Eerder deze week kwam ik elders een reactie tegen waarin de actiebereidheid van de Fransen werd bejubeld, als voorbeeld voor de Nederlander, die maar steeds over zich laat lopen. Die actiebereidheid betrof specifiek staken, en toegangswegen naar bv. Parijs blokkeren. Blokkades schaden direct de economie, maar wat is staken?

Staken is belachelijk. Er bestaat niet zoiets als ‘recht op werk’ en wie staakt dient per direct naar de uitgang geëscorteerd en op straat gezet te worden wegens werkweigering.

Een werkgever neemt werknemers in dienst omdat hij werk heeft dat hij niet alleen kan doen, maar op de uitvoering van dat werk wel winst dient te maken om de toekomst van het bedrijf veilig te stellen.

Een werknemer gaat met een werkgever in zee omdat hij een inkomen wil verwerven en zelf geen ondernemer wil of kan zijn. Hij levert dus een prestatie in dienst van de ander en ontvangt daarvoor een beloning die in overeenstemming is met de waarde van die prestatie voor de werkgever.

Als die beloning te hoog is gaat de werkgever failliet, als die te laag is zal de werknemer de prestatie niet willen leveren. Vrijwillig contract, waar beiden beter van worden.

Als de zaken goed gaan, en de waarde van de prestatie voor de werkgever hoger wordt, wordt ook de beloning hoger. Maar dat is geen automatisch recht. Indien de werknemer niet langer bereid is de overeengekomen prestatie te leveren voor de overeengekomen beloning resten hem/haar twee opties:

  1. bij de concurrent kijken of hij/zij daar meer kan verdienen, of
  2. zelf een bedrijf beginnen.

Hij heeft op geen enkele wijze het ‘recht’ zijn productie te staken en zijn werkgever schade te berokkenen.

Werkgevers hebben sowieso al veel te veel verplichtingen (van staatswege) naar hun werknemers, die als ‘rechten’ van die werknemers worden gezien. Positieve rechten dus, die voor hen die deze dienen te verschaffen niets anders zijn dan slavernij.

Denk alleen al aan de absurde perioden van ‘zwangerschapsverlof’ gedurende welke de werkgever wel geacht wordt de beloning door te betalen terwijl er geen enkele prestatie tegenover staat. En er vaak iemand ingehuurd moet worden om die prestatie toch geleverd te krijgen, een prestatie die op dat moment ruim twee keer betaald wordt, maar slechts één keer genoten.

Het probleem is de alomtegenwoordige bemoeienis van de staat met de economie, haar belastingen, haar regelgeving en en het daar weer uit voortkomende corporatisme van het bedrijfsleven. Niets anders. Keynes = roofbouw. Nochtans wordt in het staatsonderwijs nog steeds Keynes gepromoot, niet de Chicago School (Friedman) en al helemaal niet de Oostenrijkse School (Mises, Rothbard).

Who is John Galt?

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

60 REACTIES

  2. Waarom moet de werkgever betalen omdat u een kind wilt ? Waarom moet de maatschappij betalen omdat u een kind wilt. Waarom betaald u dat zelf niet ? Is het niet uw eigen verantwoordelijkheid dat u zorgt voor uw inkomen en uw kinderen ?
    Maar nee, u wilt alles en ook dat een ander daarvoor betaald. Een belastingbetaler, werkgever wordt niets gevraagd, betaal voor de wensen van een ander, verplicht.

    Rob ter Horst [5] reageerde op deze reactie.

  3. @Rob ter Horst [1]:

    Je kunt haar inderdaad ontslaan, echter als zij dan naar de rechter gaat ben je als werkgever de pineut.

    Allereerst zul je dan moeten bewijzen dat er “gegronde” redenen zijn om haar te ontslaan. Gegronde betekent in dit geval voor de staat toelaatbaar, niet voor de werkgever. Als deze er niet zijn, zul je de werkneemster een schadevergoeding moeten betalen welke het eigenlijk te betalen bedrag (zwangerschapsverlof) met een factor 2 overstijgt.

    En de overheid speelt op dit moment met de gedachte om vaders ook het recht te laten hebben op een soort “zwangerschapsverlof”…. Jaja we leven in een prachtig land. De overheid discrimeert er zelf lustig op los, terwijl wij, de arbeidersmieren, maar alles moeten slikken en owee als wij dezelfde spelregels hanteren als de overheid…

  4. Kijk eens naar de dierenwereld:

    Dieren nemen ook kinderen, omdat hun instinkt of drang dat voorschrijft. Bij de mens ook. In de dierenwereld is geen overheid. Het dier moet zelf zorg dragen voor het voedsel en onderdak voor de kinderen. Dit systeem werkt al eeuwen. De sterkste overleeft. De groep heeft daar baat bij.

