Maandag besprak Hub de Balkenendische claim dat politiek geen wetenschap is. Gisteren bereikte mij via BNR een interessant bericht; namelijk dat er onenigheid is over de samenstelling van de commissie die de discussie omtrent de onenigheid rondom de invulling van het nieuwe ontslagrecht moet gaan oplossen. Nu is zoiets op zichzelf al een leuke anekdote mochten Orwell en Rothbard nog leven. Jammer genoeg worden we dag-in-dag-uit doodgegooid met onbenulligheden over onbenulligheden over onderliggende belangrijke zaken. Het ontslagrecht schaf je gewoon af, of beter gezegd: het collectieve ontslagrecht schaft men beter gewoon af. Laat ieder voor zichzelf bepalen onder welke voorwaarden hij tot wederzijds voordeel werk aanneemt. Onderdrukking en misleiding zijn geen argument als men ziet hoe makkelijk het is een rechtsbijstandverzekering voor noppes aan te schaffen en hoeveel advocaten de poorten van de universiteiten verlaten (al dan niet met bul). Geen industriële revolutie (IR) toestanden (we laten de mensen die die periode een van de ergste in de menselijke geschiedenis vonden maar even in de waan, dat kunnen ze ook juist door die IR generaties).
Maar goed, die commissie dus. Onenigheid tussen de PvdA en het CDA. Het CDA wil namelijk vooral wetenschappers in de commissie en de PvdA vooral mensen uit ‘de praktijk’. Nu ben ik persoonlijk aan geen van deze partijen gelieerd dus afzeiken kan, de hemel in prijzen kan maar dat leest u maar beter in de Volkskrant, NRC en de Telegraaf. Wat straight but very gay facts dus!
Het CDA heeft een punt wetenschappers te willen in de commissie over zoiets als het ontslagrecht, wetenschappers hebben de meeste kans de mechanismen die omtrent het ontslagrecht te ontwaren en tot een bepaalde beleidsconclusie te komen. Zelf heb ik de oplossing al gegeven, maar het is de vraag of de wetenschappers van de commissie ooit in deze richting op durven of kunnen denken, zo’n commissie is namelijk altijd politiek geladen en uitspraken/inzichten van wetenschappers zullen vooral gebruikt worden bepaalde politieke wensen te ‘onderbouwen’. Zo hoorde ik gisteren ook op BNR (goede zender trouwens, iets gemeleerder dan andere media) dat de overheid (of in ieder geval wat belangengroep als Milieudefensie – veel energie clueless cause) schaarste dient te creĂ«ren in het aanbod van bedrijfsterreinen opdat bedrijven niet zoveel verhuizen naar steeds nieuwere en goedkopere bedrijfsterreinen, de oudere terreinen achterlatend. Dat ‘schaarste creĂ«ren’ komt vast van een of andere econoom, of in ieder geval iemand die micro-economie voor beginners heeft gelezen. Heel goed. Het punt dat gemeenten de kavels meestal toewijst en beheert (eigendomsrecht all the way, door het toilet welteverstaan) en hierdoor al een sterke interveniĂ«rende rol heeft komt niet bij de overheidsdienaren (incl. wetenschappers) op. Net als met dat rekeningrijden: “dat moet goed onderzocht en uitgezocht worden, met proeven etc.”. Wie de werkgelegenheidsdoelstellingen van het kabinet in de gereguleerde Nederlandse zorg- en herverdelingseconomie er op naslaat weet in welke sector deze werkgelegenheid gecreĂ«erd wordt: de uit zijn voegen gegroeide zelfstandige organisaties sector – de zogenaamde zelfstandige bestuursorganen sector of in ’t Engels “Off-Budget spending Enterprises” – OBE’s: www.mises.org/journals/rae/… (PDF!)).
