Is je libertarisme zwaartekracht bestendig?

Vrijspreker: Soms wordt wel eens gezegd “in een neerstortend vliegtuig zitten geen atheïsten” Hoe is dat van toepassing op libertariërs?

Opperdienaar: Het idee is dat als je maar wanhopig genoeg bent, je vanzelf wel in een God gaat geloven en irrationeel wordt. Atheïsten hebben alleen een grote mond zolang het goed gaat.

Libertariërs die het non agressie principe en eigendomsrechten een logische en morele basis voor de samenleving vinden, worden daar ook vaak van beschuldigd. Uiteindelijk als ze kinderen hebben willen ze toch dat de roverheid drugs verbiedt. Of als ze oud worden, willen ze toch AOW (wat altijd tegen Ayn Rand gebruikt wordt). Het domste niveau van dit argument is ‘maar je gebruikt de wegen, dus je bent hypocriet’ Je kunt natuurlijk prima tegen wegen/rechtspraak/oudedagsvoorziening/drugspreventie zijn, zonder dat je wilt dat de roverheid daar een monopolie op krijgt dat met geweld verdedigd wordt. Als die dwang tegen je zin toch gebruikt wordt, is er ook niets mis mee om van een pensioenverzekering, de uitkering te willen zien waar ja al die tijd aan hebt moeten bijdragen.

Maar als we de domste vorm van dit argument even buiten beschouwing laten, blijft het argument over dat in een neerstortend vliegtuig, iedereen geregeerd wil worden en dat dit de meest zuivere vorm van iemands mening is ‘als hij doodsangsten uit staat’.

Vrijspreker: Want er is niemand anders die een neerstortend vliegtuig kan redden dan een functionaris die vergunningsmachtig is en waaraan men gehoorzaam dient te zijn op straffe van geweld?

Opperdienaar: Hier kom je denk ik het verschil tegen tussen de libertariër die op logische gronden tot de conclusie is gekomen dat een onvrijwillige  gehoorzaamheidsplicht van 1 mens aan een ander nergens op gebaseerd is en dus niets oplost en aan de andere kant iemand die libertariër is op zijn gevoel. Ik denk dat de eerste beseft dat het neerstorten van een vliegtuig niet voorkomen gaat worden door een gehoorzaamheidsplicht, maar de tweede soort capituleert. Hij is tegen geïnstitutionaliseerd geweld, maar is bereid een wereldregering te accepteren als er een ernstige pandemie is, een buitenaardse invasie, een aardse invasie/oorlog, een natuurramp, grensoverschrijdende klimaatverandering het is op te rekken tot ’tenzij er armen zijn’ of ‘stikstof zorgt dat er iets meer plantensoort A groeit ten opzichte van plantensoort B’.

Dit soort mensen sluiten zich uiteindelijk toch altijd aan bij andere mensen die zich ook zorgen maken over hetzelfde en dit met een gigantische totalitaire bureaucratie te lijf willen gaan.

Vrijspreker: Hoe komt het dat bij paniek, veel mensen toch te bewegen zijn een overheid te steunen, maar het nog steeds vreemd zouden vinden om hun toevlucht zoeken tot het prevelen van ‘abacadabra, hocus spocus’ als oplossing?

Opperdienaar: Indoctrinatie zal zeker een rol spelen. Niet veel mensen zullen zich tot Zeus of Wodan bekeren, maar ooit was dat wel het geval. Het gegeven dat het niet lukt bij kleine groepen doet ook denken dat het te maken heeft met de evolutie van ons brein voor kleine groepen. Het is zeker niet het track record van een roverheid bij het oplossen van problemen. De roverheid strijkt wel vaak met de eer van een probleem dat zich natuurlijk oploste (bijv. kinderarbeid of Covid) door er een wetje tegenaan te gooien als de trend al gezet is. Voor de parade stappen en doen alsof je er leiding aangeeft. Dat doet sommige onderdanen denken dat de roverheid wel degelijk ooit grote problemen oploste.

Covid fear leading to the dark side. (1)