    De mens maakt een systeem waar ook de zwakkere overleeft, ten koste van de groep, u mag raden wat het resultaat daar van is.
    Rob ter Horst [7] reageerde op deze reactie.

  5. @Wim Bierman [2]:
    Uitgaande van de samenleving die R. Hartman blijkbaar wil.

    Veel bedrijven willen geen zwangere vrouwen in dienst hebben, of in dienst nemen. Vrouwen hebben dus de keus tussen werken en geen kinderen, of kinderen en geen werk. De oplossing is dus dat het mannetje werkt.

    Hmmm, weg emancipatie van de vrouw.
    Ga gewoon maar weer kinderen krijgen, en voor het eten zorgen en het huishouden doen. Gaat bovendien in tegen de biologische drang van voortplanting. We gaan dus weer zo’n 100 jaar terug…

    Polity [17] reageerde op deze reactie.

  6. Het is te gemakkelijk om het nu over de boeg van emancipatie te gooien. Mannen kunnen nou eenmaal geen kinderen krijgen. Zo is de natuur nou eenmaal. De maatschappij dwingt het huidige gezin beide ouders te werken om hun “maatschappelijke positie en bezittingen” te betalen. Als een mens nu eens serieus kiest voor de eigen verantwoordelijkheid en dat betekend dat als ze voor kinderen kiest dat ze dat zelf moeten betalen. En dus een gedeelte van hun rijkdom moeten inleveren, voor hun eigen keuze. Niet kiezen voor kinderen en dan klagen dat de gemeenschap niet wil betalen.

    Rob ter Horst [9] reageerde op deze reactie.

  7. @Wim Bierman [4]: De mens is geen dier meer, hoogstens nog dierlijk…

    Bovendien blijkt dat niet alleen de mens intelligent is, maar ook diverse andere diersoorten, en dat niet alleen de mens werktuigen gebruikt, maar ook diverse andere dierstoorten.

    Het is de benadering van de problemen, die logische en kille benadering die, hoewel eerlijk, voorbijgaat aan het feit dat de mens niet alleen een logisch en kil wezen is, maar ook emotioneel en gevoelig.

    Waarom staken mensen. Om uiteenlopende redenen. De een voor meer geld, de ander voor meer veiligheid etc. Is het niet logisch dat als alles duurder wordt, men meer geld wil, waardoor echter alles weer duurder wordt, en men nog meer geld wil.
    Dus waarom zou men geen recht hebben om te staken. Maakt iemand anders, de libertarier, dat uit voor mij, dat ik niet mag staken. Bemoeid de libertariers zich dus wel met de ander, terwijl hij wil dat de ander zich niet met hem bemoeit. Beetje vreemd dus. Als de libertarier niet wil staken, dan doet hij dat niet. Ik staak niet vanuit een ander optiek. Ik vindt niet dat mensen, die niets met de staking te maken hebben, zoals bijv. reizigers in het openbaar vervoer, niet het slachtoffer mogen worden van een conflict tussen personeel en management…

    Dennis Snel [19] reageerde op deze reactie.

  8. Er is geen enkele diersoort met geld of die oorlog voert om godsdienst. Geen enkele diersoort gebruikt wapens anders dan het eigen lichaam. Er is geen enkele diersoort die belasting heft. Er is geen enkel dier dat zijn mede dieren uitroeit met gas of gif.

    Dus wat mij betreft is de mens niet beter maar slechter dan een dier. Veel slechter.

    Over staken ben ik het eens, dat moet je zelf uitmaken. Wees wel bereid het resultaat van je actie te accepteren.

    Rob ter Horst [11] reageerde op deze reactie.
    David [13] reageerde op deze reactie.

  9. @Wim Bierman [6]:

    Het is inderdaad niet eerlijk en logisch dat anderen moeten meebetalen aan de kinderen van anderen. Dan is het ook logisch en eerlijk dat ik niet meebetaal voor de aanleg of onderhoud van een snelweg waar ik toch nooit kom. Of dat ik niet betaal voor het betegelen van het gebied rondom een voetbalstadion omdat ik toch nooit naar een voetbalwedstrijd ga. Of dat ik niet meebetaal aan de aanleg van weer een industrieterrein, omdat ik al ergens anders werk.

