Vrijspreker: U heeft nog een punt te melden uit het boek ’the mind club’. Wat is dat?
Opperdienaar: Het gaat om een verschijnsel dat velen van ons waarschijnlijk al kennen, maar wel eens expliciet gezegd mag worden: De empathie kloof.
Het houdt in dat we meer empathie kunnen voelen voor iets wat relatief ver weg staat dan voor iets wat vlakbij staat. Ik heb het al een keer eerder besproken met het volgende grafiekje.
De auteur van ‘The mind club’ gebruikt het volgende grafiekje om de ongelijkheidskloof te beschrijven. We hebben affiniteit voor een gezond persoon, maar een geanimeerd mens in een film vinden we eng omdat het net niet klopt. Net als een valse noot eigenlijk, die net niet zuiver is. Als je er dan weer een octaaf naast zit, is het weer wel goed. Zo blijken mensen karikaturen leuk te vinden en portretten ook, maar als het gelijkenis met een mens pretendeert, maar het niet is zoals een zombie: jakkes. Dit schijnt zelfs bij apen vast te stellen te zijn volgens de auteur.
Vrijspreker: Wat heeft affiniteit te maken met het non agressie principe?
Opperdienaar: Om onderdanen zo ver te krijgen dat ze tot geweld overgaan tegen mensen die hen niets aangedaan hebben, is heel wat nodig.
Als heerser moet je de toekomstige zondebokken eerst mentaal in de ‘uncanny valley’ duwen voordat ze fysiek vermoord kunnen worden. Ze zijn niet zoals wij, maar ook niet zoals een zeehondje. Dierenactivisten zoals Volkert van der Graaf, laten dit ook duidelijk zien. Ze houden van dieren en van gelijkgestemden, maar Pim Fortuin viel in de kloof.
Vrijspreker: En ze nog verder doorschuiven, zoals een mug?
Opperdienaar: Dat is helemaal goed, maar dan moet je wel eerst de hobbel van een zeehondje nemen.
Er wordt natuurlijk bij dit soort ook vaak gebruik gemaakt van het verdierlijken van de onderdaan van de opponent. De moordenaar van Theo van Gogh, schijnt ook eerst op een varken geoefend te hebben. Of je de tegenstander nu een varken of een geitenneuker noemt, het blijft het voorportaal van de hel, je duwt hem in de ‘uncanny valley’. In feite is het perspectief van de bommengooier van Orwell al alsof hij mieren doodt vanuit de grote hoogte van zijn vliegtuig.
In het boek wordt ook het voorbeeld besproken van de moordenaar Dennis Nilsen die zijn carrière begon in het leger, daarna als politieagent werkte en uiteindelijk als ambtenaar. Hij kon moeilijk communiceren met anderen en leidde een teruggetrokken leven. Om een lang verhaal kort te maken: Nilsen begon jonge mannen in zijn huis te lokken, met beloftes van eten drank en onderdak. Hij fantaseerde over ze als seksueel hulpeloos en uiteindelijk vermoordde hij er 15, ontleedde ze en spoelde ze door het toilet of gooide ze op een kampvuur. Bij zijn arrestatie verklaarde Nilsen “Ik pleng geen tranen voor mijn slachtoffers of voor mijzelf, noch voor degenen die geraakt zijn door mijn acties”. Het was echter niet zo dat Nilsen geen verdriet kende. Hij maakte zich erg zorgen hoe het zijn hond Bleep zou vergaan na zijn arrestatie. Dit lijkt moeilijk te rijmen. Hoe kan iemand die zo wreed en ongevoelig is, zoveel houden van een hond? Voor wie de empathie kloof bekijkt, is het echter duidelijk. De hond zat bij de zeehondjes, de mannen die hij vermoordde zaten in de ‘uncanny valley’.
Een soortgelijk verhaal besproken in het boek, is het verhaal van Davecat, de man die bij organische vrouwen uit de buurt blijft, maar die trouwde met een synthetische sekspop genaamd Sidore Kuroneko. Davecat heeft nooit ruzie met Sidore en zegt dat de pop gemakkelijker in de omgang is dan mensen. Davecat verklaarde: “In het begin was het seks, seks, seks, maar later werd dat minder en nu zijn we er gewoon voor elkaar” en “een vriend van me is gescheiden na 17 jaar huwelijk. Dat is een enorme investering in tijd, geld en emoties en ik ben niet geinteresseerd in iemand in mijn leven die er op elk moment vandoor kan gaan of transformeert in iets onplezierig.”
Of neem Carlos Romero uit Florida. Hij had seks met zijn mini ezel Doodle. Hij verklaarde tegen journalisten:”Ik ben nooit dol op mensen geweest, dieren zijn er altijd voor je en ze zijn 100% eerlijk, niet zoals mensen die je in de rug steken, ziektes geven en tegen je liegen.” Hij wilde zijn ezel ook terug hebben omdat hij er 500$ voor betaald had.
Of neem Hitler, die was vegetariër, maar had er geen probleem mee mensen te vermoorden voor de goede zaak.
Vrijspreker: Verschillende mensen hebben dus verschillende grafiekjes van haat en liefde afhankelijk van gelijkenis.
