Het verhaal in het filmpje klinkt zo mooi… maar kan er iets anders verwacht worden van een monster van Frankenstein dan dat ‘ie een innige verhouding wil hebben met een harem van bijbehorende bruiden? Politiek scheiden van economie, prima. Maar dan alleen wanneer het geen groeperingen (organisaties) betreft maar freelancers. Doe zoeken het zelf allemaal wel uit en functioneren niet als sociale kankergezwellen. Zoals organisaties (rechtspersonen).
Kijk je in een lijst met dystopische films, over doemscenario’s, dan scoort corporatisme hoog. Het betreft echter niet de toekomst, maar het heden. Een ooit vrije markt die nu van allerlei kanten gemechaniseerde verstikt wordt. De ‘zegeningen’ van de Nieuwe Wereld.
@Nico [2]: Zijn organisaties per definitie kankergezwelken? Een organisatie is in feite niets meer dan “een groep mensen die zich organiseren om een gezamenlijk doel te realiseren”. Dat kan uiteraard een kwaadaardig doel zijn, zoals het verwerven van macht over andermans leven, vrijheid of eigendom. Maar het kan net zo goed een goed doel zijn.
De geschiedenis toont talloze voorbeelden van organisaties die goed werk geleverd hebben, zoals een groot aantal 18e en 19e eeuwse Friendly Socities die onderlinge sociale bijstand regelden, alsmede verenigingen die zich bezighielden met het aanleggen en onderhouden van lokale infrastructuur, inclusief bijbehorende straatverlichting. En dat alles zonder overheid. Er zijn ook voldoende voorbeelden te vinden van organisaties die slecht functioneerden en/of kwade bedoelingen hadden of waar sommige leden het oorspronkelijke doel -al dan niet moedwillig- uit het oog verloren om er zelf beter van te worden.
Een organisatie an sich is feitelijk een neutraal gegeven. Het zijn individuen binnen een organisatie en het doel die bepalen welke kant het opgaat.
Organisaties zijn ook een noodzakelijke voorwaarden voor samenlevingen. “Ieder voor zich” of “iedereen is zelfvoorzienend” werkt niet in de praktijk. Van nature zullen mensen zich dus gaan organiseren om bepaalde problemen te tackelen of om de omstandigheden te verbeteren. Zolang die organisaties gebaseerd zijn op vrijwilligheid en andermans vrijheid respecteren, is er niets mis vanuit een moreel oogpunt.
Een organisatie is overigens geen rechtspersoon. Alleen personen (mensen, individuen) zijn in strikte zin rechtspersonen (rechtssubjecten), omdat alleen personen moreel handelende wezens zijn.
@X [3]:
Ik denk dat Nico bedoeld dat het concept van een rechtpersoon/organisatie corrupt is. niet dat iedere organisatie hier ook misbruik van maakt.
Organisaties zijn in de meeste landen wel degelijk rechtspersonen,ook in nederland, dit land is ten slotte de bakermat van de moderne corporatie ( de VOC )
“Een rechtspersoon is een juridische constructie waardoor een abstracte entiteit of organisatie op kan treden als een volwaardig en handelingsbekwaam persoon in het rechtsverkeer behept met rechten en plichten zoals een natuurlijk persoon dat kan doen, dat wil zeggen, ook een rechtssubject wordt. Dat wil zeggen, een rechtspersoon kan bezittingen en schulden hebben, contracten sluiten, rechtszaken aanspannen of aangeklaagd worden. Een rechtspersoon heeft dus, net als een natuurlijk persoon, rechtspersoonlijkheid.”
@X [3] en @Igor [4]: De rechtspersoon is tijdens het Romeinse rijk uitgevonden, als een soort juridische truc. Wat overigens ook geldt voor de natuurlijke persoon. Zodat een individu die niet erkent werd als ‘persoon’ rechteloos was. En nog is. En met rechten… komen plichten. Het gaat er bij personen om hen (op een andere manier dan openlijke slavernij) in een bepaald gareel te kunnen houden.