    Uiteindelijk kan je ook redeneren dat mensen maar geen huis van 250,000 moeten kopen, want dat kunnen ze toch niet betalen. Ja, ze kunnen het lenen, maar hoe zat het ook alweer. Was het niet zo dat banken maar 10% van het uitgeleende kapitaal in bezit hoefden te hebben. Dat 90% van het uitgeleende geld eigenlijk niet bestaat, gewoon digitale eentjes en nulletjes…

    Wim Bierman [14] reageerde op deze reactie.

  10. @R.Hartman Een werknemer heeft wel degelijk het recht om zijn arbeid te staken. Ook als dat schade berokkent aan de werkgever. Zie hieronder wat Rothbard hierover zei.

    Uit Rotbard, “the ethics of liberty” H7
    “The distinction between a man’s alienable labor service and his inalienable will may be further explained: a man can alienate his labor service, but he cannot sell the capitalized future value of that service. In short, he cannot, in nature, sell himself into slavery and have this sale enforced—for this would mean that his future will over his own person was being surrendered in advance. In short, a man can naturally expend his labor currently for someone else’s benefit, but he cannot transfer himself, even if he wished, into another man’s permanent capital good. For he cannot rid himself of his own will, which may change in future years and repudiate the current arrangement. The concept of “voluntary slavery” is indeed a contradictory one, for so long as a laborer remains totally subservient to his master’s will voluntarily, he is not yet a slave since his submission is voluntary; whereas, if he later changed his mind and the master enforced his slavery by violence, the slavery would not then be voluntary.”

    Verder gaat Rothbard in “For a new liberty” in op de onzin van wetten tegen stakingen. Hij is tegenstander van anti-stakingswetten.

    Het libertarische standpunt ten aanzien van stakingen is dat de werkgever geen claim heeft op de toekomstige arbeid van de werknemer en de werknemer daarom niet kan dwingen om aan het werk te gaan. De werknemer is niet aansprakelijk voor de schade die hieruit volgt. Wel heeft de werkgever de mogelijkheid om vooraf in het contract vast te leggen dat er een boete betaald moet worden bij werkweigering. De werkgever is uiteraard door de staking niet meer gebonden aan het arbeidscontract en al zijn verplichtingen die daaruit voortvloeien komen te vervallen. Dus de werkgever hoeft geen loon te betalen en de werkgever hoeft de werknemer ook zijn baan niet terug te geven.

    Rob ter Horst [12] reageerde op deze reactie.
    Polity [16] reageerde op deze reactie.
    Hub Jongen [18] reageerde op deze reactie.
    R. Hartman (NI) [25] reageerde op deze reactie.

  14. @Rob ter Horst [9]:

    Er is een verschil tussen collectieve lasten voor wegen en infrastructuur en het krijgen van kinderen, het laatste is eigen keuze. Het eerste is noodzakelijk om de maatschappij te laten draaien.

    Precies, mensen moeten niet van die dure huizen willen hebben. Die huizen worden betaald door de gemeenschap.
    Daarom zijn ze ook zo duur geworden. Hypotheekrente aftrek was bedoeld voor de onderlaag. De politiek wilde marktwerking, opdrijving prijzen en een goedkoper huurwoningen, sinds Luns. Fractional banking zorgde voor de huidige crisis. Geld uit niets, nu dat dat verdwenen is in de zakken van de politiek en banken, jawel krijgt U de rekening. Nog nooit gebeurd in de dierenwereld 😉

    #2 Okay, was die niet het meest verwant aan de mens..?

    Marcel Meijer [15] reageerde op deze reactie.
    Rob ter Horst [31] reageerde op deze reactie.

  15. @Wim Bierman [14]: Je geeft aan dat collectieve lasten voor wegen en infrastructuur noodzakelijk zijn voor het laten draaien van de maatschappij. Wegen en infrastructuur zijn zeker een groot voordeel voordeel voor de maatschappij, maar daarmee is niet gezegd dat dit door middel van collectieve lasten moet gebeuren.

    Verder stel je dat het krijgen van kinderen niet noodzakelijk is voor het laten draaien van de maatschappij. Maar het lijkt me dat de maatschappij snel eindigt zonder kinderen. Dat wil trouwens niet zeggen dat het krijgen van kinderen gesubsidieerd moet worden. Maar voor het voortbestaan van de maatschappij zijn kinderen toch echt belangrijker dan de wegen en de infrastructuur.

  16. @Marcel Meijer [10]:

    Eens,

    Men moet niet vergeten dat een Werknemer – Werkgever relatie in absolute zin tweezijdig is. Als een werkgever ontevreden is over het werk van de werknemer, heeft deze het recht vergoeding te stoppen. Als een werknemer ontevreden is over de prestaties van de werkgever, heeft ook deze het recht om zijn werk neer te leggen. In beide gevallen hebben ze het recht om dingen van de ander te verwachten. Mocht er niet na tevredenheid worden gehandeld vanuit de andere kant, kan de rug altijd nog gekeerd worden.

