Achteraf viel het toch best mee? die prikjes, die code, die lockdown?

Hoeven we toch niet meer moeilijk over te doen. Laat staan te evalueren of al die (ongrondwettelijke) maatregelen ’terecht’ waren?

Ik kan het uit het hart gegrepen artikel van Annemarijn Laan, niet beter verwoorden en daarom verwijs ik er hier naar toe.  Dóór met je leven

Bijzonder leerzaam, verhelderend en waarschuwend. Aanrader.

en voor degenen die de maatregelen blijven vergoelijken, vanwege ‘de kennis van toen’ Ook hier schreven we al op 31 maart 2020 dat het middel erger was dan de kwaal. Dus verontschuldig je niet met ‘wir haben es nicht gewusst’

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

6 REACTIES

  1. Wat een pakkend en schitterend geschreven stuk is dit. Het is precies waar ik, en waarschijnlijk vele anderen, mee zit. Hopen dat het nooit meer voor komt.

  2. Gekooide vogels, en dan werd die kooi voor een paar jaar ineens een stuk kleiner, en toen werden zij zich pas ervan bewust gekooid te zijn. Toen de kooi weer werd hersteld naar de oude vorm werden ze wantrouwig, en ging men de kooi wat inspecteren.. nooit voelde men zich meer helemaal veilig in de voormalige situatie, waar men wat heen en weer kon fladderen en hier en daar zaadjes pikken, men kan er niet volledig druk en zoet meer mee zijn. Veel andere vogels die hetzelfde meemaakten waren zich van geen kwaad bewust, het was immers allemaal voor hun veiligheid, sommigen verlangden wel vaak terug naar de oude kooi.
    Het soort softe onvrijheid waar men slaapwandelend in een sfeer van steeds licht toenemende onvrijheid, waar men steeds meer aan gewend raakt, wat normaal wordt, is dodelijker op de lange duur.

    • In het kort, het leest een beetje als het ontwaken van een huisvrouw, terrasje, HEMA, al die geneugtes…, daarna wordt het wat serieuzer, maar niks nieuws onder de zon.

Comments are closed.