Doe mij maar democratie, maar dan democratie, in de pure, natuurlijke zin van het woord.
Hoewel de gangbare interpretatie hier niet naar is, is democratie eigenlijk een uitermate individualistisch begrip.
In Nederland pretendeert de staat een zuiver democratisch systeem te zijn. Echter in het woord “staatsdemocratie” schuilt een grote contradictio in terminis;
Immers worden politici in Nederland door de meerderheid en dus niet door het héle volk gekozen. ‘Demos”Krates’ ofwel ‘macht aan het volk’ duidt op het gehele volk en in dit woord zit geen enkel element van meerderheidsmacht.
In alle eerlijkheid, de eerste democratie in Athene was ook gebaseerd op een meerderheidssysteem maar dat neemt niet weg dat dit niet conform de naam democratie was (en is). Deze democratie was overigens al een aanzienlijk wenselijkere dan de onze;
Partijvorming was uit den boze, als één persoon teveel macht kreeg kon deze de polis uitgewezen worden via het ostracisme (schervengerecht). Duidelijk, vooral uit het laatst genoemde element van de klassieke democratie, blijkt dat de grondleggers van de democratie aanzienlijk minder feodaal en goed van vertrouwen waren dan de blinde participanten van de moderne democratie.
Als de Nederlandse democratie dichter bij de klassieke was gebleven, was dit al aanzienlijk beter geweest dan de huidige wanvertoning die haar fundamenten, proclameert te vinden in de leer van Rousseau en zijn ‘sociaal contract’ (overigens was het sociaal contract ook een rip-off en was Thomas Hobbes al eerder met dit idee gekomen).
Ook de democratie volgens Rousseau is eigenlijk niet geloofwaardig als basis van de onze;
Rousseau stond tenminste nog een directere democratie dan de Nederlandse voor met minder van die zogeheten ‘representativiteit’.
Toch, feit blijft dat elke vorm van zogeheten ‘staatsdemocratie’ verwerpelijk is, zij het dat hoe verder je in de tijd teruggaat de democratie beter lijkt te worden.
Neen, er is in werkelijkheid maar één ware, ultieme democratie: de vrije markt.
In de vrije markt kan álles, en niet alleen hetgeen de meerderheid wil. Belangrijker nog, in de individuele wensen van de consument (demos) kan parallel en afzonderlijk worden voorzien.
Als vier van de tien mensen een leger willen en zes niet, komt er in een staatsdemocratie geen leger. Echter als deze zelfde vier mensen in een vrije-marktdemocratie beveiliging willen, zullen zij weliswaar meer moeten betalen dan wanneer zij met meer zouden zijn, maar ze zouden wél hun beveiliging krijgen. (Of deze vier meer moeten betalen is uiteraard van meer factoren dan slechts de vraag afhankelijk maar het principe blijft hetzelfde) M.a.w.: De vrije markt is een uitermate democratisch fenomeen; sterker nog, de vrije markt is de énige ware democratie.
Hetzelfde principe gaat op voor liefdadigheid. In Nederland wordt de burger momenteel gedwongen tot liefdadigheid in de vorm van het sociale stelsel en in de vorm van geld dat uiteindelijk, ongevraagd, bij ontwikkelingshulp terechtkomt.
Dit alles gebeurt, volgens moedertje overheid, onder het mom van democratie.
Echter, wat moedertje overheid werkelijk stelt, is dat de ‘meerderheid’ hiervoor is, en dus niét het volk, de ‘demos’; schijndemocratie dus!
Laten we het vrije-marktscenario op de liefdadigheid los, kunnen de volgende dingen gebeuren:
1. Een groot deel van de consumenten is vóór liefdadigheid en geeft hier dus, uit eigen initiatief, geld aan en dientengevolge blijft de liefdadigheid bestaan.
2. Slechts een klein deel van de consumenten is vóór liefdadigheid, deze liefdadigheid wordt dientengevolge duur en men moet de afweging maken of de liefdadigheidspraktijken nog wel financieel wenselijk zijn.
A. de afweging is ten faveure van liefdadigheid en, tegen hoge kosten blijft de liefdadigheid bestaan.
B. het wordt de consument te duur om aan liefdadigheid te doen en dus moet eenieder zijn spreekwoordelijke boontjes voorts doppen.
In scenario 1 participeert een groot deel van de consumenten aan wel een of ander vorm van liefdadigheid maar is tevens voor hen die dit niet willen, ook al zijn zij in de minderheid, de mogelijkheid aanwezig om niet aan liefdadigheid te doen.
