“De meeste burgers bewijzen ons geen gunst door te stemmen. Iedereen vragen om te
stemmen is hetzelfde als iedereen vragen om zwerfvuil te veroorzaken.”
—Jason Brennan, Against Democracy
Nee, de titel is geen typfout: ik bedoel het tegenovergestelde van de kwinkslag die veel mensen na verkiezingen gebruiken: “Als je niet stemt, heb je geen recht om te klagen.”
De romantische kijk op democratisch bestuur is het idee dat we allemaal samenkomen, onze voorkeuren in kaart brengen en gaan stemmen. Daarna krijgen we door het wonder van aggregatie een verantwoordelijke regering die op de een of andere manier doet wat het beloofde en ‘problemen’ oplost. En de komende vier jaar kunnen we onze tijd met plezier besteden aan wat er echt toe doet in het leven, terwijl onze aangestelde vertegenwoordigers zorgvuldig en competent onze gedeelde publieke goederen beheren in het belang van onze natie.
Een zeer scherpzinnige criticus van democratie, Jason Brennan, opent zijn boek Against Democracy door theorie en de praktijk samen te vatten:
‘Veel van mijn collega’s hebben een ietwat romantische kijk op politiek: politiek brengt ons samen, onderwijst en beschaaft ons en maakt ons tot vrienden. Ik zie dat de politiek het tegenovergestelde doet: het trekt ons uit elkaar, verlamt en corrumpeert ons en maakt ons tot vijanden.’
De grote belofte van democratie en algemeen kiesrecht is dat je dingen beter kunt maken als je gewoon gaat stemmen. In elke verkiezingscyclus wordt ons verteld dat het zo ontzettend belangrijk is om vooral te gaan stemmen. De keerzijde van de belofte van democratie is dat jij – ja, jij – de zaken eerder erger maakt. Want wat weet je van belastingtarieven of milieuwetgeving of hoe je zorg- of infrastructuurbehoeften moet structureren of wat er op openbare scholen zou moeten worden onderwezen? Hoe zou je ooit een redelijk idee kunnen hebben van militaire inkoop of hoeveel de overheid zou moeten uitgeven aan de bestrijding van – pak ‘m beet – fijnstof ?
Ik vind het altijd eigenaardig dat degenen die verliefd zijn op democratie altijd zo opgewonden en serieus zijn in de maanden voorafgaand aan een belangrijke verkiezing – en daarna altijd zo teleurgesteld. Hun kandidaat heeft niet gewonnen en nu moeten ze die consequentie verzoenen met hun eigen wereldbeeld. De mensen wilden niet wat we verkochten – wat vreemd.
Wat zo interessant is aan deze reactie, is dat ze het fundamentele uitgangspunt van democratie verraden: de aggregatie van de wil van het publiek tot één geheel. Het basisidee van democratie is dat we onze waarden in een (zwarte) doos stoppen en meegaan met de kandidaat van de meerderheid. Dat houdt natuurlijk in dat er andersdenkenden en minderheden zullen zijn. Het systeem vereist dat ze zich onderwerpen aan de heerschappij van die meerderheid. Als je democratie echt zou steunen, zou je net zo enthousiast zijn, ongeacht welke kant wint.
Ik moet nog zo’n logisch consistent persoon zien – die me vertelt dat de toewijding van democratie-liefhebbende campagnevoerders aan democratie nep is en hun verlangen om over anderen te heersen het werkelijke doel is.
Dit komt allemaal in me op als Viktor Orbán, het langst dienende Europese staatshoofd en posterboy voor populisme en onliberale democratie, opnieuw zijn politieke tegenstanders versloeg in een verpletterende verkiezing in Hongarije. Voor elke erudiete, goed opgeleide, weldenkende persoon binnen en buiten dat Midden-Europese land is het een klap voor hun kijk op de wereld – een cognitieve dissonantie die wacht op uitvluchten en excuses.
Westerse nieuwsmedia noemen de overwinning “verpletterend” en “een aardverschuiving” – die, naar men zou denken, door alle democraten van de wereld als goed nieuws zou moeten worden gevierd: een duidelijk mandaat van het volk, met een recordopkomst bij de verkiezingen, het tegenovergestelde van ‘onze’ laagbezochte gemeenteraadsverkiezingen.
Natuurlijk ziet niemand het op die manier, wijzend op alle manieren waarop Orbán en zijn corrupte trawanten democratische instellingen hebben ondermijnd, de rechtbanken hebben omgekocht, ruzie hebben gemaakt met mulitinationals en internationalie organisatiessupernationale bedrijven en voordeeltjes beloofden voor hun kiezers.
