Ontwikkelingshulp: witwassen belastinggeld door overheid.

In 1958 gaf mijn docent Latijn J., van Leeuwen zijn eindexamenklas het advies mee:” Jongens , ga in de ontwikkelingshulp: dat is de toekomst!
“Vele jaren later realiseerde ik mij dat zijn woorden van een visie getuigden, waarover in die tijd weinigen beschikten !

De overheid kon zich door middel van het verstrekken van ontwikkelingsgelden tot een van de grootste witwassers ontwikkelen en daarmee velen een plezier doen!
Enige dagen geleden zat naast mij in het vliegtuig van Bangkok naar Manila een Nepalees die mij in kleuren en geuren uiteenzette, hoe de gelden voor een brug in Nepal, verstrekt door een ontwikkelingsinstelling:
-voor 50 procent verdwenen op regeringsniveau
– van de overige 50 procent verdween de helft op districtsniveau
– van de resterende 25 procent verdween de helft op lokaal niveau.
Raju Rai vertelde mij dat bij dergelijke projecten tien tot twaalf procent uiteindelijk besteed wordt aan het bouwen van de brug !

Vanaf de directiekamers in de World Bank , de IMF en de Asian Development Bank tot en met de cantines waar de liftboys en schoonmakers hun lunch verorberen, vanaf de presidentiele paleizen in de onontwikkelende landen tot en met de man die daar sinaasappelen verkoopt op de markt : iedereen weet uitstekend hoe de vork in de steel zit . De ontwikkelingshulp is een goudstroom die dag en nacht neerdaalt in de diepe zakken van het ambtenarendom in de ontvangende landen : een stroom die steeds meer honger opwekt en waar nu miljoenen ambtenaren overal ter wereld aan verslaafd zijn!
Met het uitvinden van de ontwikkelingshulp aan het einde van de vijftiger jaren vonden westerse overheden een fantastische manier om de bij de belastingbetaler ontvreemde gelden te wassen en door te sluizen op een volkomen legale manier. Hiermee ontstond langzamerhand een van de grootste witwasindustrieen van gestolen gelden ter wereld!

Bijna iedereen is tevreden met het resultaat:
– de distribuerende politici die zich bij hun stemvee kunnen laten voorstaan op hun diep- sociaal en -menselijk beleid
– de ontwikkelingsbazen bij IMF, World Bank, Asian Development Bank en andere instituten die dagelijks in hun inderdaad comfortable limousines als welgevoede bijen af- en aanzoemen.
-de verschillende lagen politici en ambtenaren in de ontvangende landen
– de inwoners van de dorpen voor wie er ook hier en daar een kruimel valt
De enige die er wellicht minder gelukkig mee is, is de belastingbetaler, die geneigd is op zoek te gaan naar zijn eigen witwasmethode.
Hugo van Reijen