Update uit Galicië!  (eerdere artikelen VII, VI, V, IV, III, II, I.).

Een week geleden werd het eerste drijvende huis van ‘Sea Pod’ gepresenteerd door Ocean Builders. Dit bedrijf is aangesloten bij het Seasteading Institute, een libertaire organisatie die oorspronkelijk is opgericht door Patri Friedman (kleinzoon van Milton). Wat een mijlpaal zou zijn geweest in een ambitieus project om ‘vrijheid gedurende ons leven’ te bereiken, ging gruwelijk mis. Direct na de presentatie begon de ‘Seapod’ te kantelen. Zonder te proberen gemeen te zijn, kan de ironie niet worden genegeerd: libertariërs zijn notoir slecht in het ontwikkelen van libertarische projecten.

Veel succesvolle zakenmensen voelen zich aangetrokken tot de libertaire filosofie omdat ze de superioriteit van de vrije markt erkennen om schaarse goederen het beste toe te wijzen, welvaart voor iedereen te vergroten en armoede uit te roeien. De vrije markt is de afwezigheid van een door mensen gemaakt systeem: het zijn de vrijwillige, natuurlijke interacties van vrije individuen.

Hoe komt het dan dat, als libertaire ondernemers goed zijn in het ontwikkelen van producten en het genereren van rijkdom, we falen in het ontwikkelen van gemeenschappen? Om te beginnen missen we religie. Mensen zijn als groep gebonden aan cultuur, geschiedenis en religie. Libertariërs hebben aantoonbaar een gemeenschappelijke cultuur, maar geen andere bindende factoren. Terwijl religie mensen kan inspireren om samen met hun medemens een moeilijke onderneming aan te gaan, mist de ‘koude’ rationele pleidooi voor vrije markten en individuele vrijheid de kracht van mythen.

de kracht van religie, own nothing and be happy

Maar voordat we ideologische tekortkomingen van het libertarisme bekritiseren, moeten we eerst kijken naar meer pragmatische uitdagingen bij de vorming van een gemeenschap: wat is er mis met het product dat we verkopen? In marketing kun je de consument in de regel nooit verwijten dat hij je product niet koopt. Vrijheidslievende mensen hebben redenen om de geboden kans niet aan te grijpen.

In tegenstelling tot elk ander consumentenartikel, zal je voor meer vrijheid naar een andere plaats moeten verhuizen. Ten eerste moeten mensen emotioneel voorbereid zijn om afstand te nemen van vrienden, familie en een bepaald niveau van stabiliteit, en ten tweede moeten ze het zich kunnen veroorloven. Schattingen voor drijvende huizen beginnen bij $ 375k en hoger. En aangezien je ergens op zee drijft, heb je een boot, helikopter en/of vliegtuig nodig om ergens te komen. Bijgevolg is de doelgroep beperkt tot de zeer rijken die al de middelen hebben om hun vrijheid te maximaliseren. Zoals met privésteden op prachtige maar afgelegen Caribische eilanden: dit soort projecten lopen het risico niets meer te worden dan Epstein-eilanden voor rijke libertariërs, minus kindermishandeling.

Daarom volgen we voor de oprichting van onze Vrije Commune een meer, vergeef me het woord, egalitaire benadering. Want niet elke libertariër is rijk of wil zelfs rijk worden. We willen gewoon met rust gelaten worden. Wees vrij om onze eigen inspanningen te ontwikkelen, kinderen op te voeden en met elkaar om te gaan zonder tussenkomst van de overheid.

