ONTWIKKELINGSHULP *)

Ontwikkelingshulp helpt in de meeste landen niet het land te ontwikkelen. Het assisteert inefficiënte en corrupte regimes wel om de status quo te handhaven en alle inefficiënties, overbodige regels en ambtelijke belemmering van het ondernemerschap te bestendigen tot vermoedelijk ergens in de volgende eeuw of later.

Ontwikkelingshulp bevordert daarom niet de ontwikkeling van een land, maar vertraagt, belemmert en corrumpeert deze.

Toen ik enige jaren geleden Yemen bezocht, verbaasde het mij in het geheel niet te ontdekken, dat Nederland met vijftig miljoen gulden per jaar na Japan en Duitsland de derde donor was.

Het land bleek vrij achterlijk. Hoe achterlijk dan wel?

Bij een overheidskantoor in de hoofdstad moest ik voor iets een vergunning halen. Daartoe was het nodig, op een kamer van dit kantoor een rij dames af te werken die alle een handtekening of stempel op een formulier moesten plaatsen.

Het interessante was, dat de dames allemaal van top tot teen in een zwart gewaad gehuld waren, dat alles, maar dan ook alles bedekte. Ik kon dus niet zien, met wie ik te doen had, laat staan dat ik een conversatie met de wellicht charmante dames kon entameren. Ze zagen er allemaal hetzelfde uit: een soort zwarte poppen waarvan noch vorm, noch inhoud zich uitdrukten.

Ik vraag mij af, welke Nederlandse belastingbetaler zich ervan bewust is dat zijn belastingcentjes naar een dergelijk land gaan en tevens hoeveel Nederlanders met dergelijke dotaties accoord gaan.

Jarenlang had Nederland een Minister voor ontwikkelingszaken (Pronk), die goed was in het zwelgen op feesten, recepties en partijen op weg naar en in de landen die hij royaal met aan de Nederlandse belastingbetaler ontspruitende geldstromen bediende. Deze minister verkeerde vaak al voor het aan boord gaan van het vliegtuig in beschonken staat. De gezagvoerder van Garuda Indonesian Airways zag zich dan ook genoodzaakt zijne excellentie voor het begin van de reis uit het vliegtuig te laten verwijderen.

Adam Smith vestigt in zijn werk reeds de aandacht op de opmerkelijke tolerantie van de Nederlandse belastingbetaler voor een hoge belastingdruk. Een troost is er in ieder geval dat wanneer straks Nederland tot armoede zal zijn vervallen en zelf een hulpontvanger wordt, Yemen, alle Afrikaanse republieken en vele andere landen ongetwijfeld terstond de helpende hand uit zullen steken en grote sommen hulpgelden en -goederen zullen zenden.

————————————————–

*) infezonden door Hugo van Reijen