    Echter als je naar de huidige implementatie binnen deze samenleving kijkt, is er aan beide kanten geen vrijheid om bovenstaande keuzes te maken. Immers, mocht 1 van beide partijen het niet eens zijn met de ander, dan hoeft die ‘de rug’ niet persee naar de ander toe te keren, maar kan die ook vrolijk bij de staat aan kloppen ter bescherming, welke vervolgens zijn wapens op 1 van de partijen right en alsnog de ander zijn wens afdwingt.

  17. @Rob ter Horst [5]:

    Ik zie het juist compleet andersom.

    Waarom zou een werkgever in de huidige maatschappij een zwangere vrouw aannemen wetende dat deze over X maanden hoogst waarschijnlijk de vrouw moet uitkeren waar geen prestatie tegenover staat.

    Schaf die onzin af, als een vrouw zwangerschaps verlof wilt, moet deze dat regelen met de werkgever. Ze kan gewoon een beperkte tijd op onbetaald verlof gaan en later haar taken weer oppakken (dit vereist uiteraard wel de verantwoordelijkheid van de vrouw om zich ook financieel voor te bereiden). Dit kost zowel de werkgever, als de samenleving, als de zwangere vrouw niets extra’s.

    Rob ter Horst [32] reageerde op deze reactie.

  18. @Marcel Meijer [10]:

    Juist, Rothbard zegt het goed.
    Het komt eenvoudig neer op, (zie ook het artikel):

    — a.Een werkgever en een werknemer maken een afspraak. (contract). Daarin kunnen ze elke bepaling overeenkomen die ze zelf willen. Vrije overeenkomst.
    — b. Beide partijen horen zich aan hun afspraak te houden..
    — c. De omstandigheden kunnen veranderen; daarom hoort in een goede afspraak daarmee rekening gehouden te worden. Hoe beëindig /verander je dan de oorspronkelijke afspraak?
    En zo regel je dat dan weer.
    Bvb.Ook als het de werknemer niet meer bevalt. Dan gaat de afgesproken procedure in werking. (bvb. opzegtermijn)
    Als de werknemer bvb. plotsklaps ophoudt (staakt) houdt hij zich niet aan de afspraak en pleegt hij contractbreuk. Op dezelfde manier als de werkgever plotsklaps zou zeggen dat hij vanaf nu niets meer betaalt.

    d. Veel van de hierboven gesignaleerde problemen worden veroorzaakt doordat een derde partij, de overheid, zich ermee gaat bemoeien en vooral de werkgever allerlei verplichtingen dwingend oplegt.

    Rob ter Horst [33] reageerde op deze reactie.

  19. @Rob ter Horst [7]: Dus waarom zou men geen recht hebben om te staken. Maakt iemand anders, de libertarier, dat uit voor mij, dat ik niet mag staken. Bemoeid de libertariers zich dus wel met de ander, terwijl hij wil dat de ander zich niet met hem bemoeit.

    Nee hoor, ook de libertariër vindt het helemaal prima dat jij staakt. Zolang je ook maar bereid bent de mogelijke consequentie, namelijk ontslag op staande voet wegens werkweigering, te aanvaarden.

    Rob ter Horst [34] reageerde op deze reactie.

  20. Wat een prachtige kreten: “emancipatie”, “biologische drang van de voortplanting”, “zwangerschapsverlof”, “gegronde redenen voor ontslag”.

    Feit blijft, dat we een dermate hoge financiële overheidsdruk hebben (meer dan 60% i.p.v. de optimale 15-17%), dat het klassieke patroon van “mannetje werkt, vrouwtje is thuis” niet meer te handhaven is. Zeker niet voor de verwende babyboomers die alles willen: én een mooi huis, én 2 auto’s voor de deur, én een carrière, én drie keer per jaar op vakantie, EN natuurlijk het toppunt van statussymbool: kindertjes.

    Allemaal prima, maar belast dan anderen niet met de kosten van die kinderen (http://www.vrijspreker.nl/wp/2009/04/andermans-kinderen-ook-uw-zorg/). Betaal het eens helemaal zelf, dan heb je pas een statussymbool.
    Ik zal hier wel weer emotionele kritiek op krijgen, maar feit is dat de meeste mensen aan kinderen beginnen zonder exact te weten wat dat betekent; financieel, qua tijd, enz. Nee nee, u natuurlijk niet. U hebt alles erg goed gepland en overzien en zelf betaald. Ik heb het natuurlijk alleen over “die anderen”, die hun kinderen uitbesteden waardoor het zulke lievertjes geworden zijn. Nee, niet u natuurlijk, daar heb ik het niet over.