En dit is ook precies de reden dat de PvdA ‘praktische mensen’ in de commissie wil. Immers, praktische mensen in de zin zoals de PvdA dat bedoelt zien wat er in de praktijk gebeurt. Die zien als het ware alle negatieve directe en indirecte effecten van overheidsingrijpen die zij niet als zodanig duiden, mede omdat deze ‘praktische mensen’ om ‘praktische redenen’ in overheidsdienst zijn dan wel voor een groot deel afhankelijk van haar ‘praktische arrangementen’. De wetenschappers van het CDA zullen wel met een soort van mainstream vrije markt oplossing komen: versoepel het ontslagrecht op die manier dat de economische groei wordt geoptimaliseerd. Tekenen ze een diagrammetje met coördinaten vernoemd naar belangrijke wiskundigen (Nash ofzo) of vroege economen die de door hun ontwikkelde methoden nooit zo bedoeld of relevant geacht hebben (Pareto).
Daarom: mijn oplossing! Gebaseerd en gefundeerd in economische theorie en praktisch bovendien. En ja, de economie als geheel is wat meer tijd en geld kwijt aan transactiekosten; maar ik heb aan de andere kant nog nooit mensen horen claimen dat ze flitsrecht (rechtzaak 2 uur) op seriemoordenaars willen toepassen. En toch wordt in beiden getracht het eigendomsrecht te effectueren. Er bestaat hoogstens een gradatieverschil maar geen categorieverschil tussen beiden zaken.
Ik ben benieuwd welke weterschappers praktijkers (!) het ontslagrecht nu heel lang voor zich uit gaan schuiven.
Ook zal interessant zijn, als er wetenschappers in die commissie komen, wat hun uitgangspunt gaat worden.
Als ze daarvoor als fundament de bestaande CAO nemen, kunnen ze allemaal hun pensioen halen in deze commissie!
De huidige regeling zorgt ervoor dat bedrijven de niet-produktieve medewerkers niet kunnen ontslaan.
De kosten van de produkten gaan omhoog, dus de consument mag betalen. Het produkt kan dus ook minder goed concurreren met produkten uit landen waar men wél mag ontslaan. Daarom zijn bedrijven erg huiverig om mensen aan te nemen, met name mensen uit groepen met een slechte reputatie. Voor de mensen die dat niet begrijpen: stel je voor dat je een telefoonabonnement moet kiezen, waar je (na een maandje proefdraaien) voor de rest van je leven aan vast zit.
Daarintegen hebben produktieve, waardevolle medewerkers geen enkel voordeel aan die rechten; ze zijn waardevol, en welk bedrijf ontslaat nou mensen die waardevol zijn? Ik zou niet voor zo’n bedrijf willen werken tenminste, dus er is voor zo’n bedrijf minder arbeidskrachtenaanbod, dus de lonen gaan omhoog.
Bescherming van lanterfanters op kosten van de samenleving, met als gevolg dat lonen van hardwerkenden gedrukt worden en werkelozen niet aan de slag komen. Daar kijken we nu tegenaan.
[2] Maar wanneer ben je voor een bedrijf nou waardevol? je bek houden en alles maar slikken? kijk voor die versoepeling valt wat te zeggen maar er zitten ook negatieve kanten aan het verhaal, als je prive problemen hebt omwat voor reden dan ook en je draait een jaartje wat minder word er dan ook uitgeflikkerd.
Zo begripvol zijn de meeste werkgevers nou ook weer niet, nee het gaat er weer op neer komen dat jan lul op de werkvloer de lul zijn.
[3] Als een bedrijf zo "slim" is om een waardevol iemand, na een jaartje minder draaien, eruit te gooien, dan krijgt dat bedrijf een slechte reputatie en willen de werknemers een hoger salaris (ter compensatie van het risico dat ze lopen). Een goed bedrijf zal dus lange-termijn denken. En een slecht bedrijf, sja, wie wil daar nou werken?
Bovendien, als mensen er relatief snel uitgegooid worden, dan kunnen bedrijven dus ook relatief snel mensen aannemen. Arbeidsmarkt wordt dus dynamischer.