In het tweede scenario wordt gedemonstreerd hoe de levensvatbaarheid van een product afhankelijk is van de vraag en de prijs.
Beide scenario’s hebben één ding in gemeen: ze zijn legitiem en wérkelijk democratisch.
Dit in schril contrast met de wanvertoning waarmee wij in Nederland te maken hebben.
Toch heeft de vrij-marktdemocratie één belangrijk element in gemeen met de staatsdemocratie. Namelijk het feit dat het leeuwendeel van de consumenten dan wel kiezers de intellectuele eigenschappen van een ezel lijkt te aspireren.
En, hoewel het jammer is dat we met dit verschijnsel te maken hebben, komt hierdoor wel mooi naar voren hoe het equilibrium van elke samenleving in elkaar zit.
De grofweg 60 % van de bevolking die amper de klittenband op de schoenen kan hanteren zit voor een groot deel in de mindere inkomensgroep. De overige 40% zit logischerwijs in de betere inkomensgroep. De 60% heeft een vraag naar producten die bij de overige 40% vaak minder in trek zijn; daarom is het vaak duurder om aan de vraag van de 40% te voldoen dan aan die van de 60%. Dit geldt voor zowel de consument als voor de aanbieder.
Om dit verschijnsel samen te vatten: de 60% heeft minder geld om in zijn goedkopere vraag te voorzien en de 40% heeft méér geld om in zijn duurdere vraag te voorzien.
Het is om de voorgenoemde reden dat een vrije-marktsysteem niet per se vóór de rijken en tégen de armen is; in tegendeel, er ontstaat juist een kapitalistisch evenwicht of ‘equilibrium’.
Wat kunnen we concluderen?
– Nederland is een democratische farce.
– De enige wáre democratie is de vrije markt.
– En niet de vergeten: de vrije markt is er niet voor de rijken maar voor een economisch natuurlijk evenwicht.
PS: aan alle politici en andere zelfgekroonde godheden: bij dezen de uitdaging om te bewijzen dat het sociale stelsel werkelijk democratisch is: laat het aan de vrije markt over!
Leuk stukje. Alleen dat van die klittenband is te denigrerend, Denk ik
Maar debiel & acp zullen toch wel weten wat klittenband is?
Ik ben helemaal afgestapt van dat klittenband. Daar kan je met de beste wil van de wereld geen strik in leggen.
Dit is allemaal prachtig natuurlijk, maar dit soort hersenspinsels accepteer ik gewoonlijk alleen van dezen die een Toga dragen en luisteren naar een oud-griekse naam.
De reden dat overal op de wereld de mens natuurlijk is aangetrokken tot een hierarchies systeem is juist de 60% van de bevolking, en het nut dat zij van de 40% krijgen. En andersom.
Een leuk feit is dat de elites die ongetwijfeld zullen ontstaan om de tijd vrolijk afgeslacht worden, en hun goederen herverdeeld.
Een perfecte samenleving met perfecte mensen zou dit systeem toestaan, maar hetzelfde kan uiteraard gezegt worden van communisme of zelfs democratie.
PS. Ik kan ook niet tegen klitteband, ik verlies soms uren van mijn dag luisterend naar het knetteren van het klitteband.
Applaus!
Een vrije markt werkt alleen als er een evenwicht tussen de verschillende machten is. De vrije-mmarktpartijen zullen ons niet beschermen tegen de Perzen en hun nucleaire ambities.
[4] Geen zorgen kaptein,
‘Lodderzat’ komt origineel van ‘Lodros zattos’ en een toga is mij ook niet vreemd.
"Een perfecte samenleving met perfecte mensen zou dit systeem toestaan, maar hetzelfde kan uiteraard gezegt(d!) worden van communisme of zelfs democratie."
Het is je kennelijk ontgaan dat mijn artikel op de morele juistheid van een vrije-marktdemocratie ingaat. Het is een louter economische/morele invalshoek.
Overigens is communisme, zelfs met de perfecte mens, nog niet levensvatbaar; zelfs de perfecte mens kan niet om een aantal belangrijke economische en wiskundige wetmatigheden heen. De simpelste hiervan is: A=A; communisme poogt dit te ontkennen.
