2 REACTIES

  1. Eens.

    Redenering: als het strategische doel is om de wereld te domineren, dan is de daarbij behorende strategie controle en beheersing van parlement en overheid (regering en rechterlijke macht).

    De tactische insteek hierbij bestaat uit onwetend houden van het volk m.b.t. macht en systeem (input/output) en ervoor zorgen dat het volk elkaar constant bevecht om zodoende homogeniteit te verstoren en heterogeniteit (broederstrijd) te introduceren.

    De elite (oligarchie) hoeft alleen maar in de gaten te houden dat de oppositie zich niet centraal organiseert en een strategie ontwikkelt.

    Dit betekent dat de 10% van de bevolking die het machtsspel doorziet de doorslag kan geven. De 80% schapen hebben sowieso geen idee wat er aan de hand is en kiezen de zijde van de sterkste partij; in dit geval dat de 10% psychopaten en corrupte actoren.

    Conclusie: de trend van overheersing van het volk door de elite kan uitsluitend doorbroken worden door onderwijs en kennis bij het volk. Dit is een lange weg die minstens twee generaties van opleiding vergt.

    Pas dan kan een lokale bottom-up samenleving worden overwogen.

    • Goed gezegd.
      Het eerste probleem is dat mensen eigenlijk gewoon kuddedieren zijn, de grote kudde loopt blindelings achter hun ‘leiders’ aan. Eigen verantwoordelijkheid is nooit echt gewaardeerd door de meeste mensen. Diezelfde grote meute heeft wel altijd geprofiteerd van de buitenbeentjes, ook als die nooit werden gewaardeerd.
      Echter daar komt het volgende probleem bij; macht trekt corrumpeerbare personen aan. Als we eventjes terugkijken was het zo dat een hertog of koning ZELF ten strijde trok en ZELF risico’s nam. Dat een generaal ZELF aan het front was. Dat is al heel lang niet meer zo, degenen die nu aan de touwtjes trekken blijven heel ver buiten schot en heel ver weg bij iedere vorm van verantwoording afleggen, laat staan de gevolgen zelf te moeten dragen.
      Idealiter zou men een weldenkende, goed opgeleide (waarmee ik bedoel dat ze geleerd hebben HOE te denken, niet WAT te denken) bevolking hebben die keuzes maakt wat betreft wie hen zal leiden, waarbij duidelijke grenzen zijn aan het mandaat en waarbij een enorme openheid is wat betreft het handelen, waardoor er bij herhaaldelijk tegen het belang van de bevolking handelen direct het mandaat kan worden ingetrokken.
      Ik snap heel goed dat de individuele ‘volksvertegenwoordigers’ graag zien dat hoe zij over voorstellen stemmen geheim blijft, maar feitelijk zou dat juist openbaar moeten zijn. Zowel voor partij als voor individu zou er een duidelijk programma moeten zijn met hun kernpunten en een ’trackrecord’met hoe ze er inderdaad mee omgaan. Wie zijn kiezers verraadt door steeds tegen de eigen punten te stemmen moet ter verantwoording kunnen worden geroepen en verwijderd. Bij voorkeur direct gevolgd door een strafzaak met mogelijke uitkomsten als hoge boetes, beroepsverbod en gevangenisstraf. Alleen al het feit dat dat mogelijk zou zijn zou al een hoop ellende kunnen voorkomen.
      Als dat gekoppeld zou worden aan de eis dat politici op geen enkele manier enige vorm van extra inkomen mogen hebben tijdens hun periode van de politieke carriere, noch de eerstvolgende 10 jaar na hun actieve periode op enige manier verbonden mogen zijn met politieke doelen dan zou dat ook helpen. Als je het onaantrekkelijk maakt zal de baan gedaan worden door diegenen die het als een last en een roeping zien ipv diegenen die het zien als een makkelijke manier om zichzelf vet te mesten.

Comments are closed.