    Zo is het ook niet normaal om de kosten van zwangerschapsverlof op de werkgever af te wimpelen. En ook niet op de maatschappij. Draai lekker zelf op voor die kosten.

    En terug on topic: ik ben het helemaal met Hartman eens. Staken = werkweigering = op staande voet ontslag. Zéker in deze tijd. Decennia lang hebben de werknemers en vakbonden elke vermeerdering in loon en emolumenten gretig geaccepteerd. We leven in een land waar de lonen hoog liggen. En dan nu nog staken voor 1 of 3 % loonsverhoging? Schaam je!

    Zelfs ambtenaren “voeren actie” voor meer loon. Halloooo??? U vreet met uw salaris al uit de ruif van de productieve Nederlander die gedwongen wordt het grootste deel van zijn vruchten van zijn arbeid af te staan. Voor u en uw “leiders” met hun geldverslindende plannetjes en hobby’s.

    Wanneer het goed gaat met de werkgever, vreet iedereen meteen mee. Gaat het wat slechter, zodat lonen bevroren worden, dan is daar geen begrip meer voor? Dan gaat men staken?

    Zulke bedrijven zouden eigenlijk meteen moeten “John Galten”. Gewoon de stekker eruit, bekijk het maar met die stakende ondankbaren, kapitaal uit de firma trekken en wegwezen. Ofwel: de productieven (en vooral de werkgevers in de sector productieven) zouden massaal moeten gaan staken, wanneer stakende lanterfanters de kop opsteken.

    PS: en na 4 maanden komt de jonge moeder weer werken en dan begint de ellende. De oppas is ziek, het kind is ziek, de eerste schooldag, de eerste schoolreis, medische probleempjes, oppas weer ziek of anderzins niet bereid voor het jong te zorgen. Kortom, de jonge moeders, en tegenwoordig ook de vaders, zorgen voor een gigantisch hoog verzuim voor de werkgever. Allemaal dat 1-2 dagen verzuim, waardoor zelf de kleinste werkgevers die kosten helemaal zelf moet dragen. Dit zie ik al jaren om me heen.

    Civil Servant [27] reageerde op deze reactie.

  21. Het mechanisme van automatische aanpassing van de beloning bij hoog en laagconjunctuur zoals in het artikel omschreven is er niet geweest.

    Door de overregulering en overheidsbeleid (opgelegde loonmatiging)zijn de lonen voor een groot deel van de werknemers onnatuurlijk laag gebleven.
    Voorbeeld; de gemanipuleerde inflatiecijfers die een leidraad zijn voor de CAO besprekingen. De vakbonden die het spelletje met de overheid en de grootbedrijven meespelen “eisen” wat meer dan die inflatie waarna er een geregiseerd toneelspel met bijbehorend “zwaarbevochten” compromis ontstaat en de werknemer denkt dat die bond voor hem opkomt.
    Het feit dat de lonen en bonussen aan de bovenkant zeer sterk zijn opgelopen en aan de onderkant er steeds meer werkende armen zijn ontstaan in die hoogconjunctuur geeft voor mij aan dat we geen vrije markt hebben gehad.
    Dan hadden werkenden ook hun deel van de koek op kunnen eisen.

    In de recessie van nu had dit automatisch mechanisme de zaken weer recht kunnen trekken.
    Ik kan me voorstellen dat de arbeiders nú niet staan te trappelen om NOG een keer voor de corrupte elite te gaan betalen.

    In een vrije samenleving zou een werknemer het recht moeten hebben om zich te organiseren en te staken maar de werkgever moet ook het recht hebben om er niet op in te gaan en die werknemers te ontslaan als ze je bedrijf beschadigen met hun acties.

    Rob ter Horst [35] reageerde op deze reactie.

  22. Natuurlijk heeft iemand het ‘recht’ te staken. Iemand kan immers inderdaad geen slaaf zijn van wie dan ook, en dus niet fysiek gedwongen worden.