Afgezien van bovenstaande, is het niet de plicht van een bedrijf (of van wie dan ook) om voor jou of anderen te zorgen. Het bedrijf is gewoon een afnemer van jouw dienst, jij bent zelf ook een mini-bedrijfje. Als jij een dienst afneemt van een ander bedrijf (laten we zeggen de supermarkt) dan ben jij niet ineens verplicht de supermarkt te onderhouden als die eens een jaartje mindere kwaliteit levert. Tenzij dat natuurlijk contractueel is vastgelegd, in alle vrijheid.
[1] Lol, ja dat facet was ik nog even vergeten: dat vele zaken in de politiek veranderen van middel tot doel op zich – hier die commissie. En dat terwijl het ontslagrecht sowieso al een doel op zich is geworden omdat het als middel geen enkele positieve economische waarde heeft – het bevoordeelt slechts bepaalde groepen en de politieke hoeders ervan die het electoraal uitbuiten.
[3] De werknemers zijn alleen de lul als ze niet genoeg presteren relatief aan het salaris dat ze krijgen relatief aan het overige arbeidsaanbod op de arbeidsmarkt. Zo begripvol zijn de meeste werkgevers niet omdat het hun kapitaal is dat op het spel staat. Werknemers hebben relatief gezie vrijwe niets te verliezen behalve hun salaris van de volgende maand. Genoeg vacatures! Niemand hoeft zonder werk te zitten. Don’t take it personal.
*advocaat v/d duivel modus aan*
Hier wordt uitgegaan van de hypothese dat werkgevers altijd weldenkende mensen zijn en alleen iemand zullen ontslaan als hij/zij niet functioneert. De werkelijkheid leert ons dat vaak absoluut niet het geval is: iemand kan een hele goede ondernemer zijn, maar toch medewerkers ontslaan op zeer subjectieve gronden. Oftewel, bovenstaande is erg arbitrair en -het woord zegt het al- behoeftig aan een onafhankelijke entiteit: een rechter. Het jobhoppen (beschreven door Arend) schakelt bij werknemers de loyaliteit uit, welke benodigd is voor een betrouwbare arbeidsrelatie.
*advocaat v/d duivel modus uit*
Dit commisie geleuter is uiteraard alleen bedoeld om politieke mist te maken en om het onderwerp naar de achtergrond te krijgen. Dit om de relatie met het referendum (ruilhandel tussen CDA en PvdA) te verdoezelen.
[7] "Laat ieder voor zichzelf bepalen onder welke voorwaarden hij tot wederzijds voordeel werk aanneemt."
Zowel ontslag op subjectieve gronden alsmede de tussenkomst van een (in het wederzijds aangegane contract) arbitragepartij valt hieronder. Een arbeidsrelatie is geen werkbaar afdwingbaar recht (ook al is dat in de Nederlandse wet wel zo geregeld), mits er geen contractbreuk plaatsvindt. Dan ligt het natuurlijk anders.
Overigens is een ander indirect effect van het jobhopfenomeen dat werkgevers meer om de gunst van de beste werknemers gaan dingen. Wederzijds voordeel schept de beste loyaliteit. U lijkt loyaliteit ter berde te brengen als morele waarde en doel op zichzelf. Dat is pas arbitrair en subjectief, het verschil is dat u het toepast op een situatie waar u part noch deel aan heeft en de werkgever en -nemer wel.
No offence, maar uw duivel lijkt wat misguided.
[7] "iemand kan een hele goede ondernemer zijn, maar toch medewerkers ontslaan op zeer subjectieve gronden"
Zoals gezegd; de andere medewerkers zien dit en zullen dus om een loonsverhoging vragen of de eer aan zichzelf houden en zelf weggaan. De ondernemer moet dus extra kosten maken (werving en extra salarissen) en uiteindelijk zal de ondernemer uit de markt geprijst worden. Exit ondernemer. Natuurlijk is deze "zuivering" er niet van de ene op de andere dag, maar de markt lost het uiteindelijk wel op.
