President Joe Biden gaat ongeveer 80 miljard dollar inzetten aan verschillende industriele subsidies. Dit omdat veel steden en regio’s van de VS worstelen onder het gewicht van economische stagnatie en sociale achteruitgang. Het is onwaarschijnlijk dat dit het resultaat oplevert zoals voorgespiegeld wordt.
Deze directe subsidies staan in contrast met eerdere federale, plaatsgebonden economische ontwikkelingsprogramma’s, die voornamelijk belastingkredieten gebruikten om investeringen in arme stadswijken en plattelandsgebieden aan te moedigen. Het meeste onderzoek naar deze programma’s – waaronder New Markets Tax Credits (in het leven geroepen door president Bill Clinton), Empowerment Zones (George W. Bush) en Opportunity Zones (Donald Trump) – geeft aan dat ze een verwaarloosbare impact hebben gehad.
In een studie van Regional Science and Urban Economics uit 2019 ontdekten de economen David Neumark en Timothy Young van de Universiteit van Californië uit Irvine bijvoorbeeld dat zogenaamde ondernemingszones ‘voor het grootste deel niet effectief zijn geweest in het terugdringen van de stedelijke armoede of het verbeteren van de arbeidsmarktresultaten.
De conclusies van een werkdocument uit 2023 van hoogleraar financiën Jiajie Xu van de Universiteit van Iowa waren zelfs nog slechter. Xu ontdekte dat het Opportunity Zone-programma feitelijk “leidde tot een afname van de vorming van nieuwe bedrijven” en “de lokale werkgelegenheid negatief beïnvloedde”, terwijl het “weinig invloed had op het aantrekken van de instroom van bevolking of het verminderen van de inkomensongelijkheid”. Waarom? Waarschijnlijk omdat “het beleid ertoe leidde dat meer particuliere investeringen in bestaande bedrijven werden gedaan, waardoor potentiële ondernemers werden afgeschrikt om toe te treden tot en te concurreren met de beter gefinancierde gevestigde exploitanten.”
Hoe ineffectief ze ook waren, de eerdere plaatsgerichte programma’s waren in ieder geval direct gericht op locaties met weinig banen en een hoog armoedeniveau. Het gemiddelde jaarlijkse gezinsinkomen voor Opportunity Zones bedroeg aanvankelijk ongeveer $33.000. De subsidies waar Biden voor pleit zijn minder doelgericht.
‘Elke Amerikaan die bereid is hard te werken’ zou in staat moeten zijn ‘zijn kinderen op te voeden met een goed salaris en hun roots te behouden waar ze zijn opgegroeid’, verklaarde Biden in juni.” Als voorbeeld noemde hij nieuwe halfgeleiderfabrieken waar werknemers zonder universitair diploma zes cijfers konden verdienen.
Maar die fabrieken worden niet gebouwd in de armste delen van Amerika. Bijna de helft van de 80 miljard dollar aan plaatsgebonden financiering is gericht op halfgeleiderfabrieken, zoals toegestaan door de CHIPS and Science Act. Veel van de bedrijven die het geld zullen ontvangen, kondigden de bouw van nieuwe fabrieken aan maanden voordat Biden die wet in augustus 2022 ondertekende, en ze vestigen hun faciliteiten op plaatsen die zinvol zijn voor hun bedrijven.
In september 2021 zei Intel bijvoorbeeld dat het twee nieuwe fabrieken aan het bouwen was in Chandler, Arizona. De daaropvolgende januari onthulde het bedrijf plannen voor nog eens twee fabrieken in New Albany, Ohio. Het gemiddelde gezinsinkomen bedraagt $91.000 in Chandler en $206.000 in New Albany. Het gemiddelde gezinsinkomen in de VS bedraagt net geen 71.000 dollar, terwijl de armoedegrens net onder de 28.000 dollar ligt voor een gezin van vier.
Er worden enkele nieuwe fabrieken gebouwd in steden met een gemiddeld gezinsinkomen onder het nationale gemiddelde. Maar de armste hiervan is Sherman, Texas, de toekomstige thuisbasis van een nieuwe fabriek van Texas Instruments, waar het gemiddelde gezinsinkomen $54.000 bedraagt.
Kortom, de plaatsgebonden programma’s van Biden zijn niet echt bedoeld om Amerikanen te helpen ‘hun wortels te behouden’ op plaatsen die nog steeds ‘worstelen onder het gewicht van economische stagnatie en sociale achteruitgang’.
Bron: ReasonÂ
Dit is allemaal zo oud als de weg naar Rome, overheidsinvesteringen werken nooit. Niet in de VS, niet in Duitsland – waar ze een kleinigheidje miljarden in het voormalig communistische Oost-Duitsland gedumpt hebben – niet in Italie; nergens niet. Daarom is ontwikkelingshulp ook zo zinloos.
