28 februari 2020 was het idee om economieën en mensenrechten overal ter wereld op slot te doen en kapot te maken voor de meesten van ons ondenkbaar. Op die dag bracht New York Times-verslaggever Donald McNeil een schokkend artikel uit: To Take On the Coronavirus, Go Medieval on It. Bijna alle regeringen, op enkele uitzonderingen na, zoals Zweden, volgden zijn advies. Het resultaat is schokkend, de lockdowns hebben een nieuw feodalisme gecreëerd. De arbeiders zwoegen in het veld, strijdend voor hun overleving, niet in staat om aan hun benarde situatie te ontsnappen, terwijl geprivilegieerden teren op het werk van anderen en proclamaties over hen uitstorten vanaf het landgoed op de heuvel.
Ik was laatst in een restaurant met een ‘chin diaper’ plicht, behalve voor de gasten. Het bedienend personeel droeg ook plastic handschoenen. Dus hier heb je dan de cliënten die zich amuseren met eten en drinken en lachen, van wie velen thuis werken en kennelijk relatief minder economische neergang hebben ondervonden. Aan de andere kant heb je bedienend personeel en ook het keukenpersoneel met hun gezichten bedekt, hun stemmen gedempt en gedwongen tot wat een ondergeschikte rol lijkt te zijn. Ze lijken een andere kaste, die van de “Untouchables”. De lockdowns hebben een zekere gelijkheid die ooit bestond tussen het personeel en de klanten gemaakt tot een theater van feodalistisch absurdisme.
De symboliek hiervan baart me zoveel zorgen dat mijn eigen eetervaringen zijn veranderd van een tijd van gezelligheid in een tragedie die mijn hart breekt. Denk eens even aan de belangrijkste slachtoffers van lockdowns: arbeidersklassen, armen, mensen die reizen voor de kost, mensen die werken in kunst en horeca, schoolgaande kinderen, mensen die hun baan niet zomaar kunnen omzetten in thuiswerk. Ze werden nooit gevraagd naar hun mening over beleid dat hun leven verwoestte. De belangrijkste slachtoffers hebben doorgaans geen Twitter-accounts. Ze schrijven geen wetenschappelijke artikelen. Ze schrijven geen artikelen voor kranten. Ze zijn zeker niet economisch beschermd met een door belasting gefinancierde baan in een staatsbureaucratie met recht op een thuiswerkvergoeding (sic!). En ze hebben zeker geen salaris van E 250.000 dat doorbetaald wordt omdat ze bij een bedrijf werken dat staatssteun krijgt. Nee, ze brengen eten naar de supermarkten, bezorgen dingen bij je voordeur, rennen rond in restaurants om ervoor te zorgen dat je je eten krijgt. Ze bevinden zich in de fabrieken, de magazijnen, de velden, maar ook in de ziekenhuizen en hotels. Ze zijn de mond gesnoerd, niet alleen door hun maskers, ze zijn beroofd van elke stem in het publieke debat, ook al staat hun leven op het spel.
Lockdowns hebben niets geholpen om het virus weg te jagen. Dit virus zal het vergaan zoals alle voorgaande virussen: het zal endemisch (voorspelbaar beheersbaar) worden naarmate ons immuunsysteem zich eraan aanpast. We zullen op de een of andere manier ‘ herd immunity’ bereiken. De FAQ bij de Great Barrington Declaration legt uit dat “de huidige strategieën tot nu toe erin geslaagd zijn om het infectierisico ‘succesvol ’ te verschuiven van de professionele klasse naar de arbeidersklasse. ” Denk even na over de implicaties daarvan. De politici en intellectuelen die dit nieuwe feodalisme hebben ingevoerd, hebben alle normale zorgen over vrijheid, rechtvaardigheid, gelijkheid, democratie en universele waardigheid weggegooid ten gunste van de oprichting van een nieuw kastenstelsel.