Spanje lijkt op het eerste gezicht niet de meest voor de hand liggende keuze. Een land met hoge belastingen en een traditie van een grote overheidsbureaucratie. Om wetten af ​​te dwingen, heb je echter ook een leger van bureaucraten nodig. Dit is gemakkelijk te doen in de grote steden, maar heel moeilijk op het dunbevolkte platteland. Miljoenen zijn gemigreerd en degenen die overblijven zijn geriatratrisch gevorderd (bejaard). De plaats waar wij ons willen vestigen telde een eeuw geleden 8000 inwoners. Tegenwoordig zijn er nog maar 1600 over. Elke week zijn er een of twee begrafenissen. De bevolkingsdichtheid is 10 per vierkante kilometer, iets meer dan Rusland. Er is een enorm schoolgebouw dat nu slechts 37 leerlingen huisvest: kleuterschool, lagere en middelbare school!

een verlaten politiebureau

Het politiebureau van de gevreesde ‘Guardia Civil’ werd twintig jaar geleden gesloten. Het gebouw, een kazerne in militaire stijl uit het Franco-tijdperk met torentjes aan twee kanten, raakt langzaam in verval. Je kunt het kopen voor een 100 k en er bijvoorbeeld een bordeel met een fascismethema van maken. In de bar aan de overkant van de straat wordt tegenwoordig vredig een joint gerookt.

De vergrijzingstrend zal waarschijnlijk niet snel veranderen. Het overheidsbeleid om vrouwen te stimuleren om te werken in plaats van kinderen te krijgen, was zeker een goede strategie om het aantal belastingbetalers op korte termijn te vergroten. Maar nu legt de vergrijzende kinderloze bevolking een enorme druk op de budgetten. Niet alleen financieel, maar ook praktisch. Er is een tekort aan mensen die basistaken uitvoeren. Gelukkig komen veel Latino’s naar Spanje om te werken als verzorgers, verpleegsters, bouwvakkers en boerenknechten. In dit dorp wonen mensen uit Cuba, Colombia, Nicaragua, Dominicaanse Republiek, Venezuela.

Het helpt niet veel dat veel mensen die naar Galicië migreren hier met pensioen gaan. Tot overmaat van ramp krijgen vrouwen in deze regio nu gemiddeld minder dan één kind. Het aantal autochtonen zal in nog eens 40 jaar halveren.

demografie, katten ipv kinderen

Met zoveel mensen die de komende jaren heengaan, is er een overvloed aan huizen, ruïnes en vruchtbare grond. De prijzen zijn zo laag dat iedereen kan meedoen. Natuurlijk moet je een huis of ruïne verbouwen die over alle basisvoorzieningen beschikt en in de winter warm is. Temperaturen onder nul zijn normaal in de bergen. Maar verder zijn er geen extra kosten. Er zijn geen boten of helikopters nodig om hier te komen. Slechts twee dagen rijden van de belangrijkste bevolkingscentra van Europa.

We hebben een verlaten dorp uitgekozen met water, elektriciteit en goed internet. We hebben alle eigenaren geïdentificeerd en contact opgenomen. Het dorp ligt op een helling op het zuiden, met veel vruchtbare maar begroeide grond. Het is te bereiken met een gewone auto. Handen moeten uit de mouwen worden gestoken.

Voor zover ik weet, is dit het meest toegankelijke libertaire project tot nu toe. Ben je moe van weer een winter van lockdowns, hoge kosten van levensonderhoud, omringd worden door gehoorzame schapen? Sluit je aan bij ons project, koop een plan-B voor jezelf en begin te werken aan een optimistisch alternatief!

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

10 REACTIES

  1. Seasteading kan je min of meer collectief aanpakken, via project ontwikkelaars die drijvende oceaansteden bouwen en daar woonruimte verkopen, net als op land, of je doet het individueel. Je verkoopt dan je huis op land en koopt een zeewaardig zeiljacht waarmee je off grid kan gaan. Voor libertariërs is dit veruit de beste optie.
    Living on a Self-Sufficient Sailboat
    https://youtu.be/lk83N2u1ZmY

    • Zo kan het ook als je niet van water houd:

      Wij zijn The Freedom Family en reizen door Europa in onze camper
      https://youtu.be/RwK0IWu0_Y0

      “Je huis verkopen en gaan reizen: veel mensen dromen er weleens over, maar Guy en Wendy hebben het ook daadwerkelijk gedaan. Het stel reist sinds maart met 3-jarig dochtertje Laury met een camper door Europa. ,,Ik kan me niet voorstellen dat we ons ooit weer in Nederland gaan vestigen.’’ “

  2. Het is een nobel plan dat is zeer zeker. Echter een soort commune of gemeenschap wordt vaak eng in de loop van de tijd; het moeten en ook zo vinden, niet écht of voldoende X of Y ‘zijn’ komt altijd wel boven drijven, zelfs in de nobelste. Er komt na verloop van tijd altijd een soort leider bovendrijven, zeker als er problemen komen dat is de aard van het beestje nu eenmaal. Lees ‘Lord Of The Flies’ nog maar eens.