Wat de klittenband betreft, ik heb het nooit een bijzonder denigrerend materiaal gevonden, ik denk echter dat de complexiteit van veters menig mens nog een minderwaardigheidscomplex kan bezorgen. Inzake de verslavende werking van klitteband, ik sluit mij aan bij de (wel heel erg)overduidelijke kaptein.
groet,
Lodros Zattos
A is niet a
Heb het bekeken onder een vergrootglas: ze zijn erg verschillend van elkaar.
heej mark, waar slaat dat nou op. Je woont in een land met iets van 16 miljoen mensen dan kan je toch nooit hebben dat iedereen tevreden is met een besluit. Dat is gewoon onmogelijk. Iedereen heeft een eigen mening die hij voor zover hij er niemand mee discrimineert mag laten blijken, dat is democratie. Je kan het nooit allemaal met elkaar eens zijn. Iedereen heeft een eigen standplaatsgebondenheid, waardoor we nooit over iets allemaal het zelfde zullen denken. Hoe zie jij je het dan voor je, dat heel Nederland met zn allen bij elkaar zit, om alles wat besloten moet worden? ik vind je tekst erg naief, je weet mag ik hopen toch ook zelf wel dat dat niet mogelijk is
[9] Ik neem aan dat je mij aanspreekt, ook al heet ik geen Mark. Goed, mistverstandje moet kunnen.
Ik zou je aan willen raden het stuk nog eens aandachtig te lezen.
Het stuk gaat er nou juist over dat inderdaad nooit iedereen het over één ding eens is en dat is ook het kwalijke aan een ‘staatsdemocratie’ zoals wij die in Nederland kennen.
Want binnen deze staatsdemocratie zegt men dat dan maar de meerderheid moet bepalen als het niet unaniem kan.
Hetgeen ik als alternatief aandraag is een systeem waarin eenieder zélf over zichzélf beslissingen neemt zonder de soevereiniteit van een ander individu de schenden door bijvoorbeel macht via een meerderheidssysteem over dit individu uit te oefenen.
Dat is de basis van Libertarisme.
Je stelt het volgende: "Iedereen heeft een eigen mening die hij voor zover hij er niemand mee discrimineert mag laten blijken, dat is democratie"
Incorrect; ‘krates'(zie tekst) betekend ‘macht’. Het begrip ‘democratie’ is simpelweg een antwoord op de vraag: "wie heeft de macht?" democratie: "de bevolking heeft de macht".
Er zijn drie interpretaties van dit antwoord mogelijk waarvan er twee moreel te verantwoorden zijn en de ander momenteel in de Nederlandse samenleving geïmplementeerd is.
‘Unanimiteit’ klopt met de betekenis van het woord democratie, echter, zoals je zelf al bemerkte, en ik al eerder bemerkte, dit is hoogst onwaarschijnlijk.
Dan is er een ‘meerderheidssysteem’ zoals wij in Nederland kennen waar de macht in handen van de meerderheid en dus niet de bevolking is. Dus niet moreel juist en allerminst democratisch te noemen.
En tenslotte het alternatief dat ik en met mij het hele libertarisme/objectivisme aandraag, namelijk de ‘vrije markt’.
Binnen een vrije markt heeft ieder, maar dan ook ieder van de 16 miljoen individuen macht over zijn eigen leven.
Met andere woorden: ieder lid van de bevolking heeft evenredige macht, namelijk zelfbeschikkingsrecht.
Je velt een oordeel over een tekst die je klaarblijkelijk (nog) niet helemaal begrepen hebt. De tekst is juist uitermate sceptisch over de huidige schijndemocratie en de aangedragen fundamenten hiervan. Van naïviteit geen sprake.
vriendelijke groet,
Lodderzat
Prima artikel.
Democratie in de gebruikelijke zin lijkt meer op een systeem waarin jij (met een paar miljoen medekiezers) over een ander mag beslissen, en een ander over jou, maar niemand zijn eigen leven kan leiden. Vrije markt kan wellicht leiden tot "onaanvaardbare" armoede, maar de mensen die voldoende geld hebben om van te leven, kunnen tenminste zelf over dat leven beschikken. En zoals Lodderzat al aangaf, is het een beetje vreemd dat de meerderheid van Nederland voor liefdadigheid is (anders zou dit niet "democratisch" besloten zijn), maar dat deze liefdadigheid toch vooral door een ander betaald moet worden. Een ander die vervolgens met evenveel plezier de zakken leegt van degenen die denken liefdadig te kunnen zijn met zijn geld.
Dat over de klittenband is inderdaad een beetje scherp, maar tegelijkertijd een uitstekend retorisch instrument. De meeste mensen die het lezen zullen immers geneigd zijn te denken dat ze bij de 40% horen, en kunnen zich dan lekker superieur voelen aan de 60%. Tikje vals, maar wel slim.
