Immigratie

In de 18e eeuw bestond Amerika vooral uit mensen die noodgedwongen hard moesten werken. Als ze niet de volledige verantwoordelijkheid voor hun eigen welzijn namen dan was er niemand anders om het voor hen te doen en zouden ze de hongerdood sterven.  Iedere immigrant die aan de Amerikaanse kusten arriveerde en die niet wilde werken en verwachtte dat anderen voor hem zouden zorgen, hoefde niet op sympathie te rekenen.

In de 19e eeuw waren de voormalige koloniën de Verenigde Staten geworden. Het land werd opgebouwd en de jongeren van de 18e eeuw werden de ondernemers van de 19e eeuw. Om de groeiende hoeveelheid werk te kunnen volbrengen, waren miljoenen immigranten nodig. Degenen die werden verwelkomd waren degenen die bereid waren om onderaan te beginnen, vaak in slechte omstandigheden te leven, geen rechten te krijgen en zelfs te  concurreren voor zware arbeid. Als ze deze voorwaarden accepteerden, kregen ze de kans om te emigreren en te werken.

In de 19e eeuw breidden de VS zich ook uit naar de westkust, ondernemers voorzagen het land van spoorwegen en creëerden de industriële revolutie – de grootste periode van economische expansie in de geschiedenis van de VS.

In de 20e eeuw werd inkomstenbelasting ingevoerd, nam de Federal Reserve de dollar over en werd de “New Deal” geintroduceerd. Het was een gemengde eeuw van rijkdom die werd gegenereerd door de industriële revolutie, twee wereldoorlogen en toenemende overheidsinvloed.

In de 21e eeuw werden immigranten opnieuw in groten getale aangemoedigd om binnen te komen. Maar anders dan in de 19e eeuw was er weinig sprake van onderaan beginnen, leven in slechte omstandigheden, zonder rechten en de mogelijkheid om te verbeteren.

In tegendeel. Ze waren niet alleen verzekerd van welzijn, scholing en huisvesting, ze zouden helemaal niet hoeven te werken en als ze misdaden zouden plegen, was de vervolging milder over het algemeen. Ze kregen in feite privileges boven die van Amerikaanse burgers.

Tegenwoordig stellen Amerikaanse conservatieven dat de immigratie moet worden ingeperkt omdat immigranten inherent lui zijn. Omgekeerd stellen liberalen dat Amerika is gebouwd op immigratie en dat de weg vooruit is om de grenzen te openen voor iedereen die wil binnenkomen.

Beide veronderstellingen zijn onjuist.

Het is het meest effectieve middel om degenen op de lagere posities te vervangen, aangezien de bestaande werknemers naar hogere posities gaan. Dit is de traditie sinds de  VS bestaat.

Het debat zou in plaats daarvan moeten gaan over welke mensen gestimuleerd moeten worden om te immigreren.

In elk land, in elk tijdperk zijn er altijd mensen die werkethiek en verantwoordelijkheid begrijpen. Zij zijn de producenten. Er zijn ook altijd sommigen die niet willen werken of geen verantwoordelijkheid voor zichzelf nemen. Dat zijn de parasieten.

In de 19e eeuw werd dit eenvoudige principe begrepen en elke immigrant erkende dat als hij niet bereid was te werken en verantwoordelijkheid voor zichzelf te nemen, hij het wel eens niet zou kunnen overleven. Als dat het geval was, waren degenen die hun thuisland verlieten om naar Amerika te migreren natuurlijk producenten. (De parasieten zijn zelfs nooit op de boot gekomen.)

Maar in de 21e eeuw steunt de Amerikaanse regering het collectivistische concept dat potentiële immigranten meer rechten moeten krijgen dan ze in hun moederland hebben gehad. Zelfs tot het punt dat ze rechten zullen hebben die Amerikanen niet hebben. Natuurlijk zullen de mensen die dan komen niet de producenten maar de parasieten zijn.

Laten we dus een vergelijking maken:

Producenten:

Bereid om onderaan te beginnen
Bereid om hard genoeg te werken om zichzelf te verbeteren
Bereid om verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen welzijn
Bereid om de wetten van het gastland te respecteren
Bereid om dankbaarheid te hebben voor de kans om zichzelf te verbeteren

Parasieten:

Terughoudend om banen op laag niveau te accepteren
Niet bereid om te werken om zichzelf te verbeteren
Verwacht dat anderen (de overheid) verantwoordelijkheid nemen voor hun welzijn
Niet bereid om de wetten van het gastland te respecteren
Zullen zelden tot nooit tevreden zijn ongeacht het privilege dat ze krijgen

Waarom prefereren Europese en Amerikaanse overheden de komst van parasieten boven die van producenten ?

Er zijn twee mogelijke antwoorden. Het kan zijn dat de politieke leiders lijden aan waanvoorstellingen – tot het punt dat ze de simpele vergelijking van de arbeidersmentaliteit niet begrijpen.

Of het kan zijn dat de politieke leiders heel goed begrijpen dat de massale immigratie van parasieten destructief is voor hun land, maar ook beseffen dat een dergelijke immigratie hun machtsniveau verhoogt.

In Europa is deze vraag gemakkelijker te beantwoorden. Dezelfde trend vindt daar plaats, en de mensen van letterlijk elk land in de EU roepen luid om de massale golf van parasitaire immigratie te stoppen. Echter de politieke ‘leiders’ en de EU zelf sluiten hun ogen en oren hiervoor en zorgen er voor dat de immigratie niet alleen doorgaat maar zich ook uitbreidt.

Brussel en de overheden weten heel goed dat als er genoeg parasieten in het systeem zijn met kiesrecht, ze altijd zullen stemmen voor een centrale regering die hen rechten geeft. Zodra hun aantal ruim 50% van alle kiezers overschrijdt, zal de collectivistische oligarchie  autonoom worden. Verkiezingen worden zinloos en de macht blijft permanent bij de elite.

In Amerika is het inzicht van de bevolking anders dan in Europa. Ongeveer de helft van de Amerikanen ziet het regeringsprogramma van parasitaire immigratie als een morele verplichting.

En natuurlijk doen zowel de overheid als de media er alles aan om deze propaganda af te dwingen. Ze presenteren aanhangers van parasitaire immigratie als ‘goede mensen’ en tegenstanders als ‘slechte mensen’.

De geschiedenis staat bol van voorbeelden van bevolkingsgroepen die misleid werden door te geloven dat ze ‘goede mensen’ waren omdat ze een idioot beleid steunden dat in feite alleen bedoeld was om de macht van hun regering over het volk te vergroten.

Bron: International Man