[8]
Het is ook niet mijn duivel…;)
echter… werkgevers zullen niet dingen om de beste werknemers, eerder de goedkoopste. Zoals mijn advocaat al opnoemde: goede ondernemers zijn lang niet altijd de beste wergevers.
Gelukkig laat de problematiek mij volledig koud, aangezien ik ZZP-er ben…(heerlijk).
[10] "goede ondernemers zijn lang niet altijd de beste wergevers"
"Beste" is een ruim begrip, en voor iedereen anders. Feit is wel dat mensen, indien met vrijheid, altijd de beste keuze maken voor henzelf. Een werknemer is even asociaal of egoĂŻstisch als een werkgever.
"Gelukkig laat de problematiek mij volledig koud, aangezien ik ZZP-er ben…(heerlijk)."
Hoewel overheidsbemoeienis iedereen wat aangaat, krijg ik toch een beetje koude rillingen van die opmerking. "Het maakt niets uit wat de overheid uitvreet, als het maar bij de buren is" had je net zo goed kunnen zeggen. Ook best, ieder het zijne, maar niet bij mij uithuilen als de overheid jou iets aandoet.
[10] Hoewel ik werknemer ben, ben ik ook zelfstandig (ik denk na), en ik heb ook geen personeel. Net als jij verkoop ik mijn produkt aan anderen (exclusief contract met 1 bedrijf). Ik ben dus in principe net zo goed ZZP-er.
[11]
Het maakt mij wel degelijk uit wat de overheid doet of laat. Alleen ik kan niet bij elk onderwerp de juiste passie vinden. Mijn eerste post was ook meer een speldenprik in de discussie, zonder dat het mezelf direct kan/zal raken. Ik heb een aantal jaren geleden bewust de keuze gemaakt om zelf te kunnen shoppen bij opdrachtgevers, precies zoals Arend het beschreef. Dat maakt mij geen ander mens qua compassie en maatschappelijk inzicht.
Ik denk dat Bos en zijn trawanten toch iets ander over jouw ZZP-definitie denken…;)
Ontopic: Het feit dat we uberhaupt discussieren over het recht om iemand te ontslaan is natuurlijk al absurd, maar de politiek maakt het wel heel erg bont door het al oneens te zijn over het formeren van een commissie over de onenigheden. Door dit werk krijgen Geert Wilders, Jan Marijnissen en Rita Verdonk hun stemmen. Helaas zien ook zij niet dat het systeem fout is.
[11] [12] Volgens mij merkt Frenkelfrank hier inderdaad een groot gevaar op. Bij de huidige extra rechten voor politie denken veel mensen ook: "Dan kunnen ze die Marrokanen beter aanpakken." Het gaat echter om bepaalde principes, die je moet handhaven en verdedigen. Ongeacht of jij er direct mee te maken hebt of niet.
[6]
Een werknemer gaat pas werken als hij daarvoor goed beloond word, vaak is dit niet het geval en willen ze voor een dubbeltje op de eerste rij zitten.
Als een werknemer niet goed functioneert (wat is dat eigenlijk) volgens de baas word er gekeken naar hoe je deze persoon er snel uit kunt werken, maar er word niet
naar de oorzaak van dat slechte functioneren gekeken.
Als baas neem je zelf deze mensen aan dan ben je wat mij betreft in zekere mate ook verantwoordelijk.
[15] "Een werknemer gaat pas werken als hij daarvoor goed beloond word, vaak is dit niet het geval en willen ze voor een dubbeltje op de eerste rij zitten."
