In de afgelopen jaren stimuleerde de FED de grote S&P 500 bedrijven om zich voor miljarden in de schulden te steken. Nu moet de FED nog meer geld creeren om een economische catastrofe te voorkomen.
In de afgelopen zes jaar leende American Airlines flink en kwam maar liefst 18 keer op kapitaalmarkten om $ 25 miljard aan krediet (schulden) op te halen. AA gebruikte het geld om onder meer nieuwe vliegtuigen te kopen en de Amerikaanse pensioenverplichtingen te versterken. Een groot aantal passagiersvergoedingen voor extra bagage, meer beenruimte, snacks, drankjes aan boord en nog veel meer hielpen de winst te verhogen tot $ 17,5 miljard aan gecombineerde winst van 2014 tot 2019. CEO Doug Parker kondigde in 2014 zelfs een regelmatig dividend aan – de eerste van American in 34 jaar – en begon miljarden aandelen van de luchtvaartmaatschappij terug te kopen.
Snel vooruit naar april 2020 en een besmetting die bekend staat als SARS-CoV-2 werd gebruikt voor een wereldwijde lockdown waardoor de reis- en luchtvaartindustrie is gesloopt. American Airlines is platzak, deels vanwege de strategie van Parker. Nu heeft de Amerikaanse regering ermee ingestemd om AA te steunen met 5,8 miljard dollar in de vorm van subsidies en leningen met lage rente – de grootste betaling aan welke luchtvaartmaatschappij dan ook in het door de overheid verstrekte reddingspakket van 25 miljard dollar. Veel beleggers in hedgefondsen hebben hun aandelen verkocht, evenals Berkshire Hathaway. AA aandelen zijn nu slechts een derde waard van de $ 12 miljard die Parker aan terugkoop heeft uitgegeven.
De met schulden beladen American Airlines is geen uitzondering onder de grootste bedrijven van het land. Jaar na jaar terwijl de Federal Reserve liquiditeit de economie in pompte, hebben enkele van de grootste bedrijven in de Verenigde Staten – Coca-Cola, McDonald’s, AT&T, IBM, General Motors, Merck, FedEx, 3M en Exxon – zich op de lage renteschuld gestort. De meesten van hen leenden meer dan ze nodig hadden en gaven het vaak terug aan aandeelhouders in de vorm van terugkoop en dividenden. Ze gingen ook op acquisitiejacht. Hun acties stuwden de S&P 500-index steeds hoger – met gemiddeld 13,5% jaarlijks tussen 2010 en 2019 – en daarmee kwamen er steeds rijkere loonpakketten voor de CEO’s die de leiding hadden. De coup de grâce was de belastingverlaging van president Trump in 2017, die nog meer helium aan deze ballon met bedrijfsschulden toevoegde.
Volgens een Forbes-onderzoek dat 455 bedrijven in de S&P 500 Index analyseerde – met uitzondering van banken en cashrijke techreuzen zoals Apple, Amazon, Google en Microsoft – verdrievoudigden bedrijven in de index hun nettoschuld in het afgelopen decennium. Gemiddeld werd er bijna $ 2,5 biljoen via de hefboomwerking toegevoegd aan hun balans. Uit de analyse blijkt dat de bedrijven voor elke dollar aan omzetgroei in het afgelopen decennium bijna een dollar aan schulden hebben toegevoegd. De meeste S & P 500-bedrijven betraden de bullmarkt met slechts 20 cent nettoschuld per dollar aan jaarlijkse inkomsten; vandaag is dat cijfer gestegen tot 38 cent.
Maar nu de pandemie van het coronavirus de handel wereldwijd verlamt, staan Amerikaanse bedrijven voor een grimmige realiteit: de inkomsten zijn verdampt, maar hun enorme schuld gaat nergens heen.
Begin 2014 begon de CEO van McDonald’s, Don Thompson, een hefboomeffect op te bouwen om aandeleninkopen te financieren. Een jaar later versterkte zijn opvolger, Steve Easterbrook, de strategie van Thompson door bedrijfsrestaurants te verkopen aan franchisenemers, precies zoals Ackman had gewild. Tegenwoordig wordt 93% van de 38.695 McDonald’s wereldwijd geëxploiteerd door kleine ondernemers die de onderhoudskosten dekken en de moedermaatschappij huur en royalty’s betalen voor het recht om in haar gebouwen te opereren, haar apparatuur te gebruiken en haar voedsel te verkopen.
