Als (klassiek) liberaal word ik over het algemeen verondersteld een luie instelling te hebben. Ik zou, als waarschijnlijk toekomstige werkgever, achterover gezeten mijn werknemers uitbuiten en, mocht ik ooit de politieke arena betreden, word ik verondersteld ook daar weinig uit te voeren. Export is immers niet mijn forte. Echter, omdat ik politiek maar viezig vind en tevens aan lichte smetvrees lijd, is het hoogst onwaarschijnlijk dat ik mij zal wagen aan dergelijke capriolen.
Ik drijf echter bezijden het onderwerp dat ik zelf aansnijd. Vandaag wil ik namelijk een heerlijke taart aansnijden. Luie mensen, en zo word een liberaal als ik nu eenmaal betiteld, zijn namelijk ook vaak dikke mensen. Nu ben ik zelf de corpulentie nog lang niet nabij. Ik kan u echter vertellen dat ik deze niet als bezwaarlijk zou ervaren. Het is dan ook schrijnend hoe moedertje overheid mij de kansen hierop wil ontnemen. Een bekende frase binnen het objectivisme is: “You can’t have your cake and eat it” In Nederland kun je geen van beide; hier zijn ze nog in staat accijns op die cake te heffen!
Ik zag gisteren, tijdens mijn rijles, hoe een hoogst omvangrijke man genoeglijk met zijn hond over straat flaneerde. Toen ik mijn rijinstructeur op de opvallende verschijning attendeerde, repliceerde deze dat de betreffende man wel eens mag gaan ‘Sonja Bakkeren’. Waarop ik bescheiden bemerkte dat de man allicht Sonja Bakker had opgegeten. Honen en spotten zijn echter niet de enige reden dat obesitas deugdelijk kan zijn. Naast amusementswaarde voor de omgeving en, als men de nodige zelfspot bezit, voor men zelf, is er ook het simpele plezier van de weg naar overgewicht. Een term die ik de laatste tijd, met een licht ironische ondertoon, als tegenstrijdig ben gaan beschouwen. In sommige Aziatische culturen is omvang een teken van welvaart. In de Westerse wereld is dit aanzien echter, met de komst van goedkoop vet, snel vergaan. Een schande in mijn mening. Het is al niet meer mogelijk, door het walgelijke calvinisme, je met stijlvolle beschaafde kleding te vertonen en te onderscheiden van anderen zonder aangevallen te worden. Nu is het ook niet meer mogelijk om met behulp van lichamelijke eigenschappen jezelf van de meute te onderscheiden.
Als levensgenieter, omringd door bierbuiken van elk formaat, kan ik me verbazen over de waanzin waarmee zowel de wetgevers als particuliere instanties een hoogst persoonlijk natuurrecht schenden of tegen plachten te gaan. Uiteraard staat het eenieder vrij, tegen ‘ongezond’ eten te protesteren. Het gaat echter véél te ver wanneer men accijns gaat heffen op eet en drinkgewoontes. Een gevaar dat ons constant boven het hoofd hangt, is de mogelijke accijns op vet eten. Zover is het gelukkig nog niet maar gaat u eens na waar we nu al mee te kampen hebben. Financiële pressiemiddelen worden toegepast op alcohol en tabak, welke ik, voor het gemak, in mijn beschouwing ook maar even meeneem. Voorts is de culturele inmenging van de overheid, in het kader van kaderschepping, dagelijks zichtbaar. Een calvinistische cultuur van burgerlijke bescheidenheid ontneemt ons met beschuldigende ogen het plezier van een ouderwets zeven gangenmenu. Foie grass is een faut pas en zelfs een, met het oog op de vertering, gezonde consumptie als een digestief wordt bestempeld als decadent!
De ironie van het geheel is dat niet de burger een dieet behoeft maar de overheid die hem dit dieet opdwingt. Het blijft echter niet bij ironie. Schrijnend is tevens de wijze waarop de overheid de accijns over mijn souper opsoupeert; voedingscentra, voorlichting op school en andersoortig verjubelend verraad kosten de burger jaarlijks vele miljoenen onrechtmatig verkregen accijnseuro’s! Ten slotte wil ik een protestsuggestie doen: eet smakelijk!