De verhoudingen zijn in werkelijkheid nog veel ongunstiger. Bij een controversieel onderwerp zal een groot deel van de bevolking tegen zijn en een groot deel voor, laten we zeggen 76 kamerleden tegen 74. Je hoeft dan nog slechts 2 kamerleden te overtuigen (argumenten, geld, sex, chantage, carrièrevooruitzichten, etc) om het tegenovergestelde te bewerkstelligen.
Een overheid is dan ook voornamelijk een instrument van lobbygroepen (zie de public choice theorie van James Buchanan: http://www.meervrijheid.nl/… ). Denk maar aan de landbouwsubsidies en het protectionisme van de grote handelsblokken (VS en EU). In dit verband kan ik ook de film “Tucker, A Man and His Dream” uit 1988 aanbevelen (waargebeurd verhaal over een kleine innovatieve Amerikaanse autobouwer die het moet opnemen tegen de grote gevestigde autobedrijven met hun overheidsbescherming).
Ook realiseren veel mensen zich niet dat het kabinet Balkenende een meerderheid in de kamer heeft die stoelt op slechts 4 miljoen stemmen. Dat is dus een kwart van de totale bevolking. En bij de presidentsverkiezingen in de VS liggen de verhoudingen niet veel anders. In feite is parlementaire democratie de dictatuur van een kleine minderheid (lobby) over de rest.
Lodderzat, even een vraag. Voel jij dat je betrokken bent bij de liefdadigheid die een gedwongen karakter heeft? Ik neem aan dat de gelden die door jou worden gespendeerd niet daadwerkelijk door je worden verbonden met de bestedingen die, ongevraagd, worden gedaan door de politiek.
Bij mij is de enige verbinding die ik geef aan al die bestedingen door de politiek een gevoel van mij absoluut niet gerepresenteerd voelen door die politiek. Derhalve voel ik mij gewoon niet verbonden en gerepresenteerd door de "overheid".
De benaming van de vertegenwoordiging en de benaming van het kader waarin zij hun legitimiteit wensen te benoemen is voor mij derhalve niet belangrijk. Wat voor mij belangrijk is, is het percentage waarin ik mij niet gerepresenteerd voel door hen. En dat percentage wordt maar hoger en hoger.
Dat wordt lachen, referendum eventueel geinitialiseerd door een burgerinititief met de vraag of we de gastarbeiders (hiermee bedoel ik die miljoen plus hardwerkende ruimdenkende allochtone moslimvrienden inclusief aanhang, en niet de ex-bewoners van de voormalige kolonien) nog langer in ons midden wensen te hebben of dat ze weer terug naar huis mogen eventueel met behoud van uitkering gedurende een beperkte termijn.
durf m’n kop erom te verwedden dat er een democratisch meerderheid is om dit verzoek te bekrachtigen.
Zal wel weer bij dagdromen blijven.
[14]
Marc,
Ik mag hopen dat dat een dagdroom blijft. Het uitzetten van een hele bevolkingsgroep omdat bepaalde individuen die je daarvan kent je niet aanstaan lijkt me geen onderwerp voor een democratie van wat voor soort dan ook.
Ondertussen is het idee van democratie, ook in de traditionele zin, in dit land (en overal) een giller. Ik hoorde vandaag nog over het referendum in Leeuwarden, waar de bevolking mocht beslissen of de gemeente tientallen miljoenen euro’s over de balk gaat smijten voor een renovatieproject. Twee derde van de kiezers stemdem tegen, maar omdat "slechts" 42% kwam opdagen, was het "ongeldig". Vreemd dat lage opkomstpercentages het niet onmogelijk maken voor parlementen of regeringen om verkozen te worden, of zelfs voor een niet-representatieve opiniepeiling met een piepkleine meerderheid om als basis voor invoering van nieuwe wetgeving te kunnen dienen. Hetzelfde trucje trachtte de EU in het referendum om onafhankelijkheid in Montenegro toe te passen: minimaal 55% moest voor onafhankelijkheid stemmen. Vreemd, ik kan me toch herinneren dat 50% + 1 genoeg was om een EU-Grondwet te creëren. En zelfs 60% van de Nederlanders, en een ruime meerderheid Fransen die tegenstemden, was niet voldoende om die hydra te doden.