No offence, of misschien toch, maar ik vind dit echt duiden op een pampermentaliteit. Mensen gaan werken omdat ze er voordeel uit halen ten opzichte van de alternatieven. Als een baan niet goed beloond wordt dan zal de werkgever geen sollicitanten hebben. Is dit toch het geval dan willen mensen voor het aangeboden salaris werken, of dit nu voor een dubbeltje op de eerste rang zitten is of niet, feit is dat zulks dan op vrijwillige basis plaatsheeft. Oftewel, je kan er allerlei morele oordelen over hebben, ze zijn niet relevant. Twee volwassen partijen gaan met het volle verstand een transactie aan, niets mis mee, zelfs de basis van onze beschaving (arbeidsdeling en handelen via markten ipv via directe transacties).
Als jij vind dat werkgevers voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten dan mag dat maar je kunt er geen objectief negatief oordeel over vellen (vrijwillige transactie enzo), of aangeven wat dan wel een eerbaar salaris zou zijn. +10%? +30%? Wil je dat dan afdwingen via wetgeving opdat je werkloosheid creĂ«ert, hogere prijzen voor consumenten opdat zij minder te besteden hebben en er dus productiviteitsdaling is in een ander deel van de economie? En hoe ga je zulks funderen, hoe weet je wat het ‘goede’ of ‘juiste’ cijfertje is?
Dat kun je niet weten. Dus waarom niet mensen in alle vrijheid zelf laten bepalen wat goed voor hen is. Of denk je dat de bakker op de hoek waar jij je brood haalt echt zoveel warmte voor je voelt afgezien van dat je er brood koopt. Nee toch, zo werkt dat simpelweg niet. En daar is niets mis mee lijkt me.
"Als baas neem je zelf deze mensen aan dan ben je wat mij betreft in zekere mate ook verantwoordelijk."
Ligt eraan wat er in het arbeidscontract staat. In het huidige CAO en reguleringstelsel staat daar al zoveel in dat de werkgever haast oververantwoordelijk en aansprakelijk is. De werknemer heeft haast niets te verliezen. En dat kenmerkt ook precies de scheve verhouding tussen werkgever en werknemer, de werkgever heeft veel te verliezen de werknemer is flexibel en kan zijn arbeid makkelijk ergens anders aan de man brengen.
"Als een werknemer niet goed functioneert (wat is dat eigenlijk) volgens de baas word er gekeken naar hoe je deze persoon er snel uit kunt werken, maar er word niet
naar de oorzaak van dat slechte functioneren gekeken."
Misschien komt dit vaak voor maar ik zou he niet als algemene wetmatig willen zien. Ook denk ik dat er veel kosten verbonden zullen zijn aan het goed laten functioneren van personeel in bepaalde functies relatief aan de opbrengst. Past het niet, eruit met die hap. Is op zich niets mis mee, de niet-functionerende werknemer kan het ergens anders proberen waar hij misschien beter past. Ik wil jouw ervaringen niet zo maar wegwuiven maar ik denk dat het meer in de moraliteit ligt dan dat het met wetgeving te maken heeft of zou moeten hebben. Ontslagrecht is nu een wet, mijn stelling is dat versoepeling dan wel afschaffing van het collectieve ontslagrecht een zege zal zijn vor werkgevers maar zeker ook voor werknemers, zeker degenen die nu niet aan de bak komen omdat het een te groot risico is voor werkgevers ‘het maar even te proberen, dat ze zich kunnen bewijzen’ vanwege de wettelijke commitments die hij aan moet gaan om alleen maar iemand aan te nemen…
[16]
"…zeker degenen die nu niet aan de bak komen omdat het een te groot risico is voor werkgevers ‘het maar even te proberen, dat ze zich kunnen bewijzen’ vanwege de wettelijke commitments die hij aan moet gaan om alleen maar iemand aan te nemen…"
Daar zijn proeftijd en halfjaarcontracten voor. Dat laatste is een fenomeen waarmee tegenwoordig de meeste arbeidsrelaties beginnen (vaak meerdere periodes achter elkaar). Niks mis mee, maar niet aankomen met argumenten dat werkgevers niet durven vanwege "het er aan vast zitten…" Dat is allang niet meer.