Leuk geschreven. Ikzelf vraag me altijd af wat politici die accijns beplijten werkelijk willen. Willen ze nou echt dat alcohol, cannabis en tabak totaal niet meer gebruikt door mensen? Je ziet ze namelijk zelf vaak genoeg drinken..
Is "overheid" op zichzelf niet al een contradictio in terminis? Hoe is het mogelijk een organisatie mede-opdracht te geven algemene en specifieke verboden en geboden op te leggen, die men niet wil?
corpulentie wordt niet meer beschouwd als teken van welstand, maar als het gevolg van gebrek aan discipline, als teken van domheid.
Dat de overheid voorlichting geeft over de risico’s van overgewicht lijkt mij redelijk.
Eveneens redelijk lijkt het mij als een verzekeringsmaatschappijen de premie verhoogt in geval van riskant gedrag.
En als de overheid dan toch voorlichting geeft moet tevens worden benadrukt dat geen mens zich voor zijn welvaart schuldig hoeft te voelen.
Uitstekend artikel! Gelukkig begin ik ook een kentering te zien. Enerzijds is er nog steeds de gecombineerde druk van de overheid, de anorexiamode en de gezondheidsmaffia, anderzijds zie je ook al reclames die mollige mannen en vooral vrouwen gebruiken als middel om hun produkten te slijten. En als bedrijven dat doen, is er maatschappelijk al een basis voor.
Misschien is het een reactie op de enorme druk die vooral op vrouwen wordt gelegd en waarbij de term ‘obesitas’ wel erg snel in de mond wordt genomen. Er zijn hele dikke mensen die duidelijk veel (fysieke) last hebben en zonder hulp het niet redden. Maar de overheid lijkt nu af en toe zelfs mollig al als ongezond, ongewenst en immoreel te betitelen. We moeten slank zijn, gespierd, sportief. Alsof het ideaalbeeld zo uit Nazi-Duitsland en de Sowjet-Unie is overgenomen, maar dan nu met ‘gezondheid’ en ‘geluk’ als ideologie.
Hopelijk komt er weer een tijd dat rubensvrouwen de (esthetische) standaard worden, al is het alleen maar om de meeste vrouwen af te helpen van een slecht zelfbeeld, depressiviteit en algeheel ongemak, waar de overheid aan bijdraagt en wat nu al veel ergere maatschappelijke gevolgen heeft dan door die paar ernstige dikkerds wordt veroorzaakt. Hoeveel op zich gezonde vrouwen lopen niet in therapie vanwege het ook door de overheid gestimuleerde ideaalbeeld? Hoeveel ziekteverzuim wordt daardoor veroorzaakt?
OK, ik heb er persoonlijk belang bij. Als slanke man (zo eentje die kan eten wat hij wil) gaat mijn voorkeur uit naar mollige en rubensvrouwen. Of zal ik straks ook accijns of een boete moeten betalen als ik met een mollige vrouw naar bed ga? Of komt de (op)voedingspolitie van Rouvoet c.s. mij ophalen? Want ohjee, stel dat mollige en dikkere vrouwen eens merken dat ze aantrekkelijk zijn en daardoor een positief zelfbeeld krijgen of zelfs een rolmodel en voorbeeld worden? Waar moet de overheid zich dan weer mee gaan bemoeien?
erg leuk artikel
Corpulentie kan ook komen door het gepusht krijgen van anti depressiva. Het is bewezen dat je van die medicijnen dik wordt. En vervolgens sloopt het je stofwisseling. En door die frustraties ga je weer eten. Ik eet nu minder dan voorheen, let op vet en eet zo min mogelijk rood vlees, gehakt en ham. Suikers laat ik staan, behalve mijn blowtje en biertje. Waar krijg je tegenwoordig geen kanker van?
Comments are closed.