Het juridische concept is op zijn minst bedenkelijk. Met gevoel voor understatement hier geschreven. Los daarvan… wakkeren zowel de concepten ‘natuurlijke persoon’ als ‘rechtspersoon’ (corporatisme) een bepaalde decadentie (verval) aan. Iets dat ook organisaties doen. Het organiseren van activiteit is logisch. Maar… wanneer individueel zelfstandig zijn vervalt, klonteren individuen samen in een groep. Door innerlijk verval verzwakt, maar samen toch met het gevoel ‘sterk’ te zijn. Hoewel niet meer in staat om als zelfstandige te werken, zelf te netwerken etc. En dat is te merken… Als zelfstandige (Freelancer Zonder Personeel) merkte ik in het contact met organisaties ‘soort zoekt soort’. En zelfs een bepaalde nervositeit. Wie verzwakt is wordt nerveus van een bepaalde innerlijke kracht. In de belevingswereld van iemand die leidend lid is van een organisatie (werkgever, manager) moet die innerlijke kracht toch echt beteugeld worden… Ik heb te vaak een vieze smaak in mijn mond gekregen en besloten met bepaalde figuren geen zaken te doen. Voorkomen is beter dan genezen. Maar ondertussen… wordt de ooit markt wel gedomineerd door organisaties met samenklonterende werknemers. Inclusief werkgevers die zelf ook werknemer zijn.
@X [3]: Met kankergezwel bedoelde ik dat gezonde ‘cellen’ (individuen) zodanig bewerkt worden dat ze als het ware muteren, van aard veranderd worden, om door een organisatie gebruikt te kunnen worden.
Als het de culturele norm zou zijn dat iedereen Freelancer Zonder Personeel is, zouden er andere vormen van samenwerking ontstaan. En zouden er geen problemen met aangestelden ontstaan, zoals wat ik zojuist hier beschreef.
Om nog even te herhalen wat ik eerder op deze website ventileerde: Ik schreef eens een artikel “De magie van organisaties”. Daarin werden organisaties (rechtspersonen) vergeleken met kleine religieuze systeempjes. Priesters heten dan bijv. verkopers, monniken dan bijv. administratief medewerker. Allemaal verenigd rondom de veronderstelde Heilige Naam van de organisatie. En inclusief ‘Heilige boeken’, of die nu wetboeken heten of verzamelde werkprocedures.
Om dat beeld wat aan te scherpen vergeleek ik organisaties later met sektes. Met kopstukken als sekteleiders, werknemers als sekteleden, outsiders als aandeelhouders of sympathisanten, of juist als ongelovigen in de veronderstelde ‘heilige missie’ van een sekte.
Vergelijk dat met het beeld van de Freelancer Zonder Personeel (FZP). Die heeft minder last van waanideeën, staat met de beide benen op de grond, steekt die lans desnoods in de anus van iemand die zich over hem of haar wil verheffen. Spietsen heet dat 😀 Of gebruikt die lans desnoods als prikstok om iemand overeind te helpen. Da’s een nogal andere atmosfeer dan het religieuze, sektarisch gedoe dat in en om organisaties kan ontstaan.
@Igor [4]: Het ging mij erom -zoals Nico ook heeft gezegd- dat organisaties in strikte zin geen rechtspersonen kunnen zijn. Dat is inderdaad een kunstmatige constructie. Alleen mensen kunnen zuiver juridisch gezien -wat iets anders is dan wettelijk cq legaal- als rechtspersoon (beter: rechtssubject) worden aangemerkt.
@X [8]: Nee, dat heeft Nico niet gezegd. Nico scheef over organiseren. Zoals bij je eigen werk organiseren of een tuinfeest organiseren.
Als volgende stap kan gesproken worden over ‘de organisatie’. Een religieus verschijnsel is dan ontstaan; het geloof in een groep die veronderstelde magie produceert.
Is dat geloof eenmaal ontstaan, dan schrijft een modeverschijnsel voor om dat te formaliseren en er een rechtspersoon van te maken. Of het nu een coöperatie is, een maatschap, v.o.f., B.V. of wat dan ook. Als het maar geregistreerd is. Zo’n registratie dwingt in een keurslijf en heeft de opmerkelijke eigenschap een ‘eigen leven’ te gaan leiden.
Zo is de registratie kennelijk ook bedoeld, tijdens het bedenken van het concept tijdens het Romeinse rijk. Kunnen verwijzen naar een juridisch fictie schept mogelijkheden om jezelf erachter te kunnen verstoppen. Met de plof-BV als recente illustratie. “Wel handig, zo’n beperkte aansprakelijkheid” denken sommigen kennelijk.