De regel lijkt te zijn: is de bevolking tegen meer uitgaven, meer regels, of meer macht voor de politiek en ambtenarij, dan eisen we een 50,001% meerderheid en de opkomst maakt niet uit, want die noemen we dan "representatief". Maar als ze minder uitgaven, minder regels, en minder macht voor de politiek willen, dan is er minstens een 2/3 meerderheid en een opkomst van 50% nodig. Komt zo’n meerderheid er dan toch, dan moeten we veronderstellen dat de burgers van het land ineens niet langer competent zijn om te stemmen.
Laat ik vooropstellen, ik geloof niet in democratie, maar zie alleen geen alternatief. Dat wil niet zeggen dat ik geloof dat de meerderheid, of zelfs een grote meerderheid per se gelijk heeft. Ik hoop dat door referenda, en afschaffing van de vertegenwoordigende politiek, met een hoog vereist opkomstpercentage en een supermeerderheid van minstens 2/3, en liever nog 90%, dat de hoeveelheid vrijheidsbeperking afneemt. Ik zeg gewoon bij voorbaat welke uitkomst ik graag zie en dat de reden dat ik die overgrote meerderheid, die referenda, en die hoge opkomst eis, is omdat ik de kans zo groot mogelijk wil maken dat vrijheidsbeperkende wetgeving niet wordt ingevoerd en liever ieder individu voor zichzelf wil laten beslissen. Maar ik ga niet als een hypocriet lopen huichelen en zeggen dat ik een grote democraat ben, om vervolgens de uitkomsten die me niet bevallen naast me neer te leggen.
Lodderzat:
Prachtig artikel, lees svp verder.
[15] Owl, "Laat ik vooropstellen, ik geloof niet in democratie, maar zie alleen geen alternatief."
Het alternatief lijkt mij: geen overheid, behalve voor defensie, justisie en plisie (openbare orde).
De vraag is alleen: hoe bereik je dat ?
Ik wil eraan herinneren, dat we twee regels dachten nodig te hebben:
1) de gulden regel ("Wat gij niet wilt…"),
2) "Nemo plus" (Niemand kan meer rechten aan een ander geven dan hij zelf bezit) toepassen op de overheid.
Geschillen worden verder door de bevoegde rechter bepaald.
Groet, Harry
[16]
Correctie:
Geschillen worden verder door de bevoegde rechter "bepaald", moet zijn "beslecht".
[16]
Harry,
Dat klopt, en daar ben ik het ook absoluut mee eens. Maar ik ga uit van mijn (onze 😉 ) feilbaarheid, en er moet dan een soort proces zijn via welke een (grond)wet veranderd kan worden als er min of meer consensus bestaat over de (on)juistheid ervan. Aangezien 100% consensus bijna onmogelijk is – ik kan niet uitsluiten dat bepaalde criminelen of gekken, ook al zullen ze zelf niet bestolen, vermoord, of anderszins gemolesteerd willen worden, toch tegen de gulden regel en het nemo plus-beginsel zullen kiezen – zal er toch een bepaalde vorm van (zeer beperkte) democratie nodig zijn, ben ik bang.
[18]
Owl,
Als het publiek kan worden duidelijk gemaakt, dat "democratie" pure nep is en dat de huidige democratie nergens op slaat en dus moet worden afgeschaft, is het een kwestie van een draaiboek maken voor een nieuwe (kleine) grondwet en de afschaffing van het wettenstelsel. Toch ?
Groet, Harry
[19] "Democratie" heeft het "goddelijk recht" vervangen als schaamlap die de regeerders aanhalen om het uitplunderen en onderdrukken van de geregeerden te rechtvaardigen.
Groetz,
Cincinnatus.
http://www.linkselente.nl/f…
[20] Inderdaad. En volgens mij komt dit voort uit de "wens" van een groot deel van het volk om geregeerd te worden. Dat deel is bang voor de bij de vrijheid horende eigen verantwoordelijkheden en heeft iemand nodig die "hun handje vasthoudt", zoals hun ouders dat deden toen ze nog kind waren.
De prijs die er voor betaalt wordt is zeer hoog:
* Uitbuiting en onderdrukking van het volk door de regering.
* Steeds grotere bevoegdheden van de regering door het ontbreken van een goede (verticaal) beschermende grondwet.
* Honderden lobbyende en elkaar beconcurrerende belangengroepen (zowel burgers als bedrijven) wiens belangen zogenaamd het algemeen belang dienen, maar in feite het belang van een kleine minderheidsgroeperingen dienen.
