Rusland en China domineren nucleaire electriciteit

Volgens recente rapporten zijn Rusland en China momenteel toonaangevend in de wereld op het gebied van de opwekking van kernenergie, wat toevallig ook continu, ononderbroken elektriciteit zonder uitstoot is. Er worden momenteel ongeveer zestig kernreactoren gebouwd in vijftien landen, met name in China, India en Rusland. Samen zijn China en Rusland goed voor 70 procent van de nieuwe kerncentrales.

De Verenigde Staten, die ooit voorop liepen op het gebied van kernenergie, blijven nu achter met slechts een handvol nieuwe reactoren in aanbouw. De dominantie van Rusland en China zal nog groter worden omdat zij zwaar investeren in nieuwe technologie en hun kernenergieprogramma’s uitbreiden.

Veel van de volgende generatie kerncentrales zullen een nieuwe vorm van verrijkt uranium nodig hebben – High-Assay, Low-Enriched Uranium (HALEU) genaamd. Rusland is momenteel het enige land dat HALEU produceert, wat gelijk een enorm nadeel is voor de VS.

De mondiale vraag naar betaalbare, betrouwbare, veilige en schone elektriciteit stijgt als gevolg van toenemende veiligheidsproblemen en ambitieuze klimaatverplichtingen. Tegenwoordig zijn zowel Rusland als China koploper ten opzichte van de VS als het gaat om het aantal overeenkomsten waaraan de verkoop van hun kernenergieapparatuur en de bijbehorende diensten is gekoppeld.

Twee van Amerika’s voornaamste concurrenten op het gebied van de nulemissie-opgewekte elektriciteit zijn toevallig ook grote geopolitieke rivalen: voor Rusland en China is de export van kernwapens niet alleen lucratief, maar ook een effectief middel om geopolitieke invloed uit te oefenen. Wanneer Russische en Chinese nucleaire staatsbedrijven nucleaire hardware en apparatuur exporteren, mogen zij de normen bepalen op het gebied van veiligheid, beveiliging en non-proliferatie. Bovendien structureren Rusland en China hun overeenkomsten gewoonlijk met langetermijnfinanciering en de levering van nucleaire brandstof, wat betekent dat het een manier is om de  banden op lange termijn te versterken en hun waarden te exporteren.

De VS waren ooit de dominante mondiale leverancier van civiele nucleaire technologieën, maar die marktpositie is sindsdien uitgehold door de opkomst van nieuwe internationale leveranciers, onder leiding van Rusland en China.

Moskou en Peking maken gebruik van gezamenlijke R&D-overeenkomsten om partners vertrouwd te maken met hun technologieën. Via deze regelingen nodigen Rusland en China studenten uit partnerlanden uit om te trainen en te studeren aan binnenlandse universiteiten en instituten. Uiteindelijk kunnen deze inspanningen de beslissing van de cliëntstaten beïnvloeden zodra de aanschaf van civiele nucleaire technologieën serieus begint.

Rusland en China lopen voorop in harde overeenkomsten, en hun aanwezigheid op de internationale markten groeit. In de afgelopen jaren was Rusland verreweg de grootste exporteur van kerncentrales ter wereld is in termen van geplande en in aanbouw zijnde reactoren – Rusland heeft harde MOU’s met 45 verschillende landen. De Russische greep op de handel in kernenergie wordt alleen maar sterker.

Ook al is de opkomst van het land als mondiale leverancier van kernenergie relatief recent, toch leidt zelfs China de VS wat betreft harde overeenkomsten met 13 landen. China plant ook ambitieuze uitbreidingen van kernenergie in eigen land, waardoor het land een aanzienlijke industriële basis krijgt voor de export.

Niet alleen zijn veel van deze buitenlandse landen klaar voor een aanzienlijke inzet van door kernenergie opgewekte elektriciteit, de vraag naar kernenergie stijgt wereldwijd nu de bezorgdheid over de elektriciteitsveiligheid van het allergrootste belang wordt en de noodzaak om CO2 neutraal te worden steeds groter wordt.

Concurrentie op de internationale markt voor kernenergie is een zaak van hoge politiek. Om boven de concurrentie uit te stijgen heeft Amerika een coherente en strategische visie nodig als leidraad voor hun beleid op het gebied van kernenergie en civiele nucleaire export, om te kunnen concurreren met Rusland en China.

Helaas, terwijl Amerika en een paar andere Europese landen zich blijven concentreren op het bevrijden van de wereld van fossiele brandstoffen, voor slechts zo nu en dan elektriciteit opgewekt uit wind en zonneschijn, trekt Amerika zich terug uit de race van de kernenergie-industrie en geeft die rol over aan Rusland en China.

Bron: Wattsupwiththat