    Echter, net zo goed als een werknemer het recht heeft niet te werken, heeft de werkgever het recht niet te betalen of in dienst te houden. Een werkgever is immers net zo min een slaaf van werknemer, als andersom.
    Met recht op staken komt dus recht op ontslaan. Verder zijn beide partijen gebonden aan contractbepalingen. Dus als 1 van de partijen in gebreke blijft t.o.v. de contractuele verplichting, en de andere partij hierbij schade oploopt, is de verantwoordelijke partij verplicht deze schade te vergoeden.
    Als een werknemer dus staakt, terwijl de werkgever de vrijwillig geaccepteerde contractbepalingen niet overtreedt, is de werknemer verantwoordelijk voor het vergoeden van eventueel door de werkgever opgelopen schade. Gedurende de periode van staking, had de werkgever namelijk ook een welwillende werknemer in dienst kunnen hebben, die niet verantwoordelijk zou zijn geweest voor deze opgelopen schade. Op deze wijze pleegt een staker dus een vorm van agressie, want werkweigering in deze context is een vorm van fraude. Met had middels een contract iets beloofd wat men op gegeven moment niet nakomt, met vervolgens materiële schade bij de andere partij.

    Verder is er niet zoiets als recht op werken EN recht op zwangerschap die zgn. leidt tot “emancipatie”, aangezien mannen geen betaald verlof kunnen krijgen cq verdienen terwijl zij even lekker de tijd nemen te genieten van een persoonlijke keuze. Hier zijn vrouwen dus in het voordeel.
    Bij gelijkheid hoort dat niet alleen mannen, maar ook vrouwen KEUZES moeten maken, en niet van twee walletjes kunnen eten. EN een kind nemen en de moeder uithangen, EN betaald worden voor werk dat niet wordt verricht, heeft dus niets met “gelijkheid” te maken.
    Als men dus zo nodig full time wil werken, zullen ze moeten accepteren dat er voor persoonlijke keuzes die hiermee in conflict zijn geen plaats is, tenzij ze accepteren dat de werkgever gedurende deze periode 0 eurocent uitbetaalt.

    Dus voor wat de Rob Ter Horsten van de wereld betreft: inderdaad behoort een vrouw die de keuze maakt zwanger te worden, te kunnen worden ontslagen, indien dit niet contractueel en vrijwillig door de werkgever is geaccepteerd. Een wat vriendelijker alternatief is simpel door de betaling tijdig stop te zetten, en het geld te gebruiken voor een tijdelijke vervanger. Deze zou minder salaris ontvangen (omdat ze tijdelijk is, en waarschijnlijk minder ervaring heeft).

    Hoe dan ook is een werkgever niet verantwoordelijk voor de persoonlijke keuzes van werknemers.

    Marcel Meijer [23] reageerde op deze reactie.

  23. @Tony [22]: De werknemer is niet verantwoordelijk voor de schade die de werkgever oploopt door de werkweigering. De werkgever heeft namelijk nimmer enige claim om de toekomstige arbeid van een werknemer. Als een werknemer op een bepaald moment het werk neerlegt kan de werkgever alleen de betaling stoppen, maar de werkgever heeft geen recht op schadevergoeding. De werkgever had namelijk nooit een aanspraak op de toekomstige arbeid en kan dus ook geen aanspraak maken op schade die opgelopen wordt doordat hij deze toekomstige arbeid mist.

    De mogelijkheid om hier onderuit te komen is dat in het arbeidscontract een boetebeding wordt opgenomen dat in werking treedt bij werkweigering.

    Tony [24] reageerde op deze reactie.

  24. @Marcel Meijer [23]:

    Daarom zeg ik dus:

    “Dus als 1 van de partijen in gebreke blijft t.o.v. de contractuele verplichting, en de andere partij hierbij schade oploopt, is de verantwoordelijke partij verplicht deze schade te vergoeden.”

    Met nadruk op “t.o.v. de contractuele verplichting”.

    Als contracten zonder bepalingen over evt. boetes bij werkweigering verder niets zeggen, is mijn argument dan ook niet van toepassing.

    We mogen er echter denk ik best vanuit gaan dat bepalingen over boetes in geval van schade door werkweigering opgenomen zullen worden.
    Immers, een contract dat op ieder moment van beide kanten kan worden beëindigd zonder verdere gevolgen voor de opzegger, ZELFS als de andere partij schade wordt berokkend (bijvoorbeeld door werkweigering op het exacte moment dat de werkgever een werknemer nodig heeft voor een spoedproject- of operatie), heeft geen enkele functie en het aangaan is dus volstrekt nutteloos.

    Zo zou je je bijvoorbeeld kunnen voorstellen dat een ziekenhuis geen chirurg zou aantrekken zonder in het contract vast te leggen, dat deze chirurg niet zomaar ongestraft tijdens een spoedoperatie ineens besluit aan werkweigering te doen. Immers, de chirurg weet dat zijn werkgever niet zomaar even een andere chirurg achter de hand kan houden voor iedere chirurg die wel eens op een belangrijk moment de deur uit zou kunnen lopen.
    En zo zijn er tevens minder extreme voorbeelden.