We zijn inderdaad op de Middeleeuwse toer gegaan, waarbij we kunst, sport, musea, reizen, toegang tot normale medische diensten stopzetten. Professor Sunetra Gupta roept op tot een Sociaal Contract voor Infectieziekten, waarin we overeenkomen hoe met pathogenen te leven, waarbij we vrijheid en de rechten van iedereen erkennen. Het sociale contract dat we aangaan met betrekking tot de dreiging van infectieziekten is dat we ze intelligent beheren zonder de waardigheid van de mens te vertrappen. Het resultaat is dat ons immuunsysteem sterker wordt, waardoor we allemaal langer en gezonder kunnen leven. Niet alleen de bevoorrechten, maar eerder elk afzonderlijk lid van de gemeenschap.
Hijseenberg, November 2020
Cafe’s, restaurants, hotels, kunst, sport, musea, reizen, toegang tot normale medische diensten. Zijn deze voorzieningen ook stopgezet voor ambtenaren en politici of alleen voor anderen, zeg maar wat in kringen van politici de “nutteloze eters” worden genoemd? Dat vraag ik mij al langer af.
De politie breekt, volgens de media, elke weekend feesten op. Doen zij dat ook in Wassenaar, Bloemendaal en villa’s langs de Vecht? Of gebeurt dat alleen in de steden? Zijn de sterrenkoks, noodgedwongen inactief? Of koken zij op feesten achter geblindeerde ramen? Vragen, vragen…
Wij leven inderdaad in een soort van nieuwe middeleeuwen. Het beleid lijkt meer bedoeld te zijn om boze geesten uit te drijven dan gebasseerd op kennis van de situatie. Als nou 20% van de geinfecteerden dood zou gaan, dan kun je spreken van een noodsituatie. Maar om mij heen kom ik veel minder gevallen van ‘corona’ tegen dan tijdens de jaarlijkse griepgolf. En alle coronagevallen (minder dan een handvol) hebben het overleefd.
In de vroegere Middeleeuwen waren er ook outlaws die schijt hadden aan wat de machthebbers wilden van de burgers. Dat gaat in de huidige “middeleeuwen” ook gebeuren.
Je kunt als overheid dan wel Big Brother-achtige controle maatregelen gebruiken maar opstandelingen, die onder de radar blijven, zullen er gelukkig altijd zijn.
Gewoon je mening niet meer geven maar wel denken en stiekem doen wat je wilt. Net zoals in een dictatuur.
Grappig, je reactie, terwijl de politie op geen stukken na genoeg mensen heeft om te handhaven.
Bij jongeren lukte dat niet net zo min bij als mensen die toch op vakantie gaan naar oranje en rode gebieden en simpelweg niet in preventieve quarantaine gingen. Vandaar de toename in besmettingen.
De grap is dat de overheid er nog steeds van uit gaat dat iedereen alles via het internet regelt; niet dus. Je laat je telefoon gewoon thuis en zegt niets via het reguliere internet. Simpel zonder enige communicatie dus, net als vroeger; de politie heeft toch onvoldoende mensen.
Druk uw snor
De huidige situatie mooi samengevat: De aardappelboer zit in de puree. De tandarts trekt het niet meer./ De elektricien kan de spanning niet meer aan. De piloot zit aan de grond. De exporteur voert niets meer uit. De kweker zit op zwart zaad. De kappers zitten met de handen in het haar. De kroegbaas is het allemaal goed zat. De gids is de weg kwijt. De reisleider komt er niet meer uit. De stratenmakers staan op straat De zwemleraar gaat kopje onder. De winkelier heeft er geen boodschap meer aan. De opticien wenst iedereen sterkte. De treinmachinist is het spoor bijster. De postbode is erg bezorgd. De wielrenner kan niet rondkomen. De imker is er niet bij. De uroloog is pissig. En de DJ draait door. De gynaecoloog vindt het allemaal zwaar kut. De accountant rekent nergens meer op. De loodgieter staat het water aan de lippen. De toiletjuffrouw zit in de shit. De voetballer heeft geen doel meer. De brandweerman is uitgeblust. De inpakkers kunnen wel inpakken.
Met de lockdowns hebben ze meer doden dan gekend op hun geweten!
Het naaiatelier zit in de gordijnen… https://youtu.be/aOmXb6M8HNg let op uw horloge!
Comments are closed.