* Een staat die al lang niet meer neutraal is terwijl ze dat wel behoort te zijn, een vervaging van het publieke en private domein.
* etc. etc.
En last but not least: zij die wel die eigen verantwoordelijkheid willen of kunnen nemen, worden verplicht mee de diepte ingesleurd. Dit alles voornamelijk dankzij het socialisme, dat een belangrijke (zo niet de belangrijkste) oorzaak is van de verloedering en het verval in de maatschappij, omdat ze de morele verplichting om voor elkaar te zorgen ondermijnt en het gegraai in andermans portemonnee bevordert. Maar dat begrijpen de Maoijnissen, Boskabouters, Halsema’s, Balkenellende’s en Roze Zalmen niet.
Democratie werkt alleen als de bevoegdheden van de overheid beperkt zijn en blijven tot de terreinen van politie, justitie en defensie. Als het daar bij blijft zie ik weinig problemen om het handjevol bestuurders van het land dat dan nog nodig is via een of andere democratische stemprocedure te kiezen.
[20] [22]
Precies Cincinnatus, Dirty Harry.
Als we dat en e.e.a. eens duidelijk konden maken:
1. Dat democratie alleen zou kunnen werken als controle-instrument op de beperkte kernfuncties van de staat en anders (door gebrekkige controle en machtsmisbruik) onvermijdelijk tot dictatuur MOET leiden;
2. Dat de huidige sociaaldemocratie juist een excuus verschaft tot gewapend expansionisme;
3. Dat de twee eerder genoemde voorwaarden noodzakelijk en voldoende zijn voor het goed functioneren van een samenleving en iedereen vrijer maakt.
Groet,
Harry
[19]
Harry S.,
Dan blijft voor mij toch het probleem dat ik niet onfeilbaar ben.
Als ik 5 jaar geleden een grondwet had geschreven zouden daar dingen in staan waar ik het vandaag de dag absoluut niet mee eens ben. Er moet volgens mij toch een beperkte democratie zijn, al was het maar met een verplichte 100% opkomst en 90% meerderheid vereist om de (grond)wet te veranderen, omdat we anders slechts door revolutie de eventuele fouten kunnen verbeteren. Ook de Amerikaanse Founding Fathers hebben een amenderingsprocedure in hun grondwet gezet (die naar mijn zin veel te soepel is en veel te weinig stem geeft aan alle individuele burgers), zodat hun mogelijke fouten konden worden gecorrigeerd. En vanuit libertarisch oogpunt staan in de Amerikaanse Grondwet overbodige, domme, dubbelzinnige en kortweg onvrije dingen. Anders zou het immers nooit tot de huidige Amerikaanse Superstaat kunnen hebben geleid.
Ik wil niet verantwoordelijk zijn voor een "Goddelijke, Absolute Wet" van de toekomst, die vervolgens onrechtvaardig en onveranderbaar zou blijken te zijn.
[24] Owl,
JIj : Dan blijft voor mij toch het probleem dat ik niet onfeilbaar ben.
Ik : Gelukkig ben ik in de buurt.
Groetz,
Cincinnatus
[2] Vreselijk jammer dat ook Libertariers en de voorvechters van het "indivudualisme" geen enkel idee hebben wat "democratie" wel is, en vooral dat het geen eene ruk te maken heeft met de Grieken (die het helemaal met behulp van de politiek verbasterd hebben). Die zulke rare begrippen introduceerden als de ilusie van … "one-man-one-vote" … Wat een FARCE …
Immers "democratie" is van huis uit zuiver een economisch notie, dat representatief is van een volledig vrije economie. En pas als er gestemd kan worden naar rato van economisch gewicht is er democratie zo niet rechtvaardigheid. En dat nu is geen eens theorie.
De praktijk is ehter dat Nederland een schijnbaar zachtmoedige feodale monarchie kent, met een monolitische machtsstruktuur van pseudo democratische politieke pachters die afwisselend dominant waren of dat zijn.
Eerst waren daar t.g.v. de industriele revolutie de "liberalen", die het oor des konings hadden, daarna de confessionelen omdat zij het garristelijk missiewerk wisten om te zetten in lukratieve kolonialisme en de monarch verrijkten. Daarna en tot op heden zijn dat echter (onder de dreiging van het totalitaire communisme) de sjosjialisten, die echter in wezen niet veel beter zijn … dan genoemde commies …
Maar inmiddels is zowat iedereen hier, bewogen, shitsjiaal, tolerant, niet discriminerend, niet stigmatiserend, ruimdenkend, niet marginaliserend … terwijl men steeds zijn best doet om geen korte bochten te nemen …
Maar ziet de ware democratie (zoals dat op de effectenbeurzen van de wereld heerst), laat zich niet koeieneren en ligt dan ook als een deken bovenop de politieke "democratie". Helaas is dat niet voor de kleine man en de nobodies weggelegd … Democracy? Forget it!