    • Dat is zeker het geval met de hippiecommunes uit de jaren ’60. Meestal had men een goede leider die het begonnen was, en zodra deze overleden was, vocht men elkaar de tent uit.
      Maar in een libertarische, vrije commune is er geen leider of autoriteitspositie. Het woord commune duidt erop dat er wel sprake is van mensen die bewust willen samenleven. Op elkaar kunnen bouwen, maar zonder dwang. Van gemeenschappelijk bezit is evenmin sprake, iedereen heeft zijn eigen huis & grond.

      • Toch moet je over ‘autoriteit’ nadenken in een vrije commune. Denk ik. Wat ga je doen als er problemen zijn? Bijvoorbeeld landlopers die een paar huizen in je commune kraken. Net fris opgeknapt en nog niet bewoond. Of wel bewoond maar de bewoners zijn op vakantie.

        Ik hoef er geen antwoord op te hebben maar het lijkt mij wel stof tot nadenken.
        Heb je dan een knokploeg in de buurt? Of stap je dan naar een rechter (welke?) die je gaat uitleggen dat dit gewoon mag van de Spaanse wet en de krakers bescherming genieten?

      • @Kobus. Wellicht investeert de gemeenschap in een paar Dogo Argentino’s of soortgelijke honden.

      • @Ratio. Zo’n hond (roedel) kan geen kwaad. Een kennis van mij zit veel in Spanje en had een grote herdershond (Spaans merk) die enorm waaks en beschermend was. Die lijken mij erg geschikt als veldwachter. Kocht/kreeg hij van een bevriende boer.

      • Mensen hebben 40+ jaar de tijd gehad om huizen te kraken. Er zijn diverse verlaten dorpjes en geisoleerde boerderijen. Geen reden dus om iets te kraken wat reeds bezet is.

        Een tweetal grote honden staat op de wenslijst, vooral ook om wolven, zwijnen en plunderaars op afstand te houden.

  3. Het zal wel redelijk afgelegen liggen, mensen zijn er niet voor niets weggetrokken denk ik. Wat afgelegen wonen aantrekkelijk maakt is ook op een gegeven moment het probleem: het dagelijks onderhoud. Je wil elektriciteit hebben, stromend water, in de winter ook warm water, je moet iedere dag eten en drinken. Als je geen echte boerenervaring hebt is het erg moeilijk om je eigen levensmiddelen te kweken. Dat wordt dus op en neer naar een winkel, als die ver weg ligt moet je goed weten wat en hoeveel je in een of twee weken nodig hebt, in ingesneeuwde winters in de bergen moet je ook langer dan twee weken vooruitdenken. Het gevaar bestaat dat je een groot deel van je tijd kwijt bent met al dat soort dingen. Zeker als je dat niet gewend bent wordt dat zwaar, in Nederland woont niemand verder dan 20 minuten rijden van een winkel, komt elektriciteit, stromend water en verwarming als het ware met de druk van een knop, net als kleren wassen, je huis schoonmaken, eten klaarmaken etc. Ik zou er eerst eens een maand mídden in de winter gaan proefwonen. En dan woon je er en worden brandstofauto’s ergens over een jaar of 10 of paar jaar later verboden of gewoon praktisch gezien onmogelijk gemaakt, bv door het bijna nergens meer kunnen tanken of zo. Hoe ga je dan de vele stroom genereren nodig voor het opladen van een elektrische auto?

Comments are closed.