De nieuwe en verbeterde ‘asset light’ McDonald’s beheert niet langer omslachtige activa; in plaats daarvan ontvangt het betalingen en heeft het schulden die tientallen miljarden bedragen. Van 2014 tot eind 2019 heeft McDonald’s zo’n 21 miljard dollar aan obligaties uitgegeven. Het kocht ook meer dan $ 35 miljard aan aandelen terug en keerde $ 19 miljard aan dividend uit, waardoor meer dan $ 50 miljard aan aandeelhouders werd terugbetaald, ver boven zijn winst ($ 31 miljard) over die periode.
Dat viel prima bij Wall Street. McDonald’s werd een hedgefonds-lieveling, zijn aandelen meer dan verdubbelde tijdens de periode van Easterbrook, van 2015 tot 2019. Zijn beloning was $ 78 miljoen aan genereuze loonpakketten over vijf jaar.
Het risico dat aan de balans van McDonald’s werd toegevoegd, is echter dramatisch. In 2010 had het bedrijf slechts 38 cent nettoschuld per dollar aan jaarlijkse omzet, maar tegen de tijd dat Easterbrook eind 2019 werd ontslagen, had het $ 1,58 nettoschuld per dollar aan inkomsten.
Vandaag bedraagt de nettoschuld 33 miljard dollar, bijna vijf keer meer dan vóór de financiële crisis. De obligaties hebben een triple-B-rating, twee plekken boven junk, een forse daling ten opzichte van hun A-rating in 2015.
Nog schokkender dan de pandemie van 2020 op de wereldeconomie is geweest, zullen de gevolgen van een decennium van schulden aan bedrijvengiganten zijn. Het landschap is bezaaid met bedrijven die lijden aan zelf toegebrachte wonden. Een langdurige recessie kan sommige bedrijven met een te hoge schuldenlast in de richting van insolventie brengen, vooral als de rentetarieven stijgen en het miljardenfonds van de Fed opdroogt.
De retailers Neiman Marcus, J.Crew en JCPenney hebben al faillissement aangevraagd. De Federal Reserve heeft duidelijk gemaakt dat ze, om te proberen de wereldwijde economische verwoesting te voorkomen die erger is dan die tijdens de Grote Depressie, de grootste beursgenoteerde bedrijven van het land in feite te groot vindt om te mislukken. “De Fed en de staat hebben in wezen een nieuw moreel risico gecreëerd door kredietrisico te socialiseren”, schreef Scott Minerd, CIO van Guggenheim Partners.
BlackRock voorspelt een uitbreiding van de balans van de Federal Reserve tegen het einde van het jaar met maar liefst 7 biljoen dollar.
In sommige opzichten komt het erop neer dat de acties van de Fed neerkomen op het proberen om een junk te genezen door hem meer drugs te geven.
Bron: Forbes
Een heel goed overzichtsartikel over dit onderwerp is van Amanda Howard op Mises.org: https://mises.org/wire/can-monopoly-money-save-stock-market-or-will-it-buy-stagnation
Zij schrijft o.a. dat de S&P-500 bedrijven de afgelopen tien jaar voor $5400 miljard aan eigen aandelen hebben ingekocht! Thanks to the Fed.
Als je het snel zegt is het niet zoveel 🙂
Ik heb getwijfeld of ik deze video tot een artikel wou verwerken. Een mooie casus om tijdens een opleiding te behandelen. https://www.youtube.com/watch?v=EOwxxsPaogY Het gaat over Harley Davidson die het door Seneca geschetste scenario van lenen en inkopen van eigen aandelen volgde. En daarnaast nog wat andere interessante bestuursbeslissingen heeft genomen.
@Ratio.
De video is inderdaad een deel van het probleem, maar een uitstekende illustratie van de parasitaire economie welke is gefocused op speculatie en geleend geld.
De video is = De video schetst.
De onzichtbare hand van de “markt” vs zichtbare hand van de “(R)overheid”
http://www.courtfool.info/nl_ESM_de_nieuwe_Europese_dictator.htm#right-column
Dank voor het informatieve artikel Seneca; en ook voor de mooie casebeschrijving.
Ik redeneer even door op de trend van schulden maken, om te schetsen wat dit m.i. voor de Nederlandse consument gaat betekenen in de toekomst.