[24] [25]
Owl, Cincinnatus,
"Als ik 5 jaar geleden een grondwet had geschreven zouden daar dingen in staan waar ik het vandaag de dag absoluut niet mee eens ben."
1) Elk weldenkend mens heeft met voortschrijdend inzicht te maken.
2) Er zijn diverse voorbeelden van behoorlijke drafts. Ze zijn niet onfeilbaar, maar de US Constitution in zijn oorspronkelijke vorm was een moedige poging.
In Duitsland kwam in 1849 na langdurige vergaderingen in de Frankfurter Pauluskirche een liberale ontwerpgrondwet tot stand. Deze werd helaas door Keizer Friedrich Wilhelm verworpen onder het motief, dat hij de Goddelijke Macht vertegenwoordigde. Zodoende ontwikkelde Duitsland zich naar Pruisische bureaucratisch model tot Eenheidsstaat met alle noodlottige gevolgen vandien.
3) Je hoeft geen rechtsgeleerde te zijn om te begrijpen dat de "Golden Rule" en het "Nemo plus"-beginsel, toegepast op de Staat, de meest redelijke grondslagen zijn, die naast de klassiek-liberale beginselen zoals geformuleerd door John Locke- maar denkbaar zijn voor een grondwet. Het dwingt de Staat zich als mens te gedragen.
4) Niettemin zou het mij verstandig lijken, dat een onpartijdige volksvertegenwoordiging voor een draft Constitutie een Grondwetgevende Vergadering van fatsoenlijke competente en integere rechtsgeleerden in de arm zou kunnen nemen.
5) De grondwet is per definitie (dat zou hij -"ought to"- althans moeten zijn) uitsluitend ter bescherming van de burger tegen de staat;
5a) De -klassiek-liberale- grondwet beschermt het particulier eigendom. De uitwerking hiervan geschiedt door formele wetgeving;
5b) Uitsluitend de volksvertegenwoordiging is de bevoegde wetgever. De regering heeft alleen uitvoerende bevoegdheden;
5c) Geen enkel wetsartikel mag ooit strijdig zijn met de -klassiek-liberale- grondwet. De rechter toetst de wet aan de grondwet.
5d) De wetgever heeft niet het recht tot overdracht van soevereiniteit, hoegenaamd, noch tot het voeren van militaire operaties, hoegenaamd, buiten de jurisdictie zonder voorafgaande volksraadpleging.
Graag jullie commentaar.
Groet, Harry
[25]
Cincinnatus,
Ben jij nu ineens de echte Paus? 😉
Ik dacht dat dat paus Leo (en dan een nummer), of zoiets was?
[27]
Harry,
Juist omdat ieder weldenkend mens zich ontwikkelt kan een grondwet dus nooit onveranderbaar zijn. Moeilijk te veranderen, slechts op basis van consensus onder de hele bevolking, en na uitgebreide discussie, lijkt me beter.
De Amerikaanse Grondwet is inderdaad een mooie poging, maar niettemin een betrekkelijke mislukking. Ik denk dat de VS er aanzienlijk erger aan toe zouden zijn (door zowel de linkse als rechtse elementen aldaar) zonder die Grondwet. Maar als ze echt naar behoren had gefunctioneerd was er geen grote (federale) overheid ontstaan. Ook was het wel een beetje typisch dat oorspronkelijk de goede onderdelen zoals de Bill of Rights per amendement moesten worden toegevoegd, en dan niet eens bescherming boden voor de burger tegen de overheden van de Staten, maar slechts tegen de federale.
Inderdaad lijkt de Gouden Regel en het Nemo Plus principe een essentieel onderdeel van een liberale grondwet. Maar ik kan niet garanderen dat het altijd en in alle mogelijke afgeleide gevallen het juiste resultaat zal geven. En ik weet ook niet of alleen die principes voldoende zullen zijn om vrijheid te handhaven. Geperverteerde interpretaties zullen misschien toch mogelijk zijn.