Opperdienaar: Inderdaad, maar er zit wel een algemeen patroon in. Zo rijdt er zo’n malloot met een opgevoerde brommer rondjes voor mijn huis. Ik haat het als mensen hun voertuig opvoeren zodat ze snel ergens naar toe kunnen en dan zinloos rondjes rijden, ‘spinning their wheels’ heet dat letterlijk in het engels. Het gehandicapte meisje dat er naar kijkt, kraait echter van plezier over het kabaal. Dat is dan weer schattig. Misschien verandert mijn perceptie over de brommer, als de berijder een diagnose krijgt.
Interessante materie. Het verhaal kan misschien vereenvoudigt worden. Hoe meer nabijheid en communicatie, hoe meer begrip, vertrouwen en daarmee empathie. En andersom.
In het eerste grafiekje komt een politieke tegenstander voor die volgens het grafiekje de kogel kan krijgen. Lijkt me onzin. Een tegenstander moet vooral sportief en waardig zijn, ook al heeft hij andere meningen en belangen. De degens kruisen is dan een sportief spel, uitdagend en leuk. Het wordt pas anders wanneer de tegenstander bewust weinig of zelfs niet communiceert, zich onsportief gedraagt (valsspelen, vuil spel) etc.
Iedere gezonde relatie tussen mensen kan gecreëerd en gecultiveerd worden door inspanningen om elkaar te begrijpen en helpen. Daardoor groeit onderling vertrouwen. De kwaliteit van de relatie wordt altijd bepaald door wederkerigheid v.w.b. inspanningen en vertrouwen.
Andersom kan iedere kloof tussen mensen gecreëerd en gecultiveerd worden door vooral geen inspanningen te plegen om elkaar te begrijpen en helpen. Het is al genoeg wanneer 1 partij zich daaraan schuldig maakt.
Dit verklaart ook de kloof tussen de overheidsmachine en de burgerij. Eenzijdig wetten opleggen, bevelen geven, straffen uitdelen zonder enig benul te hebben wie de betrokken burger eigenlijk is. Hét recept voor kwaad bloed, vijandschap, wederzijdse ontmenselijking en een diepe kloof.
Die kloof lijkt pas overbrugt te kunnen worden wanneer een gebroken, totaal hulpeloze en hartverscheurend huilende burger bij een overheidsdienst komt om nederig te smeken bij de ‘almachtige god’ genaamd staat. Of anders hetzelfde doet bij het staatshoofd, de god van de staatsmachine, de deus ex machina die in schier hopeloze gevallen een magische wending aan een hartverscheurend verhaal kan geven. Deze komische klucht wordt reeds eeuwenlang opgevoerd.
Nico [3] reageerde op deze reactie.
Wat betreft empathie draait het dus vooral om perceptie.
Een mooi voorbeeld zoals in dit artikel wordt benoemd is de ‘moord’ op Theo van Gogh. Door deze perceptie van de werkelijkheid verloren sommigen de empathie voor de islam, maar wat als nou blijkt dat deze perceptie uiteindelijk pure deceptie is. Bedoelt om onze perceptie van empathie te sturen en te programmeren.
Ik zou zeggen kijk eens naar de documentaire op Youtube geproduceerd door ROCC Pro (ROCC klinkt als een onderdeel van de vrijmetselarij maar desalniettemin zeer informatief) met de titel: Moordcomplot Theo van Gogh.
Nico [3] reageerde op deze reactie.
@Kollinski [2]: Wat je eigenlijk zegt is dat wie informatiestromen beheerst macht heeft verkregen om het denken en gedrag van mensen te sturen.
@Nico [1]: Om eventuele misverstanden te voorkomen; met het woord ‘straffen’ doelde ik op bijvoorbeeld slachtofferloze ‘misdaden’ zoals immorele bevelen van een overheidsdienaar niet opvolgen, een doodzonde tegen de ‘almachtige god’ genaamd staat.
Kollinski [4] reageerde op deze reactie.
@Nico [3]: Jep, maar bleef het alleen maar bij de informatiestromen, de mind control is werkelijk overal. Ik denk dat 1% van onze denk- en gedachtepatronen puur van onszelf zijn en de rest is er in geprogrammeerd. Hebben we de taal die wij dagelijks spreken van onszelf bijvoorbeeld? Nee, dat is geprogrammeerd, dus wat is er nou echt van jezelf?
Dus de empathie waar we het hier over hebben.. is dat de empathie vanuit jezelf, of……?
Nico [5] reageerde op deze reactie.
@Kollinski [4]: Alles wat je weet (of denkt te weten) heb je op de één of andere manier van buitenaf. Er kan je relevante informatie onthouden worden (hoe weet je dat je iets niet weet?) of misleidende informatie op je afkomen. Je eigen bijdrage in dat proces is filteren, interpreteren, opslaan en verwerken tot uitkomsten.
Blijft lastig zolang anderen ervoor kiezen om je niet de volle waarheid en niets anders dan de waarheid te vertellen. Kun je ooit achter de werkelijke geschiedenis van de mensheid komen? Welk geschetst toekomstbeeld zal werkelijkheid worden?
