Van zijn 24 films zijn er 22 in mijn bezit.
Welke de beste is, zou ik niet durven zeggen. Ze zijn stuk voor stuk de moeite waard.
Ook het maar liefst vier uur durende, maar geenszins langdradige, interview met Marcello Mastroianni over Fellini is het aanschouwen waard. Dit interview werd twee maanden voor het verscheiden van Mastroianni opgenomen.
Er bevinden zijn in de films van Fellini zeker libertarische elementen; je zou hem zelfs een geboren libertariër kunnen noemen.
Het eigenaardige is, dat Fellini nooit last gehad heeft met de Italiaanse filmcensuur. Of in die tijd een Nederlandse filmmaker met eenzelfde houding ten opzichte van de katholieke kerk zijn producten er doorgekregen zou hebben, is nog maar de vraag. De scène in La Dolce Vita met Jezus bungelend onder een helikopter is magistraal.
De meesterlijke scènes over de religieuze branche zullen vermoedelijk miljoenen geholpen hebben, deze branche te doorzien en zich eruit los te maken. Niet voor niets bood de katholieke branche hem weerstand, uiteraard uit angst voor bedreiging van haar ook toen reeds slinkende marktaandeel.
Hugo van Reijen
Ik zou een lijst van zijn films moeten zien om te weten welke ik wel of niet gezien heb. Er staat mij bij dat ik onder de indruk was van wat hij “een science fiction film die zich in het verleden afspeelt” noemde. Het is lang geleden dat ik deze film gezien heb.
Sowieso was de Italiaanse cinema van de vorige eeuw indrukwekkend, ook al moest je regelmatig door socialistische/communistische propaganda heenprikken. Zoals in Novecento (wie was de regisseur ook alweer?). Is het bij die ene generatie gebleven?
Overigens waren de Italiaanse ‘Spaghetti Westerns’ ook erg goed, niet perse libertarisch. Ik geloof dat “The Good, the Bad and the Ugly” door velen als een van de beste films ooit wordt gezien. Bijna allemaal denken ze dat het een Amerikaanse film is. Het wordt de hoogste tijd dat Hollywood een nieuwe versie maakt met lesbische transgender moslima’s in de hoofdrol.
Het zou zomaar in een film van Jacques Tati passen, beetje absurdistisch en met humor. Je wordt hier op je wenken bediend Niko
1950 Luci del varietà (Schmink en klatergoud)
1952 Lo sceicco bianco (De blanke sjeik)
1953 I vitelloni (De nietsnutten)
1953 L’amore in città (Liefde in de stad)
1954 La strada (De straat)
1955 Il bidone (De oplichter)
1957 Le notti di Cabiria (De nachten van Cabiria)
1960 La dolce vita (Het zoete leven)
1962 Boccaccio ’70
1963 Otto e mezzo (Acht en een half)
1965 Giulietta degli spiriti (Giulietta van de geesten)
1969 Satyricon
1971 I clowns (De clowns)
1972 Roma
1973 Amarcord
1976 Casanova
1978 Prova d’orchestra
1980 La città delle donne (Vrouwenstad)
1983 E la nave va
1986 Ginger e Fred
1987 Intervista (Interview)
1990 La voce della luna
Bedankt voor de lijst! Ik denk dat ik er een stuk of 7-8 van heb gezien, over een paar twijfel ik. De “science fiction film die zich in het verleden afspeelt” is denk ik Satyricon, hoewel ik de andere films ook goed vond.
Zouden dit soort films de nieuwe beeldenstorm overleven?
De scène in La Dolce Vita met Jezus bungelend onder een helikopter is magistraal:
https://www.youtube.com/watch?v=uo84caBoToQ
Zou zomaar in een film van Jaques Tati passen, absurdistisch en humor. Satyricon vond ik een van de beste, niet dat het ook maar iets uit maakt voor het wereldbeeld wat ik vind, maar ja.
Comments are closed.