[15]
"…en willen ze voor een dubbeltje op de eerste rij zitten."
Wie zijn "ze" in deze?
"Als baas neem je zelf deze mensen aan dan ben je wat mij betreft in zekere mate ook verantwoordelijk."
Zeker, als een arbeidsrelatie mislukt dient een werkgever ook enige mate van reflectie te betrachten en vragen te stellen bij zijn wervende capaciteiten.
‘Dat laatste is een fenomeen waarmee tegenwoordig de meeste arbeidsrelaties beginnen (vaak meerdere periodes achter elkaar). Niks mis mee, maar niet aankomen met argumenten dat werkgevers niet durven vanwege "het er aan vast zitten…" Dat is allang niet meer.’
Daar is zeker wat mis mee, met die halfjaar contracten, als werknemer mag je toch ook een beetje zekerheid verwachten nu ben je vaak maar een speelbal van een werkgever die je vaak in onzekerheid laat zitten ieder 6 maanden. ‘ja nee sorry over 6 maanden bieden we je echt vast contract aan het is nu een beetje lastig hoor, marktwerking weet je wel’ enz
In mijn ogen, en dit gebeurt met het tikken van de klok, is dit gewoon asociaal en met de versoepeling gaat dit alleen maar erger worden.
[19]
Het licht er aan wie aan de onderhandlingstafel kan zeggen: "Voor jou 10 anderen!"
Het ontslagrecht is onlosmakelijk verbonden met de conjunctuur. Dat is de makke in deze discussie.
[19]
Roger,
Ben je het ermee eens dat iemand op een vrije markt (met concurrentie) beloond zal worden voor zijn daadwerkelijke productie? Als dat zo is, zal iedere "zekerheid" of verzekering tegen ontslag automatisch worden verrekend met het loon van de werknemers, en is ontslagbeperking een sigaar uit eigen doos.
Zo niet, dan is het ook "asociaal" als een werkgever gedwongen wordt om een werknemer meer te betalen dan wat hij produceert. Geen enkel bedrijf dat structureel moet bijleggen op de productie van haar werknemers zal het lang overleven. En als het slechts een kleine minderheid van werknemers betreft en de meerkosten worden afgewenteld op de productieve werknemers, of op de winst van de aandeelhouders (en dat zijn we allemaal) of de kosten van de producten voor de consument (en dat zijn we ook allemaal), lijkt me zoiets meer een zaak voor een inkomensverzekeraar of uitkering.
Als je er bovendien van uitgaat dat mensen zelf mogen bepalen met wie ze willen associëren, aan wie ze hoeveel geld willen betalen en voor hoe lang, ongeacht of het op "objectieve" criteria gebeurt, waarom zou dat dan niet voor een werkgever tellen? Dat het minder "zekerheid" oplevert zal best, maar moet dan een ander verplicht betalen voor jouw zekerheid, zowel in financiële als morele zin? Een werkgever of aandeelhouder heeft ook geen "zekerheid" dat hij een inkomen krijgt. Hij kan altijd ontslagen worden door zijn klanten. Een werknemer krijgt echter meestal een vast salaris, zelfs als hij in de proefperiode minder blijkt op te leveren dan wat dat salaris waard is. Dat is op zichzelf al meer zekerheid dan een ondernemer of aandeelhouder ooit krijgt. En ook dan nog is die "zekerheid" relatief, want een bedrijf dat op langere termijn verlies draait zal ook haar werknemers moeten ontslaan. Werknemers willen van twee walletjes eten: ze willen een regelmatig vast inkomen, maar ook geen risico lopen op ontslag door hogere kosten te maken dan wat ze opleveren. Ironisch genoeg lopen ze dat risico uiteindelijk dus net zo goed, of ze wentelen het af op de productiviteit van een ander. Dat lijkt me ook niet erg sociaal.