Van belang hierbij is het consumentengedrag. Welnu, het consumentenvertrouwen is nul. Het ligt voor de hand dat mensen gaan sparen om een buffer op te bouwen tegen de gevolgen van de afgelopen (maart 2020) en komende (> september 2020) economische lockdown, dat gekenmerkt wordt door ontslagen en faillissementen.
Sparen betekent vermindering van consumentenbesteding, dus minder economische dynamiek. Wat tot gevolg zal hebben dat er nog meer geld gedrukt gaat worden om de economische dynamiek op te voeren. Dit om economische groei te bewerkstelligen, dat moet opboksen tegen een toenemende inflatie (door het in omloop brengen van meer geld, zonder dat de onderliggende waarde vermeerdert).
Terzijde maar voor het totaal beeld belangrijk; de toegenomen overheidsschulden, als gevolg van de toegenomen geldhoeveelheid, verdraagt geen enkele opwaardering van het rentepercentage daar daarmee een onevenredige druk wordt gelegd op het overheidsbudget.
Verder … uiteindelijk zal er een negatieve economische groei gaan ontstaan, in de toekomst zelfs voor aftrek inflatiepercentage. De reactie zal neerkomen op nog meer geld te drukken. Hyperinflatie is het gevolg!
De consumentenbestedingen zullen echter niet toenemen, hetgeen druk zet op de productiecapaciteit. Globale expansie is niet meer mogelijk daar de gehele geld bestedende wereld reeds is voorzien van alle mogelijke goederen. Expansie is louter mogelijk met nog meer geld drukken en dit in handen leggen van arme consumenten (in bijvoorbeeld Afrika of in Europa in relatie tot Corona) om de productiecapaciteit op peil te houden. In het geval de productiecapaciteit afneemt (dat vroeg of laat gebeurt, want economische groei is nu eenmaal niet onbeperkt) dan zijn massaontslagen het gevolg.
In Europa zullen aanhoudende afnemende consumentenbestedingen uiteindelijk leiden tot prijsdalingen aan de aanbodzijde om de vraag te stimuleren. Echter, dalende prijzen brengen niet automatisch transacties met zich mee in een tijd van crisis waarin overleven en consolidatie de logische consumentenstrategie is. Met name de onroerend goed markt (de oudedagvoorziening van veel mensen) zal volledig instorten. Deflatie!
De economie zit op slot door toedoen van de politiek. Kortom, alles zit op slot. Systeemcrisis.
Q: Is er een oplossing mogelijk voor de systeem crisis?
A: Ja, hervormingen van het politieke en economische systeem.
Q: Is een oplossing mogelijk zonder het volk?
A: Nee.
Q: Herkent het volk het probleem van een systeemcrisis oplossen?
A: Nee, heeft geen flauw benul (wordt bezig gehouden met corona, islam en racisme).
Q: Kan het stemmen op de oppositie het probleem van een systeemcrisis oplossen?
A: Nee, een kapotte auto verander je niet met het vervangen van de bestuurder.
Q: Kan Nexit het probleem van een systeemcrisis oplossen?
A: Nee, Nexit verandert het gecorrumpeerde nationale politieke en economische systeem niet.
Q: Wat is nodig voor een oplossing?
A: Dat het volk de systeemcrises herkent en er ook naar handelt.
Q: Zijn er momenteel politieke partijen die het probleem van de systeem crisis herkennen?
A: Nee, slechts op deelterreinen zonder het totaalplaatje te overzien.
Q: Wat is dan de oplossing?
A: Oprichten van een soevereine politieke partij.
Q: Wat gaat die soevereine partij dan doen?
A: Hervormingen doorvoeren en het bestuursmodel omdraaien.
Q: Wat betekent een omgedraaid bestuursmodel van de sameleving?
A: Van een centrale en top-down geleide samenleving naar een lokale en bottom-up samenleving.
Q: Is dat alles?
A: Nee, het bestuursmodel zal in opzet, structuur en aansturing veranderd worden.
Q: En indien het volk de dreiging van de systeemcrisis niet herkent?
A: Emigreren of onderworpen worden aan de ambtenaren van de overheid.
Q: Is er geen oplossing in het midden?
A; Nee, het poldermodel is over.
Yip, echter of emigratie een oplossing is betwijfel ik. Alles en iedereen is inmiddels met elkaar verbonden. Ook niet onbelangrijk; je neemt jezelf mee, veel gaat er dan ook niet veranderen.
Comments are closed.