Vrijspreker: Economen van de Oostenrijkse school beweren dat mensen een interne waardeschaal hebben die verschillend is voor ieder mens en dat bij ongedwongen interacties beide partijen een ruil doen waar ze gelukkiger van denken te gaan worden. Hun akties verraden hun interne waarde schaal. Als een partij geweld gebruikt om zijn waardeschaal te optimaliseren, is dat omdat zijn tegenpartij denkt dat de interaktie hem/haar minder gelukkig zal gaan maken. Voor subsidies zijn gedwongen belastingen nodig en hier worden de belastten dus minder gelukkig van.
Opperdienaar: Ten dele is hier geen speld tussen te krijgen, maar laat me het toch proberen met een flinke hamer en een breekijzer. Praexologie, de leer van menselijk handelen, is een ijzeren wet. Dat betekent dat de gedwongene ook gehoorzaamt omdat hij daar gelukkiger van denkt te worden. OK, dat is omdat hij weet dat het alternatief gevangenis is, maar toch.
Allereerst geeft u zelf al aan dat de dwinger gelukkiger denkt te worden van het dwingen anders zou hij het niet doen. Bij de overheid zijn er 3 partijen, de dwinger (de overheid zelf), de gedwongene (de belastinghorige) en de subsidieontvanger (een bedrijf dat op goede voet staat met de dwingers) Van subsidies wordt een bedrijfstak lui en traag richting concument en aktief en dienstbaar richting overheid. Tevens moeten de concurrenten van de gesubsidieerde bedrijfstak opboksen tegen een gesubsidieerde concurrent, de concurrenten die dat overleven zijn supersterk. Mee eens?
Vrijspreker: Dat lijkt me juist ja.
Opperdienaar: Dus wat moet je doen om bedrijven supersterk te maken? Precies, je moet ze belasten en het ze moeilijk maken. Het is zoals met inenten, je gooit wat ziektekiemen in een organisme om het immuunsysteem te aktiveren. Waar krijg je sterke spieren van in de sportclub? Precies, niet van flutgewichtjes, maar alleen van een zware belasting. Wat wij dus doen met belasting is onszelf gelukkig maken (anders zouden we het niet doen), we maken de ondernemers/werknemers gezond en sterk en blij dat ze niet naar de gevangenis hoeven, terwijl de gesubsidieerde ondernemers ook blij zijn gegeven hun ongedwongen acceptatie van een deel van het belastinggeld (na aftrek van onze onkosten). Het is dus een win-win-win situatie.
Vrijspreker: Mensen blij maken omdat ze niet naar de gevangenis hoeven, lijkt me niet echt iets bijdragen aan de produktie van goederen en diensten die mensen gelukkig maken. De training van mensen in het ontwijken van de agressie van de overheid, zorgt er alleen maar voor dat ze hun kracht niet kunnen aanwenden voor echte problemen van hun klanten. Het is net zoiets als iedereen een zondaar noemen, om ze vervolgens vergeving van hun zonden te verkopen. Het is training voor nutteloze zaken. Het is het verstoren van mensen hun interne Ā waardeschaal door er een bedreiging in aan te brengen die hoogste prioriteit krijgt, maar waardoor de afhandeling van andere zaken achterblijft.
Opperdienaar: Die van die zonde, was inderdaad een goede. Maar hoor eens, zelfs als je het niet als geluk ziet dat mensen hun geld overhandigen om niet in de gevangenis te zitten, dan nog zijn er 2 partijen gelukkig en maar 1 ongelukkig. Dus is er netto winst voor het geheel.
Vrijspreker: U telt gewoon geluk van 1 bij ongeluk van de ander op? Dus als 2 wolven en een schaap beslissen wat er op het menu staat, dan wordt het geheel er gelukkiger van.
Opperdienaar: Zo zie ik dan inderdaad, tenminste zolang dat in mijn voordeel uitpakt