En het heeft inderdaad, zoals Hoerensloep zegt, met conjunctuur te maken. Stel dat er van de 100 mensen 10 werkeloos zijn, en er wordt iemand van de 90 werkenden ontslagen. Als dit noodzakelijk was omdat die werknemer meer kostte dan hij produceerde, zal de werkeloosheid stijgen naar 11%. Maar als het ontslag onterecht was, puur omdat de werkgever een pesthekel had aan de werknemer, zal i.p.v. die ene werknemer een werkeloze worden aangenomen. De netto werkeloosheid is dus hetzelfde gebleven. Waarom had die werknemer die ontslagen is het "recht" om zijn baan te houden, ten koste van de kans op werkgelegenheid van die ene werkeloze? Als er werkelijk 100% werkgelegenheid zou zijn, worden alle werkelozen aangenomen, en is het vrij zinloos om mensen zomaar te ontslaan, omdat je toch een andere werknemer zult moeten vinden (die er niet is). Maar het zou dus ook weinig uitmaken als je wel ontslagen wordt, omdat een baan vinden praktisch gegarandeert is.
Als er 100% werkgelegenheid is en mensen zouden worden betaald op basis van hun werkelijke productiviteit, zullen de werkgevers mensen niet zomaar ontslaan. Maar als het puur relationeel tussen werkgever en werknemer niet goed gaat, kan het wisselen van baan met een werknemer die wel bereid is de andere baas voor lief te nemen, juist een verbetering voor iedereen zijn. Je wordt dan ontslagen bij een werkgever met wie je niet goed omgaat, en aangenomen door een ander die ook zijn werknemer liever inruilt. Als je dan ook niet goed om kunt gaan met die nieuwe baas, kun je altijd overwegen om een eigen bedrijf te beginnen en wel aardig te zijn voor je werknemers. Die zullen misschien ook nog bereid zijn om dan ook met iets minder salaris genoegen te nemen, in ruil voor "zekerheid" en een prettige werksfeer.
Off-topic: Waarom zie ik op de hoofdpagina van Vrijspreker alleen het meest recente artikel? Is dat een nieuwe ontwikkeling, of staan er ook andere nieuwe artikelen die ik niet kan zien?
[19] Tegen een (oneindige?) stroom van rhetorische vragen valt niet op te boksen Roger.
Formuleringen als "je mag toch verwachten" of "ik vind…. asociaal" zijn hier helemaal niet relevant. We hebben het hier over wetgeving niet over moraliteit. De essentie is hier dat jij niet geloofwaardig kan volhouden dat alles wat jij immoreel vindt, dat dat wetgeving zou moeten zijn.
[17] Wat jij beschrijft is juist een aanpassing van de markt op de regulerende wetgeving. Niet een voorbeeld dat werkgevers niet, niet meer durven. Rompslomp zonder doel, niets mis mee noemen vind ik echter toch wat raar. Waarschijnlijk omdat de rompslomp jou niet raakt of omdat je het persoonlijk niet zo negatief waardeert, maar dat wil niet zeggen dat anderen er niet mee zitten of dat het een objectief feit is dat de reguleringen op de arbeidsmarkt werkloosheid veroorzaken en vooral minderheden aan de kant houdt. Niets mis mee zeg jij, ik zeg dat ik de verantwoordelijken het liefst achter de tralies zie verschijnen omdat z ehet eigendomsrecht van mensen schenden. Dat is een objectief feit, waar je morele oordelen over kunt hebben, maar mijn standpunt is dat een logische gefundeerde wetgeving in ieder geval het eigendomsrecht moet waarborgen (bewijs me maar eens anders), als dat geschonden wordt dan moeten er (figuurlijk gezien) koppen rollen. Niets mis mee? Zeg jij het maar.
[20] Vandaar dat er in de langste economische neergang sinds de grote depressie nog steeds tig vacatures waren.
De overheid is trouwens de oorzaak van conjunctuur, dezelfde overheid die het ontslagrecht ‘regelt’, en nu tracht te herregelen dan wel ontregelen, toch gek.