Het voornaamste bezwaar van de democratieliefhebbers is dus dat Hongarije geen “echte democratie” is. Een bezwaar dat vooral ironisch is in een voormalig communistisch land en een belediging voor hun collectieve geschiedenis.
Alle democratieën neigen vroeg of laat naar de Hongaarse manier, aangezien democratie een systeem is dat kiest voor domheid en wreedheid: de meest machthongerige psychopaten komen naar boven drijven, de logica van interventionisme vergroot de inmenging van de staat en de vrijheden worden verslonden. Ondanks alle hoogdravende woorden, de massale campagnes, de publieke debatten, de massale bedevaart naar de stemhokjes en de vele beloften over groenere, eerlijkere, betere en rechtvaardigere werelden eindigen we op de een of andere manier met opgeblazen bureaucratieën, vriendjespolitiek, corruptie, onrechtvaardig beleid, verspilling van middelen – en niet zelden in massagraven. De staat, zo leerde Robert Higgs ons, is gewoon te gevaarlijk om te tolereren.
Als je echt denkt dat democratie het beste van alle mogelijke systemen is, zou deelname eraan (d.w.z. stemmen) het verschil moeten oplossen: de mensen hebben gesproken, het wonder van aggregatie heeft zijn magie bewerkt. Hoe kun je dan klagen over de uitkomst?
Bron: Mises
Of je nu wel of niet stemt, je hebt het recht om te klagen.
Vóór de verkiezingen krijg je een duim omhoog.
Na de verkiezingen krijg je van diezelfde hand een middelvinger.
Elk politiek systeem gaat om 2 dingen, macht en geld.
De socialisten en communisten waren ook heel goed om zichzelf en hun kompanen te bevoordelen. De armen en onderdrukten interesseren hun ook niet.
Elk land zal gaan eindigen in een dictatuur, ongeacht het politiek systeem.
Mee eens. De communisten voelden zich bedreigd door allerlei andere omringende groormachten en moesten dus gaan focussen op staatsmacht, geld, wapenwedloop. De beloftes van het opkomen voor ‘de gewone mensen’ bleef uiteindelijk een babbeltrucje, een verkooppraatje. Misschien wilde ze het wel, maar het lukte niet, omdat ze zich moesten focussen op staatsmacht, bewapening en interne discipline.
De macht van de Overheid en de macht van het individu (mens), zijn elkaars tegenhanger. Hoe groter de macht van de Overheid, betekent een evenredige afname van macht van het individu.
Aangezien de macht van de Overheid niet kleiner wordt, betekent dit ook dat het individu steeds meer ondergeschikt maakt aan de Overheid.
Dit is iets wat generaties overspant, waardoor na het uitsterven van de oude generatie er geen retroperspectief meer plaatsvindt, maar dat de komende generatie van de Overheid als normaal vindt.
Totdat de macht zo groot wordt en invasief, dat mensen doorkrijgen dat hun persoonlijke belangen worden geschaad. Bij schade kun je denken aan, geen groei, geen geld, geen sparen, geen persoonlijk ontwikkeling, de volgende generatie heeft het slechter dan de vorige etc.
Maar, de ontwikkeling, macht, rijkdom, invloed, voortgang van de overheid, die groeit juist, deze laat een positieve ontwikkeling zien. Het geld zit nu bij de overheid en de burgers krijgen een deeltje.
Wat denk je wat voor soort mensen die soort systemen aantrekken of aantrekkelijk vinden? Denk je dat dit vriendelijke, sociale, schappelijke mensen zijn? Of gekken, psychopaten en sociopaten? Elk systeem gaat corrupt worden, als deze macht gaat krijgen of het leven en dood van haar burgers.
Macht corrumpeert, en absolute macht corrumpeert absoluut. Zelfs ik ben er niet tegen op gewassen. Daarom werkt, socialisme, communisme, dictatuur, fascisme, sociaal democratie niet. Het is gebaseerd op macht en dwang.
Het is gebaseerd op macht en dwang.
Alles in de wereld is gebaseerd op macht, uiteindelijk.
Maar wat je zegt. Zowel socialistische als liberale denkers, erkennen deze frictie tussen sociale macht en staatsmacht. Ze vullen die theorie alleen anders in. Er zijn linkse en liberale klassenstrijd theorieën.
Eerst had de koning alle macht. Toen kreeg je sociale macht, als tegenwicht.
