn terecht bang, zo niet voor het virus, maar zeker voor financiële ondergang. Wat kunnen wij volgens u doen om op zijn minst enige controle over onze eigen toekomst terug te pakken ?

VK: Het is vrij simpel. De mensen moeten allemaal “NEE” zeggen. Anders komt er een maatschappij als in de dystopische roman ‘Brave New World’ van Aldous Huxley.

Bron: Lew Rockwell