Het zal niemand ontgaan zijn. Het is weer formatietijd! Een tijd waarbij de zweren en builen van democratie als meerderheidsstelsel weer in alle pracht en praal tot uiting komen.
Waar men aanvankelijk dacht dat deze ellenlang zou gaan duren, wijst alles er nu op dat er nog maar enkele weken te gaan zijn. De gemiddelde kabinetsformatie duurt 78 dagen. Niemand had verwacht hieronder te zullen blijven. Men had eerder een formatie verwacht in de buurt van de recordlengte van meer dan 200 dagen. Toch is een korte formatie nu niet langer uit te sluiten. Alle zeilen worden bijgezet om maar zo snel mogelijk een ‘levensvatbaar’ kabinet in elkaar te puzzelen. Echter, strijkt dit feit niet tegen de haren van iedere zelfbenoemde democraat in? Immers is het zo niet noodzakelijkerwijs de meerderheid die in het kabinet komt maar eerder de selectie partijen die het beste samen door een deur kunnen.
Weliswaar is de vertegenwoordiging in de Tweede Kamer evenredig aan de stemmen.
Maar het kabinet dient, aldus de politieke consensus, geformeerd te worden aan de hand van ‘verliezers’ en ‘winnaars’. Een belachelijke notie, het hardst nog bevochten door Femke Halsema en haar perverse ‘bomenverkrachters’.
De democratie is namelijk gebaseerd op ‘evenredige vertegenwoordiging’ en niet op de groei in zetelaantal van partijen.
Dat de SP veel zetels heeft gewonnen bij de verkiezingen geeft deze totaal geen voorrang bij kabinetsformatie; de CU idem dito. Het betekent enkel dat meer mensen vertegenwoordigd kunnen worden. Groei geeft niet meer rechten dan absolute aantallen.
Naast de irrelevantie van groei in het staatsrecht is er ook nog een groot probleem met de evenredige vertegenwoordiging binnen ons staatsbestel. Neem nu bijvoorbeeld de CU.
Maar een zeer klein deel van de bevolking kan zich vinden in de standpunten van deze partij over abortus, euthanasie en tal van andere zaken. Echter, omdat deze partij zich gewillig toont om de PvdA en het CDA aan een kabinetspositie te helpen krijgt zij wel de kans op een kabinetsplekje. Het is dus niet eens zo dat partijen met de meeste stemmen in het kabinet komen. Maar dat partijen die het best kunnen samenwerken in het kabinet komen.
Dit laatste verklaart o.a. de rol die het CDA de afgelopen jaren heeft vervuld. In wezen doet deze partij, zo mogelijk, nog minder aan stelling name dan welke andere partij dan ook.
Uiteraard zitten alle partijen nogal dicht bij elkaar wat standpunten betreft. Maar het CDA houdt zich al jaren volledig op de vlakte. En hierin zit de truc om telkens weer in het kabinet te komen. Bij enkele voorgaande verkiezingen had de PvdA met een nagenoeg gelijk of zelfs groter zetelaantal nauwelijks kans op een kabinetplek vanwege het feit dat zij een stelling innam. Het CDA daarentegen excelleerde in haar neutraliteit en was, en is, dus de ideale partij voor kabinetsformatie. In die zin is er dan ook wel iets te zeggen voor de integriteit van de SP.
Deze partij kon niet in één kabinet met partijen waarmee ze het oneens is en nam hierin dan ook geen plaats. Natuurlijk speelt daarbij ook het electorale gewin dat oppositie de SP oplevert maar toch getuigt deze terugstap van enige integriteit. De gluiperige PvdA en CDA onderhandelaars gaan blind voor de macht en geen compromis zal ze te ver gaan om deze te verkrijgen. De CU lift achteroverhangend mee op de stemmen van de twee grootste partijen en geniet van alle walgelijke calvinistische gematigdheid die het drietal partijleiders kunnen produceren.
Democratie is al een vunzig oud wijf. Maar om die dan ook nog eens te verkrachten, is niet alleen hypocriet, het getuigt bovendien van bijzonder slechte smaak!
Dit is inderdaad een goede observatie. Democratie op zich is al geen garantie voor rechtvaardige wetgeving, maar waarom is het niet mogelijk om de Kamer als wetgever te houden, en de Regering slechts als uitvoerder hiervan? Waarom moet de Regering een bepaalde samenstelling hebben en waardeloze ondemocratische compromissen sluiten, omdat dat "een meerderheid" oplevert? Het is net zo makkelijk om als partij gewoon per wetsvoorstel voor of tegen te stemmen op basis van je verkiezingsprogramma. De Regering wordt sowieso beheerst door een leger ambtenaren, die net zo goed het beleid van de Kamer kunnen uitvoeren i.p.v. dat ze ook nog eens zelf eindeloze onnodige regels verzinnen. Nog beter lijkt me dat we voortaan wetten alleen via referendum maken. En het allerbest lijkt me dat gewoon zo min mogelijk zaken aan het collectief worden gelaten en zoveel mogelijk individueel wordt gekozen.
Comments are closed.