Empathie wordt overigens vaak verward met sympathie. Begrip voor iemand hebben (symtathie) is wat anders dan jezelf in jezelf in de maalstroom van iemand anders’ emoties te laten meezuigen (empathie).
Wie empathie van een ander verwacht, is eigenlijk een soort psychologische vampier die zich voedt met de meelevende of juist afwijzende emoties van anderen. Dat wil niet zeggen dat empathie altijd verkeerd is. Tussen een man en vrouw (die samen een verbond van trouw hebben gesloten) kan er empathie zijn, wanneer ze één van geest en één van verlangen zijn geworden, één individu (ondeelbare eenheid) als het ware. Dan vervloeit alles met elkaar (de yin/yang gedachte).
Hier een interessant artikel in het NRC, met Sylvana Simons als voorbeeld, over het diskwalificeren en ontmenselijken van anderen. Een manier om een kloof te creëeren, waarin in deze casus de ‘eerste dienaar’ (minister president) van de koning het ‘goede’ voorbeeld geeft.
In leven van alledag geeft de overheidsmachine het ‘goede’ voorbeeld door burgers als vee te behandelen, een manier om te ontmenselijken en hen te diskwalificeren om uit vrije wil besluiten over het eigen leven te nemen.
Bij dit artikel vraag ik me af of het wel klopt. Het is zeker niet zo, dat ieder mens veel empathie richting dieren heeft. Anders zou er geen bio-industrie zijn….
Mensen hebben vooral hun mond vol over dierenrechten wanneer het om het gedrag van anderen gaat. Slachtmethodes van andere culturen. Gebruiken van andere culturen (stierenvechten bijvoorbeeld) etc. Wanneer het om hun eigen gedrag gaat, zijn ze wat minder begaan met dieren…
Daarnaast heb je verschillende soorten mensen. Namelijk mensen die empathie hebben met dieren en mensen. Alleen met dieren of alleen met mensen. Ik ken al die type mensen….
Nico [9] reageerde op deze reactie.
pcrs [10] reageerde op deze reactie.
Hieraan kan toegevoegd worden dat actie volautomatisch reactie oproept, een natuurwet. Als overheidsdienaren de gewoonte hanteren om anderen als vee te behandelen, te ontmenselijken en te diskwalificeren, dan hebben zij zich daarmee in gevallen waarin dat alleen maar tot onnodige problemen, overlast en wat dies meer zij gediskwalificeerd om als gesprekspartner op te kunnen treden.
Wij hebben de overheidsmachine gemeld dat wij in het geheel niet meer meewerken aan bureaucratie. Dat geldt dus ook voor juridische bureaucratie bij rechtbanken. Bureaucratie leidt slechts tot overlast. Wij zijn niet langer beschikbaar voor communicatie met overheidsdienaren, een club die jegens ons overtuigend heeft gedemonstreerd waar zij feitelijk voor staat; het besturen van infrastructuur lukt nog wel, maar het besturen van mensen (in tegenstelling tot kuddedieren) beslist niet. Mensen moeten NAAST medemensen staan, niet erboven of eronder zoals dat het geval is bij machines.
@Libertarian guy [7]: De mate van sympathie of empathie met dieren hangt denk ik af van hoe dichtbij een dier is en hoeveel iemand ermee communiceert. Het dier in de vrije natuur of het dier van een ander kan op minder medeleven rekenen dan het dier in of om de eigen woning.
Als voorbeeld noem ik iemand die er geen probleem mee heeft om in een supermarkt kipfilet te kopen, maar er wel moeite mee heeft om een kip die hij zelf voedert en waar hij eieren van raapt te slachten.
Dit voorbeeld komt voort uit eigen ervaring. Om consequent te zijn heb ik eigenhandig kippen de kop afgehakt, geplukt, schoongemaakt etc. Het was dat of vegetariër worden, want anders ben je een huichelaar naar jezelf. Het slachten ging niet zonder weerzin opzij te schuiven overigens, maar ik ken geen afdoende manier om bepaalde stoffen (zoals vitamine B12) binnen te krijgen zonder vlees te eten. Slachten is soms kennelijk een noodzakeljik kwaad, hoewel ik normaliter uitga van ‘leven en laten leven’. De natuur is te mooi om te vernietigen!
@Libertarian guy [7]:
Toch zie je maar weinig mensen een huisdier de nek omdraaien.
maar ik zie niet in hoe wat in het artikel strijdig is met wat je in je commentaar stelt.
“Vrijspreker: Verschillende mensen hebben dus verschillende grafiekjes van haat en liefde afhankelijk van gelijkenis.
Opperdienaar: Inderdaad, maar er zit wel een algemeen patroon in.”
Gezien de voorbeelden lijkt het me duidelijk dat de schaal iig verschillend is voor verschillende mensen. Bij sommigen valt het heel snel af, sommigen zit de eerst volgende bult heel ver.
http://www.zerohedge.com/news/2016-05-31/animal-rights-protesters-jump-barricades-rush-bernie-sanders-california-rally
Comments are closed.