Toen had je de industriële kapitalistische orde, waarin een aantal grote spelers veel macht hadden, gedekt/bestendigd door de staat. We lezen het in Carson’s : studies in mutualist economy.
En we kregen een reactie tegen deze kapitalistische orde. Liberale hervormers, utopisch socialisten, de eerste anarchisten en het marxisme stond op, tegen deze orde.
Steeds heb je die botsingen, tussen nationalistische, gevestigde belangen. En daarnaast, de macht van het volk.
In het communisme kreeg je op een gegeven moment hetzelfde. Gevestigde communistische macht. En mensen gingen ageren, met zwarte markten etc.
Maar wat is in deze tijd de tegenmacht? Dat is een beetje moeilijk te zeggen. De tegenmacht is erg versnipperd. De tegenmacht weet moeilijk een helder verhaal neer te zetten. Je kan zeggen, de ‘wappie’ beweging, is een uiting van sociale macht/volksmacht, tegenover gevestigde macht. De woke beweging, zie ik als bestendiging van gevestigde macht.
Maar waar de ‘wappie’ beweging voor staat, is nog moeilijk te zeggen. Het is een revolte, een opstand, maar wat het wilt blijft nog een beetje vaag. Het is een uiting van massale woede, een woede die er al lang was. Maar deze is nog niet gekanaliseerd.
Stemmen is geen kiezen.
Kiezen doe je zelf en je krijgt meteen wat je gekozen hebt voor de prijs die ervoor staat. Kiezen is wat je in de supermarkt doet: dit product voor deze prijs bevalt mij wel, dat product voor die prijs bevalt mij minder.
Als je democratisch zou gaan winkelen kom je de supermarkt niet eens binnen. Voor de supermarkt staan een dozijn aalgladde verkopers met een lijstje en ze zeggen: stem op mij, dan krijg je dit lijstje met producten. Wat het moet kosten vertellen ze niet. Vervolgens kies je een lijst uit die enigermate overeenkomt met je wensen. Waarna, tijden later, de verkopers in onderhandeling gaan met elkaar en het eens worden over een compleet andere lijst voor uiteraard een compleet andere prijs. Je hebt dus geen idee wat je krijgt of de prijs die je moet gaan betalen. En dat is nog de geidealiseerde variant. In werkelijkheid hebben de verkopers lang voor het stemmen hun eigen lijst bekokstooft. Voor de vorm doen ze net of ze ‘de wil van het volk’ uitvoeren.
Prachtige vergelijking 🙂
De kraakbeweging zei vroeger in de 80’s: Stem niet, kies zelf
Maar, ze hadden dan wel een ander soort kiezen voor ogen, dan jouw commerciële kiezen. Toch lijkt het op elkaar. Jullie zijn een soort krakers, die zich aan de wet houden hehehe. Soort van burgerlijke krakers.
In een dictatuur mag je niet kiezen voor wie je echt bent op straffe van arrestatie, strafkamp of executie.
In onze democratie mag je dat wel maar de uitslag wordt genegeerd door degenen die aan de touwtjes trekken.
Er is geen verschil in het eindresultaat; onze democratie is een minder gewelddadige vorm van een dictatuur.
Alweer de zoveelste ‘Europeaan’ die Orbán moet afkraken, lekker politiek correct hé, met de opmerking:
“Voor elke erudiete, goed opgeleide, weldenkende persoon binnen en buiten dat Midden-Europese land is het een klap voor hun kijk op de wereld”. Alleen dat ‘elke erudiete, goed opgeleide, weldenkende persoon… ‘. Laat ik toevallig zo’n persoon zijn en ik ben blij dát hij gewonnen heeft en een ander geluid laat horen in de ‘liberale’ EU die zijn ‘liberaliteit’ op een autocratische en totalitaire manier en álle andersdenkenden precies op de manier wegzet dan in dit artikel. Dat er de nodige luchtjes en vele autoritaire zaken op te merken zijn aan die Orbán is wel duidelijk, maar onze eigen ‘liberalen’ dan? Onze eigen grootste leugen-premier ooit, de oorlogshitsende en autoritaire liberale politici in half Europa dan, inclusief de hele EU-top die hele landen die niet naar hun gewenste agenda dansen sanctioneren en bedreigen? Inclusief een aantal jaren geleden een land dat nog niet eens bij de EU hoort, Zwitserland, omdat dat land wél luisterde naar een dírect referendum van zijn volk en beperkende maatregelen nam op een EU-ongewenst terrein? En dan dat “internationale organisaties supernationale bedrijven” tegen de haren strijken… Soros, Gates, WHO en al dat soorten neo-liberalistische NGO’s… zover ik weet is dáár tótaal geen invloed van gewone mensen. Waarom doen niet álle landen dat moet je je eigenlijk afvragen.