Wat werkt is belastingen verlagen, eigendom beschermen en dan produceren en handelen.
Maar goed, als politicus moet je natuurlijk net doen alsof je dat niet begrijpt anders moet je jezelf op rantsoen gaan zetten.
De dingen die er toe doen voor een bedrijf ontwikkelen ze voor eigen risico en rekening. De dingen die een rol kunnen spelen voor de dingen die er toe doen, willen bedrijven wel ontwikkelen met behulp van subsidie. Vaak komt dat, omdat de regelingen die aan de subsidie kleven onaantrekkelijk zijn voor bedrijven. Bedrijven mogen bijvoorbeeld de ontwikkelde know how niet exclusief gebruiken. Het is wellicht wat kort door de bocht, maar de know how ontwikkeld met subsidie zal veelal tweederangs zijn.
In een corporatistische economie investeert de overheid alleen in projecten waar geen normale business case voor is en waar per definitie geen winst uit te halen is. Als dat wel zo was hadden bedrijven en venture capitalists er allang zelf geld in gestoken.
Corporatisten (bedrijven en belangengroepen) laten de overheid belastinggeld in zo’n verliesgevend project pompen om dit geld direct zelf op te kunnen strijken of om risicoloos de basis te leggen voor een toekomstig businessmodel dat wèl van zichzelf winstgevend is.
Typische voorbeelden zijn de mondkapjesdeal van Sywert van Lienden, de ontwikkeling van de atoombom in het Manhattan Project, het plaatsen van een man op de Maan als prestige project tijdens de Koude Oorlog, en de ontdekking van Amerika door Columbus, die het geld voor deze onderneming kreeg van koning Ferdinand en koningin Isabella van Spanje.
Vooral het Maanproject zou nooit door bedrijven en durfinvesteerders zijn gefinancierd, omdat het om een zeer groot bedrag ging met een zeer groot risico om het volledig kwijt te raken. Pas nu overheden de technologische basis voor bemande ruimtevaart hebben gelegd, zie je commerciële bedrijven hierin investeren.
Dat verschil in keuzes kan voortvloeien uit de respectieve doelstellingen en de termijn waarop je winst denkt te kunnen behalen of een eventueel verlies wel of niet je ondergang betekent.
Zeker. Maar bedrijven en durfkapitalisten hebben gewoonlijk een klein percentage investeringskapitaal waarmee ze grotere risico’s kunnen nemen. Je moet uiteraard nooit gokken met een bedrag dat je faillissement betekent als je het kwijtraakt.
Zo is het risico van echt innovatieve research projecten heel hoog. 8 van de 10 R&D projecten mislukken en dat geld van je kwijt. De paar die op termijn wel iets opleveren moeten voldoende cash genereren om dit verlies te kunnen dekken en je tevens nog een gezonde winst te geven.
Veel bedrijven subsidiëren intern hun verliesgevende produkten om uiteindelijk een cashcow uit aanverwante producten of diensten te genereren. Zo verkocht Sony hun dure PlayStation jarenlang tegen kostprijs of zelfs met verlies om marktaandeel te kopen. Zo legden ze de basis voor hun zeer winstgevende games en entertainment producten en diensten.
Durfinvesteerders vragen gewoonlijk een zeer hoge ROI (25-50%) om de grote verliezen uit de meeste van hun investeringen te kunnen dekken.
Die bedrijven trokken allemaal naar lage lonen landen, toch? Die Amerikaanse bedrijven. Auto indiustrie etc
Globalisme, waarin de bedrijven gewoon kiezen voor de laagste lonen en de walgelijkste sweatshops (al mag dat vast niet gezegd worden, straks ‘beledig’ je nog ‘een ondernemer’)
“allemaal”? De vraag kan ik niet beantwoorden. Ook niet als het slechts om sommige zou gaan. Zoek dat uit. Wie weet. Jij beweert het. Dan zal het vast waar en juist zijn. Bedrijven kijken naar meer elementen. Ook al betekent dat meer loon betalen.
Wat doe je hier nog? Ga op Joop.nl het kapitalisme framen. Daar krijg je vast bijval van andere linkse idioten met een halve hersencel.
Het mag wel gezegd worden. Het is alleen ontzettend dom. Zoals zo ongeveer alles wat je zegt dom is en gespeend van elke elementair economisch begrip. Daarom vind je socialisme ook zo leuk. Als je wel wat van economie zou begrijpen, zou je immers geen socialist zijn. Zo simpel is het nu eenmaal.