Waar halen we een onpartijdige volksvertegenwoordiging en eerlijke, competente rechtsgeleerden vandaan? Zeker in een land als dit. Ik vrees dat we dan het equivalent van het Giscard d’Estaing debakel zullen krijgen, wiens grondwetgevende vergadering een 300+ pagina’s tellend gedrocht opleverde dat nog steeds loopt na te reutelen. Een volksvertegenwoordiging, gekozen door het huidige volk zal vrees ik nooit een liberale grondwet schrijven.
Bovendien heb ik een gruwelijke hekel aan "vertegenwoordigende" democratie. Het enige bestaansrecht van zo’n systeem is ten eerste een totaal achterhaalde notie dat volksvertegenwoordigers boven de onderbuikgevoelens van het volk zouden staan, maar dat is eerder het tegendeel gebleken. Politici wakkeren dergelijke gevoelens juist aan en creëren problemen om hun eigen macht en verkiezingskans te vergroten. Ten tweede is er het idee dat de bevolking te dom zou zijn om zelf wetten te maken. Maar als dit waar is, waarom zouden ze dan wel in staat zijn om ingewikkelde partijprogamma’s, laat staan de innerlijke intenties van politici te doorgronden?
…
[29]
…
Ik zie zelf, tenzij er ineens wel een liberale partij zou zijn die een liberale grondwet in het vooruitzicht stelt, meer iets in een soort directe consensus-democratie. Waarin alleen die dingen verboden of verplicht zijn bij wet, als de bevolking in overgrote meerderheid ervoor heeft gestemd per referendum. Zaken als moord en diefstal zullen dan naar alle waarschijnlijkheid wel verboden worden, maar onzinnige reguleringen, subsidies aan belangengroepen en overbodige of paternalistische wetgeving hebben minder kans van slagen. Dit omdat gewone mensen i.t.t. politici wel wat beters te doen hebben dan 40 uur in de week nieuwe onzin bedenken, en omdat een 67, 75, of 90% meerderheid van de bevolking achter je krijgen heel wat moeilijker is voor een demagoog of lobbygroep dan 150 kamerleden bewerken en eens in de 4 jaar een blanke cheque van de kiezer krijgen.
Ook een 90% benodigde meerderheid lijkt me niet per se onpraktisch. Zeker als je bedenkt dat de overige 10% dus blijkbaar "criminele intenties" zou hebben, want anders zouden ze niet tegen een wet stemmen. Als ze dan ook werkelijk allemaal de wet zouden overtreden, zouden we 10% van de maatschappij moeten opsluiten of bestraffen, wat zelfs in de meest draconische landen niet gebeurt. Kan je nagaan wat je je op de hals haalt met verboden of geboden die niet de goedkeuring van 49% van de bevolking kunnen wegdragen.
Een ander alternatief zou kunnen zijn om met een systeem van willekeurig geselecteerde (vrijwillige) juries te werken, en geen wetten te hebben. Dan kan iemand, indien hij\zij vind dat zijn rechten geschonden zijn, naar een jury stappen en zijn zaak proberen uit te leggen, waarna de persoon die is aangeklaagd zijn zaak kan bepleiten. Daarna kan de jury, bij (grote) meerderheid of unanimiteit beslissen en bepalen wat de meest gepaste straf is. Eventuele rechtsongelijkheid (als juries verschillend oordelen in gelijkende gevallen) kan worden opgelost door een beroepsprocedure naar een grotere jury, die uit het hele land at random worden geselecteerd wier beslissingen dan als leidraad kunnen dienen voor de gewone juries.
Het lijkt me wel handig om een liberale grondwet te hebben die enige basisprincipes zoals o.a. de gulden regel en het nemo plus-principe vastleggen waaraan de jury zich moet houden. Al zou, als het goed is, het feit dat er een zeer grote meerderheid of unanimiteit in de jury nodig is als een soort "grondwettelijk" element moeten functioneren, mits ze uit een dwarsdoorsnede van de bevolking bestaat. Een grondwet die door de overgrote meerderheid van het volk (en dus de jury) niet wordt begrepen lijkt me niet een lang leven beschoren.
Ik zeg niet dat het de oplossingen van alle kwaad zijn, want het zijn maar wat losse ideeën als alternatief voor de huidige democratie. Ik zeg alleen dat het de kans op minder vrijheid zou kunnen verkleinen.
Een nieuwe grondwet met dezelfde vertegenwoordigende democratie die ons alle ellende van de afgelopen eeuw heeft gebracht, lijkt me niet echt de manier voorwaarts. Maar of die andere systemen beter werken weten we pas als het zou worden ingevoerd.
Comments are closed.