Orban heeft ook die referenda nu overweldigend gewonnen, is al tig keer herkozen, pleit voor terughoudendheid bij oorlogen en opvangen immigranten, het kinderen níet al op basisschoolleeftijd verplicht door de Staat met allerlei gewenste sexuele thema’s in aanraking te moeten brengen en ga maar door.
Wie is hier de mafketel?
Je hebt volkomen gelijk. Ik heb in Hongarije gewoond, Orban’s regering is tienmaal minder slecht dan die van de sociaaldemocraten daarvóór.
Ik stem niet op de LP om politieke invloed uit te oefenen. Maar om het libertarisme op de kaart te zetten. Zolang de LP meedoet met de verkiezingen krijgt heel Nederland via het stembiljet – even – een glimp van ons bestaan. En laat een fractie nieuwsgierig worden en er een zoekopdracht aan wagen. Vele haken daarna af, maar een klein deel zal verder lezen. Een paar zullen werkelijk geactiveerd worden en in hun hoofd het roer omgooien. Zij worden lid of op andere manier actief voor de Libertarische zaak. Dan heeft mijn stem zin gehad.
Als ik wil klagen, zal ik klagen. Klagen als een klaagmuur
Of ik nou wel of niet gestemd heb. Baas in eigen klaag !
Als je niet voor mij bent! ben je tegen mij
Stemmen is niet meer van deze tijd.
Het stemmen komt uit de tijd dat de wereld nog onderontwikkeld was. Nu de wereld qua wapens, geld, techniek, computers enzovoorts 1000 maal krachtiger is geworden dan zeg 100 jaar geleden, is stemmen op een persoon die met al die krachten om moet gaan een beetje dom en niet meer van deze tijd. Eén persoon begrijpt al die zaken niet. Partijpolitiek werkt ook niet, want dat leidt tot ziekelijke toestanden.
Dus de techniek en de economie is ons boven het hoofd gegroeid.
Het land is zijn inwoners ontgroeid. Het land is nu belangrijk, de mensen bijzaak. De omgedraaide wereld. En dit krijg je niet meer teruggebouwd. Ze importeren daarom nog steeds zo snel mogelijk nieuw bloed. Er is geen weg terug meer.
De laatste maanden ben ik de boeken van Marx / Engels nog eens aan het herlezen. Ik dacht tot voor een paar jaar dat die wel achterhaald zouden zijn, want niet uitgekomen. Het gaat me dan niet om hun ‘revolutie’, maar om de voorspellingen die ze deden. Ze schreven dat het kapitalisme zou uitlopen op concentratie en accumulatie (van geld/kapitaal en macht). Dát is exact uitgekomen als zij beschreven hebben: er komen steeds grotere en steeds minder machtige multinationale ondernemingen, niet alleen op het terrein van productie maar zeer zeker op het terrein van geld/banken, media, ‘advies’ aan overheden en bedrijfsleven, bouw, levering van internet, ICT, logistiek… Volgens die twee zou dat uiteindelijk uitlopen op één echte en volledige samensmelting van Staat en de multinationale ondernemingen:een soort Corporate Government of Staatskapitalisme zoals Marx het weleens ouderwets noemde. Als we nu open en bloot zien (door het onderzoek van ‘Politico’ hoe de Franse Staat onder Macron deels overgenomen lijkt door de Multinationale Consultancy, die niet alleen zijn hele partij uit het niets uit de grond heeft gestampt en hem via de Corporate Media aan het Presidentschap heeft geholpen zien we een eerst volledig gedocumenteerd voorbeeld van wat Marx/Engels voor ogen hadden: de eerste bewezen Corporate State in Europa. Dat is wat er aan de hand lijkt, dat is wat de WEF-agenda is: de vorming van een Totalitaire Corporate State met de nodige franje voor de ‘braven’ die daar dan in meegaan. Het is exact identiek aan de agenda van Mussolini bijvoorbeeld of Hitler.
De nodige franje die erbij zit (nazi’s introduceerden b.v. het ziekenfonds, betaalde vakantieweken, goedkope all-in vakantieresorts voor de werkende man etc.) lijken op het eerste oog communistisch/socialistisch maar zijn het ‘lokken’ van de gewone man voor hun fascistoïde Heilstaat.
Comments are closed.