De evolutie vanaf irrelevant voor wetgevers via de natuurlijke persoon (van het Latijnse persona voor ‘masker’) naar de rechtspersoon (een volgende juridische fictie) is opmerkelijk. De maskerade wordt steeds verder opgedirkt. Ondertussen holt de aanspreekbaarheid achteruit. Wel iets willen doen, maar er liefst niet op aangesproken willen worden.
Inzake nep-kapitalisme moet opgemerkt worden dat kapitaal (zoals aandelenkapitaal bij een B.V.) administratief iets anders is dan Eigen Vermogen (bij bijv. eenmanszaak, v.o.f.). Wat de vraag oproept of kapitaal een vervalsing is van Eigen Vermogen.
Altijd de ‘innerlijke radar’ aangeschakeld voor detectie van sprekende beelden over wat ik, wat wij (man vrouw) zouden kunnen neerzetten als het kapitaal van Eigen Vermogen, om de termen voor de verandering maar eens te laten verenigen, dook de zangeres Anastacia op, als inspiratiebron. Ze heeft een liedje gemaakt genaamd sexy single. Leuk deuntje. Hoewel de tekst ergens anders over gaat, doet dat denken aan een single, iets anders dan een LP. Wat een beeld produceert:
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat u ermee instemt.Ok
Tijd voor internet 2.0 !
https://youtu.be/cj8ZNgnzSSU
Het verhaal in het filmpje klinkt zo mooi… maar kan er iets anders verwacht worden van een monster van Frankenstein dan dat ‘ie een innige verhouding wil hebben met een harem van bijbehorende bruiden? Politiek scheiden van economie, prima. Maar dan alleen wanneer het geen groeperingen (organisaties) betreft maar freelancers. Doe zoeken het zelf allemaal wel uit en functioneren niet als sociale kankergezwellen. Zoals organisaties (rechtspersonen).
Kijk je in een lijst met dystopische films, over doemscenario’s, dan scoort corporatisme hoog. Het betreft echter niet de toekomst, maar het heden. Een ooit vrije markt die nu van allerlei kanten gemechaniseerde verstikt wordt. De ‘zegeningen’ van de Nieuwe Wereld.
X [3] reageerde op deze reactie.
@Nico [2]: Zijn organisaties per definitie kankergezwelken? Een organisatie is in feite niets meer dan “een groep mensen die zich organiseren om een gezamenlijk doel te realiseren”. Dat kan uiteraard een kwaadaardig doel zijn, zoals het verwerven van macht over andermans leven, vrijheid of eigendom. Maar het kan net zo goed een goed doel zijn.
De geschiedenis toont talloze voorbeelden van organisaties die goed werk geleverd hebben, zoals een groot aantal 18e en 19e eeuwse Friendly Socities die onderlinge sociale bijstand regelden, alsmede verenigingen die zich bezighielden met het aanleggen en onderhouden van lokale infrastructuur, inclusief bijbehorende straatverlichting. En dat alles zonder overheid. Er zijn ook voldoende voorbeelden te vinden van organisaties die slecht functioneerden en/of kwade bedoelingen hadden of waar sommige leden het oorspronkelijke doel -al dan niet moedwillig- uit het oog verloren om er zelf beter van te worden.
Een organisatie an sich is feitelijk een neutraal gegeven. Het zijn individuen binnen een organisatie en het doel die bepalen welke kant het opgaat.
Organisaties zijn ook een noodzakelijke voorwaarden voor samenlevingen. “Ieder voor zich” of “iedereen is zelfvoorzienend” werkt niet in de praktijk. Van nature zullen mensen zich dus gaan organiseren om bepaalde problemen te tackelen of om de omstandigheden te verbeteren. Zolang die organisaties gebaseerd zijn op vrijwilligheid en andermans vrijheid respecteren, is er niets mis vanuit een moreel oogpunt.
Een organisatie is overigens geen rechtspersoon. Alleen personen (mensen, individuen) zijn in strikte zin rechtspersonen (rechtssubjecten), omdat alleen personen moreel handelende wezens zijn.
Igor [4] reageerde op deze reactie.
Nico [5] reageerde op deze reactie.
Nico [6] reageerde op deze reactie.
@X [3]:
Ik denk dat Nico bedoeld dat het concept van een rechtpersoon/organisatie corrupt is. niet dat iedere organisatie hier ook misbruik van maakt.