Niets van economie begrijpen en dan toch graag over politieke-economie praten, tevens filosoferen over geidealiseerde politiek-economische samenlevingen. Dat wordt een moeilijk verhaal als je weinig tot niets begrijpt van de basis. Gevolgmatig noem je jezelf het ene moment een anarchist, dan ben je plotseling een sociaal-democraat. Hopla, alsof er nauwelijks verschil is tussen die twee varianten. Je bent vooral een luldebehanger, zoals er zovelen zijn in het links-radicale wereldje. En ik kan het weten want ik heb er tussen geleefd.
De mensen in zogenaamde lage lonen landen staan in de rij voor een baan in een fabriek van een westers bedrijf. Zelfs artsen en academici zeggen hun baan op en gaan in een ‘sweatshop’ werken. Dit omdat ze erop vooruitgaan. Alleen een gehersenspoelde communistische kakkerlak denkt dat die mensen uitgebuit worden. Merk op dat uitbuiten een marxistische term is. De salarissen mogen dan wel flink lager zijn dan in bv NL, de kosten van het levensonderhoud zijn dat ook en je kunt met veel minder geld goed uitkomen. Dat zijn rekensommetjes die de mensen in die landen veel beter kunnen maken dan jij.
Goed gezegd.
Ja, ja, ja Youp. Wat een scherpe/harde woorden van jou
Economie is theorie. En correspondeert daarom vaak niet met de werkelijkheid. Een wereldbeeld alleen gebaseerd op ‘de economie’ is een nogal mager wereldbeeld. Een ietwat autistisch wereldbeeld.
Ben ik anarchist? Ik zie mijzelf meer als existentialist. Die traditie, past het beste bij mij. Er is wel wat overlap, tussen de twee denkrichtingen. Beide zijn individualistisch ingesteld.
Ja, je snapt de nuance niet. áls we uitgaan van een staat, dán denk ik dat de sociaal democratie beter functioneert dan het bizarre neoliberale programma. Snap je de nuance?
Ik zie mijzelf verder niet als ‘links radicaal’. Ik heb niet zoveel met Che Guevara en met communisme etc. Verder. Radicaal links is min of meer een sekte, meestal. Dat neemt niet weg dat deze mensen soms de vinger op de zere plek leggen en vragen stellen die liberalen in hun naïviteit niet durven te stellen
Het feit dat je zo emotioneel reageert, betekend dus dat ik ergens een snaar geraakt heb. Ergens knaagt er iets aan je. Ergens weet je dat ik heel misschien een punt zou kunnen hebben. Maar dan zou je hele rooskleurige wereldbeeld in elkaar storten.
Als ik onzin zeg, waarom dan al die emoties ?
Je scheldwoorden zijn geen argumenten
Het is ook altijd makkelijk, om als westerling te oordelen over de mensen in de derde wereld. Ja, ze stellen zich aan ! Ja, het is geweldig daar ! Het is makkelijk, als je zelf niet in die positie zit. En dat snappen we alleen als we sociale/emotionele intelligentie hebben, wat veel autistische libertariers niet hebben.
https://michaelkleen.com/2017/03/06/do-sweatshops-belong-in-a-free-market/
Ik reageer helemaal niet emotioneel. Ik scheld je uit omdat je dom en vervelend bent en omdat je uit je nek lult. Economie correspondeert niet met de werkelijkheid. Ach, werkelijk. Je lult gewoon maar wat. Je hebt geen idee wat je zegt.
Ook oordeel ik niet over mensen in de derde wereld. Die mensen oordelen zelf door te kiezen voor een baan in een fabriek, wat jij denigrerend een sweatshop noemt. Jij wilt hen dat afpakken blijkbaar want je bent het er niet mee eens. Of wacht, nee – misschien wil je het hen toch niet afpakken. Want je weet helemaal niet wat je vind. Even doorvragen en dan wordt dat steeds weer heel snel duidelijk. Het enige wat je weet is dat je de huren te hoog vind en de uitleg en antwoorden die je hier krijgt zijn te ingewikkeld en te omslachtig voor je, dus dat vind je niks.
Uit.
Rot eens op met je domme gezeik. Zoals Peter de Jong al eerder heeft aangegeven, ga lekker zitten schijten bij de Joop en neem die schijt Belg en kobus prettig mee. Iedereen hier is er helemaal klaar mee en dat begrijp je nog steeds niet. Dom triest kadaver.
Wat akelig, jongens
@nayakosadashi2022
Let maar niet teveel op ‘ons takkie’. Graftak is de dorpsgek van de vrijspreker. Als je nog even doorgaat gaat zij stampvoeten en met poep gooien. Dan wordt het echt grappig.
de belastingdruk zal verder gaan oplopen nu zo’n 50% naar 70%, van de 100 euro mag je er 30 houden.
er zijn burgeroorlogen die gefinancieerd moeten worden
die centen daar thuis zijn de onze!