    Kort gezegd: een werkgever zou waarschijnlijk geen contract aangaan als deze slechts symbolisch is, en niets meer zou betekenen dan een simpele handdruk.

    Als ik het dus heb over een contract, dan heb ik het over een contract waarin duidelijk staat aangegeven dat er consequenties zijn voor werkweigering onder bepaalde, of zelfs ELKE omstandigheid. Als een werknemer deze vrijwillig ondertekent, dient deze zich er aan te houden op straffe van compensatie.
    In het genoemde geval van de chirurg zou er zelfs in het contract kunnen staan dat de chirurg zelf juridisch aansprakelijk is voor doelbewust genomen beslissingen ten koste van de gezondheid van de patient.

    Rob ter Horst [38] reageerde op deze reactie.

  25. @Marcel Meijer [10]: Mijn stelling Hij heeft op geen enkele wijze het ‘recht’ zijn productie te staken en zijn werkgever schade te berokkenen. moet natuurlijk wel binnen de context van minimaal de paragraaf waar hij bijhoort gelezen te worden, met in het achterhoofd de stakingspraktijk zoals die gangbaar is, zeker zoals in het aangehaalde Frankrijk.

    Ik heb het niet over ‘John Galt’ stakingen, want uiteraard heeft een ieder de vrije keuze elders te kijken zoals in de voorgaande punten in die paragraaf ook aangegeven. Grappig genoeg is de praktijk van vandaag dat een werknemer zomaar plotsklaps kan besluiten te vertrekken, bij nog uitstaande vakantiedagen effectief soms zelfs zonder te hoeven werken tijdens de opzegtermijn, als hem dat zo uitkomt, terwijl zijn baas omgekeerd de grootste problemen heeft om iemand te ontslaan. Dat is dus al krom.

    Maar de staking waar ik aan refereer is het soort staking waarbij de stakers verwachten dat de baas hun eisen inwilligt als zij de poort blokkeren en werkwilligen de toegang ontzeggen, en vaak nog bedreigen of zelfs mishandelen omdat deze ‘stakingsbrekers’ zouden zijn. Dat is ook het soort schade waar ik op doel.
    Rob ter Horst [36] reageerde op deze reactie.

  26. “Feit blijft, dat we een dermate hoge financiële overheidsdruk hebben (meer dan 60% i.p.v. de optimale 15-17%)”

    ??????

    Je verbaast me met je stellingnames. Eerst de bewering dat familiebedrijven uit zullen sterven, nu weer dit. Hoe weet je dat de optimale belastingdruk – die term bedoel je waarschijnlijk – tussen de 15 en 17 procent ligt? Hoe heb je dat berekend? Kun je me dat als cost engineer even uitleggen?

    Paul Martens [30] reageerde op deze reactie.

  28. Hmmm….

    Allereerst wil ik voor de duidelijkheid melden dat ook ik een zelfstandig ondernemer ben.

    Na dit gezegd hebbende dan mijn reactie.

    *Een werknemer gaat met een werkgever in zee omdat hij een inkomen wil verwerven en zelf geen ondernemer wil of kan zijn.

    Hier zit een kardinale denkfout: een werknemer gaat immers met een werkgever in zee omdat hij een inkomen MOET verwerven en zelf geen ondernemer wil of kan zijn.

    Het is hem immers door door de overheid verboden te zwerven en links en- rechts eens een appeltje uit de boom te plukken. Het is hem ook verboden een ree te schieten als zijn gezin honger heeft, zelfs als er een overpopulatie aan deze beesten dreigt.

    Het is hem zelfs verboden in een gat in de grond in bosrijk gebied te gaan wonen. Hij MOET immers huur betalen, hij MOET energie kopen, en hij MOET waterschapslasten betalen. Ja, hij MOET zelfs meebetalen aan het schoonmaken van het drinkwater dat hijzelf helemaal niet heeft vervuild.

    Hij MOET, MOET en MOET.

    Omdat de overheid hem dus VERPLICHT om in door anderen vastgestelde kaders te functioneren, heeft de werknemer wel degelijk een RECHT op werk en/of inkomen! Zijn natuurlijke vrijheid om een appel te plukken bij honger is hem immers ontnomen.

    Maar gelukkig lost het Libertarisch perspectief dit op: geen overheid= geen recht op werk= geen functioneren in door anderen vastgestelde kaders.