Organisaties zijn in de meeste landen wel degelijk rechtspersonen,ook in nederland, dit land is ten slotte de bakermat van de moderne corporatie ( de VOC )
“Een rechtspersoon is een juridische constructie waardoor een abstracte entiteit of organisatie op kan treden als een volwaardig en handelingsbekwaam persoon in het rechtsverkeer behept met rechten en plichten zoals een natuurlijk persoon dat kan doen, dat wil zeggen, ook een rechtssubject wordt. Dat wil zeggen, een rechtspersoon kan bezittingen en schulden hebben, contracten sluiten, rechtszaken aanspannen of aangeklaagd worden. Een rechtspersoon heeft dus, net als een natuurlijk persoon, rechtspersoonlijkheid.”
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Rechtspersoon
Nico [5] reageerde op deze reactie.
X [8] reageerde op deze reactie.
@X [3] en @Igor [4]: De rechtspersoon is tijdens het Romeinse rijk uitgevonden, als een soort juridische truc. Wat overigens ook geldt voor de natuurlijke persoon. Zodat een individu die niet erkent werd als ‘persoon’ rechteloos was. En nog is. En met rechten… komen plichten. Het gaat er bij personen om hen (op een andere manier dan openlijke slavernij) in een bepaald gareel te kunnen houden.
Het juridische concept is op zijn minst bedenkelijk. Met gevoel voor understatement hier geschreven. Los daarvan… wakkeren zowel de concepten ‘natuurlijke persoon’ als ‘rechtspersoon’ (corporatisme) een bepaalde decadentie (verval) aan. Iets dat ook organisaties doen. Het organiseren van activiteit is logisch. Maar… wanneer individueel zelfstandig zijn vervalt, klonteren individuen samen in een groep. Door innerlijk verval verzwakt, maar samen toch met het gevoel ‘sterk’ te zijn. Hoewel niet meer in staat om als zelfstandige te werken, zelf te netwerken etc. En dat is te merken… Als zelfstandige (Freelancer Zonder Personeel) merkte ik in het contact met organisaties ‘soort zoekt soort’. En zelfs een bepaalde nervositeit. Wie verzwakt is wordt nerveus van een bepaalde innerlijke kracht. In de belevingswereld van iemand die leidend lid is van een organisatie (werkgever, manager) moet die innerlijke kracht toch echt beteugeld worden… Ik heb te vaak een vieze smaak in mijn mond gekregen en besloten met bepaalde figuren geen zaken te doen. Voorkomen is beter dan genezen. Maar ondertussen… wordt de ooit markt wel gedomineerd door organisaties met samenklonterende werknemers. Inclusief werkgevers die zelf ook werknemer zijn.
@X [3]: Met kankergezwel bedoelde ik dat gezonde ‘cellen’ (individuen) zodanig bewerkt worden dat ze als het ware muteren, van aard veranderd worden, om door een organisatie gebruikt te kunnen worden.
Verder is het niet mijn bedoeling om ieder over één kam te scheren. Niet alle werkgevers en werknemers gedragen zich als agressieve kankercellen. Maar wel teveel. De meesten gaan met de stroom mee. Ondergeschikten kijken ook met een bepaalde sympathie naar freelancers, leidinggevenden minder. Die zijn te gewend het voor het zeggen te hebben en kunnen te vaak niet zo tegen onafhankelijk denken. Tsja… de ooit vrije markt is nogal van gedaante veranderd.
Als het de culturele norm zou zijn dat iedereen Freelancer Zonder Personeel is, zouden er andere vormen van samenwerking ontstaan. En zouden er geen problemen met aangestelden ontstaan, zoals wat ik zojuist hier beschreef.
Om nog even te herhalen wat ik eerder op deze website ventileerde: Ik schreef eens een artikel “De magie van organisaties”. Daarin werden organisaties (rechtspersonen) vergeleken met kleine religieuze systeempjes. Priesters heten dan bijv. verkopers, monniken dan bijv. administratief medewerker. Allemaal verenigd rondom de veronderstelde Heilige Naam van de organisatie. En inclusief ‘Heilige boeken’, of die nu wetboeken heten of verzamelde werkprocedures.
Om dat beeld wat aan te scherpen vergeleek ik organisaties later met sektes. Met kopstukken als sekteleiders, werknemers als sekteleden, outsiders als aandeelhouders of sympathisanten, of juist als ongelovigen in de veronderstelde ‘heilige missie’ van een sekte.