[24] "De overheid is trouwens de oorzaak van conjunctuur"
Ook in economieĂ«n waar de overheid een zeer kleine rol speelt zijn er conjunctuurgolven en in Amerika zijn in de 19e eeuw uitbetalingsstops afgekondigd door banken. Deze stelling lijkt mij dus ietwat dubieus…
[25] "Ook in economieën waar de overheid een zeer kleine rol speelt zijn er conjunctuurgolven en"
Economieën waar de overheid een kleine rol speelt zijn vaker internationaal geörienteerd en dus afhankelijk van de onkunde van buitenlandse overheden.
"in Amerika zijn in de 19e eeuw uitbetalingsstops afgekondigd door banken."
Your point?
"Deze stelling lijkt mij dus ietwat dubieus…"
Misschien met een gebrek aan economsiche kennis. Het is een wetenschappelijk feit dat door centrale bank geleide economieën een grote instabiliteit van conjunctuur hebben. Je noemt de VS van de 19e eeuw, wanneer vonden de conjunctuurgolven plaats die er echt toe deden, voor of na het instellen van de FED?
Conjunctuur is markteconomie eigen, maar de conjunctuurgolven die er echt toe doen qua destructiviteit en duur worden veroorzaakt door overheden/centrale banken: grote depressie, opblazen economie jaren ’60 en ’70, depressie begin jaren ’80, Balkanoorlog (kwam na een van de grootste hyperinflatieniveaus ooit), AziĂ« crisis, Zuid-Amerika crisis, internet en consumptiefkrediet bubbel, huizenmarktbubbel. Need more?
[23] [24]
Huh? Zo’n individueel arbeidscontract van 6 maanden is nou precies wat in jouw ogen het beoogde doel zou moeten zijn: individuele afspraken, 1 op 1, tussen werkgever en werknemer. Zelf de voorwaarden vaststellen.
Ik ben bang dat Jeroen van der Veer van de Shell niet met elke individuele werknemer een individuele arbeidsovereenkomst aan zal gaan en het in het collectieve zal zoeken, net zo goed als de werkgevers. En dus ben je afhankelijk van het presteren van anderen en zul je collectief vast moeten leggen hoe het presteren beoordeeld wordt en wat de (ultieme) consequntie daarvan kan zijn.
"De overheid is trouwens de oorzaak van conjunctuur"
Als je het niet erg vind, haak ik hier even af…
Ok, de oorlogsmisdaden van Bush, Blair en Balkenende hebben invloed op de conjunctuur. Maar de overheid de Oorzaak van de conjunctuur noemen gaat me toch echt te ver.
[27]
Excuses: "net zo goed als de werkgevers." moet zijn werknemers
[27] "Huh? Zo’n individueel arbeidscontract van 6 maanden is nou precies wat in jouw ogen het beoogde doel zou moeten zijn: individuele afspraken, 1 op 1, tussen werkgever en werknemer. Zelf de voorwaarden vaststellen."
Niet als gevolg van regulering en beknotting van de arbeidsmarkt. Ik zeg helemaal niet wát de bedoeling is, maar in welke speelveld de bedoeling plaatsvindt. En die bedoeling wordt bepaald door de vrije keuzes van mensen, niet door mij.
"Maar de overheid de Oorzaak van de conjunctuur noemen gaat me toch echt te ver."
Zonder argumentatie is dit een holle kreet. Verder dan wat, en hoezo dan te ver? Ik heb m.i. zat aanknopingspunten gegeven die je zouden kunnen overtuigen.
[29]
"Ik heb m.i. zat aanknopingspunten gegeven die je zouden kunnen overtuigen."
Niet in mijn point of view.
De overheid de oorzaak van conjunctuur noemen is bestuurlijk NL in de afgelopen 30 jaar veel te veel krediet geven. Dat is precies wat Kok, Zalm en Balkenende beweren: "Dankzij ons beleid gaat het goed met de economie" Right.
Comments are closed.