    Toch?!

    Rob ter Horst [39] reageerde op deze reactie.

  29. Omdat de overheid hem dus VERPLICHT om in door anderen vastgestelde kaders te functioneren, heeft de werknemer wel degelijk een RECHT op werk en/of inkomen! Zijn natuurlijke vrijheid om een appel te plukken bij honger is hem immers ontnomen.

    Iemand moet geld hebben om eten te kopen.
    Als een overvaller een pistool op hem richt en hem vertelt dat hij zijn geld MOET opgeven, heeft hij als slachtoffer van overval nog steeds geen RECHT op andermans eigendom, of inbreuk daarop, ook al heeft hij geld nodig om zelf te eten. Immers, die ander heeft het pistool niet op hem gericht. Dat heeft alleen de overvaller gedaan.

    Iemand kan slechts recht hebben op datgene dat hem toebehoort, niet hetgeen een ander toebehoort.

    Het is een denkfout om anderen verantwoordelijk te stellen voor het vergoeden van tekorten (qua rechten of eigendommen) die zijn opgelopen dankzij de overheid. Dit is zelfs precies het spelletje dat de overheid graag speelt: zich overal mee bemoeien en de schuld en verantwoordelijkheid voor de gevolgen bij een ander neerleggen. De overheid bemoeit zich met persoon A, en zegt vervolgens dat als hij hierdoor een tekort heeft, hij “recht” heeft dit te compenseren via rechten die gaan ten koste van persoon B.

    Nu zou je kunnen stellen: OK, maar dan heeft hij minimaal recht op werk bij diezelfde overheid. Maar die overheid wordt gefinancierd met geld (belasting) die weer door andere onschuldigen opgehoest moet worden. Ook hier worden dus weer onschuldige derden verantwoordelijk gesteld voor het probleem dat door de overheid geschapen is. Nu zullen sommigen het met de overheid eens zijn en sommigen niet, maar IEDEREEN moet belasting betalen, inclusief zij die het niet met de overheid eens zijn.

    Iemand kan dus NOOIT “recht op werk” hebben in deze redenatie, aangezien altijd onschuldige derden schuld en verantwoordelijkheid geacht worden te dragen voor handelingen die overheid verricht.
    Het is niet de overheid die de schade vergoed.
    “Recht op werk” zou hier dus inhouden dat niet 1 maar 2 partijen te maken krijgen met een overheid die zich aan hen opdringt.

    Sander [41] reageerde op deze reactie.
    Jan [57] reageerde op deze reactie.

  30. @Civil Servant [26]: Nee, ik bedoelde financiële overheidsdruk. Naast de belastingen zijn er ook andere verplichtingen, zoals verplichte verzekeringen en verplichte vergunningen die door de overheid worden opgelegd. De belastingdruk is wel de grootste financiële druk, maar niet de enige. Dat zou je, als ambtenaartje, toch zelf ook moeten weten, maar over de kwaliteit van ambtenaartjes verschijnt over enkele uren een artikeltje.

    Voor die optimale 15-17% beroep ik me op onderzoeken van anderen, bijvoorbeeld Friedman. Maar dat zul je niet accepteren, want toen ik over die familiebedrijven een andere onderzoeker citeerde accepteerde je dat ook niet. Terwijl de overheid niet anders doet dan statistiekjes (vaak zeer gekleurd of gemanipuleerd) en onderzoeken van derden gebruiken om hun wetjes te “onderbouwen”, schijn je daar op deze website (internetPLAATS voor Nederlandse taalpuristen met Engelse schuilnaam) wat meer moeite mee te hebben.

    Als cost engineer kan ik je het waarschijnlijk niet uitleggen: het zou wellicht te moeilijk worden. Ik kan hooguit een vriendelijk advies geven: lees eens wat boeken van mensen die dit onderzocht hebben. “Aan ons de keus” van Milton Friedman is een voorbeeld van zo’n boek. En niet eens geheel libertarisch te noemen, dus misschien best toegankelijk voor ambtenaartjes. In ieder geval zeer eenvoudig leesbaar met duidelijke argumenten.

    De literatuur die hierover geschreven is helemaal voor je uitspellen ga ik niet doen, daarvoor is mijn tijd te kostbaar en doe ik liever nuttige dingen met mijn tijd. En verder draag ik al genoeg bij aan de gespreide bedjes van de overheid, dus een stukje zelfstudie van jouw zijde (= “side” in het Engels, niet “site”) kan geen kwaad; heb ik ook gedaan.

    Civil Servant [49] reageerde op deze reactie.

Nieuwere reacties »

Comments are closed.