Vergelijk dat met het beeld van de Freelancer Zonder Personeel (FZP). Die heeft minder last van waanideeën, staat met de beide benen op de grond, steekt die lans desnoods in de anus van iemand die zich over hem of haar wil verheffen. Spietsen heet dat 😀 Of gebruikt die lans desnoods als prikstok om iemand overeind te helpen. Da’s een nogal andere atmosfeer dan het religieuze, sektarisch gedoe dat in en om organisaties kan ontstaan.
In een ander artikel “Bestuurlijke originelen en vervalsingen” vergeleek ik de FZP met de ariër (zelf-bestuur) en leden en kopstukken van organisaties met sekt-ariërs (afhankelijken, vervalsingen). Tsja… die beeldvorming hé?
@Igor [4]: Het ging mij erom -zoals Nico ook heeft gezegd- dat organisaties in strikte zin geen rechtspersonen kunnen zijn. Dat is inderdaad een kunstmatige constructie. Alleen mensen kunnen zuiver juridisch gezien -wat iets anders is dan wettelijk cq legaal- als rechtspersoon (beter: rechtssubject) worden aangemerkt.
Nico [9] reageerde op deze reactie.
@X [8]: Nee, dat heeft Nico niet gezegd. Nico scheef over organiseren. Zoals bij je eigen werk organiseren of een tuinfeest organiseren.
Als volgende stap kan gesproken worden over ‘de organisatie’. Een religieus verschijnsel is dan ontstaan; het geloof in een groep die veronderstelde magie produceert.
Is dat geloof eenmaal ontstaan, dan schrijft een modeverschijnsel voor om dat te formaliseren en er een rechtspersoon van te maken. Of het nu een coöperatie is, een maatschap, v.o.f., B.V. of wat dan ook. Als het maar geregistreerd is. Zo’n registratie dwingt in een keurslijf en heeft de opmerkelijke eigenschap een ‘eigen leven’ te gaan leiden.
Zo is de registratie kennelijk ook bedoeld, tijdens het bedenken van het concept tijdens het Romeinse rijk. Kunnen verwijzen naar een juridisch fictie schept mogelijkheden om jezelf erachter te kunnen verstoppen. Met de plof-BV als recente illustratie. “Wel handig, zo’n beperkte aansprakelijkheid” denken sommigen kennelijk.
De evolutie vanaf irrelevant voor wetgevers via de natuurlijke persoon (van het Latijnse persona voor ‘masker’) naar de rechtspersoon (een volgende juridische fictie) is opmerkelijk. De maskerade wordt steeds verder opgedirkt. Ondertussen holt de aanspreekbaarheid achteruit. Wel iets willen doen, maar er liefst niet op aangesproken willen worden.
Inzake nep-kapitalisme moet opgemerkt worden dat kapitaal (zoals aandelenkapitaal bij een B.V.) administratief iets anders is dan Eigen Vermogen (bij bijv. eenmanszaak, v.o.f.). Wat de vraag oproept of kapitaal een vervalsing is van Eigen Vermogen.
Altijd de ‘innerlijke radar’ aangeschakeld voor detectie van sprekende beelden over wat ik, wat wij (man vrouw) zouden kunnen neerzetten als het kapitaal van Eigen Vermogen, om de termen voor de verandering maar eens te laten verenigen, dook de zangeres Anastacia op, als inspiratiebron. Ze heeft een liedje gemaakt genaamd sexy single. Leuk deuntje. Hoewel de tekst ergens anders over gaat, doet dat denken aan een single, iets anders dan een LP. Wat een beeld produceert:
Leven is meer dan werken, want je werkt om te leven en niet andersom. V.w.b. het deel werken kun je je de Freelancer Zonder Personeel (FZP) voorstellen als een single. En dan liefst niet aan scratching doen. Een single is niet compleet zonder ‘andere helft’. Stel je voor dat er maar uit één kant muziek komt.
Iets dergelijks geldt individueel; zonder onvervalste liefde is een leven niet compleet. Is ook het zicht op werk gebrekkig. Zoals een single aan beide kanten verschillende stijlen kan laten horen, zo kunnen een individuele man en vrouw dat ook. Hoewel hun magie verder gaat dan dat. Kijk je van de ene ‘helft’ naar de andere ‘helft’, dan kan daar zomaar ineens een andere stijl dan eerst zichtbaar worden. Soms is het mooi weer, soms onweert het en zo.
Comments are closed.